Chapter 14 Curtis D. MorganDarby sp

Chapter 14 Curtis D. Morgan
Darby spent the day in the Georgetown law library, reading and
taking notes about the members of the Washington law firms that
Mattiece used. It was boring work, and her mind often wandered.
She thought a lot about Thomas.
♦
Matthew Barr went to New Orleans, where he met a lawyer
who told him to fly to a certain hotel in Fort Lauderdale, Florida.
He wouldn't tell Barr what was going to happen there, but when
Barr arrived he found a room waiting for him. A note at the front
desk of the hotel said he would receive a phone call in the early
morning.
He called Fletcher Coal at home at ten and told him the news.
♦
She stepped on the note when she opened her door. It said:
Darby, I'm in the garden. It's urgent. Gray. She locked the door,
went downstairs, through the restaurant and out into the garden.
She found him sitting at a small table, half hidden behind a wall.
'Why are you here?' she demanded in a whisper. He told her
what had happened, and what he'd done for the rest of the day. He
had spent it riding round the city in a dozen different taxis, waiting
for dark. Then he came to the Tabard. He was certain that no
one had followed him.
She listened. She watched the restaurant and the entrance to the
garden, and heard every word.
'I have no idea how anyone could find my room,' he said.
'Did you tell anyone your room number?' He thought for a second.
'Only Smith Keen, but he didn't have time to tell anyone
else.'
'Where were you when you told him?' 'In his car.'
She shook her head slowly. 'I told you not to tell anyone, didn't
I? You think this is all a game. It's not, Gray, it's real. This isn't
just a great newspaper story, which is going to make Gray Grantham
famous and win him prizes. I've seen people die. God knows
how many times I've been close to death myself. These people are
dangerous, and they're professionals. They know about you and
the Washington Post. They've probably been listening to you
since you wrote the first story about this matter. They'll have microphones
hidden in your apartment, your car and your office. It
looks as though they've got microphones in Keen's car as well. Do
you understand what I'm saying? Last night at dinner we tried to
pretend we were two normal people getting to know each other.
But that wasn't real: this is real.'
She was right, of course. He felt like a schoolchild in front of
an angry teacher.
'You can stay here tonight,' she said, 'and tomorrow I'll find you
another small hotel.'
♦
After breakfast the next morning she got on the phone. She rang
the Georgetown law school and pretended to be from White and
Blazevich. She said that their computers were not working, and
that for the sake of her records she needed to know which students
had worked for White and Blazevich last summer. She
waited, with her hand over the mouthpiece of the phone, and
looked at Gray. The secretary from the law school came back on
the phone. 'Seven of them,' Darby said. 'Thank you.' She wrote
down their names. 'And do you have their addresses, please? We
need them for our records.' She wrote down this information too.
'That was brilliant,' Gray said when she had finished. 'Now all we
need to do is find as many of these students as we can, show them
your photograph of Garcia, and hope that one of them recognizes
him and can tell us his real name.'
'Why couldn't we just wait outside the firm's building until he
came out, and then follow him? That's what Croft was doing at
Brim, Stearns and Kidlow.'
'Too risky. It seems likely that White and Blazevich were involved
in some way in the killings. There are people who know
my face, and we know they're looking for you too. What if they're
guarding White and Blazevich? They would see us, and then we'd
be dead.'
They hired a car and began to try to find the seven students.
Gray found two of them at home and Darby spoke to another as
he was leaving a class at the school; none of them recognized
Garcia. They met at 10:45 and compared notes. At eleven, students
were leaving their classes and she found another of the
seven students, but he too knew nothing. A fifth was working in
the library; she didn't like answering Darby's questions, but she
admitted that she didn't know Garcia.
Only two left - Edward Linney and Judith Wilson. Wilson was
expected back at her apartment at one o'clock, so Gray spent the
rest of the morning trying to find Linney, but he was not at home
and no one at the school seemed to know where he was. They
hadn't seen him for several weeks.
They drove together to Judith Wilson's apartment. She wasn't
there at one, so they waited. She arrived an hour later. Gray
jumped out of the car, ran up to her and caught her at her front
door. He showed her the photograph, and Darby saw her shake
her head.
'Linney had better be good,' he said as he got back into the car.
'But where is he?'
