The intention of using discourse an

The intention of using discourse analysis is to analyse social practices for their way of producing new understandings of knowledge, identities and social relations or to reproduce old ones.
In parts of his work, Michel Foucault (Foucault, 1972), whom are often acknowledge as the founder of discourse analysis, was concerned with different sciences like medicine and psychiatric. Another theorist, Norman Fairclough (Fairclough, 1995), has from the discipline of linguistic changed that focus. It is not the scientific point of departure as such which has the attention, but the social practices at different levels of the society. As a result, the discourse analysis now focus at areas as a „classroom discourse‟, a „media discourse‟ or for example a „project discourse‟, a „working procedure discourse‟ and so on. Fairclough describes this change in focus, through Foucault, as a way to:
“operationalize his insights” or ”putting his perspective to work” (Fairclough 1995:38).
In communication, the production and exchange of meanings involves the development of different codes helping people to understand each other. A discourse is both the system of codes and the practices related to this system. In an attempt to find the discourses, the meanings of the communication will be analysed by investigating the practices.We may consider the concept of discourse from two perspectives, an analytical and a structural. Let us first look at the analytical perspective. In the role as the analysts we decide and select the field within which we want to use the discourse analysis. It is the analyst who decides – based on investigation – that the social practices he or she is looking at haves the status of a discourse. In this way the discourse is a construction of reality made by the analyst.
Secondly, we may consider the concept of discourse from a structural perspective. From this perspective it is important that the voices of the people investigated explicitly are given their own space within the analysis.However, in communication between people more than one discourse may be active at the same time. Here it is necessary to introduce the concept „interdiscursivity‟ (Fairclough, 1995).
Interdiscourse is understood as the structural entity that underlies various discursive events (Fairclough 1995). The interdiscourse – which Fairclough also called the order of discourse – has primacy over the particular types of discourses. It is constituted as configuration of different elements of discourses within, e.g. a social field or a social institution. The different elements of discourses are called discursive practices. If we choose a specific organisation for investigation, we may find a number of discursive practices. It is then an important task to analyse the practices for both their coordination and conflicts. The interdiscourse is not necessary a harmonious entity. Often, it may be characterised by incoherence, inconsistency, conflict and dilemma.
In other words, the analysis has two steps. Firstly, we have to sort out the particular types of discursive practices we find in the chosen field. Secondly, we have to look at the incoherence and conflicts between these practices as an expression of the interdiscourse of the field.By following the dilemmas and conflicts between the discursive practices we can see how these practices produce or reproduce knowledge, identities and social relations. By describing the interdiscourse this way we can codify knowledge through the ongoing process embedded in communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจตนาของการใช้การวิเคราะห์วาทกรรมคือ การวิเคราะห์สังคมปฏิบัติในวิถีการผลิตเปลี่ยนความเข้าใจใหม่ของความรู้ ข้อมูล และความสัมพันธ์ทางสังคม หรือ เพื่อสร้างคนเก่า
ในส่วนของงานของเขา Michel Foucault (Foucault, 1972), ซึ่งมักจะได้รับทราบเป็นผู้ก่อตั้งการวิเคราะห์วาทกรรม เกี่ยวข้องกับศาสตร์ต่าง ๆ เช่นแพทยศาสตร์ และจิตเวช Theorist อื่น นอร์แมน Fairclough (Fairclough, 1995), จากวินัยของภาษาศาสตร์แล้วโฟกัส มันไม่ได้จุดวิทยาศาสตร์เป็นดังกล่าวที่มีความสนใจ แต่การปฏิบัติทางสังคมในระดับต่าง ๆ ของสังคม เป็นผล การวิเคราะห์วาทกรรมเน้นที่พื้นที่ตอนนี้เป็น "ห้องเรียน discourse‟ เป็น"discourse‟ สื่อ หรือตัวอย่าง "โครงการ discourse‟ การ "discourse‟ ขั้นตอนการทำงานและอื่น ๆ Fairclough อธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้ในโฟกัส ผ่าน Foucault เป็นวิธีการ:
"operationalize ความเข้าใจของเขา" หรือ "ทำให้มุมมองของเขาในการทำงาน" (Fairclough 1995:38) .
