A girl in uniform stood infront of

A girl in uniform stood infront of a door, a door that leads to the office of the Chairman. She smirked as she felt the presence of three nobles and a human with a familiar aura behind it. She swiftly opened it or more like slammed it with an unintentional force, she was so excited.

All of them were suprised at her sudden appearance except the dark haired Noblesse who was continuously drinking his precious tea. The two kids with silver hair looked at her wide eyes as well as the blonde human.

She smiled oh so cheerfully and attacked the still one. She teleported on his lap and hugged him with all her might. The crazy researcher stood speechless with the kids that can be mistaken as twins or siblings.

"How dare you sit on--," the girl looked at him with such innocence, "my master."

"Eh? How can this be? I'd never thought this pathetic human would forget such a beautiful girl like me."

As the most powerful being put down his cup, the no-shame girl kissed him all over his face!

The silver heads were still speechless. The blonde subject looked like he saw a walking potato with a walking carrot, the Carrot Man.

The girl giggled with amusement as she saw their shocked faces. She looked back to her self-made chair.

"How's my cute patient?" She asked while giving him a cheecky smile.

He stayed silent as usual and again, after a few moments he replied.

"I am fine."

She brightened up by just those three words.

"It seems you forgot we're still here, Lois."

She rose a brow and smiled at him. "So now you remember me Frankenstein."

He bowed with such respect and elegance.

"Sir, who is she? Why is she sitting on you, Lord? Is she perhaps someone close to you?" the silver haired boy thundered them with so many question, well, he was curious.

Who won't be?

A girl, even though she had the looks, sat on the almighty Lord, the most powerful of all beings.

The Noblesse just stared at the female.

Seeing that he won't reply, his subject answered for him.

"Her name is Lois Loren V. Ereve. . . . She's my master's doctor."

As he introduced her, he left a few words in his mind. He would have said, 'Her name is Lois Loren V. **** Ereve, she's a sadist, phsycho, two-faced, disgustingly clingy to my master, she loves ******* kisses, and **** hugs. I hate her very much. She made me look like a fool infront of my master. I ******* hate that creature. Disgusting creature. I would love to see her suffer right now, but my master doesn't like that. That disgustingly ******* creature stole my master's heart in an instant. She doesn't deserve his patience like this. I just ******* hate her. She's my master's ******* doctor.'

He hated her so much like he hated the previous Lord. Actually, he just dislikes her because she stole all the master's attention back in Lukedonia.

"I know you're having a very precious time spouting rude things about me. Well, its not like they're true, well not all of them."

He flinched as she smiled creepily at him.

"So . . . you're his doctor, for what?"

Lois looked at the male kid this time. "I'm here to cure him if something ever happens to him in the future."

"Why did you just appear now? What does that imply?" She was suprised at what the other girl asked, it was rather very straight to the point. She chuckled, but then her expression changed. The atmosphere in the room was tense and heavy.

She was silent, but still replied in a very different manner. She moved her eyes to all of them before saying anything.

Sorrow was the only emotion reflected by her eyes.

"I. . . ." She paused for awhile. "There is something that's going to happen."

After a few seconds, she returned her escape facade. The mood returned to its normal state again.

"Okay, that's enough for now! I'm tired so I'll just sleep for a bit."

Her eyes began to close.

Frakenstein was about to protest but was too late.

"This woman, really! For my research's sake! She was also asleep for 820 years! How can she fall asleep now?!"

He continued his complains, but was cut by his own master.

"Leave."

He was going to ask why, but he just kept his mouth shut and complied to his master's order. He pushed the noble kids outside with him.

As the door closed, the Noblesse looked down to see his doctor's face.

He brushed the hair out of her face in a gentle manner.

"Lois, open your eyes."

He was expecting to see her beautiful eyes again, but none to that. She did not open them. She was still stubborn after so many years, he thought.

"I love you."

This glorious statement caught her off guard. She was startled by that and her eyes widened like lemons.

"W-wha. . . ."

She was lost to his words.

She sighed in content, but can't help to blush at what he said.

"I too."

He initiated the hug now. He was happy to see her again. He thought she disappeared after what happened, but kept her promise to him.

