Feeling a sense of dread, Asuka and

Feeling a sense of dread, Asuka and Kuro Usagi exchanged a surprised glance at each other.

“Could… Could it be that ……you want me to join the Game? For real?”

“That’s~~~ OF COURSE! As part of the commemoration for the first ever hosting of the Convention, we will not be collecting any Participating fee you know?! Please use this chance—And pluck the crown in the Game of in just a breath.”

“Wha……”The both of them opened their mouths in a half exclaim before getting stumped. The reason didn’t need to be said.

Yō would also be participating in the Game. The both of them had just wanted to voice out their protests when there came the sound of heavy footsteps moving in what seemed to be a bad temper and a familiar voice that interrupted their words.

“HAAAAAAAAAAH? The ones who are here to retrieve Deen and ‘Fortress’ is actually the [No Name]s? What’s this all about? I’ve not heard about this, you know?

“Please…Please wait a moment! It’s better to leave this place to Jack-sama to……”

“Quit your nagging! The one who repaired those two items is none other than my great self! All of you better shut your traps!”

“Don’t …Laius-sama!”

“Eh?” the sound escaped the lips of Asuka and Kuro Usagi in surprise as they looked at each other.

“……Kuro Usagi, I’m not dreaming right? I seemed to have heard a familiar despicable name being mentioned.”

“Des…Despicable, Kuro Usagi will leave that aside for now but that name of Laius, could it be……”

In the next moment, the door that led to the back was kicked open.

And appearing from the billowing dust cloud was a man who had a [Medusa Head] Flag engraved before his chest.

Previously defeated by the [No Name]s a few months earlier—Laius of [Perseus] was staring at them in rage.

Part 2[แก้ไข]
Little Garden, Outer Gate Number 54545’s Stage Area, The Arena before the [Tablet of the Sea of Stars].

Kasukabe Yō had just arrived in the area and the sparkling sculptures of glass flowers that decorated the area around her made it one of the most beautiful places within [Kouen City]. But it wasn’t merely those glass pieces that made the corridor such a beautiful place. It was the addition of precious gemstones that gave off the twinkling light of stars that made the place take on a dream-like quality.[6]

This corridor also served as an area to commemorate the generations of crafters who had helped in the building as well as maintaining of the North Side Territories for various monuments in remembrance of the crafters that had been gathered in this place.

And if Yō were to come through as the champion of the Game such as the during the Birth of the Fire Dragon Matsuri, she would obtain the rights to carve her Community’s name and Flag onto the Corridor of Displays. Aside from that, if one won in a Game hosted to compete within the technique and art of crafted masterpieces, they would also obtain the right to display their accomplishment in the stone pedestal of the Corridor of Displays.

Looking around at the countless precious masterpieces showcased around her, Yō started to feel a sense of doubt taking seed in her heart as she tilted her head.

(……Is it really possible for me to take part in this Game?)

Just as mentioned earlier, the North Side is where Gifts of refining metals, manufacturing by crystallizations, alchemical arts and the like circulated widely. And perhaps it was due to the climate of this region, the population of Humans were dense in these areas. The fact that the race of Humans didn’t possess much power was one that everyone knew well. As long as the birth is an ordinary one, it wouldn’t be too much to say that Humans ranked at the lowest rungs of the power ladder. But in the North Side, the talent of creating Gifts through the techniques of Human or Spirit alike were highly prized treasures there.

Hence the creativity of Humankind in developing techniques and skills received high praise and the North soon became a place that made it easier for Humankind to call it their home. Amongst them were Communities that have left their mark on the [Tablet of the Sea of Stars], having had their strength recognized and receiving high praise from [Salamandra].

And those who were now gathered in the arena were all fierce competitors who would wish to leave mark of their accomplishments behind for generations to come. In a large collection of strong competitors, would it really be a good idea for herself to be mixed in amongst them……Yō started to ponder such stuff as she stared blankly in front of her.

(Just visiting this Corridor of Displays has already been quite a pleasant experience for me. Even for the Community, I shouldn’t allow any smear to get on our reputation……right?)

Yō tilted her head as she started to give it some thought. Having been brought up in an environment that lacked much interactions with others, Yō didn’t know much about these sort of things. Just shortly before, Yō might still be able to ask Calico Cat’s opinion about it, but he’s no longer by her side. Having been injured in the battle against the huge Dragon, he had decided to retire and spend the rest of his life in [Underwood]’s Great Tree.

(……)

Yō continued to stare at the displays with a distant look in her eyes.

That was something that was decided after they had both sat down to talk about it.

Calico cat had been born on the same day as Yō and he’s an old cat who has seen through fourteen winters with her. It could even be said that he’s closer than her next of kin.

And precisely due to that reason, Calico cat was very worried with Yō’s capability in interacting with other Humans more than anyone else.

“Ojou, you aren’t alone anymore, you need to learn how to live amongst humans in society from today onwards.”

Having been told of such a thing by Calico who was heavily covered in bandages, Yō couldn’t bring herself to deny it. After all, it was a separation that would have to come sooner or later. Though she might feel lonely, but the rejection of such a request would have been equivalent to betraying the other.

So Yō hid her sadness as she handed Calico cat over to Garol of [Six Scars] while entrusting the future care and treatment of the wounds to them. The people of [Six Scars] who were also future allies in their Alliance had also readily agreed to her request to care for Calico Cat while treating him like one of their own.

Having received the assurance from others that the environment of the Great Tree would contribute to a speedy recovery, the human and cat then set off on their separate paths. Hence from that day onwards, Yō had to reach her own conclusions.

For if she couldn’t do that, she wouldn’t be able to face Calico Cat squarely with pride.

(Nn. Garol-san had already given me encouragement by making known his support for me. I must do my best as well.)

Yō clenched her fists tightly.

He who had claimed to be her father, Kasukabe Koumei’s friend, Garol had really helped the [No Name]s a lot. But he never brought up any talk of his past with her father and had only left this line for her when they were about to go their separate ways—

“Currently, I can’t say anything about it. But if you really want to know Koumei, you will need to chase after his footsteps. Only then will you understand what kind of man he is.”

The next two months following that day, Yō had tried her best to search for a trace of her father’s whereabouts but had come up with nothing.

Leticia had also been adamant with a reply of ‘Its fine to just wait for now’. And so she had come to visit the Corridor of Displays to look at the [Tablet of Sea of Stars].

(It’s said that there are only a handful of Corridors of Displays in Little Garden and I had thought that it might be a place to start searching for my father’s crafted pieces……But it sure seems like it’s not that easy after all.)

Troubled by the lack of results, Yō crossed her arms. There was still another method for her to get a lead. And that was to participate in the Game while registering the [Genome Tree] as the specific Gift to be used while observing the reaction of the crowd then.

But to appear in the Game where many famous blacksmiths and sculptors had signed up to vie for glory, it still gave her the feeling of uneasiness. If it were only a blemish to her name and becoming a laughing stock, it might have been much easier to bear but she didn’t want to bring shame to [No Name] again because of that.


*Plonk!*


Ouch. That hurts. But Yō still couldn’t think up of a solution. She, who couldn’t arrive at a plan could only reach up to take the sharp yet blunt weapon that had been dropped on her head.

(……what is this?)

That was a blunt weapon that took the appearance of a cross while its topmost was a rounded piece. From the shape of it, it would be more similar to a ‘hammer’ than a cross.

……No, isn’t it literally a hammer?

(This is really dangerous. If it weren’t me, a person might have been gravely injured.)

Yō looked around her but it’s a really impossible task to find the culprit amongst the crowd that milled around the Corridor of displays. Tilting her head quizzically, Yō thought to herself that perhaps in the craftsman city of [Kouen City], hammers dropping from nowhere might just be a common thing. Just then—

