‘Set or raised aloft, high up’; ‘Ri

‘Set or raised aloft, high up’; ‘Rising to a great height, lofty, towering’; ‘Exalted’; ‘Supreme’: by dictionary definition, ‘sublime’ signifies a state of elevation through which ascent towards physical or metaphorical heights brings about transcendence.1 ‘Go, fell the timber of yon’ lofty grove’, the poet Alexander Pope (1688–1744) had the Greek author Homer say in The Odyssey, ‘And form a Raft, and build the rising ship, / Sublime to bear thee o’er the gloomy deep’.2 Yet, as these lines suggest, ‘sublime’ (etymologically perhaps sub limen, up to a high threshold) always carries with it – even if only as trace memory – that over which it climbs or floats: ‘the gloomy deep’.
Pope quickly turned to this alternative site or state of ‘sub’ to which sublimity is umbilically attached but from which it had to be distinguished if transcendent achievement, poetic or otherwise, was to remain clear in an increasingly competitive world. He therefore set about defining this realm which lay beneath the sublime’s aerial firmament, a realm which reaches down into the depths and which is characterised by both dazzling material riches and mysterious profundities: ‘The Sublime of Nature is the Sky, the Sun, Moon, Stars, &c. The Profound of Nature is Gold, Pearls, precious Stones, and the Treasures of the Deep, which are [as] inestimable as unknown.’ In Pope’s satirical account (his tongue was firmly in his cheek here), these depths are the imaginary province to which the second-rate artist seeking wealth and patronage aspires, the decidedly sub par counterpart to those exalted heights of poetic sublimity at which their more talented and judicious colleagues arrive. Mediocre writers and painters therefore practise (Pope argued) an ‘Art of Sinking’, a descent into that jarring mixture of obscure nonsense and trivial or gaudy allusions which nevertheless seemed to represent poetic depth to the pretentious. By ‘keeping under Water’, the artist could therefore achieve precisely that over which the sublime soared: ‘the Bottom’ of his art.3 This is a wholesale revision of the ancient Greek term ‘bathos’, whose original reference to ‘depth’ remains in the technical terms for deep-sea diving equipment, the ocean bed and its measurement yet whose rhetorical formulation by Pope – as a ‘ludicrous descent from the elevated to the commonplace ... anticlimax’ – is now dominant.4 Seeking to consolidate an opposition between high and low, Pope’s ‘bathos’ is shot through with its divisive social implications, which find form in the fictive poetic examples – among them the lady who acts like a street hawker and the footman who speaks like a prince – with which he illustrates his account.5
By engaging with the implications of ‘beneath’, of the sub- in the sublime, this article sets out to challenge any sense of the sublime as necessarily already ascendant, as always and easily cut free from its murky remnant. In particular, this article will focus on the ways in which J.M.W. Turner set about suggesting, to an extent which is unprecedented in the visual representation of water, what it might be to be beneath – beneath the horizon, beneath the water and beneath paint. The broader implications of this ‘submarine’ state for the forms of subjectivity at stake in Turner’s work will be hinted at towards the end but, by way of instructive analogy, I want to begin with a metropolitan site which was all but given over in the early nineteenth century to the idea that paintings and people speak from the deep, in a process which seemed to conjure both the sublime and the subliminal.
Easter Amusements – The Greenwich Pensioners … (with biographical details on each) The Illustrated London News 13 April 1844, p.233
Easter Amusements – The Greenwich Pensioners … (with biographical details on each) The Illustrated London News 13 April 1844, p.233
© National Maritime Museum, Greenwich, London
Fig.1
Easter Amusements – The Greenwich Pensioners … (with biographical details on each) The Illustrated London News 13 April 1844, p.233
© National Maritime Museum, Greenwich, London
A living museum, Greenwich had become (within a few decades of the battle of Trafalgar) the ‘resting place’ of ‘national prowess on the ... ocean’, an entire pantheon to a now-past greatness whose human and cultural fragments were placed on conspicuous display in order that ‘a commercial world’ be reminded of its moral debts.6 For the architects of nineteenth-century Greenwich’s transformation, all members of London’s cultural élite, those debts were – it should be understood by the site’s visitors – owed to the political status quo, to the charismatic leadership naturally possessed by those of rank and to the heartfelt obedience of those who served under them. The latter could still be found in abundance at Greenwich, old sailors, the pensioned and policed veterans of naval warfare, who – when they were not to be found scattered around Greenwich Hospital like wreckage on the sea bed – were employed to serve as the mouthpieces for this sanctioned vision of the past (fig.1). As guides to the growing collection of portraits and seascapes hung in the nation’s ‘Naval Gallery’ (which covered the walls of the Painted Hall from 1824 onwards), the Pensioners’ attentive engagement with these art works was figured as an exemplary lesson in painting’s capacity to prompt and restore affective patriotism. As the journalist Henry Clarke put it in 1842:
Every blue-jacket [that is, every old sailor], may now ... reclaim from oblivion some anecdote of courage or of kindness. An attentive public, in listening to the unaffected strain, will learn to respect the knowledge displayed, and the generous effusions of a brave man’s heart ... From such observations a candid and judicious artist may learn how to improve his compositions: why some pictures ... fail to call forth the feelings of an unsophisticated public; whilst ... one of rude aspect, may kindle all the outward expression of deep-rooted sympathy.
