The historical legacyAt the time of

The historical legacy

At the time of independence, India was characterised by deeply entrenched social hierarchies, defined by caste, gender, region and religion. The feudal zamindari system divided rural society into three broad classes: landlords (zamindars), tenant farmers, and landless labourers. Women, Untouchables, and tribal peoples were excluded from decision-making at both regional and national levels. The new government of India set the goals of unifying the nation, building industry, promoting economic growth, and in the course of these, reducing inequality and poverty. (This is a Ôtrickle-downÕ model of development) To what extent has it succeeded?

Trends in poverty

In India, the poverty line is defined as an income sufficient to buy food providing 2,400 calories (rural) and 2,100 calories (urban), plus 20% of that amount for other basic needs. During the 1950s - 1970s, the percentage defined as below this line fluctuated around 50% of the population. Since that time, there has been some decline but even in the early 1990s it stood at over 30% for both rural and urban populations. These rates do not apply equally to all sectors of society. Poverty is especially pronounced among the Scheduled castes and tribes, and among agricultural labourers. There is also a growing class of urban poor, economic refugees seeking an income in the city and finding themselves with no job or housing. Beggars are still very common, and provide the western visitor with their most disturbing images of India. Inequalities in India are not only very widespread: they are very visible, with beggars living on the pavements outside luxury hotels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มรดกทางประวัติศาสตร์ในขณะเอกราช อินเดียถูกดำเนิน โดยลึกมั่นคงแห่งรัฐสังคมลำดับชั้น กำหนด โดยวรรณะ เพศ ภูมิภาค และศาสนา ระบบศักดินา zamindari สังคมชนบทแบ่งออกเป็นสามชั้นกว้าง: มัด (zamindars), เกษตรกรผู้เช่า และกรรมกร landless ผู้หญิง Untouchables และชนชาวถูกแยกออกจากการตัดสินใจในระดับชาติ และระดับภูมิภาค รัฐบาลใหม่ของอินเดียตั้งเป้าหมายสามัคคีประเทศ อุตสาหกรรม ก่อสร้างส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และในหลัก สูตรเหล่า นี้ การลดความไม่เท่าเทียมกันและความยากจน (เป็นแบบ Ôtrickle-downÕ การพัฒนา) มีขอบเขต จะสำเร็จหรือไม่แนวโน้มในความยากจนอินเดีย กำหนดเส้นความยากจนเป็นมีรายได้เพียงพอที่จะซื้ออาหารที่ให้แคลอรี่ถึง 2400 (ชนบท) และแคลอรี่ 2,100 (เมือง), บวก 20% ของยอดเงินที่ความต้องการพื้นฐานอื่น ๆ ในช่วงทศวรรษ 1950 ทศวรรษ 1970 เปอร์เซ็นต์ที่กำหนดตามด้านล่างบรรทัดนี้ fluctuated ประมาณ 50% ของประชากร ตั้งแต่เวลา มีบางส่วนลดลง แต่แม้ในช่วงปี 1990 มันอยู่ที่กว่า 30% ในประชากรทั้งชนบท และในเมือง ราคาไม่ได้ใช้ทุกภาคส่วนของสังคมอย่างเท่าเทียมกัน ความยากจนโดยเฉพาะออกเสียงจัดกำหนดการแล้ววรรณะและเผ่า และ ระหว่างกรรมกรเกษตร นอกจากนี้ยังมีคลาเติบโตเมืองต่ำ เศรษฐกิจผู้ลี้ภัยหารายได้ในเมือง และค้นหาตัวเองไม่มีงานหรืออยู่อาศัย Beggars อยู่กันมาก และมีผู้เข้าชมตะวันตกรูปภาพมากที่สุดของอินเดีย ความเหลื่อมล้ำทางอินเดียไม่เฉพาะอย่างแพร่หลายมาก: พวกเขามีมากสามารถมองเห็นได้ beggars ที่อาศัยอยู่บนทางเท้าด้านนอกหรู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มรดกทางประวัติศาสตร์ในช่วงเวลาของความเป็นอิสระของอินเดียก็มีลักษณะที่ยึดที่มั่นลึกลำดับชั้นทางสังคมที่กำหนดโดยวรรณะเพศภูมิภาคและศาสนา ระบบศักดินา zamindari แบ่งสังคมชนบทเป็นสามชนชั้นกว้าง: เจ้าของบ้าน (Zamindars) เกษตรกรเช่าและแรงงานไร้ที่ดิน ผู้หญิงวรรณะและชนชาติชนเผ่าได้รับการยกเว้นจากการตัดสินใจทั้งในระดับภูมิภาคและระดับชาติ รัฐบาลใหม่ของประเทศอินเดียกำหนดเป้าหมายของการรวมประเทศ, การสร้างอุตสาหกรรมการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและในหลักสูตรของเหล่านี้จะช่วยลดความเหลื่อมล้ำและความยากจน (นี่คือรูปแบบÔtrickle-downÕของการพัฒนา) สิ่งที่ขอบเขตได้มันประสบความสำเร็จ? แนวโน้มในการแก้ไขปัญหาความยากจนในอินเดียเส้นความยากจนถูกกำหนดให้เป็นรายได้เพียงพอที่จะซื้ออาหารให้ 2,400 แคลอรี่ (ชนบท) และ 2,100 แคลอรี่ (เมือง) บวก 20% ของจำนวนเงินความต้องการขั้นพื้นฐานอื่น ๆ ที่ ในช่วงปี 1950 - ปี 1970 ร้อยละที่กำหนดไว้ดังต่อไปนี้สายนี้มีความผันผวนประมาณ 50% ของประชากร ตั้งแต่เวลานั้นได้มีการลดลงบางส่วน แต่แม้ในช่วงปี 1990 ที่อยู่ที่ระดับกว่า 30% ของประชากรทั้งในเมืองและชนบท อัตราเหล่านี้ไม่ได้ใช้อย่างเท่าเทียมกันในทุกภาคส่วนของสังคม ที่เด่นชัดคือความยากจนโดยเฉพาะในหมู่วรรณะตามเวลาที่กำหนดและชนเผ่าและในหมู่คนงานเกษตร นอกจากนี้ยังมีระดับการเติบโตของเมืองที่ยากจนผู้ลี้ภัยทางเศรษฐกิจที่กำลังมองหารายได้ในเมืองและค้นพบตัวเองที่ไม่มีที่อยู่อาศัยงานหรือ ขอทานยังคงพบบ่อยมากและให้ผู้เข้าชมตะวันตกที่มีภาพรบกวนมากที่สุดของพวกเขาในอินเดีย ความไม่เท่าเทียมกันในประเทศอินเดียไม่เพียง แต่เป็นที่แพร่หลายมากที่พวกเขาจะมองเห็นได้มากกับขอทานที่อาศัยอยู่บนทางเท้าด้านนอกโรงแรมหรู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มรดกทางประวัติศาสตร์