ในการสื่อสาร การผลิตและการแลกเปลี่ยนความหมายเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของรหัสต่าง ๆ ที่ช่วยให้คนเข้าใจกัน การอภิปรายเป็นระบบรหัสและวิธีปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับระบบนี้ ในความพยายามที่จะค้นหาในประการ จะ analysed ความหมายของการสื่อสาร โดยตรวจสอบการปฏิบัติเราอาจพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากสองมุมมอง การการวิเคราะห์ และการมีโครงสร้าง เราต้องดูที่มุมมองวิเคราะห์ ในบทบาทการเป็นนักวิเคราะห์เราตัดสินใจ และเลือกฟิลด์ที่ต้องการใช้การวิเคราะห์วาทกรรม นักวิเคราะห์ผู้ตัดสิน – ตามสอบสวน – ที่สังคมปฏิบัติเขา หรือเธอเป็นต้อง haves สถานะของการอภิปราย ได้ วิธีนี้ วาทจะสร้างจริงโดยนักวิเคราะห์
Secondly เราอาจพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากมุมมองโครงสร้าง จากมุมมองนี้จึงเป็นสิ่งสำคัญว่า เสียงของคนตรวจสอบอย่างชัดเจนจะกำหนดพื้นที่ภายในการวิเคราะห์ตนเองอย่างไรก็ตาม ในการสื่อสารระหว่างบุคคล วาทกรรมหนึ่งได้ใช้งานในเวลาเดียวกัน นี่จำเป็นต้องแนะนำแนวคิด " interdiscursivity‟ (Fairclough, 1995) .
Interdiscourse ถูกเข้าใจว่าเป็นหน่วยงานโครงสร้างที่ underlies เหตุการณ์ discursive ต่าง ๆ (Fairclough 1995) Interdiscourse –ที่ Fairclough เรียกว่าลำดับของวาทกรรม – ได้ primacy ใจประการได้เฉพาะ มันจะทะลักเป็นโครงแบบขององค์ประกอบต่าง ๆ ของประการภายใน เช่นเขตสังคมหรือสถาบันทางสังคม องค์ประกอบต่าง ๆ ของประการเรียกว่าปฏิบัติ discursive ถ้าเราเลือกองค์กรเฉพาะเพื่อการตรวจสอบ เราอาจพบจำนวน discursive ปฏิบัติ จากนั้นมีงานสำคัญการวิเคราะห์แนวทางการประสานงานและความขัดแย้ง Interdiscourse ที่ไม่จำเป็นเอนทิตีกลมกลืนกัน มักจะ อาจดำเนิน โดย incoherence คล้อง ความขัดแย้งและความลำบากใจ
ในคำอื่น ๆ การวิเคราะห์มีสองขั้นตอน ประการแรก เราต้องเรียงลำดับออกแบบเฉพาะของเราค้นหาในฟิลด์ที่เลือกปฏิบัติ discursive ประการที่สอง เรามีตา incoherence และความขัดแย้งระหว่างปฏิบัติเหล่านี้เป็นค่าของ interdiscourse ของฟิลด์โดย dilemmas และความขัดแย้ง ระหว่างปฏิบัติ discursive เราสามารถดูวิธีปฏิบัติเหล่านี้ผลิต หรือสร้างความรู้ ข้อมูล และความสัมพันธ์ทางสังคม โดยอธิบาย interdiscourse ที่ ฝังวิธีนี้เราสามารถประมวลความรู้โดยใช้กระบวนการอย่างต่อเนื่องในการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความตั้งใจที่จะใช้การวิเคราะห์วาทกรรมคือการวิเคราะห์การปฏิบัติทางสังคมสำหรับทางของพวกเขาในการผลิตความเข้าใจใหม่ของความรู้เป็นตัวตนและความสัมพันธ์ทางสังคมหรือการทำซ้ำคนเก่า
ในส่วนของการทำงานของมิเชลฟูโกต์ (Foucault, 1972) ซึ่งมักจะได้รับทราบว่า ผู้ก่อตั้งของการวิเคราะห์วาทกรรมเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์แตกต่างกันเช่นการแพทย์และจิตเวช ทฤษฎีอื่นนอร์แมนคลัฟ (คลัฟ, 1995) มีจากระเบียบวินัยของภาษาที่มุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลง มันไม่ได้เป็นจุดทางวิทยาศาสตร์ของการเดินทางดังกล่าวที่มีความสนใจ แต่การปฏิบัติทางสังคมในระดับที่แตกต่างกันของสังคม เป็นผลให้การวิเคราะห์วาทกรรมในขณะนี้มุ่งเน้นไปที่พื้นที่ที่เป็น "ห้องเรียนวาทกรรม" เป็น "สื่อวาทกรรม" หรือเช่น "วาทกรรมโครงการ" "การทำงานขั้นตอนวาทกรรม" และอื่น ๆ คลัฟอธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้อยู่ในโฟกัสผ่าน Foucault เป็นวิธีการ:
"การดำเนินการข้อมูลเชิงลึกของเขา" หรือ "การใส่มุมมองของเขาในการทำงาน" (คลัฟ 1995: 38)