The impact of such Pensioner soliloquies would therefore be perceived not only ‘in the improved taste ... and in the improved feelings’ of that ‘attentive public’ but also in the output of contemporary artists who, listening to the sailor’s ekphrastic recovery ‘from oblivion’ of past officer-class merit, might ‘learn how to improve his compositions’ so that they appealed to the better sentiments of plebeian audiences.7 Moreover, by inhabiting a public exhibition space aimed at the articulation of conservative ideals to an audience of increasingly – and, to some minds, worryingly – socially enfranchised urban day-trippers, painting was made to illustrate self-sacrifice in the name of a greater good. Only then, Clarke claimed, are ‘the arts of peace’made to put forth their best energies – to shed their lustre on the history of a nation’s bravest sons, and tempt the early germs of enthusiasm to rivalry with past greatness. This is the proper application of the art of painting.8
That medium appeared at Greenwich as a means of redressing the apparently diminished role of both élite example and popular heroism in a railway age, as a proactive presence capable of working its magic upon the political and moral sensibilities of its viewers decades, even centuries, after its own production.9 For Clarke (and he was merely echoed by the Naval Gallery’s other commentators), painting’s ‘proper application’ was to instantiate a past greatness that might thereby be raised up, resurfacing in the present to powerful (if reactionary) social and cultural effect.

This sense of painting’s ability to transcend the impact of change and the stark temporal difference wrought by modernity referenced the broader reconception of art’s powers which had been elaborated in aesthetic theory since the late eighteenth century. There, art had increasingly been deemed capable of challenging the distance not only between past and present but also between seeing and feeling.10 Furthermore, by the time that Clarke put pen to paper in the 1840s, the notion that both painters and their paintings might have such transformative effects on their viewers had come to be associated in particular with the works of one artist: Turner.
Joseph Mallord William Turner 'Fishermen at Sea' exhibited 1796
Joseph Mallord William Turner 1775–1851
Fishermen at Sea exhibited 1796
Oil paint on canvas
support: 914 x 1222 mm; frame: 1120 x 1425 x 105 mm
Purchased 1972
Tate T01585
T01585
Fig.2
Joseph Mallord William Turner
Fishermen at Sea exhibited 1796