'I hope we find him today,' she said, 'because tomorrow I leave
the country if we don't.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 14 เคอร์ติส D. Morganดาร์บี้ใช้วันในห้องสมุดกฎหมายของจอร์จทาวน์ การอ่าน และจดบันทึกเกี่ยวกับสมาชิกของบริษัทกฎหมายวอชิงตันที่Mattiece ใช้ มันเป็นงานที่น่าเบื่อ และจิตใจของเธอมักจะเดินเธอคิดมากมายเกี่ยวกับ Thomas♦Matthew บารร์ไปนิวออร์ลีนส์ ซึ่งเขาได้พบทนายความใครบอกเขาให้บินไปยังโรงแรมในฟอร์ทลาวเดอร์เดล ฟลอริดา สหรัฐ เขาจะไม่บอกบารร์อะไรกำลังจะเกิดขึ้นมี แต่เมื่อมาถึงบารร์เขาพบห้องรอเขา หมายเหตุที่ด้านหน้าความว่า เขาจะได้รับโทรศัพท์ในช่วงตอนเช้าเขาเรียกว่าถ่านหินเฟล็ทเชอร์ที่บ้านที่สิบ และบอกข่าว♦เธอก้าวในเมื่อเธอเปิดประตูของเธอ มันบอกว่า:ดาร์บี้ ฉันในสวน มันเป็นเรื่องเร่งด่วน สีเทา เธอล็อคประตูไปชั้นล่าง ผ่านห้องอาหาร และ ในสวนเธอพบเขานั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ครึ่งหนึ่งที่ซ่อนอยู่หลังกำแพงเธอ 'ทำไมมี ' เรียกร้องในกระซิบ เขาบอกเธอว่ามีเกิดขึ้น และสิ่งที่เขาทำสำหรับส่วนเหลือของวัน เขาได้ใช้เวลามันขี่รอบเมืองในโหลแท็กซี่แตกต่างกัน คอยสำหรับมืด แล้วเขามา Tabard เขามีบางอย่างที่ไม่หนึ่งได้ตามเขาเธอฟัง เธอดูร้านและเข้าไปสวนหย่อม และได้ยินทุกคำ' มีความคิดว่าทุกคนสามารถหาห้องพัก เขากล่าวว่า'ไม่ได้คุณบอกใครหมายเลขห้องหรือไม่' เขาคิดว่า เป็นครั้งที่สอง' เพียงสมิธกระตือรือร้น แต่เขาไม่มีเวลาที่จะบอกใครอื่น ''ที่เคยบอกเขา' 'ในรถของเขา'เธอส่ายหัวของเธออย่างช้า ๆ ' ผมบอกคุณไม่บอกใคร ไม่ฉัน คุณคิดว่า นี้เป็นเกม ไม่ สีเทา มันเป็นจริง นี้ไม่ได้ เพียงแค่หนังสือพิมพ์ดีเรื่องราว ที่กำลังจะทำสีเทา Granthamมีชื่อเสียง และเขาชนะรางวัล ผมเคยเห็นคนตาย พระเจ้าทรงรู้จักจำนวนครั้งที่ได้ใกล้ตายเอง คนเหล่านี้อันตราย และผู้เชี่ยวชาญ พวกเขารู้ และวอชิงตันโพสต์ พวกเขาได้อาจจะรับฟังคุณตั้งแต่คุณเขียนเรื่องแรกเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะมีไมโครโฟนซ่อนอยู่ในอพาร์ตเมนต์ รถของคุณ และ office ของคุณ มันดูเหมือนว่าพวกเขาได้มีไมโครโฟนในรถของคมเป็นอย่างดี ทำอย่างไรคุณเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดหรือไม่ คืนค่ำที่เราพยายามหลอกเราได้ปกติสองคนรู้จักกันแต่ว่าไม่จริง: นี้เป็นจริง 'เธอถูกต้อง แน่นอน เขารู้สึกเหมือน schoolchild ด้านหน้าที่ครูโกรธเธอว่า 'คุณสามารถเข้าพักที่นี่คืนนี้ , ' และพรุ่งนี้เราจะค้นหาคุณโรงแรมอื่น '♦หลังอาหารเช้าวันถัดไป เธอได้บนโทรศัพท์ เธอรังจอร์จทาวน์โรงเรียนกฎหมาย และ pretended มาจากขาว และBlazevich เธอบอกว่า เครื่องคอมพิวเตอร์ไม่ทำงาน และว่าเพื่อประโยชน์ในการบันทึกของเธอ ที่เธอต้องรู้ที่นักเรียนมีที่ทำงานสีขาวและ Blazevich หน้าร้อน เธอรอ ด้วยมือของเธอผ่านปากของโทรศัพท์ และดูสีเทา เลขานุการจากโรงเรียนกฎหมายมาโทรศัพท์ 'เจ็ดของพวกเขา ดาร์บี้กล่าว 'ขอบคุณ' เธอเขียนลงชื่อ ' มีอยู่ โปรด เราต้องการอ้างอิง.' เธอเขียนลงข้อมูลนี้เกินไป สีเทา 'ที่เป็นที่ยอดเยี่ยม กล่าวว่า เมื่อเธอจบ ' ตอนนี้เราทุกคนต้องทำเป็นค้นหาที่มากมายนักเราสามารถ แสดงภาพของการ์เซีย และหวังว่าที่หนึ่งของพวกเขารู้จักเขาสามารถบอกชื่อจริงของเขา.'' ทำไมไม่เรารอด้านนอกอาคารของบริษัทจนกว่าจะได้มาออก และทำ ตามเขา นั่นคือ Croft ถูกทำที่ปีก โรแมนติกแห่งนี้ และ Kidlow .'' เสี่ยงเกินไป ดูเหมือนมีแนวโน้มว่า ขาวและ Blazevich เกี่ยวข้องในบางวิธีในการฆาตกรรม มีคนที่รู้หน้าของฉัน และเรารู้ว่า พวกเขากำลังมองหาคุณเกินไป ถ้าพวกเขากำลังป้องกันสีขาวและ Blazevich พวกเขาจะเห็นเรา แล้ว เราก็ต้องตาย.'พวกเขาจ้างรถ และเริ่มพยายามที่จะหานักเรียน 7สีเทาพบสองของพวกเขาที่บ้านและดาร์บี้พูดไปเป็นอีกเขาถูกออกแบบในโรงเรียน ไม่มีพวกเขารู้จักการ์เซีย พวกเขาพบกันที่ 10:45 และอู๊ด นักเรียน 11ได้ออกจากชั้นเรียนของพวกเขาและเธอพบอีกเจ็ดนัก แต่เขาเกินไปรู้อะไร ทำงานในหนึ่งในห้าไลบรารี เธอไม่ชอบคำถามตอบรับดาร์ แต่เธอยอมรับว่า เธอไม่ทราบการ์เซียซ้ายสอง - Edward Linney และ Judith Wilson Wilson เป็นคาดว่ากลับไปที่อพาร์ทเมนท์ของเธอที่หนึ่งนาฬิกา ดังนั้นสีเทาใช้ในส่วนที่เหลือของตอนเช้าพยายามหา Linney แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านและที่โรงเรียนดูเหมือนจะทราบว่าเขา พวกเขาไม่เห็นเขาเป็นเวลาหลายสัปดาห์ พวกเขาขับรถกันไปอพาร์ทเมนท์ Judith Wilson เธอไม่ได้มีที่หนึ่ง ดังนั้นพวกเขารอ เธอมามา สีเทาเพิ่มขึ้นจากรถ วิ่งขึ้นกับเธอ และจับเธอที่หน้าของเธอประตู เขาได้พบภาพถ่ายของเธอ และดาร์บี้เห็นเธอสั่นหัวของเธอเขา 'Linney ได้ดีกว่าดี กล่าวว่า เขาได้กลับเข้าไปในรถ'แต่เขา''หวังว่าเราหาเขาวันนี้ เธอกล่าวว่า, ' เพราะพรุ่งนี้ผมออกประเทศถ้าเราทำไม่ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 14 เคอร์ตินดีมอร์แกน
ดาร์บี้ใช้เวลาทั้งวันในห้องสมุดกฎหมายจอร์จทาวน์อ่านและ
จดบันทึกเกี่ยวกับสมาชิกใน บริษัท กฎหมายกรุงวอชิงตันที่
Mattiece ใช้ มันก็น่าเบื่อการทำงานและความคิดของเธอมักจะเดิน.
เธอคิดว่ามากเกี่ยวกับโทมัส.
♦
แมทธิว Barr ไปนิวออร์ซึ่งเขาได้พบทนายความ
ที่บอกว่าเขาจะบินไปยังโรงแรมบางอย่างในฟลอริด้า.
เขาจะไม่ บอก Barr สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นที่นั่น แต่เมื่อ
Barr มาถึงเขาก็พบว่าห้องพักรอให้เขา บันทึกที่หน้า
โต๊ะทำงานของโรงแรมกล่าวว่าเขาจะได้รับโทรศัพท์ในช่วงต้น
ตอนเช้า.