He felt her warmth, not only t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาวในเครื่องแบบยืนอยู่หน้าประตู ประตูที่นำไปสู่สำนักงานของประธาน เธอ smirked เธอรู้สึกว่าการปรากฏตัวของสามขุนนางและมนุษย์พร้อมกลิ่นอายคุ้นเคยอยู่เบื้องหลัง เธอเปิดมันอย่างรวดเร็ว หรือมากขึ้นเหมือนปากมัน ด้วยแรงตั้งใจ เธอก็ตื่นเต้นมากพวกเขาทั้งหมดถูกประหลาดใจที่เธอพลันยกเว้นโบเบลสเซผมเข้มที่ต่อเนื่องการดื่มชาของเขามีค่า สองเด็กเงินผมมองไปที่ดวงตาของเธอกว้างเป็นสีบลอนด์มนุษย์เธอยิ้มโอ้ แจ่ม และโจมตีหนึ่งนิ่ง เธอวาร์ปในพับ และทุกกอดเขาทั้งหมดของเธอด้วย นักวิจัยบ้ายืนพูดกับเด็กที่มีฝาแฝดหรือพี่น้องวิธีกล้าคุณนั่งพักผ่อน- หญิงสาวมองไปที่เขา มีเรื่องราวดังกล่าว "หลักของฉัน""เอ๊ะ วิธีนี้สามารถ ผมมีไม่เคยคิดว่า คนนี้น่าสงสารจะลืมเช่นสาวสวยอย่างฉัน"เป็นทรงพลังที่สุดการย้ายลงถ้วยของเขา ความอับอายไม่มีหญิงสาวจูบเขาทั่วใบหน้าของเขาหัวเงินยังคงพูดได้ ดูเรื่องสีบลอนด์เหมือนเขาเห็นเป็นมันฝรั่งแครอทเดิน แครอทคนเดินสาวกระดี๊กระด๊าไปกับสวนสนุกเธอเห็นใบหน้าตกใจ เธอกลับมองเธอเก้าอี้ตัวเองทำ"วิธีคือผู้ป่วยที่น่ารักของฉัน เธอขอให้เขายิ้ม cheeckyเขาอยู่เงียบตามปกติ และอีกครั้ง หลังจากนั้นสักครู่ เขาก็ตอบว่า"ฉันดี"เธอให้สว่างขึ้น โดยเพียงสามคำ"ดูเหมือนว่าคุณลืมเรายังคง กฎหมาย"เธอกุหลาบคิ้ว และยิ้มที่เขา "ตอนนี้คุณจำฉันแฟรงเกนสไตน์"เขาโค้งคำนับ ด้วยความเคารพและความสง่างามดังกล่าว"ที่รัก ที่เป็นเธอ เธอนั่งอยู่กับคุณ พระทำไม คือเธออาจเป็นคนใกล้ชิดคุณเด็กชายผมเงิน thundered พวกเขา ด้วยคำถามมากมาย ดี เขาก็อยากรู้อยากเห็นที่จะไม่แม้ว่าเธอมีลักษณะ ของผู้หญิง ส.บนพระบิดา ทรงพลังทั้งหลายNoblesse แค่จ้องที่หญิงเห็นว่าเขาจะไม่ตอบ ตอบเรื่องของเขาสำหรับเขา"ชื่อของเธอคือ กฎหมายลอเรน V. Ereve.... เธอเป็นแพทย์หลักของฉัน"ตามที่เขาแนะนำเธอ เขาซ้ายกี่คำในใจของเขา เขาจะบอก, ' ของเธอนั้นชื่อกฎหมายลอเรน V. *** Ereve เธอเป็น sadist, phsycho, two-faced, disgustingly clingy หลักของฉัน เธอรัก *** จูบ และ *** กอด ฉันเกลียดเธอมาก เธอทำให้ฉันที่ดูเหมือนเป็นคนโง่ต่อหน้าหลักของฉัน ผม *** เกลียดสิ่งมีชีวิตนั้น สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยง ฉันชอบที่จะเห็นเธอทุกข์ทรมานอยู่ แต่หลักของฉันไม่ชอบที่ ที่ disgustingly *** สัตว์ขโมยหัวใจหลักของฉันในทันที เธอไม่สมควรได้รับความอดทนของเขาเช่นนี้ แค่ *** เกลียดเธอ เธอเป็นโท *** แพทย์.'