In 1796, the year after the Naval Gallery had first been mooted, Fishermen at Sea (fig.2) appeared at the Royal Academy, the first oil painting to be exhibited by this artist, barely out of his teens. Hung (as was usual for lesser-known painters) in the Academy’s Ante Room, Fishermen at Sea shows Turner deploying his work’s relatively gloomy destination to his own ends by portraying the dazzling effects of searing moonlight as it emerges through a parting in the clouds to glow upon sea-water.11 As one reviewer noted, Turner had used significant artistic licence here to provide his scene with two pools of reflected moonlight rather than one; the overall effect was enough to draw his viewers in to gaze more closely upon his own public emergence and breakthrough as oil painter.12 Still almost unknown, Turner here produced a painting which – variously considered by exhibition critics to be the result of empirical observation or a more theoretical exercise in the laws of light – ‘has not its superior within the walls of the Academy’.13 It was not, one critic thought, an auspicious subject (‘Moon-lights are trite subjects’, he said) but Fishermen at Seaappeared to transcend the restrictions of literal meaning and cater immediately to its viewers’ capacity for aesthetic responsiveness. For exhibition critics, this was a pictur

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'การตั้งค่า หรือยกสูง โรงแรมอลอฟท์' 'เสียไรซิ่งสูงมาก สูงส่ง อินเทอร์เน็ตจ่าย' 'ทรงยกย่อง' 'สุดยอด': ตามคำจำกัดความของพจนานุกรม 'คลายหมายรัฐยกผ่านที่ขึ้นทางกายภาพ หรือไฮท์พจน์เฉลิม transcendence.1 ' ไป ลดลงมือไม้ของแข็งแรง 'สูงส่งโกรฟ' กวีสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ (1688-1744) มีกรีกเขียนโฮเมอร์พูดในโคลง, ' และแบบแพ และสร้างเรือเพิ่มขึ้น / โซฟาหมีทั้งหลาย o'er ลึกมืดมน ' 2 ยังเป็นบรรทัดเหล่านี้แนะนำ คลาย' (อาจจะ etymologically ย่อย limen ถึงขีดจำกัดสูงสุด) บทเรียนกับ –แม้เท่าติดตามหน่วยความจำ – ลอยหรือมากกว่านั้นซึ่งมัน climbs: 'ลึกมืดมน'สมเด็จพระสันตะปาปาได้อย่างรวดเร็วเปิดไซต์อื่นหรือรัฐ 'ย่อย' นี้ sublimity ที่อยู่ umbilically แต่ จากที่ ที่มันมีให้แตกต่างถ้าสำเร็จดาร บทกวี หรือ มิฉะนั้น ยังคงชัดเจนในโลกการแข่งขันมากขึ้น เขาจึงตั้งค่าเกี่ยวกับการกำหนดขอบเขตนี้ที่วางใต้ firmament ทางอากาศดีเยี่ยมของ ขอบเขตที่เหลือลงความลึกและการที่มีประสบการ์ริชเชสวัสดุจำกัดและ profundities ลึกลับ: ' ของธรรมชาติคลายเป็นท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดาว และ c ของธรรมชาติอย่างลึกซึ้งเป็นทอง ไข่มุก เพชรพลอย และสมบัติของลึก ซึ่งเป็น inestimable [เป็น] เป็นไม่รู้จักกัน ' ใน (ลิ้นของเขาเชื้อมั่นในแก้มของเขาบัญชี การ satirical ของสมเด็จพระสันตะปาปาลึกเหล่านี้เป็นจังหวัดจำนวนจินตภาพซึ่งศิลปิน second-rate ที่มั่งคั่งและอุปถัมภ์เป็น หมู่ย่อยพาร์คล้ายกันมากกับความสูงที่ยกย่อง sublimity บทกวีซึ่งผู้ร่วมงานของพวกเขามีความสามารถมากขึ้น และ judicious มา เขียนมาตรฐานและชื่อจิตรกรจึงฝึกฝน (โต้เถียงสมเด็จพระสันตะปาปา) เป็น 'ศิลปะของจม' เชื้อสายลงในส่วนผสมที่ jarring เหลวไหลปิดบังและ allusions เล็กน้อย หรือ gaudy ที่ประจักษ์ถึงความลึกของบทกวีกับการบิดเบือนอย่างไรก็ตาม โดย 'เก็บใต้น้ำ' ศิลปินจึงสามารถบรรลุตรงที่ว่าในบรรยากาศเพิ่มสูงขึ้น: 'ล่าง' ของ art.3 ของเขานี้เป็นปรับปรุงขายส่งของคำกรีกโบราณ 'bathos' อ้างอิง 'ความลึก' ซึ่งเดิมยังคงอยู่ในเงื่อนไขทางเทคนิคสำหรับอุปกรณ์ดำน้ำลึก เตียงทะเล และของวัด