เวลาอิสรภาพ อินเดียเป็นลักษณะดูดยึดที่มั่นทางสังคมขั้นได้ กําหนดโดย วรรณะ เพศ เขต และ ศาสนา ระบบ zamindari ศักดินา แบ่งเป็น 3 ห้องเรียนชนบทกว้าง : เจ้าของบ้าน ( zamindars ) ชาวนาผู้เช่า และแรงงานไร้ที่ดิน . ผู้หญิง , จัณฑาล ,ชนเผ่าถูกแยกออกจากการตัดสินใจทั้งในระดับภูมิภาคและระดับชาติ รัฐบาลใหม่ของอินเดียกำหนดเป้าหมายของการรวมชาติ อาคารอุตสาหกรรม การส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ และในหลักสูตรนี้ ลดความเหลื่อมล้ำและความยากจน ( นี่มันหยดลงแบบÔÕการพัฒนา ) เท่าที่มันทำได้



แนวโน้มความยากจนในอินเดียเส้นความยากจนหมายถึงรายได้เพียงพอที่จะซื้ออาหารให้ 2400 แคลอรี่ ( ชนบท ) และ 2100 แคลอรี่ ( เมือง ) บวก 20 % ของยอดเงินที่ความต้องการพื้นฐานอื่น ๆ ในช่วงทศวรรษ 1950 - 1970 , ร้อยละที่กำหนดด้านล่างบรรทัดนี้ไม่นิ่ง ประมาณ 50 % ของประชากร ตั้งแต่เวลามีการลดลง แต่ในช่วงต้นปี 1990 มันอยู่ที่กว่า 30% ของประชากรทั้งในเมืองและในชนบท อัตรานี้ไม่ใช้อย่างเท่าเทียมกันกับทุกภาคส่วนของสังคม ความยากจนเป็นเด่นชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตารางเวลาและชนเผ่าและระหว่างแรงงานเกษตร นอกจากนี้ยังมีระดับการเติบโตของคนจนเมืองผู้อพยพทางเศรษฐกิจการแสวงหารายได้ในเมือง และค้นหาตัวเองไม่มีงานหรือที่อยู่อาศัย ขอทานยังเป็นทั่วไปมาก และให้ผู้เข้าชมตะวันตกกับรูปภาพรบกวนมากที่สุดของอินเดีย อสมการในอินเดียจะไม่เพียง แต่ที่แพร่หลายมาก : พวกเขาปรากฏมาก กับขอทานที่อาศัยอยู่บนทางเท้านอกโรงแรมหรู