According to Frank Stella and Donald Judd,
พวกเขา พวกเค้าให้ความเห็นว่า มันเป็น อะไรที่เรียบง่ายมาก โดยการ ผู้ชมต่างให้ความสนใจ เเละ attention ไปสู่งานศิลปะ โดยตรง เเละ ไปยังชิ้นงาน เเละชิ้นงานก็ได้สะท้อนกลับสิ่งเดียวกันไปยังผู้ชม
On the Museum’s Ruins, the influential account of contemporary art’s critique of the museum, the critic Douglas Crimp recounts this ‘attack on the prestige of both artist and artwork’ in favour of the spectator’s ‘self- conscious perception of the minimal object’ (Crimp 1993)
Arguing that it was this very ‘condition of reception’ which ‘came to be known as site specificity’, he concludes that minimalism’s radicalism ‘lay not only in the displacement of the artist-subject by the spectator-subject but in securing that displacement through the wedding of the artwork to a particular environment’ (Crimp 1993: 16–17).