ยังมีกำหนด rhetorical โดยสมเด็จพระสันตะปาปา – เป็นการ ' โคตร ludicrous จากการยกระดับการดาด ๆ ธรรมดา... anticlimax' – ขณะนี้ dominant.4 กำลังจะรวมตัวค้านระหว่างสูง และ ต่ำสุด ของสมเด็จพระสันตะปาปา 'bathos' ถูกถ่ายผ่านของ divisive สังคมผลกระทบ การค้นหาแบบฟอร์ม ในตัวอย่างบทกวี fictive – ฝ่ายหญิงที่ทำหน้าที่เหมือนรถเข็นถนนและ footman ที่พูดเช่นเจ้า – ซึ่งเขาแสดง account.5 ของเขาโดยมีนัยของ 'ภายใต้' ย่อย-ในการคลาย บทความนี้กำหนดออกท้าทายความรู้สึกใด ๆ ของโซฟาเป็น ascendant จำแล้ว เป็นเสมอ และได้ตัดฟรีจากสติความขุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทความนี้จะเน้นวิธีการช่างกลึง J.M.W. ตั้งค่าเกี่ยวกับการแนะนำ ในกรณีที่ไม่เคยเกิดขึ้นในภาพน้ำ มันอาจจะเป็นใต้– ใต้ฟ้า ใต้น้ำ และ ใต้สี รัฐที่เกี่ยวข้องด้านกว้างนี้ 'เรือดำน้ำ' แบบ subjectivity ที่เดิมพันในการทำงานของช่างกลึงจะ hinted ที่ต่อท้าย แต่ โดยวิธีเปรียบเทียบให้คำแนะนำ ต้องการมีเว็บไซต์นครซึ่งได้รับทั้งหมดแต่ผ่านในศตวรรษแรกจะคิดที่รวมภาพวาดและคนพูดจากส่วนลึก ในกระบวนการที่ดูเหมือน conjure โซฟาและที่ซึ่งอีสเตอร์ท่ามกลางแสงอาทิตย์ – คนกินเงินบำนาญกรีนวิช... (มีรายละเอียดชีวประวัติแต่ละ) ข่าวลอนดอน Illustrated 13 1844 เมษายน p.233อีสเตอร์ท่ามกลางแสงอาทิตย์ – คนกินเงินบำนาญกรีนวิช... (มีรายละเอียดชีวประวัติแต่ละ) ข่าวลอนดอน Illustrated 13 1844 เมษายน p.233© แห่งชาติพิพิธภัณฑ์ทางทะเล กรีนนิช ลอนดอนภาพอีสเตอร์ท่ามกลางแสงอาทิตย์ – คนกินเงินบำนาญกรีนวิช... (มีรายละเอียดชีวประวัติแต่ละ) ข่าวลอนดอน Illustrated 13 1844 เมษายน p.233© แห่งชาติพิพิธภัณฑ์ทางทะเล กรีนนิช ลอนดอนพิพิธภัณฑ์ชีวิต กรีนิชได้กลายเป็น (ภายในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาของการต่อสู้ของทราฟัลการ์) 'พัก' ของ ' ศักดาแห่งชาติในการ...มหาสมุทร ', องมีทั้งเพื่อความยิ่งใหญ่ขณะนี้อดีตเป็นชิ้นส่วนมนุษย์ และวัฒนธรรมถูกวางไว้บนเป้าแสดงผลใน 'โลกพาณิชย์' รับการแจ้งเตือนของ debts.6 คุณธรรมสำหรับสถาปนิกแปลงปั้นจั่นศตวรรษกรีนิช ลอนดอนวัฒนธรรมยอดสมาชิกทั้งหมดเพื่อให้หนี้สินเหล่านั้นถูก – ควรเข้าใจ โดยผู้เข้าชมของเว็บไซต์ – กฏหมายการเมืองสภาพ การนำบารมีมอบธรรมชาติของอันดับ และ การเชื่อฟังความจริงใจของผู้ให้บริการภายใต้พวกเขา หลังยังคงพบในความอุดมสมบูรณ์ที่กรีนิช เรือเก่า ที่ pensioned และ policed ทหารผ่านศึกของสงครามที่กองทัพเรือ ที่ – จ้างเมื่อพวกเขาไม่จะพบโรงพยาบาลกรีนิชกระจายรอบ ๆ เช่นปรักหักพังบนท้องทะเล – เป็น mouthpieces ที่นี้เพื่ออนุมัติวิสัยทัศน์ในอดีต (ภาพ) เป็นคำแนะนำการเจริญเติบโตเก็บรวบรวมภาพและคแขวนในของประเทศ 'กองทัพเรือเก็บ' (ซึ่งครอบคลุมผนังศาลา Painted จาก 1824 เป็นต้นไป), ของคนกินเงินบำนาญมาหมั้นกับ งานศิลปะเหล่านี้ถูกคิดเป็นบทเรียนเตรียมในกำลังการผลิตของจิตรกรรม การพร้อมท์หมีผล เป็นนักข่าวที่ คลาร์ก Henry ใส่ใน 1842:ทุกสีน้ำเงินเสื้อ [คือ ทุกอายุเธอ], อาจตอนนี้...เพิ่มบางเรื่องขำขัน ของความกล้าหาญ หรือเมตตาจากการให้อภัยได้ การมาสาธารณชน ฟังพันธุ์ผลกระทบ จะได้เรียนรู้การเคารพความรู้แสดง และ effusions ที่กว้างขวางของหัวใจของคนกล้า... จากข้อสังเกตดังกล่าวศิลปินมากมาย และ judicious อาจเรียนรู้วิธีการปรับปรุงองค์พระ: ทำไมบางภาพ...ได้โทรมาความรู้สึกของประชาชนวัน ในขณะที่...