THE CENTRES OF POWER IN THESEVENTEE

THE CENTRES OF POWER IN THESEVENTEENTH CENTURY
•the power of a kingdom came to be determined not merely by commercial wealth but by the ability to marshal large numbers of people who could be supported by the resources of the state itself.
•First, wet-rice can support a far higher population than the lower-yielding hillside and rain-fed varieties, or the sago and root crops which were a staple diet in most of the eastern Indonesian islands. Second, because wet-rice growers are more sedentary, they are much easier to tie to a central authority.
•For European governors and Southeast Asian rulers alike, large settled populations supported by abundant amounts of food were seen as the key to authority and power.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศูนย์กลางของอำนาจในศตวรรษ THESEVENTEENTH•the อำนาจของอาณาจักรมาถูกกำหนด โดยมั่งคั่งค้าไม่เพียง แต่ โดยความสามารถในการรวบรวมผู้คนที่ไม่ได้รับการสนับสนุนทรัพยากรของรัฐเอง•First ข้าวเปียกสามารถรองรับประชากรสูงกว่าไกลกว่าเนินเขาต่ำกว่าผลผลิต และสายฝนเลี้ยง พันธุ์ หรือสาคู และรากพืชซึ่งเป็นอาหารหลักส่วนใหญ่ของหมู่เกาะอินโดนีเซียตะวันออก สอง เนื่องจากเกษตรกรข้าวเปียกมีแย่ ๆ มาก พวกเขาได้ง่ายมากที่จะผูกกับอำนาจกลาง•For ผู้ว่าราชการยุโรปและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม้ใหญ่ เหมือนชำระประชากรสนับสนุนจำนวนอาหารที่อุดมสมบูรณ์ถูกเห็นเป็นกุญแจสู่สิทธิอำนาจและพลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศูนย์อำนาจใน THESEVENTEENTH CENTURY
•อำนาจของอาณาจักรมาถึงได้รับการพิจารณาไม่เพียง แต่ความมั่งคั่งในเชิงพาณิชย์ แต่ความสามารถในการผนึกกำลังคนจำนวนมากที่ได้รับการสนับสนุนจากทรัพยากรของรัฐเอง.
•ครั้งแรกข้าวเปียก สามารถรองรับประชากรที่สูงขึ้นกว่าเนินเขาต่ำกว่าผลผลิตและพันธุ์ฝนหรือสาคูและรากพืชซึ่งเป็นอาหารหลักในส่วนของหมู่เกาะอินโดนีเซียตะวันออก ประการที่สองเนื่องจากเกษตรกรผู้ปลูกเปียกข้าวเป็นประจำมากขึ้นพวกเขาเป็นเรื่องง่ายที่จะผูกไปยังผู้มีอำนาจ.
•สำหรับผู้ว่ายุโรปและผู้ปกครองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เหมือนกันประชากรตัดสินที่มีขนาดใหญ่ได้รับการสนับสนุนโดยจำนวนเงินที่มากมายของอาหารที่ถูกมองว่าเป็นกุญแจสำคัญในการมีอำนาจและอำนาจ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศูนย์กลางของอำนาจในศตวรรษที่ theseventeenth
- อำนาจของอาณาจักรมาตัดสินไม่เพียงโดยความมั่งคั่งทางการค้า แต่โดยความสามารถในจอมพล ตัวเลขขนาดใหญ่ของคนที่อาจได้รับการสนับสนุนจากทรัพยากรของรัฐเอง .
- แรก ข้าวเปียก สามารถรองรับจำนวนประชากรที่สูงกว่าแผ่นล่างเนินเขาและฝน เลี้ยงพันธุ์หรือแป้งสาคูและรากพืช ซึ่งเป็นอาหารหลักในส่วนของภาคตะวันออกอินโดนีเซียเกาะ ประการที่สอง เนื่องจากเกษตรกรผู้ปลูกข้าวที่เปียก ออกกำลังกายมากขึ้น พวกเขาจะง่ายมากที่จะผูกกับหน่วยงานส่วนกลาง .
- สำหรับข้าหลวงยุโรปและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โมหะเหมือนกัน ใหญ่ตัดสินประชากรสนับสนุนมากมายปริมาณของอาหารได้เห็นเป็นกุญแจของอำนาจและพลัง