Scene I(Christian and his mother ar

Scene I

(Christian and his mother are in the living room. Christian is doing his homework. The door bell rings)

Mrs. Mariano: Christian, open the door.

Christian: Why me?

Mrs. Mariano: Just open the door.

(Christian stands up and opens the door. His friend Jean enters)

Jean: Good afternoon, Mrs. Mariano.

Mrs. Mariano: Hello, Jean. How are you?

Jean: I’m fine thank you. Mrs. Mariano… Can Christian come to the park to play baseball?

Mrs. Mariano: I’m sorry, Jean, but he hasn’t finished his homework.

Christian: Mom, let me go. I’ll finish it when I came back. I promise!

Mrs. Mariano: No. This time you will do as I say.

(Christian takes a lamp and breaks it)

Christian: Nooooo! I want to go to the park! I told you… I’ll finish my homework when I come back!

Mrs. Mariano: Go to your room immediately!

(Christian leaves )

Mrs. Mariano: I’m sorry Jean. But Christian’s behaviour hasn’t been good lately.

Jean: Don’t worry, Mrs. Mariano, I know. The other day he broke my pencil and pen. He just gets mad so easily.

Mrs. Mariano: I know, and I’m sorry to hear that…good-bye Jean, and say hi to your mother.

Jean: I will…good-bye.

(Jean leaves. Christian’s father enter. He sees the broken lamp)

Mr. Mariano: And now what happened?

Mrs. Mariano: He broke the lamp… yesterday he broke a dish, and on Saturday he broke the mirror. I just don’t know what to do! I mean, he’s a nice boy, but he’s so impulsive. We have tried everything. He can’t play with his video games… he can’t watch television. What else can we do?

Mr. Mariano: Mmmm, I’ll teach him a lesson.

(Christian enters the room)

Christian: Mom… I’m sorry. I won’t do it again.

Mrs. Mariano: How many times do I have to listen to your apologies?

Mr. Mariano: Christian, we have work to do. Come with me.

Christian: Where are we going?

Mr. Mariano: To the garage.

(Christian, Mr. and Mrs. Mariano leave)

Scene II

(Mr. Mariano and Christian are in the garage. Mr. Mariano holds a hammer, and a bag of nails in his hand)

Mr. Mariano: Now listen to me Christian. Your mother and I have seen that you lose your temper very easily. So, from now on, every time that you lose control of yourself, you’re going to hammer a nail into the wooden fence.

Christian: But, dad…

Mr. Mariano: No excuses.

Christian: No! I don’t want to do it!

(Christian takes a bottle and drops it to the floor. The bottle breaks)

Christian: I will not do it! No! No! No!

Mr. Mariano: And you’re starting right now. Come on, let’s go.

(Christian and his father go to the wooden fence. Mr. Mariano gives Christian the hammer and the bag of nails. Christian kneels down and starts hammering the nails)

Mr. Mariano: Oh, I can see that you are really angry. How many nails have you driven?

Christian: Thirty-seven!

Mr. Mariano: Do you feel better now?

Christian: Yes, dad. I’m sorry.

Mr. Mariano: Remember, every time that you feel that you’re loosing control, come to the fence and hammer a nail, until you calm down and feel better. Now…let’s go inside. It’s time for dinner.

(They leave)

Scene III.

(Mrs. Mariano and Christian are in the living room. Christian is doing his homework. Mr. Mariano enters the room)

Mrs. Mariano: Oh, you’re home early.

Mr. Mariano: Yes, there wasn’t too much to do at the office, so I decided to come home. (to his son) Christian. How many nails did you hammer yesterday?

Christian: Only ten dad.

Mr. Mariano: That’s an improvement. What about today?

Christian: Only two.

Mr. Mariano: I can see that you are controlling your temper.

Christian: It’s easier to control my temper, than to hammer those nails into the fence, dad. I really feel proud of myself.

Mr. Mariano: Well done, son. Now, you have another assignment.

Christian: What is it?

Mr. Mariano: Starting tomorrow, you will have to pull out one nail for each day that you can hold your temper.

Christian: No problem, dad, I’ll do it. And you will too, be proud of me.

Mr. Mariano: Good, let’s go to the kitchen, I’m really hungry.