เขาเกลียดเธอมากเหมือนเขาเกลียดพระก่อนหน้านี้ จริง เขาก็ไม่ชอบเธอ เพราะเธอขโมยความสนใจของโทกลับมา Lukedonia"ฉันรู้ว่า คุณมีช่วงเวลามีค่ามากถึงหยาบสิ่งเกี่ยวกับฉัน ดี ไม่จริง เหมือนกันไม่ใช่ทั้งหมด"เขา flinched เป็นเธอยิ้ม creepily ที่เขา"ดังนั้น...คุณหมอ เพื่ออะไร? "กฎหมายมองไปที่เด็กชายครั้งนี้ "ฉันนี่จะรักษาเขาถ้าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเขาในอนาคต""ทำไมไม่คุณเพียงปรากฏขณะนี้ สิ่งไม่ซึ่งหมายความอย่างไร" เธอประหลาดใจที่สิ่งคนอื่นถาม มันเป็นค่อนข้างมากตรงไปยังจุด เธอเบา ๆ แต่แล้ว เปลี่ยนนิพจน์ของเธอ ในห้องบรรยากาศตึงเครียด และหนักเธอเงียบ แต่ยังคงตอบกลับในลักษณะแตกต่างกันมาก เธอย้ายดวงตาของเธอทั้งหมดของพวกเขาก่อนที่จะพูดอะไรความเศร้าโศกเป็นอารมณ์เดียวที่สะท้อน โดยดวงตาของเธอ"I. . . ." เธอหยุดชั่วครู่ "มีสิ่งที่จะเกิดขึ้น"หลังจากไม่กี่วินาที เธอกลับเธอหนีหน้า อารมณ์กลับไปอีกครั้ง"โอเค ที่เพียงพอในขณะนี้ ฉันเหนื่อยดังนั้นฉันจะนอนเพียงสำหรับบิต"ดวงตาของเธอเริ่มที่จะปิดFrakenstein กำลังจะประท้วง แต่ก็สายเกินไป"ผู้หญิงคนนี้ จริง ๆ เพื่อประโยชน์ของการวิจัยของฉัน เธอยังหลับ 820 ปี วิธีสามารถเธอหลับตอนนี้!"เขายังคงเขาบ่น แต่ถูกตัด โดยมาสเตอร์ของเขาเอง"ปล่อย"เขาจะถามว่า ทำไม แต่เขาเพียงปากปิด และไปสั่งนายของเขา เขาผลักเด็กโนเบิลนอกกับเขาเป็นประตูปิด Noblesse มองลงไปเห็นใบหน้าของคุณหมอเขาสามารถแปรงผมจากใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน"กฎหมาย เปิดตา"เขาถูกคาดหวังว่าจะเห็นดวงตาของเธอสวยงามอีกครั้ง แต่ไม่มีที่ เธอไม่เปิดพวกเขา เขาคิดว่า เธอก็ยังคงปากแข็งหลังจากหลายปี"ฉันรักเธอ"คำชี้แจงนี้รุ่งโรจน์ได้จับเธอออกยาม เธอก็สะดุ้ง โดยที่ และดวงตาของเธอถึงเวลาเช่นมะนาว" W wha. ..."เธอหายไปกับคำพูดของเขาเธอถอนหายใจในเนื้อหา แต่ไม่สามารถช่วยหน้าแดงที่เขากล่าวว่า"ฉันเกินไป. "ตอนนี้เขาเริ่มอ้อมกอด เขาก็ยินดีที่ได้พบเธออีกครั้ง เขาคิดว่า เธอหายไปหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เก็บไว้เธอสัญญากับเขาเขารู้สึกอบอุ่น t ไม่เพียงแต่เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหญิงสาวในเครื่องแบบยืนอยู่หน้าประตูประตูที่นำไปสู่ห้องทำงานของประธานฯ เธอ smirked ขณะที่เธอรู้สึกว่าการปรากฏตัวของสามขุนนางและมนุษย์ที่มีกลิ่นอายความคุ้นเคยอยู่เบื้องหลังมัน เธอเปิดมันได้อย่างรวดเร็วหรือมากกว่าเช่นกระแทกด้วยแรงโดยไม่ได้ตั้งใจเธอตื่นเต้นมาก.