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกความรู้สึกกลัว อาสึกะและซางิบอร์กแลกประหลาดใจคร่าว ๆ กัน"ไม่... มันอาจเป็นที่... .you ต้องฉันเข้าเกมหรือไม่ สำหรับจริงหรือ"" ~ ~ ~ แน่นอน เป็นส่วนหนึ่งของที่ระลึกสำหรับการแรกเคยโฮสต์ของการประชุม เราจะไม่สามารถเก็บค่าธรรมเนียมใด ๆ Participating คุณรู้ กรุณาใช้โอกาสนี้ — และคราวน์ในเกมเด็ด ในเพียงลม""Wha..." ทั้งสองของพวกเขาเปิดปากของพวกเขาในครึ่งร้องก่อนการตันปัญญา เหตุผลไม่จำเป็นที่จะพูดYō จะยังสามารถเข้าร่วมในเกม ทั้งสองของพวกเขามีเพียงแค่ต้องการเสียงออกประท้วงของพวกเขาเมื่อมีเสียงอย่างหนักในสิ่งที่ดูเหมือนจะเสียและเสียงคุ้นเคยที่ขัดจังหวะของคำ"HAAAAAAAAAAH คนที่จะเรียก Deen และ 'ป้อม' เป็นจริง s [ไม่มีชื่อ] นี่คืออะไรเกี่ยวกับ ผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณรู้หรือไม่"กรุณา... โปรดรอสักครู่ ดีกว่าปล่อยให้สถานที่แห่งนี้แจ็ค-sama เพื่อ...""เลิกจู้จี้ของคุณ ซ่อมแซมสินค้าสองคนก็ไม่ดีตัวเอง ทั้งหมดของคุณดีกว่าปิดกับดักคุณ""ไม่... Laius-sama ""เอ๊ะ" เสียงหนีริมฝีปากของอาสึกะและซางิบอร์กในความประหลาดใจพวกเขามองกัน“…… ซางิบอร์ก ฉันกำลังไม่ฝันขวา ฉันดูเหมือนจะเคยได้ยินชื่อน่าชังคุ้นเคยที่จะกล่าวถึง""เด... น่าชัง ซางิบอร์กจะปล่อยกันที่ในขณะนี้แต่ชื่อของ Laius มันอาจเป็น..."ในช่วงเวลาถัดไป ซึ่งนำไปสู่ด้านหลังบานประตูถูกเตะเปิดและปรากฏจากเมฆฝุ่นโปร่งมีคลื่นเป็นคนที่มีสถานะ [หัวเมดูซ่า] ฝังก่อนหน้าอกของเขาก่อนหน้านี้ พ่ายแพ้ โดย s [ไม่มีชื่อ] ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้โดย Laius [เพอร์ซิอุส] ถูกจ้องพวกเขาในความโกรธส่วนที่ 2 [สิทธิการได้]โรงแรมไดมอนด์ ประตูภายนอกเลข 54545 ของตั้งเวที เวทีก่อน [เม็ดทะเลดาว]Kasukabe Yō มาถึงเพียงบริเวณ และประติมากรรมประกายแก้วดอกไม้ที่ตกแต่งบริเวณรอบ ๆ เธอทำสถานที่ที่สวยที่สุด [Kouen เมือง] แต่มันไม่ได้เพียงนั้นกระจกชิ้นที่ทำทางเดินสวยงาม แห่งอัญมณีล้ำค่าที่ให้ปิดแวบ ๆ ของดาวที่ทำมีคุณภาพเหมือนฝัน ได้ [6]นี้ยังทำหน้าที่เป็นพื้นที่ที่ระลึกรุ่น crafters ที่ในอาคารและการรักษาของอาณาเขตด้านเหนือสำหรับอนุสาวรีย์ต่าง ๆ ในรำลึก crafters ที่ถูกรวบรวมในนี้และถ้า มาผ่านการเป็นแชมป์ของเกมเช่น Yō การ ในระหว่างการเกิดของ Matsuri มังกรไฟ เธอจะได้รับสิทธิ์ในการแกะสลักชื่อและธงบนระเบียงแสดงชุมชนของเธอ ที่ ถ้าโฮสต์หนึ่งชนะในเกมการแข่งขันภายในเทคนิคและศิลปะของผลงานมาสเตอร์พีซทำสร้างขึ้น พวกเขาจะยังได้รับขวาแสดงความสำเร็จของพวกเขาในเชิงหินของทางแสดงมองสถานที่นับไม่ถ้วนค่าผลงานมาสเตอร์พีซทำอย่าใกล้เธอ Yō เริ่มจะผ่อนคลายข้อสงสัยที่มีเมล็ดในหัวใจของเธอเธอยืดศีรษะของเธอ(…… มันเป็นจริง ๆ จะมีส่วนร่วมในเกมนี้)เพียงเท่าที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ด้านเหนือคือ ที่ขวัญของกลั่นโลหะ ผลิต โดย crystallizations, alchemical ศิลปะเช่นหมุนเวียนไปอย่างกว้างขวาง และบางทีมันเกิดจากสภาพภูมิอากาศของภูมิภาคนี้ ประชากรของมนุษย์อยู่หนาแน่นในพื้นที่เหล่านี้ ความจริงที่ว่า การแข่งขันของมนุษย์ไม่ได้มีอำนาจมากเป็นที่ทุกคนรู้ดี ตราบใดที่เกิดเป็นเป็นธรรมดา มันจะไม่ได้มากเกินไปจะบอกว่า มนุษย์เป็นอันดับหนึ่ง rungs ต่ำของบันไดไฟฟ้า แต่ในฝั่งเหนือ พรสวรรค์สร้างขวัญผ่านเทคนิคต่าง ๆ ของมนุษย์หรือวิญญาณเหมือนมีสมบัติ prized สูงมีดังนั้นความคิดสร้างสรรค์ของมนุษยชาติในการพัฒนาเทคนิคและทักษะที่ได้รับการสรรเสริญสูง และเหนือจนกลายเป็นที่ทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับมนุษยชาติจะเรียกว่าบ้านของพวกเขา หมู่พวกเขามีชุมชนที่ได้ทิ้งเครื่องหมายของพวกเขา [เม็ดทะเลดาว], มีมีความแข็งแรงของพวกเขารู้จักและได้รับการสรรเสริญสูงจาก [Salamandra]และผู้ที่ได้รวบรวมตอนนี้ในเวทีถูกคู่แข่งที่รุนแรงทั้งหมดที่จะต้องปล่อยให้เครื่องหมายของความสำเร็จอยู่เบื้องหลังสำหรับรุ่นมา ในคอลเลกชันขนาดใหญ่ของคู่แข่งที่แข็งแกร่ง มันจริง ๆ จะแนะนำตัวเองที่จะผสมในหมู่พวกเขา... Yō เริ่มครุ่นคิดสิ่งดังกล่าวเธอจ้องไป blankly หน้าเธอ(เพียงเยี่ยมชมทางนี้แสดงแล้วค่อนข้างเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับฉัน สำหรับชุมชน ฉันไม่ควรอนุญาตให้มีการเลอะเปื้อนได้รับชื่อเสียงของเรา...