(They leave)

Scene IV.

(Christian and his father stand in front of the fence)

Christian: I did what you told me, dad. First I hammered the nails when I was angry, then I took off one nail for each day I could control my temper. It took time, but I did it.

Mr. Mariano: I see that you have done very well, son… but look at the holes in the fence.

Christian: I’ll fix it.

Mr. Mariano: The fence will never be the same. When you say things in anger, they leave permanent scars just like these. And no matter how many times you say you’re sorry, the wounds will still be there.

Christian: I understand. You have taught me a great lesson. Thank you, dad.

(They both hugh)
Mr. Mariano: I love you, and I’m proud of you!
The End

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉากฉัน

(คริสเตียนและแม่ของเขาอยู่ในห้องนั่งเล่น คริสเตียนได้ทำการบ้านของเขา แหวนกริ่งประตู)

นางมาเรียโน: คริสเตียน เปิดประตู

คริสเตียน: ทำไมฉัน?

นางมาเรียโน: เพียงเปิดประตู

(Christian stands up and opens the door. เพื่อนของเขาเข้าสู่จีน)

ฌอง: สวัสดี นางมาเรียโน

นางมาเรียโน: สวัสดี จีน อย่างคุณ?

ฌอง: ผมขอบคุณที่ดี นาง มาเรียโน... สามารถคริสเตียนมาจอดเล่นเบสบอล?

นางมาเรียโน: ขอ ฌ็อง แต่เขายังไม่เสร็จสิ้นเขาบ้าน

คริสเตียน: หม่อม ให้ฉันไปได้ ฉันจะทำมันเมื่อฉันกลับมา ผมสัญญา!

นางมาเรียโน: หมายเลข ขณะนี้คุณจะทำฉันพูด

(Christian takes a lamp and breaks it)

คริสเตียน: ไม่ อยากไปสวน ฉันบอกเธอแล้ว ฉันจะเสร็จการบ้านของฉันเมื่อฉันมา!

นางมาเรียโน: ไปที่ห้องพักทันที!

(Christian leaves)

นางมาเรียโน: ฉันขอจีน ของคริสเตียนแต่พฤติกรรมไม่ได้ดีเมื่อเร็ว ๆ นี้

ฌอง: ไม่ต้องกังวล นางมาเรียโน ฉันรู้ว่า วันเขาขาดดินสอและปากกาของฉัน เขาแค่โกรธเพื่อได้อย่างง่ายดาย

นางมาเรียโน: ฉันรู้ และฉันได้ยินว่า...เสียใจดีลาก่อนจีน และพูดว่า สวัสดี กับแม่ของคุณ

ฌอง: ฉันจะ...ดี-ลาก่อน.

(Jean leaves. พ่อของคริสเตียนป้อน เขาเห็นไฟแตก)

นายมาเรียโน: และตอนนี้ เกิดอะไรขึ้น?

นางมาเรียโน: เขายากจนโคมไฟ...เมื่อวานนี้เขายากจนจาน และเสาร์ เขายากจนกระจก เพิ่งทราบว่าจะทำอย่างไร ผมหมายถึง เขาเป็นเด็กดี แต่เขาเป็น impulsive ดังนั้น เราได้พยายามทุกอย่าง ไม่สามารถเล่นวิดีโอเกมของเขา...เขาไม่สามารถดูทีวีได้ อื่นเราทำอะไร?

นายมาเรียโน: Mmmm ฉันจะสอนให้เขาเรียน

(Christian enters the room)

คริสเตียน: แม่... ขอโทษ ฉันจะไม่ทำอีก

นางมาเรียโน: ฉันได้ฟังขอโทษของคุณกี่ครั้ง?

นายมาเรียโน: คริสเตียน เรามีงานทำ มาพร้อมกับ me.

คริสเตียน: ที่เรากำลัง?

นายมาเรียโน: การจอดรถ

(Christian, Mr. and Mrs. Mariano leave)

II ฉาก

(Mr. มาเรียโนและคริสเตียนอยู่ในโรงรถ มาเรียโนนายถือค้อน และถุงของเล็บในมือ)

นายมาเรียโน: ตอนนี้ ฟังฉันคริสเตียน แม่และฉันได้เห็นว่า คุณสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของคุณได้อย่างง่ายดายมากขึ้น ดังนั้น จากนี้ ทุกครั้งที่คุณสูญเสียการควบคุมตัวเอง คุณกำลังตอกตะปูเข้าไม้กรอบ

คริสเตียน: แต่ พ่อ...

