days never left his side. He follow

days never left his side. He followed him everywhere, watching him while he ate and while he slept. But after two days the call of the wild came again, and he remembered the forest and the wolf who had run beside him.
He started to sleep out in the forest at night, sometimes staying out for three or four days. Once he was away for a week, fishing and killing animals for food. He ate well, and he grew stronger and quicker and more alive. His golden-brown coat shone with health as he ran through the forest, learning its every secret, every smell, and every sound.
'He's the finest dog that I've ever seen,' said Thornton to his friends one day as they watched Buck walking out of camp.
'There'll never be another dog like him,' said Pete.
They saw him walking out of camp but they didn't see the change that happened when he was inside the forest. At once he became a thing of the wild, stepping softly and silently, a passing shadow among the trees.
In the autumn, Buck started to see moose in the forest. One day he met a group of about twenty. The largest was two metres tall, and his antlers were more than two metres across. When he saw Buck, he got very angry. For hours Buck followed the moose; he wanted the big one, but he wanted him alone. By the evening Buck had driven the big old moose away from the others, and then he began his «tack. The animal weighed six hundred and fifty kilos - he was big enough and strong enough to kill Buck in seconds.
Patiently, Buck followed him for four days, attacking and then jumping away. He gave him no peace, no time to eat or drink or rest, and slowly the moose became weaker. At the end of the fourth day Buck pulled the moose down and killed him. He stayed by the dead animal for a day and a half, eating, and then turned towards camp and John Thornton.
Five kilometres from the camp, he smelt something strange. Something was wrong. He started to run. After a few hundred metres he found the dead body of Blackie, with an arrow through his side. Then he found another sledge-dog, dying, with an arrow in his neck. Buck was near the camp now, and he could hear voices singing. Then he saw the body of Hans, lying on his face, with ten or fifteen arrows in his back. Buck was suddenly filled with a wild, burning anger.
The Yeehats were dancing around the camp, when they heard a deep and terrible growling. Buck came out of the trees faster than the north wind, and threw himself on the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่ไม่เหลืออยู่ด้านข้างของเขา เขาตามเขาทุก ชมเขา ขณะที่เขากิน และใน ขณะที่เขานอนหลับ แต่หลังจากสองวัน เรียกป่ามาอีกครั้ง และเขาจำป่าและหมาป่าที่ได้ทำงานอยู่ข้างเขาเขาเริ่มออกนอนในป่าในเวลากลางคืน บางครั้งอยู่นอกวันที่สาม หรือสี่ เขาเคยไปสำหรับสัปดาห์ ตกปลา และฆ่าสัตว์ในอาหาร เขากินดี และเขาเติบโตแข็งแรง และเร็วขึ้น และมีชีวิตมากขึ้น เสื้อสีน้ำตาลทองของเขา shone กับสุขภาพเขาวิ่งผ่านป่า ความลับ กลิ่นทุก และเสียงทุกการเรียนรู้'เขาเป็นสุนัขดีที่สุดที่ฉันเคยเห็น กล่าวธอร์นตันกับเพื่อนของเขาวันหนึ่งขณะที่พวกเขาเฝ้าดูบัคเดินออกจากค่าย'จะไม่มีสุนัขอื่นเช่นเขา กล่าวว่า พีเห็นเขาเดินออกจากค่าย แต่พวกเขาไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อเขาอยู่ในป่า ครั้งกลายเป็นสิ่งที่ป่า ก้าวเบา ๆ และ เงียบ ๆ เงาผ่านระหว่างต้นในฤดูใบไม้ร่วง บัคเริ่มเห็นมูในป่า วันหนึ่งเขาได้พบกลุ่มของประมาณยี่สิบ ใหญ่ที่สุดคือ 2 เมตรสูง และแอนท์เลอร์ของเขามีมากกว่าสองเมตรข้าม เมื่อเขาเห็นบัค เขาได้โกรธมาก ชั่วโมง บัคตามมู เขาต้องยิ่งใหญ่ แต่เขาต้องการเขาคนเดียว โดยเย็น บัคได้ขับมูเก่าขนาดใหญ่จากผู้อื่น และจากนั้น เขาเริ่มเขา «ตะปูหัวโต สัตว์หนัก หกร้อย และสิบกิโลกรัม - เขาใหญ่พอ และแข็งแรงพอที่จะฆ่าบัควินาทีPatiently, Buck followed him for four days, attacking and then jumping away. He gave him no peace, no time to eat or drink or rest, and slowly the moose became weaker. At the end of the fourth day Buck pulled the moose down and killed him. He stayed by the dead animal for a day and a half, eating, and then turned towards camp and John Thornton.Five kilometres from the camp, he smelt something strange. Something was wrong. He started to run. After a few hundred metres he found the dead body of Blackie, with an arrow through his side. Then he found another sledge-dog, dying, with an arrow in his neck. Buck was near the camp now, and he could hear voices singing. Then he saw the body of Hans, lying on his face, with ten or fifteen arrows in his back. Buck was suddenly filled with a wild, burning anger.The Yeehats were dancing around the camp, when they heard a deep and terrible growling. Buck came out of the trees faster than the north wind, and threw himself on the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันที่ไม่เคยออกจากด้านข้างของเขา เขาเดินตามเขาไปทุกที่เฝ้าดูเขาในขณะที่เขากินและในขณะที่เขานอนหลับ แต่หลังจากที่สองวันการเรียกร้องของป่ามาอีกครั้งและเขาจำป่าไม้และหมาป่าที่วิ่งอยู่ข้าง ๆ เขาที่.
