Previous research has expressed con

Previous research has expressed concern over the use of the
TTM and in particular the stages of change aspect of the model
(Armitage, 2009; Armitage, Povey, & Arden, 2003; Armitage,
Sheeran, Conner, & Arden, 2004; Sutton, 2000). Concerns have
been expressed over findings of linear relationship between stages
and both psychological and behavioural measures. Sutton (2000)
argues that linear increases (or decreases) in any continuous variable
across stage of change suggests a pseudo-stage model,
whereas a true stage model should display patterns of discontinuity
(i.e non-linear change) in key variables between stage because
these can delineate specific stages. In this study the majority of
constructs of the TTM (processes of change and decisional balance)
display patterns of discontinuity. However no non-linear or
discontinuity changes were displayed in self-efficacy across stage.
Despite the evidence for the relationship between the TTM
constructs and exercise behaviour change, there is mixed evidence
for the effectiveness of physical activity interventions based on the
TTM (Adams & White, 2003). Several short-term trials based on the
model have found positive effects on physical activity participation
and stage of change (Jackson et al., 2007; Kim et al., 2004; Kirk et al.,
2004). Few long-term studies based on the model have been conducted.
Two studies by Johnson et al. have demonstrated effective
behaviour change in exercise behaviour, in addition to other
behaviour change outcomes (diet, adherence to medication,
managing emotional stress) from Transtheoretical based tailored
interventions over periods of up to 24 months. Recently Kirk,
Barnett, Leese, and Mutrie (2009) found no change in physical
activity participation over 12 months amongst 134 people with
Type 2 diabetes who were given a stage-matched intervention
based on the TTM, delivered either by a written pack or a one-to-one
consultation. Previously, Kirk and colleagues used the same
one-to-one consultation and found a significant increase in physical
activity participation over 6 and 12 months (Kirk et al., 2004).
Differences in study design, such as recruitment method and
delivery setting, as well as the use of people from different areas of
Scotland, may have affected results and these issues should be
examined in future trials.
We acknowledge the study has some limitations. The overall
sample size is small. In this study no participants reported themselves
to be in a precontemplation stage. Participants volunteered to
participate in this study, thus it was expected that those with no
interest in increasing their physical activity would not participate. In
addition previous research (Reed, Velicer, Prochaska, Rossi, &
Marcus, 1997) has identified limitations with the Marcus algorithm
used in this study for categorising people into a precontemplation
stage. TheMarcus algorithm limits precontemplation
to people doing no physical activity rather than those not meeting
a defined physical activity criteria and this may have reduced the
number of people identifying themselves as being in this stage.
Furthermore only a small number of participants reported themselves
to be in an action stage. Considerationwas given to combining
participants in action and maintenance however some notable
differences between participants in action and maintenance,
particularly in physical activity, self-efficacy towards achieving the
guidelines and come processes (specifically consciousness raising,
helping relationships, self-reevaluation and self-liberation) led to
the decision to analyse some stages separately. These sample size
issues may have resulted in the occurrence of Type II errors in
analysis and it is noted that the majority of significant differences
found are between stages with larger sample numbers.
Both groups of people with Type 2 diabetes and cardiovascular
disease were included since often participants had a combination of
both conditions. In addition a number of participants were
recruited from a physical activity programme specifically set up for
people with either or both conditions. The range of recruitment
methods was used in attempt to capture participants in each
stage of change (i.e. participants in physical activity programmes
were mostly in preparation, action and maintenance, whilst those
recruited from medical clinics were mostly in contemplation and
preparation). A large number (n ¼ 22/28) of the participants with
cardiovascular disease (not in combination with diabetes) participated
in a physical activity programme and were therefore in
higher stages of change. As a result a direct comparison of participants
with cardiovascular disease and those with diabetes was not
conducted.