ด้านหยาบ หนึ่งอาจจุดค่าขาออกทั้งหมดของ deep-rooted เห็นใจผลกระทบของ soliloquies คนกินเงินบำนาญดังกล่าวจะดังนั้นการรับรู้ที่ไม่เพียง 'รสชาติดีขึ้น... และความรู้สึกที่ดี' ที่ 'ความเอาใจใส่' แต่ของศิลปินร่วมสมัยที่ ฟังของเธอ ekphrastic กู้ 'จากการให้อภัย' ของอดีตเจ้าหน้าที่ระดับบุญ อาจ 'เรียนรู้วิธีการปรับปรุงองค์พระ ' เพื่อให้พวกเขาร้องจะรู้สึกดีกว่าของ audiences.7 บูลชีสขูด Moreoverนิทรรศการสาธารณะอาศัยอยู่พื้นที่มุ่งวิคิวลาร์ของอุดมคติหัวเก่ากับผู้ชมมากขึ้น – และ กับบางจิตใจ worryingly – สังคม enfranchised เมือง day-trippers จิตรกรรมจะแสดง self-sacrifice ในดีมาก เท่านั้น คลาร์กอ้าง เป็น ' ศิลปะของ peace'made มาใส่พลังงานของพวกเขาดีที่สุด – หลั่งความวาวของพวกเขาในประวัติศาสตร์ของชาติบุตรเกียรติคุณ และเชื้อโรคเริ่มต้นของความกระตือรือร้นแข่งขันมีความยิ่งใหญ่ที่ผ่านมาเรา นี้คือการประยุกต์ศิลปะการ painting.8 เหมาะสมสื่อที่ปรากฏที่กรีนิชว่า redressing บทบาทเห็นได้ชัดว่า diminished อย่างยอดและยอดวีรบุรุษในยุครถไฟ เป็นสถานะเชิงรุกสามารถทำของวิเศษขึ้น sensibilities ทางการเมือง และจริยธรรมของผู้ทศวรรษที่ผ่านมา แม้มานานหลาย ศตวรรษ หลังจากคลาร์กสำหรับ production.9 ของตัวเอง (และเขาไม่เพียงได้พูดย้ำ โดยกองทัพเรือเก็บของอื่น ๆ แสดง)ภาพวาดของ 'เหมาะสมประยุกต์' ถูกสร้างอินสแตนซ์ของความยิ่งใหญ่ที่ผ่านมาที่อาจทำให้ยก resurfacing ในปัจจุบันกับผลกระทบต่อสังคม และวัฒนธรรมที่มีประสิทธิภาพ (ถ้าในเชิง)ความสามารถ transcend ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงและแตกต่างชั่วคราวสิ้นเชิง wrought ด้วยความทันสมัยของจิตรกรรมนี้อ้างอิง reconception กว้างขึ้นของอำนาจของศิลปะซึ่งได้ elaborated ในทฤษฎีความงามตั้งแต่ศตวรรษ eighteenth ล่าช้า มี ศิลปะได้มากขึ้นแล้วถือว่าสามารถท้าทายระยะห่างระหว่างอดีตและปัจจุบันไม่เพียง แต่ระหว่างยังเห็น และ feeling.10 Furthermore การที่คลาร์กปากกากับกระดาษใน 1840s ความชื่อจิตรกรและภาพวาดของพวกเขาอาจมีผลเปลี่ยนแปลงดังกล่าวต่อ ผู้ชมได้มาจะเกี่ยวข้องเฉพาะกับงานของศิลปินหนึ่ง: ช่างกลึงโจเซฟ Mallord William Turner 'ชาวประมงซี' จัดแสดง 1796โจเซฟ Mallord William Turner 1775 แอดเด-1851ชาวประมงที่ทะเลจัดแสดง 1796สีน้ำมันบนผืนผ้าใบสนับสนุน: 914 x 1222 mm เฟรม: 1120 x 1425 x 105 มม.ซื้อ 1972เท T01585T01585Fig.2โจเซฟ Mallord William Turnerชาวประมงที่ทะเลจัดแสดง 1796ใน 1796 หลังจากกองทัพเรือเก็บได้ครั้งแรกแล้ว mooted ชาวประมงที่ทะเล (fig.2) ปรากฏที่สถาบันรอยัล ภาพสีน้ำมันแรกจะถูกจัดแสดงนี้ศิลปิน แทบหมดวัยรุ่นของเขา แขวน (เป็นปกติสำหรับชื่อจิตรกรน้อยรู้จักกัน) ในสถาบันพัก ประมงที่แสดงซีเทอร์เนอร์ที่ปรับใช้งานของเขาค่อนข้างมืดมนปลายทางของเขาเองที่สิ้นสุด โดยขัดผลจำกัด searing แสงจันทร์เป็นมันทอดผ่านอวยในเมฆจะเรืองแสงเมื่อทะเล-water.11 เป็นผู้ตรวจทานหนึ่งที่ระบุไว้ เทอร์เนอร์ได้ใช้สำคัญศิลปะใบอนุญาตนี่ให้ฉากของเขา มีสองสระของแสงจันทร์สะท้อนมากกว่าหนึ่ง ผลรวมได้เพียงพอที่จะดึงผู้ชมในเพ่งมากขึ้นเมื่อเกิดสาธารณะของเขาเอง และความก้าวหน้าเป็นภาพวาดซึ่งถือว่าเพิ่มนิทรรศการนักวิจารณ์ที่เป็นผลจากผลการสังเกตหรือการออกกำลังกายเพิ่มเติมทฤษฎีในกฎหมายของแสง – ผลิตน้ำมัน painter.12 ยังเกือบไม่รู้จัก เทอร์เนอร์ที่นี่ 'มีไม่ของห้องภายในผนังของออสการ์' 13 ไม่นักวิจารณ์คนหนึ่งคิดว่า