Ne te quaesiveris extra.""Man is hi

Ne te quaesiveris extra."

"Man is his own star; and the soul that can
Render an honest and a perfect man,
Commands all light, all influence, all fate;
Nothing to him falls early or too late.
Our acts our angels are, or good or ill,
Our fatal shadows that walk by us still."
Epilogue to Beaumont and Fletcher's Honest Man's Fortune

Cast the bantling on the rocks,
Suckle him with the she-wolf's teat;
Wintered with the hawk and fox,
Power and speed be hands and feet.

ESSAY II Self-Reliance

I read the other day some verses written by an eminent painter which were original and not conventional. The soul always hears an admonition in such lines, let the subject be what it may. The sentiment they instil is of more value than any thought they may contain. To believe your own thought, to believe that what is true for you in your private heart is true for all men, — that is genius. Speak your latent conviction, and it shall be the universal sense; for the inmost in due time becomes the outmost,—— and our first thought is rendered back to us by the trumpets of the Last Judgment. Familiar as the voice of the mind is to each, the highest merit we ascribe to Moses, Plato, and Milton is, that they set at naught books and traditions, and spoke not what men but what they thought. A man should learn to detect and watch that gleam of light which flashes across his mind from within, more than the lustre of the firmament of bards and sages. Yet he dismisses without notice his thought, because it is his. In every work of genius we recognize our own rejected thoughts: they come back to us with a certain alienated majesty. Great works of art have no more affecting lesson for us than this. They teach us to abide by our spontaneous impression with good-humored inflexibility then most when the whole cry of voices is on the other side. Else, to-morrow a stranger will say with masterly good sense precisely what we have thought and felt all the time, and we shall be forced to take with shame our own opinion from another.

There is a time in every man's education when he arrives at the conviction that envy is ignorance; that imitation is suicide; that he must take himself for better, for worse, as his portion; that though the wide universe is full of good, no kernel of nourishing corn can come to him but through his toil bestowed on that plot of ground which is given to him to till. The power which resides in him is new in nature, and none but he knows what that is which he can do, nor does he know until he has tried. Not for nothing one face, one character, one fact, makes much impression on him, and another none. This sculpture in the memory is not without preestablished harmony. The eye was placed where one ray should fall, that it might testify of that particular ray. We but half express ourselves, and are ashamed of that divine idea which each of us represents. It may be safely trusted as proportionate and of good issues, so it be faithfully imparted, but God will not have his work made manifest by cowards. A man is relieved and gay when he has put his heart into his work and done his best; but what he has said or done otherwise, shall give him no peace. It is a deliverance which does not deliver. In the attempt his genius deserts him; no muse befriends; no invention, no hope.

Trust thyself: every heart vibrates to that iron string. Accept the place the divine providence has found for you, the society of your contemporaries, the connection of events. Great men have always done so, and confided themselves childlike to the genius of their age, betraying their perception that the absolutely trustworthy was seated at their heart, working through their hands, predominating in all their being. And we are now men, and must accept in the highest mind the same transcendent destiny; and not minors and invalids in a protected corner, not cowards fleeing before a revolution, but guides, redeemers, and benefactors, obeying the Almighty effort, and advancing on Chaos and the Dark.

What pretty oracles nature yields us on this text, in the face and behaviour of children, babes, and even brutes! That divided and rebel mind, that distrust of a sentiment because our arithmetic has computed the strength and means opposed to our purpose, these have not. Their mind being whole, their eye is as yet unconquered, and when we look in their faces, we are disconcerted. Infancy conforms to nobody: all conform to it, so that one babe commonly makes four or five out of the adults who prattle and play to it. So God has armed youth and puberty and manhood no less with its own piquancy and charm, and made it enviable and gracious and its claims not to be put by, if it will stand by itself. Do not think the youth has no force, because he cannot speak to you and me. Hark! in the next room his voice is sufficiently clear and emphatic. It seems he knows how to speak to his contemporaries. Bashful or bold, then, he will know how to make us seniors very unnecessary.

The nonchalance of boys who are sure of a dinner, and would disdain as much as a lord to do or say aught to conciliate one, is the healthy attitude of human nature. A boy is in the parlour what the pit is in the playhouse; independent, irresponsible, looking out from his corner on such people and facts as pass by, he tries and sentences them on their merits, in the swift, summary way of boys, as good, bad, interesting, silly, eloquent, troublesome. He cumbers himself never about consequences, about interests: he gives an independent, genuine verdict. You must court him: he does not court you. But the man is, as it were, clapped into jail by his consciousness. As soon as he has once acted or spoken with eclat, he is a committed person, watched by the sympathy or the hatred of hundreds, whose affections must now enter into his account. There is no Lethe for this. Ah, that he could pass again into his neutrality! Who can thus avoid all pledges, and having observed, observe again from the same unaffected, unbiased, unbribable, unaffrighted innocence, must always be formidable. He would utter opinions on all passing affairs, which being seen to be not private, but necessary, would sink like darts into the ear of men, and put them in fear.

These are the voices which we hear in solitude, but they grow faint and inaudible as we enter into the world. Society everywhere is in conspiracy against the manhood of every one of its members. Society is a joint-stock company, in which the members agree, for the better securing of his bread to each shareholder, to surrender the liberty and culture of the eater. The virtue in most request is conformity. Self-reliance is its aversion. It loves not realities and creators, but names and customs.