ขวา?)Yō ยืดศีรษะของเธอขณะที่เธอเริ่มที่จะให้บางคนคิดว่า มีการนำค่าในสภาพแวดล้อมที่ขาดมากโต้ตอบกับผู้อื่น Yō ไม่ทราบมากเกี่ยวกับการเรียงลำดับของสิ่งเหล่านี้ เพียงไม่ช้าก่อน Yō อาจยังคงสามารถขอคาลิโคแมวความคิดเกี่ยวกับมัน แต่เขาไม่มีเธอเคียงข้าง มีการบาดเจ็บในการต่อสู้กับมังกรใหญ่ เขาได้ตัดสินใจถอน และใช้จ่ายส่วนเหลือของชีวิตของเขาใน [Underwood] ของดี(……)Yō ยังคงจ้องที่แสดงกับมองไกลในสายตาของเธอที่เป็นสิ่งที่ได้ตัดสินใจหลังจากพวกเขาทั้งสองก็นั่งลงเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับมันแมวคาลิโคก็ได้เกิดในวันเดียวกันเป็น Yō และเขาเป็นแมวเก่าที่ได้เห็นผ่านหนาวสิบสี่กับเธอ แม้แต่พูดอย่างที่ เขาเป็นยิ่งกว่าญาติของเธอต่อไปและแม่นยำเนื่องจากเหตุผลที่ คาลิโคแมวเป็นกังวลมากกับความสามารถของ Yō ในการโต้ตอบกับมนุษย์อื่น ๆ มากกว่าคนอื่น"Ojou คุณไม่ได้คนเดียวอีกต่อไป คุณจำเป็นต้องเรียนรู้วิธีการอยู่ท่ามกลางมนุษย์ในสังคมตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"มีการบอกของสิ่งดังกล่าว โดยคาลิโคที่ถูกปกคลุมอย่างมากในการใช้ผ้าพันแผล Yō ไม่สามารถนำตัวเองที่จะปฏิเสธมัน หลังจากที่ทุก เป็นแยกที่จะต้องมาช้า แม้ว่า เธออาจรู้สึกโดดเดี่ยว แต่จะได้รับการปฏิเสธคำขอดังกล่าวเท่ากับแจ้งเบาะแสเรื่องอื่น ๆดังนั้น Yō ซ่อนความโศกเศร้าของเธอขณะที่เธอมอบแมวคาลิโคให้ Garol [หกรอยแผลเป็น] ในขณะที่ entrusting ดูแลในอนาคตและรักษาแผลไป คน [6 รอยแผลเป็น] ที่พันธมิตรในอนาคตในพันธมิตรมียังพร้อมยอมรับคำขอของเธอดูแลแมวคาลิโคขณะรักษาเขาอย่างหนึ่งของตนเองมีได้รับการประกันจากผู้อื่นที่สภาพแวดล้อมของต้นไม้ดีจะนำไปสู่การฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว มนุษย์ และแมวตั้งปิดบนเส้นทางของพวกเขาต่างหาก ดังนั้น จากวันนั้นเป็นต้นไป Yō ได้ถึงบทสรุปของเธอเองสำหรับถ้าเธอไม่ทำเช่นนั้น เธอไม่สามารถหน้าแมวคาลิโคเริ่มด้วยความภาคภูมิใจ(Nn. Garol ซังมีให้ฉันให้กำลังใจ โดยการทำให้ชื่อเสียงของเขาสนับสนุนฉัน ฉันต้องทำดีที่สุดด้วย)Yō กัดหมัดของเธอแน่นผู้ที่อ้างว่า ได้ถูกพ่อของเธอ เพื่อน Kasukabe Koumei, Garol จริง ๆ ได้ช่วย s [ไม่มีชื่อ] มาก แต่เขาไม่เคยนำการพูดคุยของเขากับพ่อของเธอ และมีเพียงซ้ายบรรทัดนี้เธอเมื่อพวกเขาต้องการให้แยกย้ายกัน“Currently, I can’t say anything about it. But if you really want to know Koumei, you will need to chase after his footsteps. Only then will you understand what kind of man he is.”The next two months following that day, Yō had tried her best to search for a trace of her father’s whereabouts but had come up with nothing.Leticia had also been adamant with a reply of ‘Its fine to just wait for now’. And so she had come to visit the Corridor of Displays to look at the [Tablet of Sea of Stars].(It’s said that there are only a handful of Corridors of Displays in Little Garden and I had thought that it might be a place to start searching for my father’s crafted pieces……But it sure seems like it’s not that easy after all.)Troubled by the lack of results, Yō crossed her arms. There was still another method for her to get a lead. And that was to participate in the Game while registering the [Genome Tree] as the specific Gift to be used while observing the reaction of the crowd then.But to appear in the Game where many famous blacksmiths and sculptors had signed up to vie for glory, it still gave her the feeling of uneasiness. If it were only a blemish to her name and becoming a laughing stock, it might have been much easier to bear but she didn’t want to bring shame to [No Name] again because of that.*Plonk!*Ouch. That hurts. But Yō still couldn’t think up of a solution. She, who couldn’t arrive at a plan could only reach up to take the sharp yet blunt weapon that had been dropped on her head.(……what is this?)That was a blunt weapon that took the appearance of a cross while its topmost was a rounded piece. From the shape of it, it would be more similar to a ‘hammer’ than a cross.……No, isn’t it literally a hammer?(This is really dangerous. If it weren’t me, a person might have been gravely injured.)Yō looked around her but it’s a really impossible task to find the culprit amongst the crowd that milled around the Corridor of displays. Tilting her head quizzically, Yō thought to herself that perhaps in the craftsman city of [Kouen City], hammers dropping from nowhere might just be a common thing. Just then—