Future studies should aim to include participants in all stages to
determine the most important constructs that should be applied or
targeted in an intervention to aid stage progression. The mediators
of exercise behaviour change and physical activity level were
measured using self-report in this study and are therefore subject
to bias. In the future studies should include objective and subjective
measures of physical activity to improve reliability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงความกังวลผ่านการใช้การจุด และโดยเฉพาะ ขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงของรูปแบบ(อาร์มิเทจ 2009 อาร์มิเทจ Povey, & Arden, 2003 อาร์มิเทจชีแรน มุม และ Arden, 2004 ซัตตั้น 2000) มีข้อสงสัยการแสดงมากกว่าการค้นพบความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างขั้นและมาตรการทางจิตวิทยา และพฤติกรรม ซัทตัน (2000)จนเส้นที่เพิ่ม (หรือลด) ในตัวแปรใด ๆ อย่างต่อเนื่องข้ามขั้นของการเปลี่ยนแปลงแบบขั้นเทียม แนะนำในขณะที่แบบจำลองขั้นตอนจริงจะแสดงรูปแบบของโฮ(อาทิเปลี่ยนไม่ใช่เชิงเส้น) ในตัวแปรสำคัญระหว่างระยะเนื่องจากเหล่านี้สามารถไประยะหนึ่ง ๆ ในการศึกษาส่วนใหญ่โครงสร้างของจุด (กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงและดุล decisional)แสดงรูปแบบของโฮ แต่ไม่ไม่ใช่เชิงเส้น หรือเปลี่ยนโฮได้แสดงในตนเองประสิทธิภาพข้ามขั้นแม้ มีหลักฐานสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างจุดสร้าง และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการออกกำลังกาย การมีผสมหลักฐานสำหรับประสิทธิภาพของการแทรกแซงกิจกรรมทางกายภาพตามจุด (Adams และขาว 2003) หลายการทดลองระยะสั้นตามรุ่นพบผลบวกในการเข้าร่วมกิจกรรมทางกายภาพและขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง (Jackson et al., 2007 คิม et al., 2004 โบสถ์ et al.,2004) ศึกษาระยะยาวบางตามแบบได้ดำเนินการการศึกษาที่สองโดย al. และ Johnson ได้แสดงประสิทธิภาพพฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมการออกกำลังกาย นอกจากที่อื่น ๆผล (อาหาร ติดยา การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการจัดการความเครียดทางอารมณ์) จาก Transtheoretical ตามเหมาะงานวิจัยผ่านรอบระยะเวลา 24 เดือน เมื่อเร็ว ๆ นี้โบสถ์บาร์เนต Leese และ Mutrie (2009) พบไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพเข้าร่วมกิจกรรมกว่า 12 เดือนท่ามกลาง 134 คนโรคเบาหวาน 2 ที่ถูกขัดจังหวะโดยตรงขั้นตอนพิมพ์ตามจุด จัดส่ง โดยชุดที่เป็นลายลักษณ์อักษรหรือเป็นแบบหนึ่งต่อหนึ่งให้คำปรึกษา ก่อนหน้านี้ โบสถ์และเพื่อนร่วมงานใช้เหมือนกันให้คำปรึกษาแบบหนึ่งต่อหนึ่ง และพบการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทางกายภาพเข้าร่วมกิจกรรม 6 และ 12 เดือน (โบสถ์ et al., 2004)ความแตกต่างในการออกแบบการศึกษา เช่นวิธีการสรรหาบุคลากร และค่าจัดส่ง ตลอดจนการใช้ของผู้คนจากพื้นที่ต่าง ๆ ของสก็อตแลนด์ อาจมีผลกระทบผลลัพธ์ และปัญหาเหล่านี้ควรตรวจสอบในการทดลองเรายอมรับการศึกษามีข้อจำกัดบางประการ โดยรวมขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็ก ในการศึกษานี้ ผู้เข้าร่วมไม่รายงานตัวอยู่ในขั้น precontemplation ผู้เข้าร่วม volunteered ไปมีส่วนร่วมในการศึกษานี้ ดังนั้นจึงคาดว่าผู้ที่มีสนใจในการเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพของพวกเขาจะเข้าร่วม ในงานวิจัยก่อนหน้านี้ (Reed, Velicer, Prochaska, Rossi, &มาร์คัส 1997) ได้ระบุข้อจำกัดกับอัลกอริทึมมาร์คัสใช้ในการศึกษานี้สำหรับคนจำแนกเป็น precontemplation เป็นขั้นตอนการ Precontemplation จำกัดอัลกอริทึม TheMarcusคนที่ทำไม่มีกิจกรรมทางกายภาพมากกว่าผู้ที่ไม่เงื่อนไขการกำหนดกิจกรรมทางกายภาพและนี้อาจมีลดการจำนวนคนที่ระบุตัวเองเป็นในขั้นนี้นอกจากนี้ เพียงจำนวนน้อยของผู้เรียนรายงานตนเองอยู่ในขั้นตอนการดำเนินการ Considerationwas ให้รวมผู้เข้าร่วมในการดำเนินการและบำรุงรักษาอย่างไรก็ตามบางโดดเด่นความแตกต่างระหว่างผู้เข้าร่วมในการดำเนินการและบำรุงรักษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกิจกรรมทางกายภาพ ประสิทธิภาพตนเองบรรลุการแนวทางและกระบวนการมา (โดยเฉพาะสำนึกตื่นตัวช่วยให้ความสัมพันธ์ ปฏิเสธตนเอง และปลดปล่อยตนเอง) นำไปสู่การตัดสินใจการวิเคราะห์บางขั้นตอนแยกต่างหาก ขนาดตัวอย่างเหล่านี้ปัญหาอาจทำให้เกิดข้อผิดพลาดสองชนิดในวิเคราะห์และสังเกตที่ส่วนใหญ่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจะพบระหว่างขั้นมีจำนวนตัวอย่างขนาดใหญ่ทั้งกลุ่มของคน มี 2 ชนิดโรคเบาหวาน และหลอดเลือดหัวใจโรคได้รวมตั้งแต่ผู้เรียนมักจะมีการรวมกันของเงื่อนไขทั้งสอง นอกจากนี้ จำนวนผู้เข้าร่วมได้พิจารณาจากโครงการกิจกรรมทางกายภาพเฉพาะที่ตั้งค่าไว้สำหรับคนที่ มีเงื่อนไขอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสอง ช่วงของการสรรหาบุคลากรวิธีใช้ในการจับภาพผู้เข้าร่วมในแต่ละขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง (เช่นผู้เข้าร่วมโครงการกิจกรรมทางกายภาพส่วนใหญ่ในการเตรียมการ ดำเนินการ และบำรุง รักษา ขณะที่พิจารณาจากแพทย์คลินิกส่วนใหญ่ในสื่อ และเตรียม) จำนวน (n ¼ 22/28) ร่วมกับโรคหัวใจและหลอดเลือด (ไม่เป็นร่วมกับโรคเบาหวาน) เข้าร่วมโครงการกิจกรรมทางกายภาพและดังนั้นในขั้นสูงของการเปลี่ยนแปลง เป็นผลการเปรียบเทียบโดยตรงของผู้เรียนโรคหลอดเลือดหัวใจและผู้ที่ มีโรคเบาหวานไม่ได้ดำเนินการการศึกษาในอนาคตควรจุดมุ่งหมายเพื่อรวมผู้เข้าร่วมในทุกขั้นตอนการกำหนดโครงสร้างสำคัญที่สุดที่ควรใช้ หรือเป้าหมายในการแทรกแซงเพื่อช่วยขั้นก้าวหน้า การอักเสบออกกำลังกาย การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและระดับกิจกรรมทางกายภาพได้วัดโดยใช้รายงานตนเองในการศึกษาและมีหัวข้อดังนี้ความโน้มเอียง ในอนาคตควรรวมการศึกษาวัตถุประสงค์ และตามอัตวิสัยวัดกิจกรรมทางกายภาพการปรับปรุงความน่าเชื่อถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงความกังวลเกี่ยวกับการใช้งานของทีทีเอ็มและโดยเฉพาะขั้นตอนด้านการเปลี่ยนแปลงของรูปแบบ
(มาร์ติน 2009; มาร์ติน, Povey และอาร์เดน 2003 มาร์ติน,
