the accessibility indicator provide

the accessibility indicator provides a comprehensive view of the spatial distribution of origin and desti- nation activities and their links by a transportation system (Handy, 1993; Schürmann, Spiekermann, & Wegener, 1997; Wegener, 1996). A station can be defined as an origin-oriented, destina- tion-oriented, or intermediate station with regard to the indicator. In this paper, the indicator will be used to classify the stations in Seoul into groups based on the urban structural hierarchy. Then, the planning factors of TOD will be applied to each station group by considering the factors that most effectively influence subway ridership. This compound approach to the research is distinguish- able from existing research on TOD.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวบ่งชี้สำหรับการเข้าถึงให้ดูครอบคลุมของการกระจายตัวเชิงพื้นที่ และกิจกรรม desti ประเทศ และเชื่อมโยงของการ โดยระบบขนส่ง (มีประโยชน์ 1993 Schürmann, Spiekermann และ Wegener, 1997 Wegener, 1996) สถานีที่สามารถกำหนดเป็นสถานีที่ เป็นจุดเริ่มต้น มุ่ง เน้นทางการค้า destina หรือกลางตามตัวบ่งชี้ ในกระดาษนี้ ตัวบ่งชี้ที่จะใช้เพื่อจัดประเภทสถานีโซลออกเป็นกลุ่มตามลำดับชั้นของโครงสร้างในเมือง แล้ว จะใช้กับแต่ละกลุ่มสถานีปัจจัยการวางแผนของทอด โดยพิจารณาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผู้โดยสารรถไฟใต้ดินได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด จำแนกวิธีการวิจัยนี้ผสม - ได้จากการวิจัยที่มีอยู่บนทอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวบ่งชี้การเข้าถึงได้ให้มุมมองที่ครอบคลุมของการกระจายของแหล่งกำเนิดและประเทศชาติ desti- กิจกรรมและการเชื่อมโยงของพวกเขาโดยระบบการขนส่ง (Handy 1993; Schürmann, Spiekermann & Wegener, 1997; Wegener, 1996) สถานีสามารถกำหนดเป็นจุดเริ่มต้นที่มุ่งเน้นปลายทางการมุ่งเน้นหรือสถานีกลางในเรื่องเกี่ยวกับตัวบ่งชี้ที่มี ในงานวิจัยนี้บ่งชี้ที่จะใช้ในการจำแนกสถานีในกรุงโซลเข้ากลุ่มตามลำดับชั้นของโครงสร้างเมือง จากนั้นปัจจัยการวางแผน TOD จะถูกนำไปใช้กับแต่ละกลุ่มสถานีโดยพิจารณาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดผู้โดยสารที่สถานีรถไฟใต้ดิน วิธีการสารนี้การวิจัยที่เป็น distinguish- สามารถที่ได้จากการวิจัยที่มีอยู่ใน TOD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเข้าถึงตัวชี้วัดให้ครอบคลุมมุมมองของการกระจายเชิงพื้นที่ของประเทศ และ desti - กิจกรรมและของการเชื่อมโยงโดยระบบการขนส่งในประเทศ ( สะดวก , 1993 ; Sch ü rmann spiekermann , และ เวเกเนอร์ , 1997 ; เวเกเนอร์ , 1996 ) สถานีสามารถกําหนดเป็นต้นมุ่งเน้น ๆ , ที่มุ่งเน้น หรือกลางสถานีเกี่ยวกับตัวบ่งชี้ ในกระดาษนี้ , ตัวบ่งชี้ที่จะใช้ในการแยกสถานีโซลออกเป็นกลุ่มตามระบบโครงสร้างของเมือง จากนั้นการวางแผนปัจจัยที่กำลังจะใช้กับแต่ละสถานีกลุ่มโดยพิจารณาจากปัจจัยที่มีอิทธิพลมากที่สุดจำนวนผู้โดยสารรถไฟใต้ดิน สารวิธีการวิจัยแยกแยะได้จากงานวิจัยที่มีอยู่ใน ท็อด