มีเรื่องมงคล (' มูนไฟจะ trite เรื่อง' เขากล่าวว่า) แต่ชาวประมงที่ Seaappeared transcend ข้อจำกัดของความหมายตามตัวอักษร และรองรับกำลังการผลิตของผู้ชมสำหรับความงามตอบสนองทันที สำหรับนิทรรศการวิจารณ์ นี้ถูก pictur เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ชุดหรือยก Aloft สูง ' ' ที่เพิ่มขึ้นถึงความสูงที่ดี , สูงส่ง , ตระหง่าน ' ' ยกย่อง ' ' สุดยอด ' : คำนิยามของพจนานุกรม ' ประเสริฐ ' หมายถึงสถานะของระดับความสูงที่ผ่านการขึ้นต่อทางกายภาพหรือเชิงเปรียบเทียบความสูงทำให้วิชชา 1 ' ไป ล้มไม้ของยอน ' สูงส่ง Grove ' กวี อเล็กซานเดอร์ โป๊ป ( 1691 ) 1226 ) มีผู้เขียน กรีก โฮเมอร์พูดในโคลงและรูปแบบแพและสร้างขึ้นเรือ / ประเสริฐจะแบกเจ้าเบื้องบนมืดมนลึก ' 2 ยังเป็นเส้นเหล่านี้ว่า ' ประเสริฐ ' ( นิรุกติศาสตร์บางทีย่อย limen ถึงธรณีประตูสูง ) มักจะมากับ–แม้เพียงร่องรอยความทรงจำ–ที่ซึ่งมันปีน หรือ ลอย : '
เศร้าลึก 'สมเด็จพระสันตะปาปาอย่างรวดเร็วกลายเป็นทางเลือกที่เว็บไซต์นี้หรือรัฐ ' ซบ ' ซึ่งความประเสริฐ เป็น umbilically แนบมา แต่จากที่ได้จะแตกต่างถ้าอยู่เหนือความสุนทรีย์ หรือมิฉะนั้นก็ยังคงชัดเจนในโลกการแข่งขันมากขึ้น เขาจึงตั้งนิยามนี้เกี่ยวกับดินแดนซึ่งวางอยู่ใต้ของอากาศเลิศนภา ,ดินแดนที่ซึ่งถึงลงลึก ซึ่งเป็นลักษณะโดยทั้งสองพราววัสดุความมั่งคั่งและ profundities ลึกลับ : ' ประเสริฐของธรรมชาติ คือ ท้องฟ้า พระอาทิตย์ พระจันทร์ ดาว & C ที่ลึกซึ้งของธรรมชาติ คือ ทองคำ ไข่มุก หินมีค่า และสมบัติของลึก ซึ่งประเมินค่าไม่ได้ [ เป็น ] ที่ไม่รู้จัก ในสมเด็จพระสันตะปาปาเสียดสีบัญชี ( ลิ้นของเขาอย่างแน่นหนาในแก้มของเขาที่นี่ )ลึกเหล่านี้เป็นจังหวัดในจินตนาการที่ชั้นสอง ศิลปินแสวงหาความมั่งคั่งและอุปการะปรารถนา , เด็ดซบหุ้นซึ่งผู้ยกย่องสูงส่งในความสูงของบทกวีที่เก่งมากและสุขุมรอบคอบ เพื่อนร่วมงานจะมาถึง จิตรกรและนักเขียนธรรมดาจึงฝึก ( สมเด็จพระสันตะปาปาแย้ง ) เป็นศิลปะของการจมของโคตร ในส่วนผสมที่สั่นสะเทือนของไร้สาระที่คลุมเครือ และ trivial หรือฉูดฉาดอธิฐานซึ่งยังคงดูเหมือนจะแสดงความลึกของกวีที่จะเสแสร้ง โดยการรักษาภายใต้ ' น้ำ ' , ศิลปินสามารถจึงบรรลุอย่างที่ประเสริฐกว่า : ' ด้านล่าง ' ศิลปะของเขา นี่เป็น ขายส่ง การแก้ไขของกรีกโบราณคำ ' สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน "ซึ่งเดิมอ้างอิงลึก ' ' อยู่ในเงื่อนไขทางเทคนิคสำหรับอุปกรณ์ดำน้ำลึก มหาสมุทรเตียงและการวัดที่ยังที่การกำหนดโดยสมเด็จพระสันตะปาปา–เป็น ' เปิ่นเชื้อสายจากสูงไปธรรมดา . . . . . . . แอนติไคลแมกซ์ ' –ตอนนี้เด่น 4 การรวมฝ่ายค้านระหว่างสูงและต่ำสมเด็จพระสันตะปาปา ' ' ของสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน ยิงผ่าน divisive สังคมผลกระทบซึ่งหาแบบฟอร์มในตัวอย่างแต่งบทกวี–ของพวกผู้หญิงที่ทำท่าเหมือนถนนหาบเร่และคนรับใช้ที่พูดเหมือนเจ้าชาย – ซึ่งเขาแสดงให้เห็นถึงบัญชีของ 5
โดยมีส่วนร่วมกับความหมายของ ' ใต้ ' ของซับ - ในความภาคภูมิ ,บทความชุดนี้จะท้าทายความรู้สึกของประเสริฐ เป็นต้องได้ขึ้นเป็นเสมอและสามารถตัดฟรีจากมือคน . โดยบทความนี้จะมุ่งเน้นไปที่วิธีการที่ j.m.w. เทอร์เนอร์ตั้งเกี่ยวกับการแนะนำเพื่อขอบเขตซึ่งเป็นประวัติการณ์ในการแสดงของน้ำ มันอาจจะอยู่ภายใต้–ใต้ขอบฟ้าอยู่ใต้น้ำและใต้สี •ความหมายของเรือดำน้ำนี้ ' ' รัฐในรูปแบบของวิชาที่ถือหุ้นในเทอร์เนอร์งานจะถูก hinted ที่ในตอนท้าย แต่โดยวิธีการเปรียบเทียบผล ฉันต้องการที่จะเริ่มต้นด้วยเว็บไซต์ของกรุงเทพมหานครที่ได้รับทั้งหมด แต่ในต้นศตวรรษที่สิบเก้ากับความคิดว่า ภาพวาด และ คน พูด จาก ลึกในกระบวนการที่ดูเหมือนจะสร้างทั้งสูงส่งและอ่อนเกิน
