Although most HCAs have been judged

Although most HCAs have been judged as probable human carcinogens and one as a possible carcinogen (group 2B and 2A respectively, according to IARC, 1993) it is difficult to evaluate their impact, if any, on the aethiology of human cancer. The most serious drawbacks in epidemiological studies include difficulties in estimating the intake of HCAs in a population (Augustsson & Steineck, 2000). This is due to large ranges in the reported level of HCAs in cooked food, differences in estimated consumption (e.g. portion size, frequency), as well as difficulties in taking various cooking practices into consideration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าจะมีการตัดสิน HCAs ส่วนใหญ่เป็นสารก่อมะเร็งมนุษย์น่าเป็นและหนึ่งเป็นสารก่อมะเร็งเป็นไปได้ (กลุ่ม 2A และ 2B ตามลำดับ ตามสาร 1993) ยากที่จะประเมินผลกระทบ ถ้ามี บน aethiology ของมะเร็ง ข้อเสียร้ายแรงที่สุดในการศึกษาทางระบาดวิทยารวมถึงความยากลำบากในการประเมินการบริโภคของ HCAs ในประชากร (Augustsson & Steineck, 2000) นี่คือเนื่องจากช่วงขนาดใหญ่ในระดับรายงานของ HCAs ในอาหาร ความแตกต่างในปริมาณ (เช่นส่วนขนาด ความถี่), เช่นเดียวกับความยากลำบากในการพิจารณาแนวทางปฏิบัติการทำอาหารต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่า HCAs ส่วนใหญ่ได้รับการตัดสินว่าเป็นสารก่อมะเร็งของมนุษย์น่าจะเป็นและเป็นสารก่อมะเร็งที่เป็นไปได้ (กลุ่ม 2B และ 2A ตามลำดับตามลำดับ, 1993) มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินผลกระทบของพวกเขาถ้ามีใน aethiology ของโรคมะเร็งของมนุษย์ ข้อบกพร่องที่ร้ายแรงที่สุดในการศึกษาทางระบาดวิทยารวมถึงความยากลำบากในการประมาณปริมาณของ HCAs ในประชากร (Augustsson & Steineck, 2000) เพราะนี่คือช่วงที่มีขนาดใหญ่ในระดับรายงาน HCAs ในอาหารที่ปรุงสุก, ความแตกต่างในการบริโภคประมาณ (ขนาดเช่นส่วนความถี่) เช่นเดียวกับความยากลำบากในการปฏิบัติที่ปรุงอาหารต่าง ๆ ในการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า hcas ส่วนใหญ่ได้รับการวินิจฉัยเป็นสารก่อมะเร็ง และเป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์ที่น่าจะเป็นไปได้ ( กลุ่ม 2B 2A ตามลำดับและตามร่วมกับ , 1993 ) มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมิน ผลกระทบของพวกเขา ถ้าใด ๆ ใน aethiology ของโรคมะเร็งในมนุษย์ ข้อเสียที่ร้ายแรงที่สุดในการศึกษาระบาดวิทยารวมถึงความยากลำบากในการประเมินการบริโภคของประชากรใน hcas ( augustsson & steineck , 2000 ) นี้เนื่องจากช่วงขนาดใหญ่ในการรายงานระดับ hcas ในอาหารสุก ความแตกต่างในการประมาณการ ( ความถี่ขนาด ส่วนเช่น รวมทั้งความยากลำบากในการปฏิบัติการปรุงอาหารต่างๆ เข้าสู่การพิจารณา