Chen Rong tossed and turned that ni

Chen Rong tossed and turned that night, and was unable to fall asleep. In this slumber, she first dreamed of being brought into an extravagant mansion by a horse-drawn carriage. In his bridegroom attire, Wang Hong was looking at her with tender affections. She didn’t know why, but when she saw his eyes, the hall full of guests, and the formality with which the ceremony was held, her tears could not stop from falling onto her pillow. By the time she awoke from the dream, her tears were still flowing and soon soaking through her quilt.

After more tossing and turning, Chen Rong again drifted off to sleep.

She saw Ran Min this time. She saw herself standing in the fire, and Ran Min in his bridegroom attire was madly running to her before carrying her out of the flames. At the time he looked down at her, she who was fast slipping away, he actually burst into tears; these tears fell onto her gradually closing eyes.

Both of these dreams, no matter which, kept her awake long after she roused from them.

It was yet dawn when Chen Rong sat up from bed. She slowly went to the window screen and absently gazed at the morning star in the eastern sky.

At this moment, the sky was so fresh and clear, as if it did not matter how troubled the world or how wretched the people.

She wasn’t sure how much time had passed when Nurse Ping’s voice sounded outside: “Are you up, miss?”

Chen Rong hummed a reply.

The door opened with a creak and in came Nurse Ping with the washing items. She worriedly looked at Chen Rong, asking: “You woke up several times last night, yelling and screaming each time. Did you have nightmares, miss?”

Last time, when Chen Rong had gone through a series of nightmares, she remembered both her behaviors and personality had completely changed. For this reason, the worry in her voice was ill-concealed.