Whoso would be a man must be a nonconformist. He who would gather immortal palms must not be hindered by the name of goodness, but must explore if it be goodness. Nothing is at last sacred but the integrity of your own mind. Absolve you to yourself, and you shall have the suffrage of the world. I remember an answer which when quite young I was prompted to make to a valued adviser, who was wont to importune me with the dear old doctrines of the church. On my saying, What have I to do with the sacredness of traditions, if I live wholly from within? my friend suggested, — "But these impulses may be from below, not from above." I replied, "They do not seem to me to be such; but if I am the Devil's child, I will live then from the Devil." No law can be sacred to me but that of my nature. Good and bad are but names very readily transferable to that or this; the only right is what is after my constitution, the only wrong what is against it. A man is to carry himself in the presence of all opposition, as if every thing were titular and ephemeral but he. I am ashamed to think how easily we capitulate to badges and names, to large societies and dead institutions. Every decent and well-spoken individual affects and sways me more than is right. I ought to go upright and vital, and speak the rude truth in all ways. If malice and vanity wear the coat of philanthropy, shall that pass? If an angry bigot assumes this bountiful cause of Abolition, and comes to me with his last news from Barbadoes, why should I not say to him, 'Go love thy infant; love thy wood-chopper: be good-natured and modest: have that grace; and never varnish your hard, uncharitable ambition with this incredible tenderness for black folk a thousand miles off. Thy love afar is spite at home.' Rough and graceless would be such greeting, but truth is handsomer than the affectation of love. Your goodness must have some edge to it, — else it is none. The doctrine of hatred must be preached as the counteraction of the doctrine of love when that pules and whines. I shun father and mother and wife and brother, when my genius calls me. I would write on the lintels of the door-post, Whim. I hope it is somewhat better than whim at last, but we cannot spend the day in explanation. Expect me not to show cause why I seek or why I exclude company. Then, again, do not tell me, as a good man did to-day, of my obligation to put all poor men in good situations. Are they my poor? I tell thee, thou foolish philanthropist, that I grudge the dollar, the dime, the cent, I give to such men as do not belong to me and to whom I do not belong. There is a class of persons to whom by all spiritual affinity I am bought and sold; for them I will go to prison, if need be; but your miscellaneous popular charities; the education at college of fools; the building of meeting-houses to the vain end to which many now stand; alms to sots; and the thousandfold Relief Societies; — though I confess with shame I sometimes succumb and give the dollar, it is a wicked dollar which by and by I shall have the manhood to withhold.

Virtues are, in the popular estimate, rather the exception than the rule. There is the man and his virtues. Men do what is called a go