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกความรู้สึกของความกลัวอะซึกะและ Kuro Usagi แลกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วประหลาดใจที่แต่ละอื่น ๆ . "สามารถ ... มันสามารถเป็นที่ ...... คุณต้องการให้ฉันไปเข้าร่วมเกม? สำหรับจริง? " "นั่น ~~~ แน่นอน! ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของที่ระลึกสำหรับครั้งแรกที่เคยโฮสติ้งของอนุสัญญาที่เราจะไม่ได้รับการจัดเก็บภาษีใด ๆ ค่าเข้าร่วมคุณรู้ ?! กรุณาใช้โอกาสนี้และถอนมงกุฎในเกม



ในเวลาเพียงลมหายใจ. " "วา ...... " ทั้งของพวกเขาเปิดปากของพวกเขาในอุทานครึ่งก่อนที่จะนิ่งงัน เหตุผลที่ไม่จำเป็นต้องที่จะกล่าวว่า. Yōก็จะมีส่วนร่วมในเกม ทั้งสองคนก็อยากเพียงเพื่อให้เสียงออกประท้วงของพวกเขาเมื่อมีมาเสียงฝีเท้าหนักไปในสิ่งที่ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีและเสียงที่คุ้นเคยที่ขัดคำของพวกเขา. "HAAAAAAAAAAH? คนที่อยู่ที่นี่เพื่อดึง Deen และ 'ป้อม' เป็นจริง [ไม่มีชื่อ] s? นี้คือสิ่งที่เกี่ยวกับ? ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้คุณรู้หรือไม่"ได้โปรด ... กรุณารอสักครู่! จะดีกว่าที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้แจ็ค-sama ไป ...... " "เลิกจู้จี้คุณ! เป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการซ่อมแซมทั้งสองรายการเป็นใครอื่นนอกจากตัวเองที่ดีของฉัน! ทั้งหมดของคุณดีกว่าปิดดักของคุณ! " "ไม่ ... Laius-sama!" "เอ๊ะ?" เสียงหนีริมฝีปากของอะซึกะและ Kuro Usagi ประหลาดใจที่พวกเขามองหน้ากัน. "...... Kuro Usagi ผม m ไม่ได้ฝันใช่มั้ย? ฉันดูเหมือนจะเคยได้ยินชื่อที่คุ้นเคยน่ารังเกียจถูกกล่าวถึง. " "เด ... น่ารังเกียจ, Kuro ยูซากิจะออกจากที่กันตอนนี้ แต่ชื่อของ Laius มันอาจจะเป็น ...... " ในช่วงเวลาถัดไปประตูที่นำไปสู่ด้านหลัง ถูกเตะเปิด. และปรากฏจากฝุ่นคลื่นเป็นคนที่มี [เมดูซ่าหัวหน้า] ธงสลักก่อนที่หน้าอกของเขา. พ่ายแพ้โดยก่อนหน้านี้ [ไม่มีชื่อ] sa ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ของ Laius [เซอุส] ถูกจ้องมองที่พวกเขาใน ความโกรธ. ส่วนที่ 2 [แก้ไข] ลิตเติ้ลการ์เด้นด้านนอกจำนวนประตู 54,545 เวทีบริเวณสนามกีฬาก่อน [แท็บเล็ตของทะเลดาว]. Kasukabe Yōเพิ่งจะมาถึงในพื้นที่และประติมากรรมประกายระยิบระยับของดอกแก้วที่ได้รับการตกแต่งบริเวณรอบ ๆ เธอทำให้มันเป็นหนึ่งในสถานที่ที่สวยงามมากที่สุดใน [Kouen เมือง] แต่มันก็ไม่ได้เป็นเพียงผู้ที่ชิ้นแก้วที่ทำให้ทางเดินดังกล่าวเป็นสถานที่ที่สวยงาม นอกจากนี้มันเป็นของอัญมณีอันมีค่าที่ให้ปิดไฟแววดาวที่ทำให้สถานที่ที่จะใช้ในที่มีคุณภาพเหมือนฝัน. [6] ทางเดินนี้ยังทำหน้าที่เป็นพื้นที่เพื่อรำลึกถึงรุ่นของ crafters ที่ช่วยในการสร้างเป็น รวมทั้งการรักษาของดินแดนทางด้านทิศเหนืออนุสาวรีย์ต่าง ๆ ในความทรงจำของ crafters ที่ได้รับการรวมตัวกันในสถานที่แห่งนี้. และถ้าYōกำลังจะผ่านเข้ามาในฐานะแชมป์ของเกมเช่น
































ในระหว่างการเกิดของมังกรไฟ Matsuri เธอก็จะได้รับสิทธิที่จะแกะสลักชื่อชุมชนของเธอและธงบนทางเดินของการแสดงผล นอกเหนือจากนั้นหากได้รับรางวัลในเกมเป็นเจ้าภาพในการแข่งขันภายในเทคนิคและศิลปะชิ้นเอกที่สร้างขึ้นอย่างที่พวกเขายังจะได้รับสิทธิในการแสดงความสำเร็จของพวกเขาในแท่นหินของทางเดินของจอแสดงผล. มองไปรอบ ๆ ที่ผลงานชิ้นเอกที่มีค่านับไม่ถ้วนจัดแสดง รอบตัวเธอโย่เริ่มรู้สึกความรู้สึกของการมีข้อสงสัยเมล็ดในหัวใจของเธอขณะที่เธอเอียงศีรษะของเธอ. (...... เป็นจริงไปได้สำหรับผมที่จะมีส่วนร่วมในเกมนี้คืออะไร) เช่นเดียวกับที่กล่าวก่อนหน้านี้ทางด้านทิศเหนือเป็นที่ที่ของขวัญ โลหะการกลั่น, การผลิตโดย crystallizations ศิลปะเล่นแร่แปรธาตุและชอบหมุนเวียนกันอย่างแพร่หลาย และบางทีมันอาจจะเป็นผลมาจากสภาพภูมิอากาศของภูมิภาคนี้ประชากรของมนุษย์มีความหนาแน่นในพื้นที่เหล่านี้ ความเป็นจริงว่าการแข่งขันของมนุษย์ไม่ได้มีอำนาจมากเป็นคนหนึ่งที่ทุกคนรู้ดี ตราบใดที่เกิดเป็นหนึ่งที่ธรรมดาก็จะไม่มากเกินไปที่จะบอกว่ามนุษย์ในอันดับที่ต่ำสุดของขั้นบันไดอำนาจ แต่ในทางด้านทิศเหนือความสามารถในการสร้างของขวัญโดยใช้เทคนิคของมนุษย์หรือวิญญาณเหมือนกันได้รับสมบัติที่ให้ผลตอบแทนสูงมี. ดังนั้นความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์ในการพัฒนาเทคนิคและทักษะที่ได้รับการยกย่องในระดับสูงและภาคเหนือเร็ว ๆ นี้กลายเป็นสถานที่ที่ทำให้มันง่ายขึ้นสำหรับ มนุษยชาติจะเรียกมันว่าบ้านของพวกเขา ในหมู่พวกเขาเป็นชุมชนที่ได้ทิ้งร่องรอยของพวกเขาใน [แท็บเล็ตของทะเลดาว] ต้องมีความแข็งแรงของพวกเขาได้รับการยอมรับและได้รับการยกย่องจาก [Salamandra]. และบรรดาผู้ที่มาชุมนุมในขณะนี้ในที่เกิดเหตุเป็นคู่แข่งที่รุนแรงที่จะต้องการ ที่จะออกเครื่องหมายของความสำเร็จของพวกเขาที่อยู่เบื้องหลังสำหรับรุ่นมา ในคอลเลกชันขนาดใหญ่ของคู่แข่งที่แข็งแกร่งจริงๆมันจะเป็นความคิดที่ดีสำหรับตัวเองเพื่อจะนำมาผสมในหมู่พวกเขา ...... Yōเริ่มที่จะไตร่ตรองสิ่งดังกล่าวขณะที่เธอจ้อง blankly ในด้านหน้าของเธอ. (เพียงการเยี่ยมชมนี้เดินของจอแสดงผลได้รับอยู่แล้ว ค่อนข้างเป็นประสบการณ์ที่น่าพอใจสำหรับผม. แม้สำหรับชุมชนที่ฉันไม่ควรอนุญาตให้เปื้อนใด ๆ ที่จะได้รับชื่อเสียงของเรา ...... ใช่มั้ย?) Yōเอียงศีรษะของเธอขณะที่เธอเริ่มที่จะให้ความคิดบางอย่าง ได้รับการเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ขาดการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ มากโย่ไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับการจัดเรียงของสิ่งเหล่านี้ เพียงไม่นานก่อนโย่ยังอาจจะสามารถที่จะถามความเห็นของแมวผ้าดิบเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ได้รับบาดเจ็บในการต่อสู้กับมังกรขนาดใหญ่ที่เขาได้ตัดสินใจที่จะลาออกและการใช้จ่ายส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาใน [อันเดอร์วู้] ของต้นไม้ที่ดี. (...... ) Yōยังคงจ้องมองที่แสดงด้วยรูปลักษณ์ที่ห่างไกลในดวงตาของเธอ . นั่นคือสิ่งที่มีการตัดสินใจหลังจากที่พวกเขาทั้งสองนั่งลงเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้. ผ้าดิบแมวได้เกิดในวันเดียวกับYōและเขาเป็นแมวเก่าที่ได้เห็นผ่านสิบสี่ฤดูหนาวกับเธอ มันก็อาจจะกล่าวว่าเขาใกล้ชิดกว่าที่ไปของญาติของเธอ. และแม่นยำเนื่องจากเหตุผลที่แมวผ้าดิบเป็นห่วงมากกับความสามารถในการโย่ในการมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์อื่น ๆ มากกว่าคนอื่น. "Ojou คุณไม่ได้คนเดียวอีกต่อไปคุณ จำเป็นต้องเรียนรู้วิธีที่จะอยู่ในหมู่มนุษย์ในสังคมตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป. " ได้รับการบอกสิ่งนั้นโดยผ้าดิบที่ถูกปกคลุมอย่างมากในผ้าพันแผลโย่ไม่สามารถนำตัวเองที่จะปฏิเสธมัน