Demand for moneyFrom Wikipedia, the

Demand for money

From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
The demand for money is the desired holding of financial assets in the form of money: that is, cash or bank deposits. It can refer to the demand for money narrowly defined as M1 (non-interest-bearing holdings), or for money in the broader sense of M2 or M3.

Money in the sense of M1 is dominated as a store of value by interest-bearing assets. However, money is necessary to carry out transactions; in other words, it provides liquidity. This creates a trade-off between the liquidity advantage of holding money and the interest advantage of holding other assets. The demand for money is a result of this trade-off regarding the form in which a person's wealth should be held. In macroeconomics motivations for holding one's wealth in the form of money can roughly be divided into the transaction motive and the asset motive. These can be further subdivided into more microeconomically founded motivations for holding money.

Generally, the nominal demand for money increases with the level of nominal output (price level times real output) and decreases with the nominal interest rate. The real demand for money is defined as the nominal amount of money demanded divided by the price level. For a given money supply the locus of income-interest rate pairs at which money demand equals money supply is known as the LM curve.

The magnitude of the volatility of money demand has crucial implications for the optimal way in which a central bank should carry out monetary policy and its choice of a nominal anchor.

Conditions under which the LM curve is flat, so that increases in the money supply have no stimulatory effect (a liquidity trap), play an important role in Keynesian theory. This situation occurs when the demand for money is infinitely elastic with respect to the interest rate.

A typical money-demand function may be written as

M^d=P*L(R,Y) ,
where M^d is the nominal amount of money demanded, P is the price level, R is the nominal interest rate, Y is real output, and L(.) is real money demand. An alternate name for L(R,Y) is the liquidity preference function.

Contents

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความต้องการสำหรับเงิน

จากวิกิพีเดียสารานุกรม
กระโดดฟรีไปที่: นำทาง, ค้นหา
ความต้องการเงินเป็นที่ต้องการถือครองสินทรัพย์ทางการเงินในรูปแบบของเงินนั่นคือเงินสดหรือเงินฝากธนาคาร มันอาจหมายถึงความต้องการสำหรับเงินที่กำหนดไว้อย่างหวุดหวิดเป็น m1 (ถือครองที่มิใช่ดอกเบี้ยแบก) หรือเงินในความหมายกว้างของ m2 m3 หรือ.

เงินในความรู้สึกของ m1 เป็นจุดเด่นเป็นที่เก็บของมูลค่าสินทรัพย์ที่มีภาระดอกเบี้ย แต่เงินเป็นสิ่งที่จำเป็นในการดำเนินการทำธุรกรรมในคำอื่น ๆ ก็มีสภาพคล่อง นี้จะสร้างการค้าออกระหว่างประโยชน์สภาพคล่องในการถือครองเงินและประโยชน์ที่น่าสนใจในการถือครองสินทรัพย์อื่น ๆความต้องการใช้เงินที่เป็นผลมาจากการค้านี้ออกเกี่ยวกับรูปแบบที่ความมั่งคั่งของบุคคลที่ควรจะจัดขึ้น ในเศรษฐศาสตร์มหภาคแรงจูงใจสำหรับการถือครองความมั่งคั่งของคนในรูปแบบของเงินที่สามารถประมาณแบ่งออกเป็นแรงจูงใจและแรงจูงใจในการทำธุรกรรมสินทรัพย์ เหล่านี้สามารถแบ่งออกเป็นแรงจูงใจมากขึ้นก่อตั้งขึ้น microeconomically การถือครองเงิน.

โดยทั่วไปความต้องการเล็กน้อยสำหรับเงินเพิ่มขึ้นกับระดับของการส่งออกน้อย (เท่าระดับราคาส่งออกจริง) และลดลงด้วยอัตราดอกเบี้ย ความต้องการที่แท้จริงสำหรับเงินถูกกำหนดให้เป็นจำนวนน้อยของเงินที่เรียกร้องหารด้วยระดับราคา เงินให้จัดหาสถานทีคู่อัตรารายได้ดอกเบี้ยที่ความต้องการเงินเท่ากับปริมาณเงินเป็นที่รู้จักกันเป็นเส้นโค้ง LM.

ขนาดของความผันผวนของความต้องการเงินที่มีผลกระทบที่สำคัญสำหรับวิธีที่ดีที่สุดในการที่ธนาคารกลางควรดำเนินนโยบายการเงินและทางเลือกของผู้ประกาศข่าวชื่อ.