พวกเขาทั้งหมดถูกแปลกใจที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวของเธอยกเว้นผมสีเข้ม Noblesse ที่ถูกอย่างต่อเนื่องการดื่มชาที่มีค่าของเขา สองเด็กที่มีผมสีเงินมองที่ดวงตาที่เบิกกว้างเธอเช่นเดียวกับมนุษย์สีบลอนด์.

เธอยิ้มอย่างมีความสุขโอ้และโจมตียังคงเป็นหนึ่ง เธอหายตัวบนตักของเขาและกอดเขากับเธออาจจะ ผู้วิจัยบ้ายืนนิ่งพูดกับเด็กที่สามารถเข้าใจผิดว่าเป็นฝาแฝดหรือพี่น้อง.

"วิธีที่คุณกล้านั่ง on--" หญิงสาวที่มองเขาด้วยความไร้เดียงสาเช่น "ต้นแบบของฉัน."

"ใช่มั้ย? วิธีนี้สามารถ? ฉัน d ที่ไม่เคยคิดว่านี่น่าสงสารมนุษย์จะลืมเช่นสาวสวยอย่างฉัน. "

ในฐานะที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่จะถูกใส่ลงในถ้วยของเขาสาวไม่มีความละอายจูบเขาให้ทั่วใบหน้าของเขา!

หัวเงินก็ยังคงพูด เรื่องสีบลอนด์ดูเหมือนเขาเห็นเดินกับมันฝรั่งแครอทเดินแครอทผู้ชาย.

สาวหัวเราะคิกคักกับสวนสนุกในขณะที่เธอเห็นใบหน้าของพวกเขาตกใจ เธอมองกลับไปที่เก้าอี้ที่สร้างตัวเองของเธอ.

"วิธีการของผู้ป่วยที่น่ารักของฉัน" เธอถามขณะที่ให้เขามีรอยยิ้ม cheecky.

เขาอยู่เงียบเป็นปกติและอีกครั้งหลังจากไม่กี่ช่วงเวลาที่เขาตอบได้.

"ผมดี."

เธอสว่างขึ้นโดยเพียงแค่สามคำเหล่านั้น.

"มันดูเหมือนว่าคุณลืมเรายังอยู่ที่นี่ ลัวส์. "

เธอลุกขึ้นคิ้วและยิ้มให้เขา "ดังนั้นตอนนี้คุณจำผม Frankenstein."

เขาโค้งคำนับด้วยความเคารพดังกล่าวและความสง่างาม.

"เซอร์เธอเป็นใครทำไมเธอนั่งอยู่บนคุณพระเจ้า? เธออาจจะเป็นคนใกล้ชิดกับคุณ?" เงินเด็กผมตะโกนพวกเขาด้วยคำถามมากมายดีเขาอยากรู้อยากเห็น.

ใครจะไม่?

ผู้หญิงคนหนึ่งที่แม้เธอจะมีรูปลักษณ์ที่นั่งอยู่บนผู้ทรงอำนาจพระเจ้าที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด.

Noblesse จ้อง ที่หญิง.

เห็นว่าเขาจะไม่ตอบเรื่องของเขาตอบสำหรับเขา.

"ชื่อของเธอคือลัวส์ลอเรนวี Ereve.... เธอเป็นแพทย์ต้นแบบของฉัน."

ในขณะที่เขาแนะนำให้เธอรู้จักเขาออกจากคำไม่กี่คำในใจของเขา . เขาจะได้กล่าวว่า 'ชื่อของเธอคือลัวส์ลอเรนวี **** Ereve เธอเป็นซาดิสม์, phsycho สองเผือดน่ารังเกียจ clingy ให้แก่นายเธอรักจูบ ******* และ *** * กอด ฉันเกลียดเธอมาก เธอทำให้ฉันมีลักษณะเหมือนหน้าคนโง่ของนายของข้า ฉันเกลียด ******* สิ่งมีชีวิตที่ สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยง ฉันชอบที่จะเห็นเธอมีความทุกข์ในขณะนี้ แต่ต้นแบบของฉันไม่ชอบที่ สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจ ******* ขโมยหัวใจนายข้าพเจ้าได้ในทันที เธอไม่สมควรได้รับความอดทนของเขาเช่นนี้ ฉันเพียงแค่ ******* เกลียดเธอ เธอเป็นของนายข้าพระองค์แพทย์ *******.