อีสเตอร์ลีลา–กรีนิชบำนาญ . . . . . . . ( มีรายละเอียดเกี่ยวกับชีวประวัติในแต่ละ ) รูปประกอบข่าวลอนดอน 1844 p.233
13 เมษายน , อีสเตอร์และบำนาญกรีนิชลีลา . . . . . . . ( มีรายละเอียดเกี่ยวกับชีวประวัติในแต่ละ ) รูปประกอบข่าวลอนดอน 1844 p.233
สงวนลิขสิทธิ์ 13 เมษายน , แห่งชาติพิพิธภัณฑ์ทางทะเล , Greenwich , ลอนดอน

”อีสเตอร์ลีลา ( Greenwich บำนาญ . . . . . . . ( มีรายละเอียดเกี่ยวกับชีวประวัติในแต่ละ ) รูปประกอบข่าวลอนดอน 1844 p.233
13 เมษายน , สงวนลิขสิทธิ์แห่งชาติพิพิธภัณฑ์ทางทะเล , Greenwich , ลอนดอน
ชีวิตพิพิธภัณฑ์โลกได้กลายเป็น ( ภายในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาของการต่อสู้ของ Trafalgar ) ' ที่พัก ' ' ชาติศักดาบน . . . . . . . มหาสมุทร "ซึ่งมีทั้ง ตอนนี้อดีตความยิ่งใหญ่ที่มีมนุษย์และวัฒนธรรมชิ้นส่วนถูกวางไว้บนจอแสดงผลที่เด่นเพื่อที่ว่า ' โลก ' พาณิชย์เตือนหนี้ทางศีลธรรมของมัน เพราะสถาปนิกของยุคศตวรรษที่ - โลกเปลี่ยนแปลง สมาชิกทั้งหมดของลอนดอนทางวัฒนธรรมและ Lite , หนี้สินเหล่านั้น–มันควรจะเข้าใจ โดยผู้เข้าชมของ เว็บไซต์–ติดสถานะทางการเมืองที่เป็นอยู่ ,กับภาวะผู้นำบารมีย่อมครอบงำโดยผู้จัดอันดับและเชื่อฟังจากใจของผู้ที่ได้รับภายใต้พวกเขา หลังก็ยังสามารถพบได้ในความอุดมสมบูรณ์ใน Greenwich , ลูกเรือเก่า และผู้รับเงินบำนาญทหารผ่านศึกกองทัพเรือ policed การสงครามที่และเมื่อพวกเขาไม่สามารถพบกระจายอยู่รอบ ๆโรงพยาบาลกรีนิชซากในทะเลเตียง–ที่ถูกจ้างมาเพื่อใช้เป็น mouthpieces สำหรับการสนับสนุนวิสัยทัศน์ของอดีต ( ” ) เป็นคู่มือเพื่อการรวบรวมรูปและวิวชายทะเลแขวนในแกลลอรี่เรือของ ' ประเทศ ' ( ซึ่งครอบคลุมผนังที่ทาสี ฮอลล์ จาก 1824 เป็นต้นไป )บำนาญ ' ใส่ใจหมั้นกับผลงานศิลปะเหล่านี้ถูกคิดว่าเป็นบทเรียนที่เป็นแบบอย่างในการวาดภาพความสามารถในการพร้อมท์ และเรียกคืน รักชาติ จิตพิสัย เป็นนักหนังสือพิมพ์ที่เฮนรี่ คลาร์ก วางไว้ใน 1842 :
ทุกแจ็คเก็ตสีฟ้า [ นั่นคือทุกเก่ากะลาสี ] ตอนนี้ . . . . . . . เรียกคืนจากการให้อภัย บางเรื่องราวของความกล้าหาญและความเมตตา ประชาชนใส่ใจในการฟังให้เมื่อยผลกระทบ ,จะได้เรียนรู้ที่จะเคารพในความรู้ที่ปรากฏ และมีน้ำใจ effusions หัวใจผู้กล้า . . . . . . . จากการสังเกตเช่น candid และสุขุมรอบคอบ ศิลปินอาจจะเรียนรู้วิธีการปรับปรุงเรียงความ : ทำไมบางภาพ . . . . . . . ล้มเหลวที่จะทำให้เกิดความรู้สึกเป็นตรงไปตรงมากับประชาชน ขณะที่ . . . . . . . หนึ่งในลักษณะหยาบคาย อาจจุดทั้งหมดภายนอกตรวจสอบการแสดงออกของความเห็นอกเห็นใจ
ผลกระทบของการรับรู้ เช่น ผู้รับบำนาญ soliloquies จึงจะไม่เพียง แต่ในการปรับปรุงรสชาติ . . . . . . . และในการปรับปรุงความรู้สึกของ ' ' แต่ยังใส่ใจสาธารณะในการส่งออกของศิลปินร่วมสมัยที่ฟังเป็นกะลาสี ekphrastic การกู้คืน ' จากการให้อภัย ' อดีตเจ้าหน้าที่ชั้นบุญอาจจะ ' เรียนรู้วิธีการปรับปรุงองค์ประกอบของเขาเพื่อให้พวกเขาหันไปดีกว่า ความรู้สึกของผู้ชมสามัญชน 7 โดยอาศัยการจัดนิทรรศการพื้นที่สาธารณะที่มุ่งอนุรักษ์ตามอุดมคติที่ผู้ชมของผู้บริโภคมากขึ้น และ มีจิตใจ และสังคม enfranchised เมืองวัน trippers worryingly ,วาดเพื่อแสดงให้เห็นถึงการเสียสละตนเอง ในชื่อของ ที่ดีกว่า แล้ว คลาร์ก อ้างว่าเป็นศิลปะของ peace'made ต้องออกพลังที่ดีที่สุดของพวกเขาและหลั่งความมันวาวของประวัติศาสตร์ของประเทศที่กล้าหาญ บุตรชายให้เชื้อโรคแรกของความกระตือรือร้นที่จะแข่งขันกับอดีตที่ยิ่งใหญ่ นี้เป็นโปรแกรมที่เหมาะสมของศิลปะภาพวาด 8