หลังจากที่ทั้งหมดจะเป็นแยกที่จะต้องมาไม่ช้าก็เร็ว แม้ว่าเธออาจจะรู้สึกเหงา แต่ปฏิเสธคำขอดังกล่าวจะได้รับเท่ากับทรยศอื่น ๆ . ดังนั้นYōซ่อนความโศกเศร้าของเธอขณะที่เธอยื่นแมวผ้าดิบไป Garol ของ [หกแผลเป็น] ในขณะที่มอบหมายให้ดูแลในอนาคตและการรักษาแผล ถึงพวกเขา คน [หกแผลเป็น] ที่ยังเป็นพันธมิตรในอนาคตในพันธมิตรของพวกเขายังตกลงที่พร้อมต่อการร้องขอของเธอในการดูแลผ้าดิบแมวขณะที่การรักษาเขาอย่างหนึ่งของพวกเขาเอง. หลังจากที่ได้รับความเชื่อมั่นจากคนอื่น ๆ ว่าสภาพแวดล้อมของต้นไม้ที่ดีจะ นำไปสู่การฟื้นตัวอย่างรวดเร็วของมนุษย์และแมวจากนั้นตั้งค่าออกในเส้นทางที่แยกจากกันของพวกเขา ดังนั้นตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาโย่มีไปถึงข้อสรุปของเธอเอง. ถ้าเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นเธอจะไม่สามารถที่จะเผชิญกับผ้าดิบแมวเต็มที่ด้วยความภาคภูมิใจ. (Nn. Garol ซังได้รับแล้วผมให้กำลังใจโดยการ ที่รู้จักกันในการสนับสนุนของเขาสำหรับฉัน. ฉันต้องทำดีที่สุดของฉันเช่นกัน.) Yō clenched หมัดของเธอแน่น. เขาที่ได้อ้างตัวว่าเป็นพ่อของเธอเพื่อน Kasukabe Koumei ของ Garol ได้ช่วยจริงๆ [ไม่มีชื่อ] สามาก แต่เขาไม่เคยนำขึ้นมาพูดคุยในอดีตของเขาใด ๆ กับพ่อของเธอและได้เหลือเพียงเส้นสำหรับเธอเมื่อพวกเขานี้จะไป ways- แยกของพวกเขา"ขณะนี้ฉันไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ถ้าคุณต้องการที่จะรู้ Koumei คุณจะต้องไล่ตามรอยเท้าของเขา เท่านั้นแล้วคุณจะเข้าใจสิ่งที่ชนิดของคนที่เขาเป็น. " สองเดือนข้างหน้าต่อไปในวันนั้นโย่ได้พยายามที่ดีที่สุดของเธอเพื่อค้นหาร่องรอยของเบาะแสของพ่อของเธอ แต่ได้มาด้วยอะไร. เลติเซียยังได้รับได้ยืนกรานที่มีการตอบกลับ ของ 'ปรับให้มันเพียงแค่รอสำหรับในตอนนี้' และเพื่อให้เธอได้มาเยี่ยมชมเดินของจอแสดงผลจะมองไปที่ [แท็บเล็ตของทะเลดาว]. (ก็กล่าวว่ามีเพียงไม่กี่คนของทางเดินของการแสดงผลในสวนเล็ก ๆ น้อย ๆ และผมคิดว่ามันอาจจะเป็นสถานที่ เริ่มต้นค้นหาชิ้นส่วนที่สร้างขึ้นอย่างพ่อของฉัน ...... แต่มันดูเหมือนว่ามันไม่ง่ายหลังจากทั้งหมด.) ทุกข์จากการขาดผลโย่ข้ามแขนของเธอ ยังคงมีอีกวิธีหนึ่งสำหรับเธอที่จะได้รับสารตะกั่ว และนั่นก็คือการมีส่วนร่วมในเกมในขณะที่การลงทะเบียน [ต้นไม้จีโนม] เป็นของขวัญที่เฉพาะเจาะจงที่จะใช้ในขณะที่สังเกตปฏิกิริยาของฝูงชนแล้ว. แต่การที่จะปรากฏในเกมที่หลงเหลือมีชื่อเสียงมากและประติมากรได้ลงทะเบียนเพื่อแย่งความรุ่งโรจน์ ก็ยังทำให้เธอรู้สึกของความไม่สบายใจ ถ้ามันเป็นเพียงตำหนิไปที่ชื่อของเธอและกลายเป็นหุ้นหัวเราะ, มันอาจจะเป็นเรื่องง่ายที่จะแบก แต่เธอไม่ได้ต้องการที่จะนำความอัปยศที่ [ไม่มีชื่อ] อีกครั้งเพราะที่. Plonk * * * * * อุ๊ย ที่เจ็บ แต่ยังคงYōไม่ได้คิดขึ้นของการแก้ปัญหา เธอที่ไม่สามารถประสบความสำเร็จในแผนเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงได้ที่จะใช้อาวุธที่คมชัดยังทื่อที่ได้รับการลดลงบนศีรษะของเธอ. (...... นี่คืออะไร?) นั่นคืออาวุธทื่อที่เกิดลักษณะของในขณะที่ข้าม จอมเป็นชิ้นกลม จากรูปทรงของมันก็จะขึ้นคล้ายกับ 'ค้อน' กว่าจ่ายบอล. ...... ไม่มีไม่ได้อย่างแท้จริงค้อน? (นี่คืออันตรายจริงๆ. ถ้ามันไม่ได้ผมเป็นคนที่อาจจะได้รับ เจ็บหนัก.) Yōมองไปรอบ ๆ ของเธอ แต่ก็เป็นงานที่เป็นไปไม่ได้จริงๆที่จะหาผู้กระทำผิดในหมู่ฝูงชนที่ผ่านการขัดสีรอบเดินของการแสดง เอียงศีรษะของเธออย่างแปลกโย่คิดกับตัวเองว่าบางทีในเมืองของช่างฝีมือ [Kouen เมือง] ค้อนลดลงจากที่ไหนเลยก็อาจจะเป็นเรื่องทั่วไป เพียงแค่นั้น-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้ความรู้สึกที่น่ากลัว อาสึกะและคุโระ อุซางิแลกแปลกใจ เหลือบมองที่แต่ละอื่น ๆ .