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุติ quaesiveris พิเศษ""คนที่เป็นดาวของตัวเอง และจิตใจที่สามารถแสดงความซื่อสัตย์และเป็นคนที่สมบูรณ์แบบคำสั่งทั้งหมดไฟ อิทธิพลทั้งหมด ชะตา กรรมทั้งหมดไม่มีอะไรกับเขาอยู่ต้น หรือสายเกินไปของเราทำหน้าที่เป็นทูตสวรรค์ของเรา หรือดี หรือ ร้ายของเราร้ายแรงเงาที่เดินตามเรายังคง" วาทะการฟอร์จูนโบมอนต์และของเฟลตเชอร์ซื่อสัตย์ผู้ชายหล่อ bantling บนหินดูดนมเขากับเธอหมาป่าของ teatWintered เหยี่ยวและสุนัขจิ้งจอกพลังงานและความเร็วให้มือและเท้าเรียง II พึ่งพาตนเองผมอ่านในวันอื่น ๆ บางข้อเขียน โดยมีจิตรกรอีกซึ่งต้นฉบับ และไม่ธรรมดา จิตวิญญาณการ admonition ในบรรทัดดังกล่าวที่ได้ยินเสมอ จะให้เรื่องนั้นอาจ ความเชื่อมั่นที่พวกเขา instil มีค่ามากกว่าความคิดใด ๆ ที่อาจประกอบด้วย เชื่อความคิดของคุณเอง เชื่อว่า อะไรเป็นความจริงที่ในใจส่วนตัวเป็นจริงสำหรับทุกคน, — นั่นคืออัจฉริยะ พูดความเชื่อมั่นที่แฝงอยู่ของคุณ และมันจะเป็นความรู้สึกสากล สำหรับ inmost กำหนดเวลาเป็น การ outmost, — — และแสดงผลความคิดแรกของเรากลับไปเรา โดย trumpets พิพากษาสุดท้าย คุ้นเคยเป็นเสียงของจิตใจแต่ละ บุญสูงที่สุดจากเรา ascribe Moses เพลโต และมิลตันคือ พวกเขาตั้ง naught หนังสือและประเพณี และพูดไม่คนใดแต่สิ่งที่พวกเขาคิด มนุษย์ควรเรียนรู้การตรวจสอบ และดูว่าคล้ายปีศาจของแสงที่ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขาจากภายใน เพิ่มความวาวของ firmament bards และลอินเตอร์ ยัง เขา dismisses ล่วงหน้าคิดว่าของเขา เพราะมันเป็นของเขา ในทุกงานของอัจฉริยะ รู้จักความคิดของเราเองถูกปฏิเสธ: พวกเขากลับมาให้เรากับมาเจสตี้ alienated บาง ศิลปะทำงานดีมีบทเรียนที่ไม่ส่งผลกระทบต่อเรามากกว่านี้ พวกเขาสอนให้ปฏิบัติตามความประทับใจของเราอยู่กับความแข็ง good-humored แล้วส่วนใหญ่เมื่อร้องทั้งเสียงด้านอื่น ๆ อื่น ไปเหล่าคนแปลกหน้าจะพูด ด้วยรู้สึกดีชำนาญแม่นยำอะไรเราได้คิด และรู้สึกว่าหมดเวลา และเราจะถูกบังคับใช้กับละอายใจความเห็นของเราเองจากการมีเวลาในการศึกษาทุกคนเมื่อเขามาถึงที่เชื่อมั่นว่า envy ไม่รู้ เทียมที่จะฆ่าตัวตาย ว่า คงต้องใช้เวลาตัวเองดีกว่า แย่ลง สำหรับเป็นส่วนของเขา ที่ว่าจักรวาลกว้างเต็มไปด้วยความดี ไม่มีเมล็ดของข้าวโพดบำรุงผิวสามารถมาเขา แต่ ผ่านอยู้พระประทานบนที่ของพื้นดินที่จะให้เขาไปจนถึง พลังงานซึ่งอยู่ในเขาเป็นธรรมชาติ และไม่มี แต่เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำเป็น หรือไม่รู้จนกระทั่งเขาได้พยายาม ไม่เรื่อง หนึ่งหน้า อักขระหนึ่ง ข้อเท็จจริง ทำให้ประทับใจมากเขา และอีกไม่ ประติมากรรมนี้ในหน่วยความจำจะไม่ไม่ มีฮาร์โมนี preestablished ตามีอยู่ที่หนึ่งเรย์ควรตก ที่อาจเป็นพยานของเรย์ที่เฉพาะ เรา แต่ครึ่งแสดงตนเอง และจะละอายใจคิดว่าพระเจ้าที่เราแต่ละคนแสดง อาจเชื่อถือได้ปลอดภัย เป็นปฏิภาค และ ประเด็นดี ดังนั้นมันจะ imparted faithfully แต่พระเจ้าจะมีงานของเขาทำ โดย cowards คนเป็นเกย์ และปลดปล่อยเมื่อเขาได้ใส่หัวใจลงในงานของเขา และทำได้ดีที่สุด แต่สิ่งเขาได้กล่าวว่า หรือทำอย่างอื่น จะให้เขาไม่สบาย ช่วยที่ส่งได้ ในความพยายาม ของเขาอัจฉริยะ deserts เขา มิวส์ไม่ befriends ประดิษฐ์ไม่ ไม่มีหวังใจข้า: หัวใจทุกสั่นสะเทือนไปที่สายเหล็ก ยอมรับพบสถานที่ที่พระเจ้าจัดเตรียมสำหรับคุณ สังคมของ contemporaries การเชื่อมต่อของเหตุการณ์ คนดีได้เสมอทำ และเปิดเผยตัวเอง childlike กับอัจฉริยะของวัยของพวกเขา แจ้งเบาะแสเรื่องการรับรู้ที่น่าเชื่อถือจริง ๆ ได้นั่งในหัวใจของพวกเขา ทำงานผ่านมือของพวกเขา predominating ในทั้งหมดของพวกเขา และเราก็ผู้ชาย ต้องยอมรับสุดใจดารชะตาเดียวกัน และเด็กเล็กไม่ invalids ในมุมป้องกัน cowards ไม่หนีก่อน ปฏิวัติ แต่แนะนำ redeemers และ นอนด์ ก็พยายามผู้ทรงอำนาจ และความก้าวหน้าบนความวุ่นวายและความมืดธรรมชาติ oracles สวยทำให้เราบนข้อความนี้ ในใบหน้าและพฤติกรรมของเด็ก ทารก และแม้แต่ brutes ที่แบ่ง และต่อจิตใจ ที่ระแวงมีความเชื่อมั่นเนื่องจากเลขคณิตเราได้คำนวณความแข็งแรงและตรงข้ามกับวัตถุประสงค์ของเราหมายถึง