ภายใต้เงื่อนไขที่โค้ง LM จะแบนเพื่อให้การเพิ่มขึ้นของเงิน อุปทานไม่มีผลกระตุ้น (กับดักสภาพคล่อง) มีบทบาทสำคัญในทฤษฎีของเคนส์สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเมื่อมีความต้องการเงินที่ยืดหยุ่นเพียบเกี่ยวกับอัตราดอกเบี้ย.

ฟังก์ชั่นความต้องการเงินทั่วไปอาจจะเขียนเป็น

m
d = p * ลิตร (r, y)

โดยที่ m งเป็นจำนวนน้อยของเงินที่เรียกร้องพีเป็นระดับราคาที่ r คืออัตราดอกเบี้ย, y เป็นผลผลิตจริงและลิตร (.) เป็นความต้องการเงินจริง ชื่อสำรองสำหรับลิตร (r, y) เป็นฟังก์ชั่นการตั้งค่าสภาพคล่อง.

เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุปสงค์สำหรับเงิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรี
ไป: นำทาง ค้นหา
ถือสินทรัพย์ทางการเงินในรูปแบบของเงินต้องเป็นความต้องการใช้เงิน: คือ เงินสด หรือเงินฝากธนาคาร มันอาจหมายถึงความต้องการเที่ยวที่กำหนดท่ามกลางเป็น M1 (ไม่สนใจแบกโฮลดิ้ง), หรือในแง่ที่กว้างขึ้นของ M2 หรือ M3 ได้

ในความรู้สึกของ M1 จะครอบงำเป็นเก็บค่าสนใจเรืองสินทรัพย์ อย่างไรก็ตาม เงินจำเป็นต้องทำธุรกรรม ในคำอื่น ๆ มันแสดงสภาพคล่อง นี้สร้าง trade-off ระหว่างประโยชน์จากสภาพคล่องของการถือเงินและสนใจข้อดีของการถือสินทรัพย์อื่น ความต้องการเงินเป็นผลของ trade-off นี้เกี่ยวกับแบบฟอร์มที่ควรจัดให้เลือกมากมายของคน ในเศรษฐศาสตร์มหภาค โต่งสำหรับเก็บสมบัติของหนึ่งในรูปแบบของเงินอย่างคร่าว ๆ แบ่งแรงจูงใจธุรกรรมและแรงจูงใจสินทรัพย์ เหล่านี้สามารถจะเพิ่มเติมปฐมภูมิเป็นโต่งก่อตั้งขึ้น microeconomically สำหรับเก็บเงิน

โดยทั่วไป ระบุความต้องการเงินเพิ่มขึ้นกับระดับของผลผลิตที่ระบุ (ราคาระดับเวลาจริงผลลัพธ์) และลดอัตราดอกเบี้ยที่ระบุ มีกำหนดความต้องการแท้จริงสำหรับเงินระบุจำนวนเงินที่ต้องหาร ด้วยระดับราคา สำหรับการจัดหาเงินที่กำหนด เรียกว่าโลกัสโพลของคู่อัตรารายได้ดอกเบี้ยในเงินที่อุปสงค์เท่ากับอุปทานเงินเป็นเส้น LM ด้วย

ขนาดของความผันผวนของอุปสงค์ของเงินมีผลสำคัญสำหรับวิธีดีที่สุดที่ธนาคารกลางควรดำเนินนโยบายการเงินและเป็นทางเลือกของการระบุยึด

สภาพที่เส้น LM มีแบน ที่เพิ่มขึ้นในการจัดหาเงินจะไม่มีผล stimulatory (มีสภาพคล่องดัก), มีบทบาทสำคัญในทฤษฎีของสำนักเคนส์ สถานการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อความต้องการใช้เงินเพียงยืดหยุ่นเกี่ยวกับอัตราดอกเบี้ย

ฟังก์ชันอุปสงค์เงินปกติอาจเขียน as

M
d=P*L(R,Y) ,
where M
d คือ จำนวนเงินที่ต้องการระบุ P คือ ระดับราคา R คือ อัตราดอกเบี้ยระบุ Y เป็นผลจริง และ L(.) เป็นความต้องการเงินจริงได้ ชื่อสำรองสำหรับ L(R,Y) เป็นฟังก์ชันกำหนดลักษณะสภาพคล่อง

เนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความต้องการสำหรับ เงิน

จากวิกิพีเดีย,ที่แบบไม่เสียค่าบริการนั้นเปรียบเสมือนสารานุกรม
ข้ามไปยัง:การนาวิเกตและค้นหา
ซึ่งจะช่วยให้ความต้องการสำหรับเงินที่ต้องการถือของทางการเงินสินทรัพย์ที่อยู่ในรูปแบบของเงินที่จะมีเงินหรือเงินฝากธนาคาร. สามารถดูความต้องการสำหรับเงินที่กำหนดเป็นไปอย่างเฉียดฉิวม. 1 (ผู้ถือหุ้นไม่มีดอกเบี้ย - แบริ่ง)หรือในความรู้สึกที่กว้างขึ้นของม. 2 หรือ M 3 .

ในความรู้สึกของม. 1 ได้ถูกครอบงำเป็นที่เก็บที่มีมูลค่าสินทรัพย์โดยดอกเบี้ย - แบริ่ง แต่ถึงอย่างไรก็ตามเงินมีความจำเป็นที่จะต้องนำมาทำธุรกรรมในคำอื่นๆให้ สภาพคล่อง โรงแรมแห่งนี้จะสร้างการค้า - ปิดระหว่างใช้ประโยชน์จาก สภาพคล่อง ของการดำรงเงินและใช้ประโยชน์จากความสนใจของการดำรงสินทรัพย์อื่นๆความต้องการสำหรับเงินที่เป็นผลมาจากการค้า - ปิดนี้เกี่ยวกับรูปแบบที่ความมั่งคั่งของบุคคลที่ควรจะเป็น ในเศรษฐศาสตร์มห ภาค แรงจูงใจให้ดำรงหนึ่งของความมั่งคั่งในรูปแบบของเงินสามารถแบ่งออกเป็นเหตุจูงใจการทำธุรกรรมและเหตุจูงใจสินทรัพย์ที่หยาบ เหล่านี้จะถูกแบ่งย่อยออกไปอีกแรงจูงใจเพิ่มเติม microeconomically ก่อตั้งขึ้นสำหรับเงิน.

โดยทั่วไปความต้องการที่ไม่มากนักสำหรับเงินเพิ่มขึ้นพร้อมด้วยระดับของเอาต์พุตที่กำหนด(เท่าระดับราคาผลผลิต)จะลดลงและมีอัตราดอกเบี้ยที่ไม่มากนัก ความต้องการที่แท้จริงสำหรับเงินได้กำหนดไว้เป็นจำนวนเงินไม่มากนักของเงินถามแบ่งออกเป็นในระดับราคาที่ สำหรับการจ่ายเงินให้บริษัทของคู่อัตรารายได้ดอกเบี้ยที่ซึ่งมีความต้องการเงินเท่ากับพาวเวอร์ซัพพลายเงินเป็นที่รู้จักกันในชื่อความโค้งมน lm .

ความสำคัญของความผันผวนของความต้องการเงินมีผลต่อสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับวิธีที่ธนาคารกลางที่ควรจะนำมาจากนโยบายการเงินและเป็นทางเลือกของที่ไม่มากนักของสมอ.

เงื่อนไขในความโค้งมน LM ที่มีลักษณะแบนราบเพื่อที่จะเพิ่มขึ้นในพาวเวอร์ซัพพลายที่มีเงินไม่มีผล stimulatory ( Trap สภาพคล่อง )มีบทบาทสำคัญในทฤษฎีทิ้งสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อความต้องการสำหรับเงินได้สามารถควบคุมได้ด้วยความเคารพในอัตราดอกเบี้ย.

ฟังก์ชันเงิน - ความต้องการตามแบบอย่างที่อาจจะมีการบันทึกไว้ เป็น

ม.
D = P * L ( r Y ) n ที่ D ม.
ซึ่งจะช่วยเป็นจำนวนเงินไม่มากนักของเงิน" p เป็นระดับราคาที่ R คืออัตราดอกเบี้ยไม่มากนักที่ Y มีเอาต์พุตแบบเรียลไทม์และ L (.)เป็นที่ต้องการเงินจริง ชื่ออื่นที่ L ( r Y )เป็นฟังก์ชันการกำหนดลักษณะ สภาพคล่อง .

สารบัญ