The benchmark for the ‘onset of ann

The benchmark for the ‘onset of annoyance’ (somewhat later this became the ‘onset of significant annoyance’) was 57 LAeq. Around this time, older noisier aircraft types were increasingly being replaced by newer quieter aircraft types leading to continuing reductions in average maximum sound levels over time while overall traffic was continuing to increase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกณฑ์ในการ 'เริ่มเป็นความรำคาญ' (ค่อนข้างหลังนี้กลายเป็น 'เริ่มเป็นความรำคาญที่สำคัญ') 57 LAeq รอบเวลา ชนิดเครื่องบิน noisier เก่าถูกมากถูกแทนที่ ด้วยใหม่เงียบสงบเครื่องบินชนิดนำจะยังคงลดระดับเสียงสูงสุดเฉลี่ยในช่วงเวลาขณะรวม จราจรได้อย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรฐานสำหรับ 'การโจมตีของรำคาญ (ค่อนข้างช้านี้กลายเป็น' การโจมตีของรำคาญอย่างมีนัยสำคัญ) ได้ 57 LAeq รอบคราวนี้ประเภทเครื่องบินรุ่นเก่า noisier ถูกเพิ่มขึ้นจะถูกแทนที่ด้วยรุ่นใหม่อากาศยานประเภทที่เงียบสงบที่นำไปสู่​​การลดลงอย่างต่อเนื่องในระดับเสียงเฉลี่ยสูงสุดในช่วงเวลาขณะที่การจราจรโดยรวมจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรฐานสำหรับ ' เริ่มรำคาญ ' ( ค่อนข้างในภายหลังนี้กลายเป็น ' การโจมตีอย่างรำคาญ ' ) คือ 57 laeq . เวลาประมาณนี้ , ประเภทเครื่องบินเก่า คือเสียงดังมากขึ้นถูกแทนที่โดยใหม่กว่าเงียบกว่าอากาศยานประเภทนำไปสู่การลดลงอย่างต่อเนื่องเฉลี่ยสูงสุดเสียงระดับช่วงเวลาในขณะที่การจราจรโดยรวมยังคงเพิ่มขึ้น