เหล่านี้มิได้ จิตใจของพวกเขากำลังทั้งหมด ตาของพวกเขาเป็น unconquered และเมื่อเรามองไปในใบหน้าของพวกเขา เรา disconcerted วัยเด็กสอดคล้องกับใคร: ทั้งหมดสอดคล้องกับมัน เพื่อ babe ที่หนึ่งมักทำสี่หรือห้าจากผู้ใหญ่ที่ prattle และเล่นไป ดังนั้น พระเจ้ามีอาวุธเยาวชน และวัยแรกรุ่น และกล้าหาญไม่น้อยกว่า piquancy และเสน่ห์ของตัวเอง และทำนั่ง และเมตตาและความเรียกร้องไม่ให้ย้าย ด้วย ถ้ามันจะยืน ด้วยตัวเอง ไม่คิดว่า เยาวชนมีไม่แรง เพราะเขาไม่สามารถพูดคุยกับคุณและฉัน Hark ในห้องถัดไป เสียงของเขาเป็นอย่างหนักแน่น และชัดเจนเพียงพอ ดูเหมือนเขารู้วิธีการพูดของเขา contemporaries Bashful หรือตัวหนา แล้ว เขาจะรู้วิธีการทำให้เราผู้สูงอายุไม่จำเป็นมากNonchalance ของเด็กผู้ชายที่ใจของอาหารมื้อเย็น และจะ disdain มากที่พระเจ้าต้อง การบอกว่า aught conciliate หนึ่ง มีทัศนคติดีต่อสุขภาพของธรรมชาติของมนุษย์ เด็กผู้ชายอยู่ในห้องนั่งเล่นหลุมที่อยู่ในโรง อิสระ หลาย มองจากมุมของเขาคนและข้อเท็จจริงดังกล่าวเป็นผ่านไป เขาพยายาม และ sentences พวกเขาในบุญของพวกเขา สวิฟท์ เด็กผู้ชาย พอสรุปวิธี ร้าย น่าสนใจ โง่ eloquent ซึง เขา cumbers เองไม่เกี่ยวกับผลกระทบ เกี่ยวกับสถานที่: เขาจะพิพากษาเป็นอิสระ ของแท้ คุณต้องศาลเขา: เขาศาลคุณ แต่ชายคนนั้น มัน were ปรบมือเพื่อเรียกเข้าคุก โดยสำนึกของเขา ทันทีที่เขาเคยได้ดำเนิน หรือพูดกับเต็ลเอแกลต เขาเป็นคนมุ่งมั่น ดูการเห็นใจหรือความเกลียดชังหลายร้อย affections ที่ต้องป้อนในบัญชีของเขาตอนนี้ ไม่ Lethe นี้ได้ อา ว่าเขาสามารถผ่านอีกครั้งในความเป็นกลางของเขา ที่สามารถหลีกเลี่ยงการบริจาคทั้งหมด และมีสังเกต สังเกตอีกครั้งจากที่เดียวกันผลกระทบ คน unbribable, unaffrighted ความบริสุทธิ์ ต้องเสมอเป็นอันตรายถึงชีวิต เขาจะส่งความเห็นในกิจการผ่านทั้งหมด ที่กำลังเห็นไม่ส่วนตัว แต่จำ เป็น จะจมลงไปในหูของคนเช่นปาเป้า และใส่ลงไปในความกลัวนี่คือเสียงที่เราได้ยินในความสันโดษ แต่พวกเขาเติบโตเบา และ inaudible เราป้อนเข้าไปในโลก สังคมทุกแห่งสมคบกับกล้าหาญของสมาชิกทุกคน สังคมร่วม–หุ้นบริษัท ที่สมาชิกยอมรับ การดีกว่าการรักษาความปลอดภัยของขนมปังของเขาเพื่อผู้ถือหุ้นแต่ละ มอบเสรีภาพและวัฒนธรรมการรับประทานได้ คุณธรรมในการร้องขอมากที่สุดคือ ให้สอดคล้อง Aversion การพึ่งพาตนเองได้ มันรักไม่จริง และผู้ สร้าง แต่ชื่อ และศุลกากรWhoso จะเป็นคนต้องมีการ nonconformist เขาที่จะรวบรวมเซียนปาล์มต้องไม่เป็นผู้ที่ขัดขวาง โดยชื่อของความดี แต่ต้องชมว่ามันเป็นความดี ไม่มีอะไรเป็นที่สุดศักดิ์สิทธิ์แต่ความสมบูรณ์ของจิตใจของคุณเอง คุณ absolve กับตัวเอง และคุณมี suffrage ของโลก ผมจำคำตอบเมื่อใดค่อนข้างหนุ่มฉันได้รับการพร้อมท์เพื่อให้เป็นบริษัทที่ปรึกษา ที่เคยชินกับ importune ผม มีอยู่เก่ารักของคริสตจักร บนบอกว่าของฉัน สิ่งที่มีผมกับ sacredness ของประเพณี ถ้าฉันอยู่ทั้งหมดจากภายใน เพื่อนแนะนำ, — "แต่แรงกระตุ้นเหล่านี้อาจมาจากด้านล่าง ไม่จากข้างบน" ผมตอบไป "พวกเขาดูเหมือนไม่ได้ฉันจะเช่น แต่ถ้าฉันเป็นลูกของปีศาจ ฉันจะอยู่แล้วจากมาร" กฎหมายไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์ของธรรมชาติของฉันแต่ฉัน ดีและไม่ดีมีแต่ชื่อมากพร้อมโอนไปที่นี้ ด้านขวาเท่านั้นคือ อะไรคือรัฐธรรมนูญของฉัน ไม่ถูกต้องเท่านั้นที่มีอะไรกับมัน มนุษย์คือการ ดำเนินการเองในต่อหน้าของฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด ทุกสิ่งถูก titular และข้อมูลแบบชั่วคราวแต่เขาว่า ฉันละอายใจคิดง่าย ๆ ว่าเรา capitulate กับป้ายชื่อ สังคมขนาดใหญ่และสถาบันตาย ทุกบุคคลที่ดี และพูดดีมีผลต่อ และ sways ฉัน มากกว่าอยู่ ฉันควรจะตรง และที่สำคัญ และพูดความจริงหยาบในทุกทาง ถ้าเจ็บแค้นและโต๊ะเครื่องแป้งสวมเสื้อการกุศล ที่ซึ่งจะผ่านหรือไม่ ถ้า bigot โกรธการสันนิษฐานสาเหตุการเลิกนี้อุดมสมบูรณ์ และมาหาเราเขาข่าวสารล่าสุดจาก Barbadoes ทำไมควรฉันไม่พูดกับเขา, ' ไปรักเจ้าเด็ก รักพระองค์สับไม้: good-natured และเจียมเนื้อเจียมตัว: มีที่เกรซ และไม่ความใฝ่ฝันของคุณหนัก uncharitable varnish มีเจ็บนี้เหลือเชื่อสำหรับพื้นดำพันไมล์ออก