.ที่กลางปรากฏที่กรีนิชเป็นวิธีการ redressing apparently ลงบทบาทของทั้งสองตัวอย่าง และได้รับความนิยมจาก Lite ความกล้าหาญในรถไฟอายุ เป็นเชิงรุก ตนสามารถทำงานมายากลของมันเมื่ออ่อนไหวทางการเมืองและทางศีลธรรมของผู้ชมหลายทศวรรษ , ศตวรรษ หลังจากการผลิตของตัวเอง 9 สำหรับ คลาร์ก ( และเขาเป็นเพียงสะท้อนโดยกองทัพเรือของแกลลอรี่แสดงความเห็นอื่น ๆ ) ,ภาพวาดของ ' สมัคร ' ที่เหมาะสมคือการยกตัวอย่างอดีตความยิ่งใหญ่นั้นจึงอาจถูกยกขึ้น ผิวหนังในปัจจุบันที่มีประสิทธิภาพ ( ถ้าได้นะ )

ผลกระทบทางสังคมและวัฒนธรรมความรู้สึกนี้ของภาพวาดของความสามารถที่จะเอาชนะผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงและสตาร์คชั่วคราวแตกต่างกระทำโดยความทันสมัยอ้างอิง กว้าง reconception ศิลปะของพลังที่ถูกอธิบายในทฤษฎีสุนทรียภาพ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 สาย มีศิลปะมีมากขึ้นถือว่าสามารถท้าทายระยะทางที่ไม่เพียง แต่ระหว่างอดีตและปัจจุบัน แต่ยังระหว่างการเห็นและ feeling.10 นอกจากนี้ ด้วยเวลาที่ คลาร์ก วางปากกากับกระดาษใน 1840 , ความคิดที่เป็นทั้งจิตรกรและภาพวาดของพวกเขาอาจ มี ผล การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวของผู้ชมของพวกเขา เข้ามาเกี่ยวข้อง โดยเฉพาะกับผลงานของ ศิลปิน :
เทอร์เนอร์โจเซฟ มัลลอร์ด วิลเลียม เทอร์เนอร์ ' ชาวประมงที่ทะเล ' จัดแสดง 1796
โจเซฟ มัลลอร์ด วิลเลียม เทอร์เนอร์ 1775 – 1851
ชาวประมงในทะเลมี 2339
สีน้ำมันบนผ้าใบสนับสนุน
: 914 x 222 มิลลิเมตร ; กรอบ : 1120 x กลิ่น x 105 มม.


ซื้อ 1972 เทท t01585 t01585
fig.2

ชาวประมงที่โจเซฟ มัลลอร์ด วิลเลียม เทอร์เนอร์ทะเลมี 2339
ใน 1796 , ปีหลังจากที่แกลลอรี่เรือได้ถูก mooted ชาวประมงในทะเล ( ฟิค2 ) ปรากฏที่ราชบัณฑิตยสถาน , จิตรกรรมสีน้ํามันแรกที่จะจัดแสดงโดยศิลปินนี้แทบออกจากวัยรุ่นของเขา แขวน ( เป็นปกติที่รู้จักกันน้อยกว่าจิตรกร ) ในโรงเรียนของ ante ห้องพักชาวประมงในทะเลแสดง เทอร์เนอร์ การงานของเขาค่อนข้างมืดมนปลายทางสิ้นสุดของเขาเองโดยจิตรผลพราวแสงจันทร์ searing มันโผล่ออกมาผ่านแยกในเมฆที่จะเรืองแสงเมื่อ sea-water.11 เป็นหนึ่งทานไว้ เทอร์เนอร์ได้ใช้ใบอนุญาตศิลปะสำคัญที่นี่เพื่อให้ฉากของเขากับสองสระน้ำสะท้อนแสงจันทร์ มากกว่าหนึ่งผลโดยรวมก็เพียงพอที่จะดึงดูดผู้ชมของเขาจ้องมองอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เมื่อประชาชนเกิดความก้าวหน้าของเขาเองและน้ำมัน painter.12 ยังแทบไม่รู้จักเทอร์เนอร์มาผลิตเป็นภาพวาดที่หลากหลายโดยนักวิจารณ์นิทรรศการและถือว่าเป็น ผลของการสังเกตเชิงประจักษ์ หรือการออกกำลังกายทฤษฎีเพิ่มเติมในกฎหมาย–แสงไม่ได้ดีเลิศภายในผนังของโรงเรียนได้ มันก็ไม่ใช่ หนึ่งในนักวิจารณ์คิดเรื่องมงคล ( 'moon-lights เป็นวิชาที่เฉื่อยชา ,เขากล่าวว่า ) แต่ชาวประมงที่ seaappeared ที่จะเอาชนะข้อ จำกัด ของความหมายและตอบสนองทันทีเพื่อความจุของผู้ชมสำหรับการตอบสนองทางสุนทรียะ สำหรับนักวิจารณ์นิทรรศการนี้เป็นรูปภาพ