Sheeran คอนเนอร์และอาร์เดน, 2004; ซัตตัน, 2000 ) กังวลได้รับการแสดงออกมากกว่าการค้นพบความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่างขั้นตอนและมาตรการทั้งทางด้านจิตใจและพฤติกรรม ซัตตัน (2000) ระบุว่าการเพิ่มขึ้นของการเชิงเส้น (หรือลดลง) ในตัวแปรอย่างต่อเนื่องข้ามขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงให้เห็นรูปแบบขั้นตอนหลอกในขณะที่รูปแบบขั้นตอนที่แท้จริงควรจะแสดงรูปแบบของการต่อเนื่อง(เช่นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ใช่เชิงเส้น) ในตัวแปรที่สำคัญระหว่างขั้นตอนเพราะเหล่านี้สามารถวิเคราะห์ขั้นตอนที่เฉพาะเจาะจง ในการศึกษาส่วนใหญ่ของนี้โครงสร้างของทีทีเอ็ม (ที่กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงและความสมดุลตัดสินใจ) รูปแบบการแสดงผลของความไม่ต่อเนื่อง แต่ไม่มีที่ไม่ใช่เชิงเส้นหรือการเปลี่ยนแปลงที่ต่อเนื่องมีการแสดงผลในการรับรู้ความสามารถของตนเองทั่วเวที. แม้จะมีหลักฐานความสัมพันธ์ระหว่างทีทีเอ็มโครงสร้างและการออกกำลังกายการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมมีหลักฐานผสมเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพของการแทรกแซงการออกกำลังกายขึ้นอยู่กับทีทีเอ็ม(อดัมส์และ สีขาว, 2003) การทดลองระยะสั้นหลายขึ้นอยู่กับรูปแบบการได้พบผลในเชิงบวกการมีส่วนร่วมการออกกำลังกายและขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง(แจ็คสัน, et al, 2007;. คิม et al, 2004;.. เคิร์ก, et al, 2004) ไม่กี่การศึกษาระยะยาวตามรูปแบบที่ได้รับการดำเนินการ. สองการศึกษาโดยจอห์นสันและอัล ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในพฤติกรรมการออกกำลังกายในที่อื่น ๆ นอกจากนี้ผลการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม(อาหาร, การยึดมั่นในการรักษาด้วยยาการจัดการความเครียดทางอารมณ์) จากการเปลี่ยนพฤติกรรมในการปรับแต่งตามการแทรกแซงในช่วงเวลาถึง 24 เดือน เมื่อเร็ว ๆ นี้เคิร์กบาร์เน็ตต์Leese และ Mutrie (2009) พบว่าการเปลี่ยนแปลงในทางกายภาพไม่มีส่วนร่วมกิจกรรมในช่วง12 เดือนในหมู่ 134 คนที่มีโรคเบาหวานประเภท2 ที่ได้รับการแทรกแซงขั้นตอนการจับคู่ขึ้นอยู่กับทีทีเอ็มที่ส่งทั้งโดยแพ็คเขียนหรือแบบหนึ่งต่อหนึ่งการให้คำปรึกษา ก่อนหน้านี้เคิร์กและเพื่อนร่วมงานที่ใช้เหมือนกันการให้คำปรึกษาแบบหนึ่งต่อหนึ่งและพบว่ามีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทางกายภาพการเข้าร่วมกิจกรรมมากกว่า6 และ 12 เดือน (เคิร์ก et al., 2004). ความแตกต่างในการออกแบบการศึกษาเช่นวิธีการสรรหาและการตั้งค่าการจัดส่งเช่นเดียวกับการใช้งานของผู้คนจากพื้นที่ที่แตกต่างกันของสก็อตอาจจะได้รับผลกระทบและผลปัญหาเหล่านี้ควรได้รับการตรวจสอบในการทดลองในอนาคต. เรารับทราบผลการศึกษามีข้อ จำกัด บาง โดยรวมขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดเล็ก ในการศึกษาครั้งนี้ผู้เข้าร่วมไม่มีรายงานว่าตัวเองจะอยู่ในขั้นตอน precontemplation ผู้เข้าร่วมกิจกรรมอาสาที่จะมีส่วนร่วมในการศึกษาครั้งนี้จึงเป็นที่คาดว่าไม่มีผู้ที่มีความสนใจในการเพิ่มการออกกำลังกายของพวกเขาจะได้มีส่วนร่วม ในการวิจัยก่อนหน้านี้นอกจากนี้ (กก Velicer, Prochaska รอสซีและมาร์คัส1997) มีการระบุข้อ จำกัด กับมาร์คัสอัลกอริทึมที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้จัดหมวดหมู่เป็นคนprecontemplation เวที TheMarcus ข้อ จำกัด ขั้นตอนวิธี precontemplation กับคนทำไม่มีการออกกำลังกายมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ประชุมเกณฑ์ของการออกกำลังกายที่กำหนดไว้และอาจมีการลดจำนวนของคนที่ระบุว่าตัวเองว่าอยู่ในขั้นตอนนี้. นอกจากนี้เพียงจำนวนน้อยของผู้เข้าร่วมรายงานตัวเองไปอยู่ในขั้นตอนการดำเนิน Considerationwas มอบให้กับการรวมผู้เข้าร่วมในการดำเนินการและการบำรุงรักษาแต่บางอย่างที่โดดเด่นแตกต่างระหว่างผู้เข้าร่วมในการดำเนินการและการบำรุงรักษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกกำลังกาย, การรับรู้ความสามารถตนเองไปสู่การบรรลุแนวทางและมากระบวนการ(เฉพาะจิตสำนึก, ช่วยให้ความสัมพันธ์ของตนเองประเมินและปลดปล่อยตัวเอง ) นำไปสู่การตัดสินใจในการวิเคราะห์ขั้นตอนบางอย่างที่แยกต่างหาก ขนาดของกลุ่มตัวอย่างเหล่านี้ประเด็นที่อาจมีผลในการเกิดขึ้นของ Type II ข้อผิดพลาดในการวิเคราะห์และจะมีการตั้งข้อสังเกตว่าส่วนใหญ่ของความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบอยู่ระหว่างขั้นตอนที่มีจำนวนกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่. ทั้งสองกลุ่มของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และโรคหัวใจและหลอดเลือดโรคถูกรวมอยู่ตั้งแต่ครั้งผู้เข้าร่วมมีการรวมกันของเงื่อนไขทั้งสอง นอกจากนี้จำนวนผู้เข้าร่วมได้รับการคัดเลือกจากโปรแกรมการออกกำลังกายที่ตั้งขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับคนที่มีหนึ่งหรือทั้งสองเงื่อนไข ช่วงของการรับสมัครวิธีการที่ใช้ในการพยายามที่จะจับภาพผู้เข้าร่วมในแต่ละขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลง(เช่นผู้เข้าร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกายส่วนใหญ่ในการเตรียมการดำเนินการและการบำรุงรักษาในขณะที่ผู้ที่ได้รับคัดเลือกจากคลินิกการแพทย์ส่วนใหญ่ในการไตร่ตรองและการเตรียมความพร้อม) จำนวนมาก (n ¼ 22/28) ของผู้เข้าร่วมกับโรคหัวใจและหลอดเลือด(ไม่ได้อยู่ในการรวมกันกับโรคเบาหวาน) เข้าร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกายและจึงอยู่ในขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงที่สูงขึ้น อันเป็นผลมาจากการเปรียบเทียบโดยตรงของผู้เข้าร่วมที่มีโรคหัวใจและหลอดเลือดและผู้ที่มีโรคเบาหวานไม่ได้ดำเนินการ. การศึกษาในอนาคตควรมุ่งที่จะรวมถึงการมีส่วนร่วมในทุกขั้นตอนการตรวจสอบโครงสร้างที่สำคัญที่สุดที่ควรจะนำมาใช้หรือการกำหนดเป้าหมายในการแทรกแซงที่จะช่วยให้ความคืบหน้าเวที ไกล่เกลี่ยของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการออกกำลังกายและระดับการออกกำลังกายที่ถูกวัดมูลค่าโดยใช้รายงานตนเองในการศึกษานี้และดังนั้นจึงอาจมีอคติ ในการศึกษาในอนาคตควรจะรวมถึงวัตถุประสงค์และอัตนัยมาตรการของการออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงความกังวลเกี่ยวกับการใช้