" . . . . . . หรือว่า . . . . . . . คุณต้องการให้ฉันเข้าร่วมเกม จริงๆ เหรอ "

" นี่ ~ ~ ~ แน่นอน เป็นส่วนหนึ่งของการฉลองแรกเคยเป็นเจ้าภาพการประชุม เราจะไม่เก็บค่าธรรมเนียมใด ๆที่เข้าร่วมโครงการ คุณรู้มั้ย ? !กรุณาใช้โอกาสนี้ดึงมงกุฎในเกม < ดวลของผู้สร้างในเพียงลมหายใจ "

" อะ . . . . . . . " ทั้งคู่เปิดปากในครึ่งอุทานก่อนที่จะงงมาก เหตุผลไม่ต้องพูด

Y โฮก็จะเข้าร่วมในเกมทั้งสองของพวกเขามีแค่เสียงออกมาประท้วง เมื่อบังเกิดเสียงฝีเท้าหนักไปในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอารมณ์และเสียงที่คุ้นเคยแทรกคำพูดของพวกเขา .

" haaaaaaaaaah ? คนที่นี่เรียก ดีนและ ' ป้อมปราการ ' เป็นจริง [ ชื่อ ] ? นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ ว่ามั้ย

" ได้โปรด . . . ได้โปรดรอสักครู่ !