P1 Have you had a friend or relativ

P1 Have you had a friend or relative who died prematurely or endured years of suffering from a physical or psychiatric disease, such as cancer, heart disease, Alzheimer’s, Huntington’s, Parkinson’s, or schizophrenia? Of course you have: the cost of disease is felt by every living human. The Global Burden of Disease Project has tried to quantify it by estimating the number of years lost to premature death or compromised by disability. In 2010 it was 2.5 billion, which means that about a third of potential human life and flourishing goes to waste. The toll from crime, wars, and genocides does not come anywhere close.
P2 Physical suffering and early death have long been considered an unavoidable part of the human condition. But human ingenuity is changing that apparent fate. The past two decades have seen a 35 percent reduction in the per capita, age-specific disability-adjusted life-years lost to disease. The improvements, though geographically uneven, are worldwide: every continent has enjoyed massive gains.
P3 Part of the improvement is a gift of economic development. Citizens of richer countries live

longer and healthier lives because basic public-health measures and medical interventions have largely conquered the infectious, maternal, neonatal, and nutritional disorders which continue to take a toll (though a decreasing one) in the developing world. But not all the gains have been low-hanging fruit. Advances in drugs, surgery, and epidemiology have brought reductions in years lost to more recalcitrant diseases in every age range and in richer as well as poorer countries. As the treatments get cheaper and poor countries get richer, these gains will spread.
P4 Biomedical research, then, promises vast increases in life, health, and flourishing. Just imagine how much happier you would be if a prematurely deceased loved one were alive, or a debilitated one were vigorous — and multiply that good by several billion, in perpetuity. Given this potential bonanza, the primary moral goal for today’s bioethics can be summarized in a single sentence: "Get out of the way."
P5 A truly ethical bioethics should not bog down research in red tape, moratoria, or threats of prosecution based on vague but sweeping principles such as “dignity,” “sacredness,” or “social justice.” Nor should it thwart research that has likely benefits now or in the near future by sowing panic about speculative harms in the distant future. These include perverse analogies with nuclear weapons and Nazi atrocities, science-fiction dystopias like “Brave New World’’ and “Gattaca,’’ and freak-show scenarios like armies of cloned Hitlers, people selling their eyeballs on eBay, or warehouses of zombies to supply people with spare organs. Of course, individuals must be protected
from identifiable harm, but we already have ample safeguards for the safety and informed consent of patients and research subjects.
P6 Some say that we should not rush into changing the human condition. But this is an illusion. Slowing down research has a massive human cost. Even a one-year delay in implementing an effective treatment could spell death, suffering, or disability for millions of people. Furthermore, technological prediction beyond a few years is so useless that any policy based on it is almost certain to do more harm than good. The silver-bullet cancer cures of yesterday’s newsmagazine covers, like interferon
and angiogenesis inhibitors, disappointed the breathless expectations, as have elixirs such as antioxidants, Vioxx, and hormone replacement therapy. Nineteen years after Dolly the sheep was cloned, we are nowhere near seeing parents implanting genes for musical, athletic, or intellectual talent in their unborn children. In the other direction, treatments that were decried in their time as paving the road to hell, including vaccination, transfusions, anesthesia, artificial insemination, organ transplants, and in-vitro fertilization, have become unexceptional boons to human well-being.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

P1 มีเพื่อนหรือญาติที่ตายก่อนกำหนดหรือทนต่อปีของการทุกข์ทรมานจากโรคทางร่างกายหรือทางจิต เช่น โรคมะเร็ง โรคหัวใจ โรคอัลไซเมอรส์ ฮันติงตัน , พาร์กินสัน , หรือจิตเภท ? ของหลักสูตรที่คุณมี : ต้นทุนของโรคเป็นรู้สึกโดยทุกชีวิตของมนุษย์ภาระส่วนกลางของโครงการโรคได้พยายามที่จะวัดได้โดยคำนวณจำนวนปีที่สูญเสียไปจากการตายก่อนวัยอันควร หรือทำให้พิการ ในปี 2010 มันเป็น 2.5 พันล้านบาท ซึ่งหมายความ ว่า ประมาณหนึ่งในสามของชีวิตมนุษย์ที่มีศักยภาพและเฟื่องฟูเสียเปล่า โทรจาก สงคราม อาชญากรรม และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไม่ได้มาทุกที่ใกล้ชิด
P2 ทางกายภาพความทุกข์ทรมานและความตายก่อนได้รับการพิจารณาเป็นส่วนหนึ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของความเป็นมนุษย์ แต่ความฉลาดของมนุษย์มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน โชคชะตา ที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมาได้เห็นการลดลง 35 เปอร์เซ็นต์ต่อคนพิการเฉพาะอายุปรับชีวิตปีหายโรค การปรับปรุง แม้ว่าทางภูมิศาสตร์ที่ไม่เรียบ ทั่วโลก : ทุกทวีปที่มีความสุข ขนาดใหญ่ กำไร
P3 เป็นส่วนหนึ่งของการปรับปรุงคือของขวัญของการพัฒนาเศรษฐกิจ พลเมืองของประเทศร่ำรวยอาศัยอยู่อีกต่อไปและมีสุขภาพดีชีวิต

เพราะพื้นฐานมาตรการสาธารณสุขและการแทรกแซงทางการแพทย์ส่วนใหญ่ทำให้ติดเชื้อ มารดา ทารกและภาวะผิดปกติซึ่งยังคงใช้โทร ( แม้ว่าลดลง ) ในประเทศกำลังพัฒนา