ในการสื่อสารการผลิตและการแลกเปลี่ยนความหมายที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของรหัสที่แตกต่างกัน ช่วยให้คนที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน วาทกรรมเป็นทั้งระบบของรหัสและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับระบบนี้ ในความพยายามที่จะหาวาทกรรมความหมายของการสื่อสารจะถูกวิเคราะห์โดยการตรวจสอบ practices.We อาจจะพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากสองมุมมองการวิเคราะห์และโครงสร้าง ให้เราก่อนมองไปที่มุมมองในการวิเคราะห์ ในบทบาทของนักวิเคราะห์ที่เราตัดสินใจและเลือกฟิลด์ภายในที่เราต้องการที่จะใช้การวิเคราะห์วาทกรรม มันเป็นนักวิเคราะห์ที่ตัดสินใจ - ขึ้นอยู่กับการตรวจสอบ - การปฏิบัติทางสังคมที่เขาหรือเธอจะมองหาที่ haves สถานะของวาทกรรม ด้วยวิธีนี้วาทกรรมคือการก่อสร้างของความเป็นจริงทำโดยนักวิเคราะห์
ประการที่สองเราอาจจะพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากมุมมองของโครงสร้าง จากมุมมองนี้เป็นสิ่งสำคัญที่เสียงของคนสอบสวนอย่างชัดเจนจะได้รับพื้นที่ของตนภายใน analysis.However ในการติดต่อสื่อสารระหว่างผู้คนมากขึ้นกว่าหนึ่งในวาทกรรมอาจจะใช้งานได้ในเวลาเดียวกัน นี่มันเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะแนะนำแนวคิด "interdiscursivity" (คลัฟ, 1995)
Interdiscourse เป็นที่เข้าใจกันว่าเป็นกิจการโครงสร้างที่รองรับการจัดกิจกรรมประเด็นต่างๆ (คลัฟ 1995) interdiscourse - คลัฟที่เรียกว่าคำสั่งของวาทกรรม - มีความเป็นอันดับหนึ่งในแต่ละประเภทของวาทกรรม จะประกอบด้วยการกำหนดค่าขององค์ประกอบที่แตกต่างกันของวาทกรรมภายในเช่นข้อมูลทางสังคมหรือสถาบันทางสังคม องค์ประกอบที่แตกต่างกันของวาทกรรมที่เรียกว่าการปฏิบัติประเด็น ถ้าเราเลือกองค์กรที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการตรวจสอบเราอาจจะพบจำนวนของการปฏิบัติประเด็น มันก็เป็นงานที่สำคัญในการวิเคราะห์การปฏิบัติทั้งการประสานงานและความขัดแย้งของพวกเขา interdiscourse ไม่จำเป็นนิติบุคคลกลมกลืน บ่อยครั้งที่มันอาจจะโดดเด่นด้วยความไม่ติดต่อกันไม่สอดคล้องกันความขัดแย้งและภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ในคำอื่น ๆ , การวิเคราะห์ที่มีสองขั้นตอน ประการแรกเราต้องเรียงลำดับจากประเภทของการปฏิบัติโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นที่เราพบในสาขาที่เลือก ประการที่สองเราต้องมองไปที่การเชื่อมโยงกันและความขัดแย้งระหว่างการปฏิบัติเหล่านี้เป็นแสดงออกของ interdiscourse ของ field.By ต่ออุปสรรคและความขัดแย้งระหว่างการปฏิบัติประเด็นที่เราจะเห็นได้ว่าการปฏิบัติเหล่านี้ผลิตหรือทำซ้ำความรู้ที่ตัวตนและความสัมพันธ์ทางสังคม โดยการอธิบาย interdiscourse วิธีที่เราสามารถประมวลความรู้ผ่านกระบวนการต่อเนื่องนี้ฝังตัวอยู่ในการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจตนาของการใช้วาทกรรมเพื่อวิเคราะห์การปฏิบัติทางสังคมกับวิถีการผลิต ความเข้าใจของความรู้ใหม่ เอกลักษณ์และสังคมหรือความสัมพันธ์ที่จะทบทวนของเก่า
ในส่วนของงานของเขา มิเชล ฟูโกต์ ( ฟูโก , 1972 ) ซึ่งมักจะยอมรับว่าเป็นผู้ก่อตั้งของการวิเคราะห์วาทกรรมเกี่ยวกับศาสตร์ต่าง ๆ เช่น ยา และ จิตเวช ทฤษฎีอื่นนอร์แมน แฟร์คลัฟ ( แฟร์คลัฟ , 1995 ) ได้จากการฝึกฝนภาษาเปลี่ยนไปโฟกัสที่ . มันไม่ได้เป็นประเด็นทางวิทยาศาสตร์ของการเดินทางดังกล่าวซึ่งมีความสนใจ แต่สังคมปฏิบัติในระดับต่างๆ ของสังคม ผล การวิเคราะห์วาทกรรมในขณะนี้มุ่งเน้นไปที่พื้นที่เป็นห้องเรียน„วาทกรรม‟ , „สื่อวาทกรรม‟หรือตัวอย่างโครงการ‟„วาทกรรม ,กระบวนการทำงานเป็น„วาทกรรม‟และอื่น ๆ แฟร์เคลาฟ์อธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้ในการมุ่งเน้นผ่านฟูโก , เป็นวิธีการ :
" operationalize ของเขาลึก " หรือ " การใส่มุมมองของเขาทำงาน " ( แฟร์คลัฟ 1995:38 ) .