นายมาเรียโน: ข้อแก้ตัวไม่

คริสเตียน: ไม่ ไม่อยากทำ!

(คริสเตียนขวด และหยดพื้น แบ่งขวด)

คริสเตียน: ฉันจะทำ ล็อค ล็อค ไม่!

นายมาเรียโน: และคุณกำลังเริ่มต้นขณะนี้ มา ลองไป

(Christian and his father go to the wooden fence. มาเรียโนนายให้คริสเตียนค้อนและกระเป๋าของเล็บ คริสเตียนคุกเข่าลงลง และเริ่มตอกเล็บ)

นายมาเรียโน: โอ้ ฉันสามารถดูว่า คุณจะโกรธจริง ๆ จำนวนเล็บคุณขับไล่?

คริสเตียน: สามสิบเจ็ด!

นายมาเรียโน: ครับดีกว่าตอนนี้?

คริสเตียน: ใช่ พ่อ ขอ

นายมาเรียโน: จำ มาทุกครั้งที่คุณรู้สึกว่า คุณกำลังปรึกษาควบคุม รั้ว และตอกตะปู จนกว่าคุณสงบสติอารมณ์ และรู้สึกดีขึ้น ตอนนี้...ลองเข้าไปข้างใน ถึงเวลาอาหารเย็น

(They leave)

III.

(Mrs. ฉาก มาเรียโนและคริสเตียนอยู่ในห้องนั่งเล่น คริสเตียนได้ทำการบ้านของเขา มาเรียโนนายป้อนห้อง)

นางมาเรียโน: โอ้ คุณหน้าแรกก่อน

นายมาเรียโน: ใช่ มีไม่มากเกินไปจะทำในสำนักงาน ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะมาบ้าน (ให้บุตร) คริสเตียน จำนวนเล็บได้คุณค้อนเมื่อวาน?

คริสเตียน: พ่อสิบเท่านั้น

นายมาเรียโน: ที่มีการปรับปรุง วันนี้อะไร?

คริสเตียน: สองได้

นายมาเรียโน: สามารถดูว่า คุณสามารถควบคุมอารมณ์ของคุณได้

คริสเตียน: ง่ายต่อการควบคุมอารมณ์ของฉัน กว่าตอกที่เล็บเข้าไปในรั้ว พ่อ ผมรู้สึกภูมิใจตัวเองด้วย

มาเรียโนนาย: ทำดี บุตร ตอนนี้ คุณมีกำหนดอีก

คริสเตียน: มันคืออะไร?

นายมาเรียโน: เริ่มวันพรุ่งนี้ คุณจะต้องดึงออกมาหนึ่งเล็บในแต่ละวันที่คุณสามารถเก็บอารมณ์ของคุณ

คริสเตียน: ไม่มีปัญหา พ่อ ฉันก็ และคุณจะมากเกินไป เชิด me.

นายมาเรียโน:,ลองไปห้องครัว ฉันจริง ๆ หิว

(They leave)

IV.

(Christian and his father stand in front of the fence) ฉาก

คริสเตียน: ค่ะที่คุณบอกฉัน พ่อ ครั้งแรก ฉันมือเล็บเมื่อโกรธ แล้วฉันเอาออกหนึ่งเล็บในแต่ละวันที่ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของฉัน มันใช้เวลา แต่มัน

นายมาเรียโน: เห็นว่า คุณทำดี สน... แต่ดูที่หลุมในกรอบ

คริสเตียน: จะแก้ไขมัน

นายมาเรียโน: รั้วจะไม่เหมือนกัน เมื่อคุณพูดสิ่งที่อยู่ในความโกรธ พวกเขาปล่อยให้รอยแผลเป็นถาวรเช่นนี้ และไม่กี่ครั้ง คุณบอกว่า คุณเสียใจ แผลจะยังคงมีการ

คริสเตียน: ผมเข้าใจ คุณได้สอนให้ผมเรียนดี ขอบคุณ พ่อ.