ทีทีเอ็ม และโดยเฉพาะขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงลักษณะของแบบจำลอง
( Armitage , 2009 ; Armitage โพวีย์& , เดน , 2003 ; Armitage
Sheeran คอนเนอร์ , & , อาร์เดน , 2004 ; Sutton , 2000 ) ความกังวลได้ถูกแสดงออกผ่าน
พบความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างขั้นตอน
และทั้งจิตและมาตรการทางพฤติกรรม ซัตตัน ( 2000 )
ระบุว่าเส้นเพิ่มขึ้น ( หรือลดลง ) ในตัวแปรใด ๆอย่างต่อเนื่องผ่านเวที
เปลี่ยนแนะนำรูปแบบเวทีเทียม
ในขณะที่รูปแบบเวทีจริง ควรแสดงรูปแบบของความไม่ต่อเนื่อง ( คือแบบเปลี่ยน
) ในตัวแปรหลักระหว่างเวทีเนื่องจาก
เหล่านี้สามารถอธิบายขั้นตอนเฉพาะเจาะจง . ในการศึกษานี้ส่วนใหญ่
โครงสร้างของ TTM ( กระบวนการของการเปลี่ยนแปลงและความสมดุลของการตัดสินใจ )
แสดงรูปแบบของความไม่ต่อเนื่อง . แต่ไม่ใช้ หรือมีการเปลี่ยนแปลงในตนเอง แสดงความ

แม้จะข้ามขั้นตอน หลักฐานความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างและการออกกําลังกายเปลี่ยนพฤติกรรมทีทีเอ็ม

มีหลักฐานผสมเพื่อประสิทธิผลของการแทรกแซงการออกกำลังกายตาม
TTM ( อดัมส์&สีขาว , 2003 ) หลายการทดลองตาม
ระยะสั้นแบบได้ผลในเชิงบวกเกี่ยวกับกิจกรรมทางกายและการมีส่วนร่วม
ขั้นตอนเปลี่ยน ( Jackson et al . , 2007 ; Kim et al . , 2004 ; เคิร์ก et al . ,
2004 ) ไม่กี่การศึกษาระยะยาวบนพื้นฐานของแบบจำลองได้รับการดำเนินการ .
2 การศึกษาโดยจอห์นสัน et al . ได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพในการเปลี่ยนพฤติกรรม
การออกกำลังกาย นอกจากผลเปลี่ยนพฤติกรรมอื่น ๆ
( อาหาร การใช้ยา
การจัดการความเครียดทางอารมณ์ ) จากหญิงจากการแทรกแซงในช่วงเวลาเหมาะ
ถึง 24 เดือน เมื่อเร็ว ๆนี้ เคิร์ก
Barnett , ลีซ และ mutrie ( 2009 ) พบว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกาย
กว่า 12 เดือนท่ามกลาง 134 คน
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับการแทรกแซงขั้นตอนการจับ
ขึ้นอยู่กับทีทีเอ็ม ส่งให้ โดยเขียนเป็นแพ็คหรือแบบหนึ่งต่อหนึ่ง
ปรึกษาก่อนหน้านี้ เคิร์ก และเพื่อนร่วมงานที่ใช้ ปรึกษาแบบเดียวกัน
และพบว่าระดับการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกาย
6 และ 12 เดือน ( เคิร์ก et al . , 2004 ) .
ความแตกต่างในการออกแบบการศึกษา เช่น วิธีการสรรหาและ
ส่งการตั้งค่าเช่นเดียวกับการใช้งานของผู้คนจากพื้นที่ต่างๆของ
สกอตแลนด์ อาจมีผลกระทบต่อผลลัพธ์ และปัญหาเหล่านี้ควรจะ
ตรวจสอบในการทดลองในอนาคต .
เรายอมรับการศึกษามีข้อจำกัด ตัวอย่างรวม
ขนาดเล็ก ในการศึกษานี้ไม่เข้าร่วมรายงานเอง
อยู่ในเวที precontemplation . ผู้เข้าร่วมอาสา
เข้าร่วมในการศึกษานี้ จึงคาดว่าเป็นผู้ที่มีความสนใจในการเพิ่มกิจกรรมทางกาย
ของพวกเขาจะไม่เข้าร่วม ในงานวิจัยก่อนหน้านี้ (
นอกจากนี้ รีดvelicer prochaska , รอสซี่ &
มาร์คัส , 1997 ) ได้ระบุข้อ จำกัด กับขั้นตอนวิธีมาร์คัส
ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อ categorising คนเข้าสู่เวที precontemplation

themarcus ขั้นตอนวิธีจำกัด precontemplation
คนที่ทำไม่มีกิจกรรมทางกาย มากกว่าผู้ที่ไม่เจอ
กำหนดกิจกรรมทางกายและเกณฑ์นี้อาจได้ลด