don't remember this at all, but I'v

don't remember this at all, but I've been told this story by two different people. It's said that I went to bed early, then about an hour later, I walked to the living room and just stopped at the end of the hallway. At this point, I burst out laughing so hard that I was crying and a friend actually asked if I was okay. Then I abruptly sobered, said "that was a nice walk" and went back to bed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่จำไว้เลย แต่ผมได้บอกเรื่องนี้ โดยสองคน มันบอกว่า ผมไปนอนก่อน แล้วเกี่ยวกับชั่วโมงต่อมา ฉันเดินไปที่ห้องนั่งเล่น และหยุดที่สุดของห้องโถง ที่จุดนี้ ฉันพลุ่งหัวเราะอย่างหนักว่า ฉันร้องไห้ และเพื่อนจริงถามผมโอเค แล้วฉันทันที sobered กล่าวว่า "ที่เดิน" และกลับไปที่เตียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำไม่ได้ว่านี้เลย แต่ผมได้รับการบอกเล่าเรื่องราวนี้โดยคนสองคนที่แตกต่างกัน มันบอกว่าผมไปนอน แต่หัวค่ำแล้วประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมาผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่นและก็หยุดในตอนท้ายของห้องโถง ณ จุดนี้ผมหัวเราะออกมาอย่างหนักเพื่อที่ว่าผมร้องไห้และเพื่อนถามจริงถ้าฉันก็โอเค แล้วฉันทันทีสร่างเมากล่าวว่า "นั่นคือการเดินเท้าที่ดี" และเดินกลับไปที่เตียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำไม่ได้เลย แต่ฉันได้รับการบอกเรื่องราวนี้จากคนสองคน มันบอกว่า ผมเข้านอนเร็วแล้วประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น และหยุดที่ส่วนท้ายของทางเดิน ณจุดนี้ผมระเบิดหัวเราะอย่างหนักเพื่อที่ฉันร้องไห้และเพื่อน ถามจริง ๆถ้าผมโอเค แล้วฉันก็มองความเป็นจริงหน่อย กล่าวว่า " นั่นคือ เดินดี และเดินกลับไปที่เตียง