(They both hugh)
มาเรียโนนาย: ฉันรักคุณ และฉันภูมิใจคุณ!
สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉาก ผม

( คริสเตียน และแม่ของเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น คริสเตียนกำลังทำการบ้านของเขา กริ่งประตูดัง )

นาย Mariano : คริสเตียน เปิดประตูหน่อย

ชื่อ : ทำไมฉัน ?

นาย Mariano : เปิดประตู .

( คริสเตียน ยืนขึ้น และที่เปิดประตู เพื่อนจีนเข้าสู่ )

ยีนส์ : สวัสดีค่ะ คุณนาย Mariano .

นาย Mariano : สวัสดี , จีน คุณเป็นอย่างไร ?

ยีนส์ : ฉันสบายดีขอบคุณ คุณนายมาเรีย . . . คริสเตียนมาอุทยานเล่นเบสบอลเหรอ ?

นาย Mariano : ขอโทษนะ จีน แต่เขายังไม่เสร็จสิ้นการบ้านของเขา

ชื่อ : แม่ ปล่อยข้าไป ฉันจะทำเมื่อฉันกลับมา ฉันสัญญา

นาย Mariano : ไม่ คราวนี้คุณจะทำตามที่ผมพูด

( คริสเตียน ใช้โคมไฟ และแบ่งมัน )

ชื่อ : nooooo ! ฉันต้องการไปที่สวนสาธารณะ ผมบอกคุณแล้ว . . . . . . . ผมจะทำการบ้านเสร็จ ตอนที่ฉันกลับมา

นางมาเรีย : กลับไปที่ห้องของเธอทันที

( คริสเตียน ใบไม้ )

นาย Mariano : ขอโทษจีน แต่คริสเตียนเป็นพฤติกรรมไม่ค่อยดีช่วงนี้

ยีนส์ : ไม่ต้องห่วง คุณมาเรีย ฉันรู้ วันอื่น ๆเขาฉันหักปากกาและดินสอ . เขาแค่โกรธง่ายจัง

นาย Mariano : ฉันรู้ และฉันขอโทษที่จะได้ยินว่า . . . . . . . ลาก่อน ฌอง และฝากสวัสดีแม่คุณ

ยีนส์ : ฉันจะ . . . . . . ลาก่อน

( ฌอง ใบพ่อคริสเตียนของป้อน เขาเห็นหลอดไฟแตก )

นาย Mariano : และตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ?

นาย Mariano : เขาถังแตก ไฟ . . . . . . . เมื่อวานเขาทำลายจาน และในวันเสาร์ที่เขาทำกระจกแตก ฉันแค่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ฉันหมายถึง เขาเป็นคนดี แต่เขาก็หุนหัน เราได้พยายามทุกอย่าง เขาไม่สามารถเล่นวิดีโอเกมของเขา . . . เขาไม่สามารถดูโทรทัศน์ เราจะทำอะไรได้ ?

นาย Mariano :อืม ฉันจะสอนบทเรียนเขา

( คริสเตียน เข้าสู่ห้อง )

ชื่อ : แม่ . . . . . . . ฉันขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว

นาย Mariano : กี่ครั้งแล้วที่ฉันต้องฟังคำขอโทษของคุณ

นาย Mariano : คริสเตียน เรามีงานต้องทำ มากับฉัน .

ชื่อ : เรากำลังจะไปที่ไหน ?

นาย Mariano : โรงรถ

( คริสเตียน คุณและคุณนาย Mariano ทิ้ง )

ฉาก

( นายและเมื่อคริสเตียนอยู่ในโรงรถ นาย Mariano ถือค้อน และถุงของเล็บในมือ )

นาย Mariano : ตอนนี้ฟังฉันคริสเตียน แม่และฉันได้เห็นว่าคุณสูญเสียอารมณ์ของคุณได้อย่างง่ายดายมาก ดังนั้น จากนี้ไป ทุกครั้งที่คุณสูญเสียการควบคุมของตัวคุณเองคุณจะตะปูตอกเข้าไปในรั้วไม้

ชื่อ : แต่ พ่อ . . . . . . .

