This in turn generates empathy for

This in turn generates empathy for the woman for whom the fox is a metaphor,

the one with matted hair and gaps in her memory,

who sleeps on park benches.

She is not one of us humans, so we walk past her, or worse ("the shouting of boys flinging cans in the dark").

But an animal consciousness is easier to fall into than we'd like to admit; we've done it just by reading this poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้จะสร้างเอาใจใส่ผู้หญิงที่สุนัขจิ้งจอกจะอุปมา หนึ่งกับขมวดผมและช่องว่างในหน่วยความจำของเธอ ที่นอนบนม้านั่งในสวน เธอไม่ใช่ของเรามนุษย์ เพื่อให้เราเดินผ่านเธอ หรือแย่ลง ("การตะโกนของเด็กชายที่ flinging กระป๋องในมืด") แต่จิตสำนึกมีสัตว์ง่ายกว่าตกกว่าเราต้องยอมรับ เราได้ทำมันเพียงแค่อ่านบทกวีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้จะสร้างความเห็นอกเห็นใจสำหรับผู้หญิงสำหรับผู้ที่ฟ็อกซ์เป็นคำอุปมาเป็นหนึ่งเดียวกับผมสังกะตังและช่องว่างในความทรงจำของเธอที่นอนบนม้านั่งในสวนสาธารณะ. เธอไม่ได้เป็นคนของเราเพื่อให้เราเดินผ่านมาของเธอหรือแย่ลง ( . "ตะโกนของเด็กชายโยนกระป๋องในที่มืด") แต่จิตสำนึกของสัตว์เป็นเรื่องง่ายที่จะตกอยู่ในกว่าที่เราต้องการที่จะยอมรับ; เราได้ทำมันก็โดยการอ่านบทกวีนี้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้ในการเปิดสร้างความเห็นอกเห็นใจสำหรับผู้หญิงที่สุนัขจิ้งจอกเป็นคำเปรียบเทียบหนึ่งกับผมสังกะตังและช่องว่างในความทรงจำของเธอใครนอนบนม้านั่งสวนสาธารณะเธอไม่ได้เป็นหนึ่งของมนุษย์เรา ดังนั้น เราเดินผ่านเธอ หรือ แย่ลง ( " เสียงตะโกนของชายเหวี่ยงกระป๋องในที่มืด " )แต่สติสัตว์เป็นเรื่องง่ายที่จะตกมากกว่าที่เราต้องการที่จะยอมรับ เราทำได้แค่อ่านกลอนนี้