เขาเกลียดเธอมากเหมือนอย่างที่เขาเกลียดชังพระเจ้าก่อนหน้านี้ อันที่จริงเขาก็ไม่ชอบเธอเพราะเธอขโมยทุกความสนใจโทกลับมาอยู่ใน Lukedonia.

"ผมรู้ว่าคุณกำลังมีช่วงเวลาที่มีค่ามากพ่นสิ่งหยาบคายเกี่ยวกับฉัน. ดีไม่เหมือนพวกเขากำลังจริงดีไม่ทั้งหมดของพวกเขา "

เขาสะดุ้งขณะที่เธอยิ้ม creepily เขา.

" ดังนั้น... คุณหมอเรื่องอะไร? "

ลัวส์มองไปที่เด็กเพศชายเวลานี้ "นี่ฉันจะรักษาเขาถ้าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเขาในอนาคต."

"ทำไมคุณเพียงแค่ปรากฏตอนนี้หรือไม่อะไรที่บ่งบอกถึง?" เธอแปลกใจในสิ่งที่หญิงสาวคนอื่น ๆ ถามว่ามันค่อนข้างมากตรงไปยังจุด เธอหัวเราะ แต่แล้วการแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป บรรยากาศในห้องพักตึงเครียดและหนัก.

เธอเป็นคนเงียบ ๆ แต่ยังคงตอบในลักษณะที่แตกต่างกันมาก เธอย้ายดวงตาของเธอทั้งหมดของพวกเขาก่อนที่จะพูดอะไร.

ความเศร้าโศกเป็นเพียงอารมณ์ความรู้สึกที่สะท้อนจากดวงตาของเธอ.

"ครั้งที่หนึ่ง..." เธอหยุดสักครู่ "มีบางสิ่งบางอย่างที่จะเกิดขึ้น."

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอกลับซุ้มเธอหนี อารมณ์กลับไปยังรัฐตามปกติอีกครั้ง.

"เอาล่ะที่พอสำหรับตอนนี้! ฉันเหนื่อยดังนั้นฉันจะนอนหลับสำหรับบิต."

ดวงตาของเธอเริ่มที่จะปิด.

Frakenstein ได้เกี่ยวกับการประท้วง แต่ก็สายเกินไป.

"นี่ ผู้หญิงจริงๆ! เพื่อประโยชน์ในการวิจัยของฉัน! เธอยังหลับ 820 ปี! วิธีเธอสามารถนอนหลับได้ในขณะนี้ ?! "

เขายังคงเขาบ่น แต่ถูกตัดโดยเจ้านายของเขาเอง.

" ปล่อย. "

เขาก็จะถามว่าทำไม แต่เขาเพียงแค่เก็บไว้ในปากของเขาปิดและปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายของเขา เขาผลักเด็ก Noble นอกกับเขา.

ในฐานะที่เป็นประตูปิด Noblesse มองลงไปจะเห็นใบหน้าแพทย์ของเขา.

เขาแปรงผมออกจากใบหน้าของเธอในลักษณะที่อ่อนโยน.

"ลัวส์เปิดตาของคุณ."

เขาได้รับการคาดหวังว่าจะได้เห็น ดวงตาที่สวยงามของเธออีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครว่า เธอไม่ได้เปิด เธอก็ยังคงปากแข็งหลังจากหลายปีที่ผ่านมาว่าเขาคิดว่า.

"ผมรักคุณ."

คำสั่งนี้รุ่งโรจน์จับเธอออกยาม เธอก็ต้องสะดุ้งโดยที่และดวงตาของเธอกว้างขึ้นเช่นมะนาว.

"W-WHA...."

เธอได้รับการสูญเสียให้กับคำพูดของเขา.

เธอถอนหายใจในเนื้อหา แต่ไม่สามารถช่วยให้การปัดแก้มในสิ่งที่เขากล่าวว่า.

"ฉันเกินไป."