เขาเริ่มที่จะนอนหลับออกมาในป่าในเวลากลางคืนบางครั้งการเข้าพักออกเป็นเวลาสามหรือสี่วัน เมื่อเขาออกไปเป็นสัปดาห์ที่ตกปลาและฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหาร เขากินดีและเขาเติบโตที่แข็งแกร่งและรวดเร็วและยังมีชีวิตอยู่มากขึ้น เสื้อคลุมสีน้ำตาลทองของเขาส่องกับสุขภาพขณะที่เขาวิ่งผ่านป่าในการเรียนรู้ทุกความลับกลิ่นทุกคนและทุกเสียง.
'เขาเป็นสุนัขที่ดีที่สุดที่ผมเคยเห็น' กล่าวว่าทอร์นตันกับเพื่อนของเขาในวันหนึ่งขณะที่พวกเขาเฝ้าดู บั๊กที่เดินออกมาจากค่าย.
'มีไม่เคยจะเป็นสุนัขที่ชอบเขาอีก' กล่าวว่าพีท.
พวกเขาเห็นเขาเดินออกมาจากค่าย แต่พวกเขาไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อเขาอยู่ภายในป่า ในครั้งเดียวเขาก็กลายเป็นสิ่งที่ป่าก้าวเบา ๆ และเงียบเงาผ่านท่ามกลางต้นไม้.
ในฤดูใบไม้ร่วงบั๊กเริ่มที่จะเห็นผู้หญิงที่ไม่สวยในป่า วันหนึ่งเขาได้พบกับกลุ่มประมาณยี่สิบ ที่ใหญ่ที่สุดเป็นสองเมตรสูงและกวางของเขาได้มากขึ้นกว่าสองเมตร เมื่อเขาเห็นบั๊กเขาโกรธมาก ชั่วโมงบั๊กตามกวางมูซ; เขาต้องการขนาดใหญ่ แต่เขาอยากให้เขาอยู่คนเดียว โดยช่วงเย็นได้ขับรถบั๊กกวางเก่าขนาดใหญ่ออกไปจากคนอื่น ๆ และจากนั้นเขาก็เริ่มตะปู«ของเขา สัตว์ชั่งน้ำหนักหกร้อยห้าสิบกิโล - เขาใหญ่พอและแข็งแรงพอที่จะฆ่าบั๊กในไม่กี่วินาที.
อดทนบั๊กตามเขาเป็นเวลาสี่วันโจมตีแล้วกระโดดออกไป เขาทำให้เขาไม่มีความสงบสุขเวลาที่จะกินหรือดื่มส่วนที่เหลือหรือไม่และมูช้ากลายเป็นปรับตัวลดลง ในตอนท้ายของวันที่สี่บั๊กดึงมูลงและฆ่าเขา เขาอยู่โดยสัตว์ที่ตายแล้วสำหรับวันและครึ่งหนึ่งกินแล้วหันไปทางค่ายและจอห์นทอร์นตัน.
ห้ากิโลเมตรจากค่ายเขาหลอมเหลวสิ่งที่แปลก บางอย่างผิดปกติ เขาเริ่มที่จะเรียกใช้ หลังจากนั้นไม่กี่ร้อยเมตรเขาพบศพของอ้ายกับลูกศรผ่านด้านข้างของเขา จากนั้นเขาก็พบเลื่อนสุนัขอื่นตายมีลูกศรในลำคอของเขา บั๊กอยู่ใกล้ค่ายในขณะนี้และเขาจะได้ยินเสียงร้องเพลง จากนั้นเขาก็เห็นร่างของฮันส์นอนอยู่บนใบหน้าของเขากับสิบหรือสิบห้าลูกศรในด้านหลังของเขา บั๊กเต็มไปด้วยป่าเผาไหม้ความโกรธ.