ทั้ง ๆ ที่บ้านเป็นพระองค์รักระยะไกล.' หยาบ และ graceless จะเป็นเช่นคำทักทาย แต่ความจริงก็คือ handsomer กว่า affectation ของความรัก ความดีของคุณต้องมีขอบบางให้, — อื่น ก็ไม่ ต้องมีประกาศลัทธิของความเกลียดชังเป็น counteraction ของลัทธิแห่งความรัก เมื่อที่ pules whines ฉันชุนพ่อ และแม่ และภรรยา และพี่ ชาย เมื่ออัจฉริยะของฉันฉัน ฉันจะเขียนบนทับหลังบรรจงของประตูโพสต์ ราชประสงค์ ฉันหวังว่า มันจะค่อนข้างดีกว่าราชประสงค์ในที่สุด แต่เราไม่สามารถใช้วันที่ในคำอธิบาย คาดว่าไม่ให้แสดงสาเหตุที่ทำไมฉันแสวงหา หรือทำไมฉันไม่รวมบริษัท แล้ว อีกครั้ง ไม่บอก เป็นคนดีไม่ได้ไปวัน ข้อผูกมัดของฉันให้ทุกคนไม่ดีในสถานการณ์ที่ดีขึ้น พวกเขาเป็นของฉันคนจน ผมบอกทั้งหลาย พระองค์โง่ philanthropist ว่า ฉันความขัดข้องใจดอลลาร์ ขนาด ร้อย ละ ฉันให้ชายดังกล่าวเป็นของฉัน และที่ฉันไม่อยู่ มีชั้นของบุคคลซึ่งโดยความสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณทั้งหมดผมซื้อ และ ขาย พวกเขา จะไปเรือนจำ ถ้าจำเป็น แต่กุศลนิยมของเบ็ดเตล็ด การศึกษาที่วิทยาลัยของคนโง่ อาคารประชุมบ้านท้าย vain ซึ่งหลายคนตอนนี้ยืน บุญกับ sots และ สังคมสงเคราะห์ thousandfold คือว่าผมรับสารภาพกับอับอายผมยอม และให้ดอลลาร์บางครั้ง มันเป็นดอลลาร์คนชั่วซึ่งโดยและโดยจะมีกล้าหาญการหักณที่จ่ายคุณค่าได้ ในการประเมินนิยม แต่ข้อยกเว้นมากกว่ากฎ มีมนุษย์และคุณค่าของเขา คนทำเรียกว่าอะไรไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TE Ne quaesiveris พิเศษ ". "คนที่เป็นดาวของเขาเอง และจิตวิญญาณที่สามารถแสดงผลในความซื่อสัตย์และเป็นคนที่สมบูรณ์แบบคำสั่งแสงทั้งหมดมีอิทธิพลต่อทุกชะตากรรมทั้งหมดไม่มีอะไรจะให้เขาตกเร็วหรือช้าเกินไป. ของเราทำหน้าที่ของเราเป็นเทวดาหรือดีหรือไม่ดีเงาร้ายแรงของเราที่เดินจากเรา . ยังคงเป็น " วรรณกรรมโบมอนต์และลูกธนูคนซื่อสัตย์ของฟอร์จูนCast bantling บนโขดหิน, นมแก่เขาด้วยจุกนมเธอหมาป่า; พร่องกับเหยี่ยวและสุนัขจิ้งจอกไฟและความเร็วในการเป็นมือและเท้า. เรียงความ II พึ่งตนเองที่ฉันอ่าน วันอื่น ๆ บางบทที่เขียนโดยจิตรกรที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นต้นฉบับและไม่ธรรมดา. จิตวิญญาณเสมอได้ยินตักเตือนในสายดังกล่าวให้เรื่องเป็นสิ่งที่มันอาจจะ. ความเชื่อมั่นของพวกเขาค่อยๆใส่เข้าไปมีค่ามากกว่าใด ๆ คิดว่าพวกเขาอาจจะมี. ในการ เชื่อความคิดของคุณเองที่จะเชื่อว่าสิ่งที่เป็นจริงสำหรับคุณในใจส่วนตัวของคุณเป็นจริงสำหรับทุกคน - ที่เป็นอัจฉริยะพูดแฝงความเชื่อมั่นของคุณและมันจะเป็นความรู้สึกสากลสำหรับก้นบึ้งในเวลาที่กำหนดจะกลายเป็นนอกสุด. - และความคิดแรกของเราจะแสดงผลกลับมาให้เราโดยแตรพิพากษาครั้งสุดท้าย คุ้นเคยเป็นเสียงของจิตใจคือการแต่ละบุญสูงสุดที่เราอ้างกับโมเสสเพลโตและมิลตันเป็นที่พวกเขาตั้งไว้ที่หนังสือความล้มเหลวและประเพณีและพูดไม่ได้สิ่งที่ผู้ชาย แต่สิ่งที่พวกเขาคิดว่า คนควรจะเรียนรู้ที่จะตรวจสอบและดูว่าแสงของแสงที่กะพริบข้ามใจของเขาจากภายในมากกว่าความเป็นเงาของท้องฟ้าอันเลื่องชื่อของปราชญ์และ แต่เขาก็ยังห้ามโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าคิดของเขาเพราะมันเป็นของเขา ในการทำงานของทุกอัจฉริยะเราตระหนักถึงความคิดของเราเองปฏิเสธพวกเขากลับมาหาเราด้วยความสง่างามบางอย่างแปลก ผลงานที่ดีของศิลปะไม่มีบทเรียนที่มีผลกระทบมากขึ้นสำหรับเรากว่านี้ พวกเขาสอนให้เราปฏิบัติตามความประทับใจที่เกิดขึ้นเองของเราที่มีความแข็งที่ดีอารมณ์นั้นมากที่สุดเมื่อร้องทั้งเสียงเป็นในด้านอื่น ๆ อื่นไปวันรุ่งขึ้นคนแปลกหน้าจะพูดด้วยความรู้สึกที่ดีเก่งอย่างแม่นยำสิ่งที่เรามีความคิดและความรู้สึกตลอดเวลาและเราจะต้องบังคับให้ใช้ด้วยความอับอายความคิดของเราเองจากที่อื่น. มีเวลาในการศึกษาของทุกคนก็คือเมื่อเขามาถึง ที่เชื่อมั่นว่าความอิจฉาเป็นความไม่รู้; เลียนแบบที่มีการฆ่าตัวตาย; ว่าเขาจะต้องใช้เวลาสำหรับตัวเองดีขึ้นแย่ลงเป็นส่วนของเขา ที่ว่าจักรวาลกว้างเต็มไปด้วยดีเมล็ดข้าวโพดบำรุงที่ไม่สามารถมาหาเขา แต่ผ่านการทำงานหนักของเขามอบให้กับพล็อตมาจากพื้นดินซึ่งจะได้รับการให้เขาจน