เขาเริ่มกอดในขณะนี้ เขามีความสุขที่จะเห็นเธออีกครั้ง เขาคิดว่าเธอหายไปหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น แต่รักษาสัญญาของเธอกับเขา.

เขารู้สึกถึงความอบอุ่นของเธอไม่เพียง แต่ T

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาวในเครื่องแบบที่ยืนหน้าประตู ประตูที่นำไปสู่สำนักงานประธาน เธอแสยะยิ้มขณะที่เธอรู้สึกการแสดงตนของสามขุนนาง และมนุษย์ด้วยกลิ่นอายที่คุ้นเคยที่อยู่เบื้องหลังมัน เธอรีบเปิดมันหรือเหมือนกระแทกกับพลังเผลอ เธอตื่นเต้นมากทั้งหมดของพวกเขาประหลาดใจที่เธอปรากฏตัวทันทีที่ยกเว้นผมสีเข้มโนเบร ซที่ต่อเนื่องการดื่มชาอันล้ำค่าของเขา เด็กสองคนที่มีผมสีเงินมองดวงตาที่เบิกกว้างของเธอเป็นสาวผมบลอนด์ มนุษย์เธอยิ้มร่าโอ้และโจมตียังหนึ่ง เธอเทเลพอร์ทบนตักของเขา แล้วกอดเขาอย่างสุดกำลัง ผู้วิจัยบ้ายืนพูดกับเด็ก ๆที่สามารถจะเข้าใจผิดว่าเป็นฝาแฝดหรือพี่น้อง" กล้าดียังไง . . . " หญิงสาวมองเขาด้วยความบริสุทธิ์ " เจ้านาย "" เอ๋ ? วิธีนี้สามารถ ? ผมเคยคิดว่า มนุษย์ผู้น่าสงสารคนนี้จะลืมสาวสวยอย่างฉัน "เป็นที่ทรงพลังที่สุดถูกวางถ้วยลง ไม่มีความละอาย หญิงสาวจูบเขาไปทั่วใบหน้าของเขาหัวสีเงินยังพูดไม่ออก เรื่องสีบลอนด์ดูเหมือนเห็นฝรั่งเดินเดินกับแครอท แครอทนะหญิงสาวหัวเราะคิกคักกับสวนสนุกที่เธอเห็นสีหน้าของพวกเขา . เธอหันกลับไปมองเก้าอี้ที่สร้างตัวเองของเธอ" แล้วคนไข้ที่น่ารักของฉัน " เธอถามในขณะที่ให้เขายิ้ม cheecky .เขาได้แต่เงียบเป็นปกติอีกครั้ง และหลังจากไม่กี่นาทีที่เขาตอบ" ผมไม่เป็นไร "เธอสดใสขึ้น เพียงสามคำ" ดูเหมือนคุณจะลืมว่าเรายังอยู่ที่นี่ ลูอิส " .นางกุหลาบคิ้วและยิ้มให้เขา " ดังนั้นตอนนี้คุณจำฉันได้ " แฟรงเก้นสไตน์กราบด้วยความเคารพและความสง่างาม" ครับ คือใครเหรอ ? ทำไมเธอถึงนั่งบนคุณ , หัวหน้า หรือว่าคนที่ใกล้ชิดกับคุณ ? " เด็กชายผมสีเงิน thundered กับคำถามมากมายที่เขาสงสัยใครที่ไม่ ?สาว แม้เธอจะดู นั่งบนท่านผู้ยิ่งใหญ่ ที่ทรงพลังที่สุดของสรรพสัตว์ที่โนเบร ซจ้องหญิงเห็นเขาไม่ตอบ เรื่องของเขาตอบเขา" เธอชื่อ ลูอิส ลอเรนโวลต์ ereve . . . . . . . . เธอยังเป็นอาจารย์หมอเขารู้จักเธอ เขาไปแค่ไม่กี่คำ ในจิตใจของเขา เขาจะต้องบอกว่า " เธอชื่อลูอิส ! V * * * * * * * ereve เธอซาดิสท์ phsycho สองที่ต้องเผชิญอย่างเหลือเชื่อ ตื๊อให้เจ้านายของฉัน เธอชอบจูบ * * * * * * * และ * * * * * * * กอด ผมเกลียดเธอมาก เธอทำเหมือนฉันเป็นคนโง่ต่อหน้าเจ้านายของฉัน ผม * * * * * * * เกลียดสัตว์ น่าขยะแขยง . ฉันชอบที่จะเห็นเธอเจ็บปวดตอนนี้ แต่อาจารย์ไม่ได้แบบนั้น * * * * * * * สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจขโมยหัวใจของเจ้านายทันที เธอไม่สมควรของเขาความอดทนอย่างนี้ ฉันแค่ * * * * * * * เกลียดเธอ เธอคือเจ้านายของฉัน " * * * * * * * หมอเขาเกลียดเธอมากเหมือนที่เขาเกลียดพระเจ้าก่อน จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ชอบเธอ เพราะเธอขโมยทั้งหมดของอาจารย์สนใจใน lukedonia ." ผมรู้ว่าคุณกำลังมีช่วงเวลาที่สำคัญพูดหยาบคาย สิ่งที่เกี่ยวกับฉัน เอ่อ มันไม่เหมือนก็จริง แต่ไม่ทั้งหมดของพวกเขา . "เขาตกใจที่เธอยิ้ม creepily ที่เขา" ดังนั้น . . . . . . . คุณเป็นหมอ เขาให้อะไร "ลูอิสมองเด็กชายในครั้งนี้” ฉันมาที่นี่เพื่อรักษาเขา ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาในอนาคต "" ทำไมเพิ่งมาตอนนี้ ? มันบอกถึงอะไร ? " เธอตกใจในสิ่งที่อีกคนถาม มันค่อนข้างมากตรงจุด เธอหัวเราะ แต่แล้วสีหน้าเธอก็เปลี่ยนไป บรรยากาศในห้องก็เครียดและหนักเธอเงียบ แต่ยังตอบในลักษณะที่แตกต่างกันมาก เธอย้ายตาของเธอทั้งหมดของพวกเขาก่อนที่จะพูดอะไรความเศร้าโศกเป็นเพียงอารมณ์ที่สะท้อนจากตาของเธอ" ฉัน . . . . . . . . . . " เธอเว้นระยะสักพัก " มีบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น "หลังจากไม่กี่วินาที เธอกลับซุ้มเธอหนี อารมณ์กลับสู่สภาพปกติอีกครั้ง" โอเค พอได้แล้ว ! ฉันเหนื่อย ฉันจะนอนสักหน่อย "ตาของเธอเริ่มที่จะปิดfrakenstein กำลังจะประท้วง แต่ก็สายไปแล้ว" ผู้หญิงคนนี้ จริงๆ เพื่อประโยชน์ของการวิจัยของฉัน ! เธอยังหลับเพราะปี แล้วเธอจะหลับไปตอนนี้ ! "เขายังคงบ่นของเขา แต่ถูกตัดโดยเจ้านายของเขาเอง" ทิ้ง "เขาจะถามว่าทำไม แต่เขาก็เก็บปากเงียบ และ ตาม นายของเขาสั่ง เขาผลักเด็กโนเบิลข้างนอกกับเขาขณะที่ประตูปิด โนเบร ซมองลงไปเห็นคุณหมอหน้าเขาปัดผมออกจากใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน" ลูอิส ลืมตาสิ "เขาจะได้เห็นดวงตาคู่สวยของเธออีกครั้ง แต่ไม่มีที่ เธอไม่ได้เปิดพวกเขา เธอยังคงดื้อ หลังจากผ่านมาเนิ่นนาน เขาคิด" ฉัน รัก เธอ "คําสั่งนี้รุ่งโรจน์จับบอดี้การ์ดของเธอ เธอตกใจแล้วเธอเบิกตากว้างเหมือนมะนาว" w-wha . . . . . . . . " .เธอแพ้ให้กับคำพูดของเขาเธอถอนหายใจในเนื้อหา แต่ก็ไม่สามารถช่วยให้อายในสิ่งที่เขาพูด" ฉันด้วย "เขาเริ่มกอดแล้ว เขามีความสุขมากที่ได้เจอเธออีกครั้ง เขาคิดว่าเธอหายตัวไปหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น แต่รักษาสัญญากับเขาเขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเธอไม่เพียง แต่ที