เขาเรียกว่าลูกธนูถ่านหินที่บ้านที่สิบและบอกเขาว่าข่าว.
♦
เธอก้าวขึ้นไปบนหมายเหตุเมื่อเธอเปิดประตูเธอ มันบอกว่า:
ดาร์บี้ผมอยู่ในสวน มันเร่งด่วน. สีเทา เธอล็อคประตู
ลงมาชั้นล่างผ่านร้านอาหารและออกไปในสวน.
เธอพบว่าเขานั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ครึ่งหนึ่งที่อยู่เบื้องหลังกำแพง.
ทำไมคุณมาที่นี่? เธอเรียกร้องในกระซิบ เขาบอกเธอว่า
สิ่งที่เกิดขึ้นและสิ่งที่เขาต้องการทำสำหรับส่วนที่เหลือของวันที่ เขา
ได้ใช้เวลามันขี่รอบเมืองในโหลรถแท็กซี่ที่แตกต่างกันที่รอ
มืด จากนั้นเขาก็มาถึง Tabard เขาเป็นบางอย่างที่ไม่มี
ใครได้ตามเขา.
เธอฟัง เธอดูร้านอาหารและทางเข้าที่
สวนและได้ยินทุกคำพูด.
'ฉันมีความคิดว่าจะมีใครสามารถหาห้องของฉัน "เขากล่าว.
' คุณไม่บอกใครจำนวนห้องของคุณ? เขาคิดว่าเป็นครั้งที่สอง.
'เท่านั้นมิ ธ คม แต่เขาไม่ได้มีเวลาที่จะบอกใคร
อื่น.'
'ที่มีคุณเมื่อคุณบอกเขา? 'ในรถของเขา.'
เธอส่ายหัวของเธออย่างช้าๆ 'ฉันบอกคุณจะไม่บอกใครไม่ได้
ฉัน? คุณคิดว่านี่เป็นสิ่งที่เกม มันไม่ได้เป็นสีเทาก็จริง นี้ไม่ได้เป็น
เพียงแค่ข่าวจากหนังสือพิมพ์ที่ดีซึ่งจะทำให้สีเทาธัม
ที่มีชื่อเสียงและชนะรางวัลเขา ผมเคยเห็นคนตาย พระเจ้าเท่านั้นที่รู้
ว่าหลายครั้งที่ฉันได้รับใกล้จะตายตัวเอง คนเหล่านี้เป็น
อันตรายและพวกเขากำลังมืออาชีพ พวกเขารู้เกี่ยวกับคุณและ
วอชิงตันโพสต์ พวกเขาอาจได้รับฟังคุณ
ตั้งแต่คุณเขียนเรื่องแรกที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะมีไมโครโฟน
ที่ซ่อนอยู่ในอพาร์ทเม้นของคุณรถของคุณและสำนักงานของคุณ มัน
ดูเหมือนว่าพวกเขาได้มีไมโครโฟนในรถ Keen เช่นกัน อย่า
ให้คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด? คืนที่ผ่านมางานเลี้ยงอาหารค่ำเราพยายามที่จะ
หลอกเราสองคนปกติได้รับรู้ซึ่งกันและกัน.
แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นจริงนี้เป็นจริง '.
เธอเป็นคนที่เหมาะสมของหลักสูตร เขารู้สึกเหมือนเด็กนักเรียนในด้านหน้าของ
ครูโกรธ.
'คุณสามารถเข้าพักที่นี่คืนนี้ "เธอกล่าวว่า' และวันพรุ่งนี้ฉันจะพบคุณ
โรงแรมขนาดเล็กอีก.
♦
หลังอาหารเช้าเช้าวันรุ่งขึ้นเธอได้บนโทรศัพท์มือถือ เธอรัง
โรงเรียนกฎหมายจอร์จทาวน์และแกล้งทำเป็นจาก White และ
Blazevich เธอบอกว่าคอมพิวเตอร์ของพวกเขาไม่ได้ทำงานและ
ว่าเพื่อประโยชน์ในการบันทึกของเธอที่เธอต้องการที่จะทราบว่านักเรียน
ได้ทำงานให้กับสีขาวและสี Blazevich ฤดูร้อนครั้งล่าสุด เธอ
รอด้วยมือของเธอมากกว่ากระบอกเสียงของโทรศัพท์และ
มองที่สีเทา เลขานุการจากโรงเรียนกฎหมายกลับมาใน
โทรศัพท์ 'เจ็ดของพวกเขา' ดาร์บี้กล่าวว่า 'ขอขอบคุณ.' เธอเขียน
ลงชื่อของพวกเขา 'ที่คุณทำและมีที่อยู่ของพวกเขาได้ไหม? เรา
ต้องการพวกเขาสำหรับบันทึกของเรา. เธอเขียนลงข้อมูลนี้มากเกินไป.