อำนาจที่อยู่ในตัวเขาเป็นของใหม่ในธรรมชาติและไม่มีใคร แต่เขารู้ว่ามันคืออะไรที่เขาสามารถทำได้หรือไม่เขารู้จนกว่าเขาจะได้พยายาม เพื่ออะไรไม่หนึ่งใบหน้าตัวละครตัวหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในความเป็นจริงทำให้การแสดงผลมากกับเขาและไม่มีใครอื่น ประติมากรรมนี้ในหน่วยความจำไม่ได้โดยไม่มีความสามัคคี preestablished ตาถูกนำมาวางที่หนึ่งเรย์ควรตกอยู่ว่ามันอาจเป็นพยานของรังสีเฉพาะที่ แต่เราครึ่งหนึ่งแสดงตัวเองและมีความละอายใจของความคิดที่ว่าพระเจ้าที่เราแต่ละคนเป็นตัวแทนของ มันอาจจะเป็นที่น่าเชื่อถือได้อย่างปลอดภัยเป็นสัดส่วนและปัญหาที่ดีจึงได้รับการคลี่คลายความนับถือ แต่พระเจ้าจะไม่ได้มีการทำงานของเขาปรากฏแจ้งโดยความขี้ขลาด คนก็โล่งใจเกย์และเมื่อเขาได้ใส่หัวใจของเขาในการทำงานของเขาและทำดีที่สุดของเขา; แต่สิ่งที่เขาได้พูดหรือทำอย่างนั้นจะทำให้เขาไม่มีความสงบสุข มันเป็นปลดปล่อยซึ่งไม่ได้ส่งมอบ ในความพยายามที่พิเศษของเขาทะเลทรายเขา; รำพึงไม่มีมาตี; ไม่มีการประดิษฐ์ไม่มีความหวัง. ไว้วางใจตนเองทุกหัวใจสั่นสตริงเหล็กที่ ยอมรับสถานที่ที่พระเจ้าพระเจ้าได้พบกับคุณสังคมของโคตรของคุณเชื่อมต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้ชายที่ดีได้ทำเสมอเช่นนั้นและบอกตัวเองไร้เดียงสาที่จะเป็นอัจฉริยะของอายุของพวกเขาทรยศการรับรู้ของพวกเขาที่น่าเชื่อถืออย่างนั่งอยู่ที่หัวใจของพวกเขาทำงานผ่านมือของพวกเขาเหนือกว่าในความเป็นอยู่ของพวกเขาทั้งหมด และเรากำลังคนและต้องยอมรับในใจสูงสุดชะตาพ้นเดียวกัน และไม่ผู้เยาว์และพิการในมุมป้องกันไม่ขี้ขลาดหนีก่อนการปฏิวัติ แต่แนะนำญาติและผู้มีอุปการเชื่อฟังความพยายามผู้ทรงอำนาจและความก้าวหน้าในความโกลาหลและความมืด. สิ่งที่ธรรมชาติสวยออราเคิลอัตราผลตอบแทนเราที่ข้อความนี้ใน ใบหน้าและพฤติกรรมของเด็กทารกและแม้กระทั่ง brutes! ที่แบ่งใจและกบฏไม่ไว้วางใจของความเชื่อมั่นว่าเป็นเพราะการคำนวณของเราได้คำนวณความแข็งแรงและความหมายตรงข้ามกับจุดประสงค์ของเราเหล่านี้ไม่ได้ ใจของพวกเขาเป็นทั้งตาของพวกเขาที่ยังไม่เคยแพ้ใครและเมื่อเรามองในใบหน้าของพวกเขาเรามีความสบายใจ สอดคล้องกับวัยเด็กไม่มีใคร: ทั้งหมดเป็นไปตามนั้นเพื่อให้หนึ่งทารกทั่วไปทำให้สี่หรือห้าออกมาจากผู้ใหญ่ที่พูดเพ้อเจ้อและเล่นกับมัน ดังนั้นพระเจ้ามีเยาวชนติดอาวุธและวัยหนุ่มสาวและความเป็นลูกผู้ชายไม่น้อยที่มีความน่าสนใจของตัวเองและความมีเสน่ห์และทำให้มันเป็นที่น่าอิจฉาและมีน้ำใจและการเรียกร้องที่จะไม่ถูกนำโดยถ้ามันจะยืนด้วยตัวเอง อย่าคิดว่าเยาวชนมีผลบังคับไม่ได้เพราะเขาไม่สามารถพูดคุยกับคุณและฉัน Hark! ในห้องถัดไปเสียงของเขาอย่างเป็นที่ชัดเจนและหนักแน่น ดูเหมือนว่าเขารู้วิธีที่จะพูดคุยกับโคตรของเขา ขี้อายหรือตัวหนาแล้วเขาจะรู้วิธีการทำ. เราผู้สูงอายุที่ไม่จำเป็นมากเพิกเฉยของเด็กผู้ชายที่จะตรวจสอบว่าของอาหารค่ำและจะรังเกียจมากที่สุดเท่าที่พระเจ้าจะทำหรือพูดสิ่งใดที่จะประนีประนอมหนึ่งเป็นทัศนคติที่ดีต่อสุขภาพของ ธรรมชาติของมนุษย์ เด็กที่อยู่ในห้องนั่งเล่นสิ่งที่หลุมอยู่ในโรงละคร; อิสระขาดความรับผิดชอบมองออกจากมุมของเขาในคนดังกล่าวและข้อเท็จจริงเป็นผ่านเขาพยายามและประโยคพวกเขาในประโยชน์ของพวกเขาในรวดเร็ววิธีสรุปของเด็กเป็นสิ่งที่ดีที่ไม่ดีที่น่าสนใจโง่ฝีปากลำบาก เขา cumbers ตัวเองไม่เกี่ยวกับผลกระทบเกี่ยวกับผลประโยชน์ของเขาให้เป็นอิสระคำตัดสินของแท้ คุณต้องศาลเขาเขาไม่ได้ศาลคุณ แต่คนที่เป็นตามที่ได้ปรบมือเป็นคุกโดยจิตสำนึกของเขา ทันทีที่เขาได้ทำหน้าที่ครั้งหรือพูดคุยด้วยการปรบมือเขาเป็นคนมุ่งมั่นเฝ้าเห็นอกเห็นใจหรือความเกลียดชังของหลายร้อยที่มีความรักตอนนี้ต้องเข้าสู่บัญชีของเขา ไม่มีเล็ ธ สำหรับนี้ อาว่าเขาสามารถผ่านอีกครั้งในความเป็นกลางของเขา! ใครจึงสามารถหลีกเลี่ยงคำมั่นสัญญาทั้งหมดและมีการตั้งข้อสังเกตสังเกตอีกครั้งจากที่เดียวกันได้รับผลกระทบ, เป็นกลาง, unbribable บริสุทธิ์ unaffrighted เสมอจะต้องเป็นที่น่ากลัว เขาจะเปล่งความคิดเห็นเกี่ยวกับกิจการผ่านทั้งหมดซึ่งถูกมองว่าจะเป็นไม่ได้ส่วนตัว