critical disability studies and cri

critical disability studies and critical pedagogy, can exert a complementary and synergetic role in interrogating notions of normality, embodied in Western-centric versions of the “ideal student”, whereby conceptual constructs of the latter are used as a heuristic framework to identify the “non-ideal” ones. These approaches point to the necessity of exploring the ways in which social and educational institutions create and perpetuate social and educational inequalities, and entail shifting the focus from the perceived pathology of those who are designated as being “non-ideal” students to issues of social justice and equity, whereby schools are regarded as sites of disciplinary power in reproducing and perpetuating wider social injustices (Dyson 2001a; Mittler 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิการที่สำคัญศึกษาและศึกษาศาสตร์สำคัญ สามารถสำแดงบทบาทเสริม และ synergetic ใน interrogating ความเข้าใจ normality รวบรวมไว้ในรุ่นขอบตะวันตกของ "ห้องนักเรียน" โดยใช้แนวคิดโครงสร้างของหลังเป็นกรอบแล้วระบุ "ไม่เหมาะ" วิธีเหล่านี้ชี้ไปที่การสำรวจวิธีการที่สถาบันทางสังคม และการศึกษาสร้าง และขยายเวลาความเหลื่อมล้ำทางสังคม และการศึกษา อัน และขยับโฟกัสจากพยาธิรับรู้ของผู้ที่ถูกกำหนดเป็น ปัญหาของความยุติธรรมทางสังคมและทุน โดยโรงเรียนถือว่าเป็นเว็บไซต์ของพลังงานทำ และเป้าหมายกว้างสังคมต้องสู้ (Dyson 2001a วินัยนักเรียน "ไม่เหมาะ" Mittler 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาความพิการที่สำคัญและการเรียนการสอนที่สำคัญสามารถออกแรงบทบาทเสริมและถกในความคิดของการสอบสวนปกติเป็นตัวเป็นตนในรุ่นตะวันตกเป็นศูนย์กลางของ "นักเรียนอุดมคติ" โดยสร้างแนวความคิดของหลังถูกใช้เป็นกรอบการแก้ปัญหาในการระบุ "ไม่ เหมาะอย่างยิ่ง "คน วิธีการเหล่านี้ชี้ให้เห็นความจำเป็นของการสำรวจวิธีการที่สถาบันทางสังคมและการศึกษาการสร้างและขยายความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมและการศึกษาและนำมาซึ่งการขยับโฟกัสจากพยาธิสภาพการรับรู้ของผู้ที่ได้รับมอบหมายให้เป็น "ไม่เหมาะ" นักเรียนกับปัญหาของสังคม ความยุติธรรมและความเท่าเทียมกันโดยโรงเรียนได้รับการยกย่องเป็นเว็บไซต์ของอำนาจทางวินัยในการทำซ้ำและฐานความอยุติธรรมทางสังคมในวงกว้าง (ไดสัน 2001; Mittler 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาคนพิการอย่างมีวิจารณญาณและการสอนที่สำคัญ สามารถใช้บทบาทเสริมซึ่งทำงานร่วมกันในการสอบสวนและช่องธรรมดา , embodied ในตะวันตกเป็นศูนย์กลางของรุ่น " เหมาะนักศึกษา " ซึ่งแนวคิดโครงสร้างของหลังจะใช้เป็นกรอบสำหรับการระบุ " ไม่เหมาะ " ที่เหล่านี้วิธีการจุดเพื่อความจำเป็นของการสำรวจวิธีการที่สถาบันทางสังคมและการศึกษาสร้างและทำให้เกิดความไม่เสมอภาคสังคมและการศึกษา และครอบคลุมเปลี่ยนโฟกัสจากการพยาธิวิทยาของผู้เขตเป็น " นักเรียนไม่เหมาะ " ปัญหาของความยุติธรรมในสังคม และทุนโดยโรงเรียนจะถือว่าเป็นเว็บไซต์ของอำนาจในการสร้างวินัยและ perpetuating ความอยุติธรรมสังคมในวงกว้าง ( Dyson 2001a ; mittler 1999 )