'นั่นเป็นสุกใส' สีเทากล่าวว่าเมื่อเธอเสร็จ 'ตอนนี้สิ่งที่เรา
ต้องทำคือการหาเป็นจำนวนมากของนักเรียนเหล่านี้ในขณะที่เราสามารถแสดงให้พวกเขา
รูปถ่ายของคุณของการ์เซียและหวังว่าหนึ่งในพวกเขาตระหนักถึง
เขาและสามารถบอกเราชื่อจริงของเขา.'
'ทำไมเราไม่เพียงแค่รอ ด้านนอกอาคารของ บริษัท จนกว่าเขาจะ
ออกมาแล้วทำตามเขา? นั่นคือสิ่งที่ครอฟท์กำลังทำอะไรอยู่ที่
ปีกเติร์นส์และ Kidlow. '
' ความเสี่ยงมากเกินไป มันดูเหมือนว่าสีขาวและสี Blazevich มีส่วนร่วม
ในทางใดทางหนึ่งในการฆ่า มีคนที่รู้ว่ามี
ใบหน้าของฉันและเรารู้ว่าพวกเขากำลังมองหาคุณมากเกินไป เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขากำลัง
ปกป้องสีขาวและสี Blazevich? พวกเขาจะเห็นเราแล้วเราจะ
ต้องตาย '.
พวกเขาได้รับการว่าจ้างรถและเริ่มที่จะพยายามที่จะหานักเรียนเจ็ด.
สีเทาพบสองของพวกเขาที่บ้านและดาร์บี้พูดกับอีกคนหนึ่งเป็น
เขากำลังจะออกจากชั้นเรียนที่โรงเรียน; ไม่มีของพวกเขาได้รับการยอมรับ
การ์เซีย พวกเขาพบกันที่ 10:45 และบันทึกเทียบ ที่สิบเอ็ด, นักเรียนที่
กำลังจะออกเดินทางในชั้นเรียนของพวกเขาและเธอก็พบว่าอีกหนึ่งของ
นักเรียนเจ็ด แต่เขารู้ว่าไม่มีอะไรมากเกินไป หนึ่งในห้ากำลังทำงานอยู่ใน
ห้องสมุด; เธอไม่ชอบการตอบคำถามของดาร์บี้ แต่เธอ
ยอมรับว่าเธอไม่ได้รู้ว่าการ์เซีย.
เพียงสองด้านซ้าย - เอ็ดเวิร์ดลินนีย์และจูดิ ธ วิลสัน วิลสัน
คาดว่าจะกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของเธอที่ 01:00 เพื่อให้สีเทาใช้เวลา
ส่วนที่เหลือของช่วงเช้าพยายามที่จะหาลินนีย์ แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้าน
และไม่มีใครที่โรงเรียนดูเหมือนจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน พวกเขา
ไม่เคยเห็นเขาเป็นเวลาหลายสัปดาห์.
พวกเขาขับรถร่วมกันเพื่อพาร์ทเมนท์จูดิ ธ วิลสัน เธอไม่ได้
มีที่หนึ่งเพื่อให้พวกเขารอคอย เธอเดินทางมาถึงหนึ่งชั่วโมงต่อมา สีเทา
กระโดดออกจากรถที่วิ่งมาหาเธอและจับเธอที่หน้าบ้านของเธอ
ที่ประตู เขาแสดงให้เห็นเธอถ่ายภาพและดาร์บี้เห็นเธอเขย่า
หัวของเธอ.
'ลินนีย์ได้ดีกว่าจะดี "เขากล่าวว่าในขณะที่เขาได้กลับเข้าไปในรถ.
' แต่เขาอยู่ที่ไหน? '
' ผมหวังว่าเราจะพบเขาในวันนี้" เธอกล่าวว่า 'เพราะวันพรุ่งนี้ผมออกจาก
ประเทศถ้าเราทำไม่ได้.