นาย Mariano : ไม่มีข้อแก้ตัว

ชื่อ : ไม่ !ฉันไม่ต้องการทำมัน

( คริสเตียน ใช้ขวดและลดลงกับพื้น ขวดแบ่ง )

ชื่อ : ฉันจะไม่ทำมัน ไม่ ! ไม่ ! ไม่ !

นาย Mariano : และคุณจะเริ่มต้นตอนนี้ มาเร็ว ไปกันเถอะ

( คริสเตียน และบิดาของเขาไปที่รั้วไม้ นายมาเรียโน ทำให้ คริสเตียน ค้อน และถุงใส่ตะปู คริสเตียนคุกเข่าและเริ่มตอกเล็บ )

นาย Mariano : โอ้ฉันสามารถเห็นคุณโกรธจริงๆ กี่เล็บคุณขับรถ

ชื่อ : สามสิบเจ็ด

นาย Mariano : ตอนนี้เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยัง

ชื่อ : ใช่ค่ะ พ่อ ขอโทษนะ

นาย Mariano : จำไว้ เวลาที่คุณรู้สึกว่าคุณกำลังสูญเสียการควบคุม มาที่รั้ว ค้อน ตะปู จนเธอสงบลง และรู้สึกดีขึ้น ตอนนี้ . . . . . . . เข้าไปข้างในกันเถอะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว

( ทิ้ง )

ฉาก 3

( คุณนายเมื่อคริสเตียน และอยู่ในห้องนั่งเล่น คริสเตียนกำลังทำการบ้านของเขา นาย Mariano เข้าสู่ห้อง )

นาย Mariano : โอ้ คุณกลับมาเร็วจัง

นาย Mariano : ใช่ มีไม่มากเกินไปที่จะทำในที่ทำงานดังนั้นฉันตัดสินใจกลับบ้าน ( กับลูกชาย ) คริสเตียน กี่เล็บคุณมีค้อน เมื่อวานนี้

ชื่อ : สิบพ่อ

นาย Mariano : ที่มีการปรับปรุง วันนี้อะไร ?

ชื่อ :2 .

นาย Mariano : ฉันสามารถดูว่าคุณควบคุมอารมณ์ของคุณ .

ชื่อ : มันง่ายที่จะควบคุมอารมณ์กว่าค้อนตะปูเข้าไปในรั้ว พ่อ ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง

นาย Mariano : ทำได้ดีมาก ลูก ตอนนี้ คุณมีงานอื่น

ชื่อ : มันคืออะไร ?

นาย Mariano : พรุ่งนี้เธอจะต้องดึงออกหนึ่งเล็บสำหรับแต่ละวันที่คุณสามารถจับอารมณ์

ชื่อ : ไม่มีปัญหาครับ ผมจะทำมัน และคุณจะ เกินไป ต้องภูมิใจในตัวผม

นาย Mariano : ดี งั้นไปที่ครัว ผมหิวจริงๆ นะ

( ทิ้ง )

ฉาก 4

( คริสเตียน และยืนบิดาของเขาในด้านหน้าของรั้ว )

ชื่อ : ฉันทำในสิ่งที่คุณบอก พ่อ ครั้งแรกที่ฉันตอกเล็บ เวลาที่ฉันโกรธ ฉันไปหนึ่งเล็บ ในแต่ละวันผมจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ มันใช้เวลาแต่ฉันทำมัน

นาย Mariano : ฉันรู้ว่าคุณทำได้ดีมาก ลูก . . . . . . . แต่มองไปที่หลุมในรั้ว

ชื่อ : ผมซ่อมได้ . . . . .

นาย Mariano : รั้วจะไม่มีวันเหมือนเดิม เมื่อคุณพูดสิ่งที่อยู่ในความโกรธ พวกเขาทิ้งรอยแผลเป็นถาวรเช่นเดียวกับเหล่านี้ และไม่ว่ากี่ครั้งที่คุณพูดขอโทษเธอ บาดแผลจะยังคงมี

ชื่อ : ฉันเข้าใจ คุณได้สอนฉันบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ขอบคุณคะ

( มีทั้งฮิว )
นาย Mariano : ฉันรักเธอ และฉันก็ภูมิใจในตัวคุณ

จบ