ในการสื่อสาร การผลิต และการแลกเปลี่ยนความหมายเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของรหัสที่แตกต่างกันช่วยให้คนเข้าใจกันวาทกรรมทั้งระบบของรหัสและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับระบบนี้ ในความพยายามที่จะค้นหาวาทกรรม , ความหมายของการสื่อสารจะถูกวิเคราะห์โดยศึกษาปฏิบัติ เราอาจพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากสองมุมมองในการวิเคราะห์ และโครงสร้าง ให้เรามาดูมุมมองเชิงวิเคราะห์ในบทบาทในฐานะนักวิเคราะห์เราตัดสินใจและเลือกเขตข้อมูลภายใน ซึ่งเราต้องการที่จะใช้ในการวิเคราะห์วาทกรรม มันเป็นคนที่ตัดสินใจ–ขึ้นอยู่กับการสังคมและการปฏิบัติ เขา หรือ เธอ มอง มีสถานะของวาทกรรม ในวิธีนี้ เรื่องการสร้างความเป็นจริงที่ทำโดยนักวิเคราะห์
ประการที่สองเราอาจพิจารณาแนวคิดของวาทกรรมจากมุมมองของโครงสร้าง จากมุมมองนี้เป็นสิ่งสำคัญที่เสียงของคนสอบสวนอย่างชัดเจนจะได้รับพื้นที่ของตัวเองในการวิเคราะห์ อย่างไรก็ตาม ในการสื่อสารระหว่างคนมากกว่าหนึ่งความหมายอาจจะใช้งานได้ในเวลาเดียวกัน นี่มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อนำเสนอแนวคิด„ interdiscursivity ‟
( แฟร์คลัฟ , 1995 )interdiscourse เป็นที่เข้าใจกันว่าโครงสร้างองค์กรที่แผ่นอยู่วาทกรรมต่าง ๆ ( แฟร์คลัฟ 1995 ) การ interdiscourse –ซึ่ง แฟร์คลัฟเรียกว่าคำสั่งของวาทกรรมและมีเอกมากกว่าโดยเฉพาะประเภทของวาทกรรม . มันยังเป็นองค์ประกอบขององค์ประกอบที่แตกต่างกันของวาทกรรมในสังคม เช่น สนาม หรือสถาบันทางสังคมองค์ประกอบที่แตกต่างกันของวาทกรรมเรียกว่าทางวาทกรรม . ถ้าเราเลือกองค์กรที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการตรวจสอบ เราอาจพบจำนวนของการเลือกปฏิบัติ มันคืองานที่สำคัญเพื่อวิเคราะห์การปฏิบัติสำหรับทั้งสองของพวกเขาประสานงานและความขัดแย้ง การ interdiscourse เป็นเอนทิตีที่กลมกลืนกัน บ่อยๆ อาจเป็นลักษณะของความไม่เชื่อมโยงกัน , ,ความขัดแย้งและภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก .
ในคำอื่น ๆการวิเคราะห์มี 2 ขั้นตอน ก่อนอื่น เราต้องแยกแยะประเภทเฉพาะของทางวาทกรรมที่เราพบในเขตข้อมูลที่เลือก ประการที่สอง เราต้องดูที่ความไม่เชื่อมโยงกันและความขัดแย้งระหว่างการปฏิบัติเหล่านี้เป็นแสดงออกของ interdiscourse ของฟิลด์ตามปัญหาและความขัดแย้งระหว่างการเลือกปฏิบัติเราสามารถดูว่าวิธีการเหล่านี้ผลิตหรือทำซ้ำความรู้ ตัวตนและสังคมความสัมพันธ์ โดยบรรยาย interdiscourse ด้วยวิธีนี้เราสามารถประมวลความรู้ผ่านกระบวนการต่อเนื่องที่ฝังตัวอยู่ในการสื่อสาร