Chen Rong shook her head and, watching the sun rise over the rooftop, mumbled back: “It’s nothing.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองเฉินโยนเปิดคืนนั้น และไม่สามารถหลับ ในสลัมเบอร์นี้ เธอแรกฝันถึงถูกนำเข้ามาในแมนชั่นฟุ่มเฟือยโดยขนส่งส่งม้า ในชุดเจ้าบ่าวของเขา วังฮ่องกงกำลังมองเธอพร้อมชำระเงิน affections เธอไม่รู้ทำไม แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของเขา หอพัก และพิธีซึ่งพิธีจัดขึ้น ไม่สามารถหยุดน้ำตาของเธอจากการตกหมอนของเธอ โดยเวลาเธอตื่นขึ้นจากฝัน น้ำตาของเธอยังคง ไหล และเร็ว แช่ผ่านผ้าห่มของเธอหลังจากโยนและกลึง เฉินรองอีกลอยออกไปนอนเธอเห็นนาทีวิ่งครั้งนี้ เธอเห็นตัวเองยืนอยู่ในไฟ และนาทีวิ่งในชุดเจ้าบ่าวของเขานักผิดกับเธอก่อนแบกเธอจากเปลวไฟ เวลาเขามองลงไปที่ของเธอ เธอผู้รวดเร็วลื่นไถล เขาจริงออกมาเป็นน้ำตา น้ำตาเหล่านี้ล้มตายลงเธอค่อย ๆ ปิดตาทั้งนี้ความฝัน ว่าที่ เก็บเธอตื่นนานหลังจากที่เธอ roused จากพวกเขามันมี แต่รุ่งเช้าเมื่อเฉินรงส.ขึ้นจากเตียง เธอค่อย ๆ เดินไปที่หน้าจอหน้าต่าง และ absently จ้องดาวรุ่งในท้องฟ้าตะวันออกท้องฟ้าถูกขณะนี้ ดังนั้นสด และ ชัดเจน ว่าไม่ว่าโลกมีปัญหาอย่างไรหรือท่านว่าอนาถเธอไม่แน่ใจว่าได้ผ่านระยะเวลาเมื่อพยาบาล Ping เสียงไพเราะนอก: "ท่านขึ้น นางสาว"รองเฉิน hummed ตอบกลับประตูเปิด มี creak และในพยาบาลปิงมาพร้อมกับรายการซักผ้า เธอมองไปที่ร่องเฉิน worriedly ถาม: "คุณตื่นหลายครั้งเมื่อคืน ตะโกน และกรีดร้องแต่ละครั้ง คุณมีฝันร้าย พลาด"ครั้งสุดท้าย เมื่อเฉินร้องได้ไปผ่านชุดของฝันร้าย เธอจำทั้งพฤติกรรมและบุคลิกภาพของเธอมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ ด้วยเหตุนี้ กังวลในเสียงของเธอถูกปกปิดไม่ดีเฉินร่องส่ายหัวของเธอ และ ชมพระอาทิตย์ขึ้นบนดาดฟ้า mumbled กลับ: "เป็นอะไร"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินร่องโยนและหันในคืนนั้นและไม่สามารถที่จะหลับ ในการนอนหลับนี้เธอฝันแรกของการถูกนำเข้ามาในคฤหาสน์ฟุ่มเฟือยโดยรถม้า ในชุดเจ้าบ่าวของเขาวังฮ่องกงถูกมองเธอด้วยความรักอ่อนโยน เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเธอเห็นดวงตาของเขาเต็มฮอลล์ของผู้เข้าพักและพิธีด้วยซึ่งพิธีจัดขึ้นน้ำตาของเธอไม่สามารถหยุดจากการล้มลงบนหมอนของเธอ ตามเวลาที่เธอตื่นขึ้นมาจากความฝันน้ำตาของเธอก็ยังคงไหลและเร็ว ๆ นี้ผ่านการแช่ผ้าห่มของเธอ. หลังจากโยนมากขึ้นและเปลี่ยนเฉินอีกครั้งร่องลอยออกไปนอน. เธอเห็นวิ่งมินในครั้งนี้ เธอเห็นว่าตัวเองยืนอยู่ในกองไฟและวิ่งมินในชุดเจ้าบ่าวของเขาอย่างบ้าคลั่งวิ่งไปของเธอก่อนที่จะดำเนินเธอออกมาจากเปลวไฟ ในเวลาที่เขามองลงไปที่เธอเธอที่ถูกรวดเร็วลื่นไถลออกไปจริง ๆ แล้วเขาออกมาเป็นน้ำตา; น้ำตาเหล่านี้ตกลงไปบนดวงตาค่อยๆปิดของเธอ. ทั้งสองฝันเหล่านี้ไม่ว่าซึ่งทำให้เธอตื่นขึ้นมานานหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาจากพวกเขา. มันเป็นยังรุ่งอรุณเมื่อเฉินร่องลุกขึ้นนั่งจากเตียงนอน เธอค่อย ๆ เดินไปที่หน้าจอหน้าต่างและจ้อง์อย่างเลื่อนลอยที่ดาวรุ่งในท้องฟ้าทางทิศตะวันออก. ขณะนี้ท้องฟ้าก็สดและชัดเจนราวกับว่ามันไม่สำคัญว่าทุกข์โลกหรือวิธีอนาถคน. เธอ wasn ' T แน่ใจเท่าใดเวลาที่ผ่านไปเมื่อเสียงพยาบาลปิงเป่านอก: "คุณจะขึ้นพลาด" เฉินร่องฮัมตอบกลับ. ประตูเปิดเสียงดังเอี๊ยดและในมาพยาบาลปิงกับรายการซักผ้า เธอกังวลมองที่เฉินร่องถาม: "คุณตื่นขึ้นมาหลายต่อหลายครั้งเมื่อคืนที่ผ่านตะโกนและกรีดร้องในแต่ละครั้ง คุณมีฝันร้ายพลาด? " ครั้งสุดท้ายเมื่อเฉินร่องได้ไปผ่านชุดของฝันร้ายที่เธอจำทั้งพฤติกรรมและบุคลิกภาพของเธอได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ด้วยเหตุนี้ความกังวลในเสียงของเธอกำลังป่วยปกปิด. เฉินร่องส่ายหัวของเธอและดูพระอาทิตย์ขึ้นบนชั้นดาดฟ้าพึมพำกลับ: ". มันไม่มีอะไร"