แต่จำเป็นจะจมเช่นปาเป้าเข้าไปในหูของมนุษย์และทำให้พวกเขาอยู่ในความกลัว. เหล่านี้เป็นเสียงที่เราได้ยินในความเหงา แต่พวกเขาเติบโตเป็นลม และไม่ได้ยินในขณะที่เราเข้าสู่โลก สังคมทุกที่อยู่ในกบฏต่อต้านความเป็นลูกผู้ชายของทุกหนึ่งในสมาชิกของ สังคมเป็น บริษัท ร่วมหุ้นซึ่งสมาชิกเห็นด้วยสำหรับการรักษาความปลอดภัยที่ดีขึ้นของอาหารของเขาแก่ผู้ถือหุ้นแต่ละคนที่จะยอมจำนนเสรีภาพและวัฒนธรรมของกิน อาศัยอำนาจตามความในคำขอที่สุดคือความสอดคล้อง การพึ่งพาตนเองเป็นความเกลียดชังของ มันรักไม่ได้ความเป็นจริงและผู้สร้าง แต่ชื่อและประเพณี. ผู้ใดจะเป็นคนที่จะต้องไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ใครที่จะรวบรวมปาล์มอมตะจะต้องไม่ถูกขัดขวางโดยชื่อของคุณงามความดี แต่ต้องสำรวจถ้าเป็นความดี ไม่มีอะไรที่เป็นที่สุดท้ายที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ความสมบูรณ์ของจิตใจของคุณเอง ให้อภัยคุณให้กับตัวเองและคุณจะต้องมีการอธิษฐานของโลก ผมจำได้ว่าคำตอบซึ่งเมื่อหนุ่มค่อนข้างผมได้รับแจ้งให้สร้างเพื่อเป็นที่ปรึกษาที่มีคุณค่าซึ่งเป็นนิสัยที่จะรบเร้าฉันด้วยคำสอนรักเก่าของคริสตจักร ในคำพูดของฉันฉันมีอะไรจะทำอย่างไรกับความศักดิ์สิทธิ์ของประเพณีถ้าฉันอยู่ในเครือจากภายใน? เพื่อนของฉันแนะนำ - "แต่แรงกระตุ้นเหล่านี้อาจจะมาจากด้านล่างไม่ได้มาจากด้านบน." ผมตอบว่า "พวกเขาดูเหมือนจะไม่ให้ผมเป็นดังกล่าว. แต่ถ้าผมเด็กปีศาจของฉันจะมีชีวิตอยู่แล้วจากปีศาจ" กฎหมายไม่สามารถที่ศักดิ์สิทธิ์ให้ฉัน แต่ที่ของธรรมชาติของฉัน ดีและไม่ดีมี แต่ชื่อได้อย่างง่ายดายมากโอนไปนั้นหรือนี้ ขวาเท่านั้นคือสิ่งที่เป็นหลังจากที่รัฐธรรมนูญของฉันผิดพลาดเพียงสิ่งที่อยู่กับมัน มนุษย์คือการดำเนินการของตัวเองในการปรากฏตัวของฝ่ายค้านทั้งหมดเช่นถ้าทุกสิ่งที่มียศและชั่วคราว แต่เขา ผมละอายใจที่จะคิดว่าง่ายที่เราจะยอมจำนนป้ายและชื่อเพื่อสังคมขนาดใหญ่และสถาบันที่ตายแล้ว ทุกคนที่ดีและเป็นที่พูดมีผลกระทบต่อบุคคลและส่ายไปส่ายฉันมากกว่าที่ถูกต้อง ฉันควรจะไปตรงและที่สำคัญและพูดความจริงหยาบในทุกวิถีทาง หากความอาฆาตพยาบาทและโต๊ะเครื่องแป้งสวมใส่เสื้อใจบุญสุนทานที่จะผ่าน? ถ้าคนหัวดื้อโกรธสมมตินี้สาเหตุมากมายของการเลิกและมาพร้อมกับผมที่มีข่าวล่าสุดของเขาจาก Barbadoes ทำไมฉันไม่ควรพูดกับเขาว่า 'ไปรักเด็กทารกของเจ้า รักไม้สับเจ้าจะมีอัธยาศัยดีและเจียมเนื้อเจียมตัว: มีที่พระคุณ และไม่เคยเคลือบเงาฟ์ของคุณใฝ่ฝันเมตตาอ่อนโยนกับเรื่องนี้อย่างไม่น่าเชื่อสำหรับพื้นบ้านสีดำพันไมล์ออก ความรักของพระองค์เป็นที่ไกลทั้งๆที่บ้าน. ' หยาบและไม่สง่างามจะอวยพรดังกล่าว แต่ความจริงก็คือ handsomer กว่าผลกระทบของความรัก คุณงามความดีของคุณจะต้องมีขอบบางอย่างเพื่อให้มัน - อื่นมันเป็นใคร หลักคำสอนของความเกลียดชังจะต้องได้รับการประกาศเป็นการตอบโต้ของหลักคำสอนของความรักเมื่อที่ pules และ whines ผมหลีกเลี่ยงที่พ่อและแม่และภรรยาและพี่ชายเมื่ออัจฉริยะของฉันเรียกฉัน ผมจะเขียนในทับหลังของเสาประตู, ราชประสงค์ ผมหวังว่ามันจะค่อนข้างดีกว่าที่ราชประสงค์ที่ผ่านมา แต่เราไม่สามารถใช้เวลาทั้งวันในการอธิบาย คาดหวังว่าฉันจะไม่แสดงสาเหตุว่าทำไมฉันขอหรือทำไมฉันจะแยก บริษัท จากนั้นอีกไม่บอกฉันเป็นคนดีได้ต่อวันของภาระหน้าที่ของฉันที่จะนำคนยากจนทั้งหมดในสถานการณ์ที่ดี พวกเขาเป็นที่น่าสงสารของฉันได้อย่างไร ผมบอกเจ้าผู้ใจบุญโง่ที่ฉันเสียใจดอลลาร์เล็กน้อยร้อยผมให้กับผู้ชายเช่นไม่ได้อยู่กับผมและผู้ที่ผมไม่ได้เป็น มีระดับของบุคคลผู้ซึ่งโดยทั้งหมดเป็นพี่น้องกันทางจิตวิญญาณฉันกำลังซื้อและขายเป็น; สำหรับพวกเขาฉันจะไปเข้าคุกถ้าจำเป็นที่จะ; แต่องค์กรการกุศลอื่น ๆ ของคุณได้รับความนิยม การศึกษาที่วิทยาลัยของคนโง่; การสร้างบ้านประชุมถึงปลายไร้สาระที่มากตอนนี้ยืน; ทานเพื่อ sots; และพันบรรเทาสังคม; - แม้ว่าผมสารภาพด้วยความอับอายในบางครั้งฉันยอมจำนนและให้เงินดอลลาร์ก็เป็นดอลล่าที่ชั่วร้ายซึ่งโดยและฉันจะมีความกล้าหาญที่จะระงับ. ประเสริฐอยู่ในประมาณการที่นิยมค่อนข้างยกเว้นกว่ากฎ มีชายคนหนึ่งและคุณงามความดีของเขาก็คือ ผู้ชายทำสิ่งที่เรียกว่าการเดินทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