Yeehats กำลังเต้นรำรอบ ๆ ค่ายเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงคำรามลึกและน่ากลัว บั๊กออกมาจากต้นไม้ที่เร็วกว่าลมเหนือและโยนตัวเองใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันไม่เคยด้านซ้ายของเขา เขาแอบตามเขาไปทั่ว มองเขาขณะที่เขากินอาหารและในขณะที่เขาหลับ แต่หลังจากสองวันโทรของ Wild มาอีก และเขาจำได้ว่าป่าและหมาป่าที่วิ่งอยู่ข้างๆ
เขาเริ่มนอนในป่าตอนกลางคืน บางครั้งอยู่ได้สักสามสี่วัน เขาเคยหายไปเป็นอาทิตย์ การประมง และการฆ่าสัตว์เป็นอาหาร เขามีความสุขดีเขาเติบโตขึ้นแข็งแกร่งและเร็วขึ้น มีชีวิตชีวามากขึ้น เสื้อสีน้ำตาลทองของเขาส่องกับสุขภาพที่เขาวิ่งผ่านป่า เรียนรู้ทุกความลับของทุกกลิ่น ทุกเสียง เขาเป็นสุนัข
ที่ดีที่สุดที่ผมเคยเห็น ' ธอร์นตันกับเพื่อนเขา วันหนึ่งขณะที่พวกเขาดูบัคเดินออกจากค่าย มันอาจจะไม่ได้เป็นหมา
อีกอย่างเขา
' พีทพวกเขาเห็นเขาเดินออกจากค่าย แต่พวกเขาไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเมื่อเขาอยู่ในป่า เมื่อเขากลายเป็นสิ่งที่ป่าก้าวอย่างแผ่วเบาและเงียบผ่านเงาของต้นไม้
ในฤดูใบไม้ร่วง บัค เริ่มเห็นกวางในป่า วันหนึ่ง เขาได้พบกับกลุ่มของประมาณยี่สิบ ที่ใหญ่ที่สุด สูงสองเมตร และประตูของเขามากกว่าสองเมตรข้ามเมื่อเขาเห็นเจ้าชู้ เขาโกรธมาก ชั่วโมง บัคตามมู เขาต้องการตัวใหญ่ แต่เขาต้องการเขาคนเดียว โดยตอนเย็นบัคได้ขับรถใหญ่เก่า มูสห่างจากผู้อื่น และจากนั้นเขาก็เริ่ม«ของเขาตะปู สัตว์หนักหกร้อยห้าสิบกิโล - เขาใหญ่พอและแข็งแรงพอที่จะฆ่าบัคในวินาที .
อดทน , บัคตามเขาไปสี่วันโจมตีแล้วกระโดดหนี เขาให้ไม่มีความสงบ ไม่มีเวลากิน หรือ ดื่ม หรือ พัก แล้วค่อยๆ สวยก็กลายเป็นคนอ่อนแอ ในตอนท้ายของวันที่สี่ บัค ดึง มูส และฆ่าเขา เขาอยู่ โดยสัตว์ที่ตายแล้วสำหรับวันครึ่ง กินข้าว แล้วหันไปทางค่าย และ จอห์น ธอร์นตัน .
5 กิโลเมตร จากค่าย เขาได้กลิ่นอะไรแปลกๆ มีบางอย่างผิดปกติเขาเริ่มวิ่ง หลังจากที่ไม่กี่ร้อยเมตร ก็พบศพของแบล็กกี้ กับลูกศรผ่านด้านข้างของเขา แล้วเขาก็พบอีกเลื่อนสุนัขตายด้วยลูกธนูในคอของเขา บัคคือใกล้ค่ายตอนนี้ เขาได้ยินเสียงเพลง แล้วเขาก็เห็นร่างของฮั่นนอนอยู่บนใบหน้าของเขา กับ สิบ หรือสิบห้าลูกศรที่ด้านหลังของเขา บัคก็เต็มไปด้วยความโกรธเผาป่า .
การ yeehats เต้นรอบ ๆค่าย เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงที่ลึกและน่ากลัว . . . บัคออกมาจากต้นไม้ได้เร็วกว่าลมเหนือและโยนตัวเองบน