quaesiveris Ne te พิเศษ "

" ผู้ชายเป็นดาราของเขาเอง และจิตใจที่
ให้ซื่อสัตย์และเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ
สั่งแสง , อิทธิพล , โชคชะตา ;
ไม่มีอะไรให้เขาตกเร็วหรือช้าไป การกระทำของเรา
เทวดา หรือ ดี หรือ ไม่ดี ,
ของเรา เงาที่เดินได้ โดยเรายังร้ายแรง "
บทส่งท้ายในโบมอนต์และเฟลทเชอร์ ซื่อสัตย์ มนุษย์สมบัติ

หล่อ bantling บนหิน
เลี้ยงดูเขาด้วยเธอเป็นหมาป่าถัน ;
wintered กับเหยี่ยว ฟ็อกซ์ ,
พลังและความเร็วเป็นมือและเท้า

เรียงความ 2 พึ่งตนเอง

ผมอ่านวันอื่น ๆบางข้อที่เขียนโดยจิตรกรที่มีชื่อเสียงซึ่งเดิมและไม่เดิม วิญญาณมักจะได้ยินการตักเตือนในบรรทัด เช่น ให้เรื่องเป็นสิ่งที่มันอาจจะ ความเชื่อมั่นที่พวกเขาใส่มันมีค่ากว่าความคิดใด ๆที่พวกเขาอาจจะประกอบด้วยเชื่อความคิดของตัวเอง เชื่อว่าสิ่งที่เป็นจริงสำหรับคุณหัวใจส่วนบุคคลของคุณเป็นจริงสำหรับผู้ชายทุกคน ที่เป็นอัจฉริยะ พูดทิฐิแฝง และให้ความรู้สึกสากล เพราะในเวลาดังกล่าว เนื่องจากเป็นที่สุด และความคิดแรกของเราคือการแสดงผลกลับมาให้เราโดยแตรของพิพากษาครั้งสุดท้าย คุ้นเคย เป็นเสียงของจิตใจในแต่ละสูงสุดที่บุญที่เราให้เหตุผลโมเสส เพลโต และ มิลตัน คือ ว่า พวกเขาตั้งค่าในหนังสือศูนย์และประเพณี และพูดไม่ได้ ผู้ชายอะไร แต่สิ่งที่พวกเขาคิดว่า มนุษย์ควรเรียนรู้ที่จะตรวจสอบและดูว่า ประกายแสง ซึ่งเป็นทั้งจิตใจของเขาจากภายใน มากกว่าความเป็นเงาของท้องฟ้าของกวี และปราชญ์ . แต่เขาได้ปฏิเสธโดยไม่สังเกตเห็นความคิดของเขา เพราะมันเป็นของเขาทุกผลงานของอัจฉริยะ เราจำของเราเองปฏิเสธความคิดที่เขากลับมาหาเรา มีบางมีความบาดหมางกับฝ่าบาท ผลงานศิลปะได้ไม่มีผลต่อบทเรียนสำหรับเรากว่านี้ พวกเขาสอนให้เราปฏิบัติตามความประทับใจธรรมชาติของเรา มีนิสัยร่าเริงแข็งแล้วที่สุดเมื่อร้องทั้งเสียงที่เป็นในด้านอื่น ๆ อื่นพรุ่งนี้จะพูดกับคนแปลกหน้าฉกาจความรู้สึกที่ดีสิ่งที่เราคิดและรู้สึกอยู่ตลอดเวลา และเราก็จะถูกบังคับให้ใช้กับความอับอายความคิดของเราเองจากอีก

มีเวลาในการศึกษาของมนุษย์ทุกคนเมื่อเขามาถึงที่เชื่อมั่นว่าอิจฉาคือความไม่รู้ ที่เลียนแบบเป็นการฆ่าตัวตาย ที่เขา ต้องใช้ตัวเองไม่ว่าจะดีหรือร้าย เป็นส่วนหนึ่งของเขาแม้ว่าจักรวาลกว้างเต็มดี ไม่มีเมล็ดของข้าวโพดสามารถมาหล่อเลี้ยงเขา แต่ผ่านการทำงานของเขาให้แก่ดิน ซึ่งจะแปลงมอบให้จน . พลังงานซึ่งอยู่ในพระองค์ใหม่ในธรรมชาติ และไม่มี แต่เขารู้ว่าอะไรที่เขาสามารถทำได้ เขาจะไม่รู้ จนกระทั่งเขาได้พยายามแล้ว ไม่ไม่มีอะไรหนึ่งหน้า หนึ่งตัว หนึ่งความเป็นจริง ทำให้ประทับใจมาก เขาและไม่มีใครอื่นอีก ประติมากรรมนี้อยู่ในความทรงจำไม่มี preestablished สามัคคี ตาวางอยู่ที่เรย์จะตก เพื่อจะได้เป็นพยานของเรย์นั้นโดยเฉพาะ เราแต่ครึ่งด่วนตัวเอง และละอายใจที่ทิพย์คิดซึ่งแต่ละคนเป็นตัวแทน มันอาจจะปลอดภัยและเชื่อถือได้ เช่น สัดส่วนของปัญหาที่ดี จึงจะรอดพ้น imparted ,