I was beginning to grow handsome. M

I was beginning to grow handsome. My coat was fine and soft, and was a shiny black. I had one white foot and a pretty white star on my forehead. when I was four years old, Mr. Gordon came to look me. He looked closely at my eyes, mouth, and my legs, and then I had to walk and trot and gallop for him
‘When he has been trained’. Mr. Gordon said to my master, ‘he will do very well.
My master liked to train is horses himself before selling them, and the next day my training began.
To train a horse is to teach him to wear a saddle and to carry a man, woman or child on his back. The horse must also learn to wear a collar and to stand still when it is put on; then to have a carriage fixed behind him, and go fast or slow, whichever his driver wishes. He must never bite or kick talk to other horses, and must always do what his master tells him, however tired or hungry he feels.
Like all horses that have grown up, I had to wear a bit and bridle. A bit is a great piece of cold hard metal, as thick as a man's finger, which is pushed into a horse’s mouth Between his teeth and over his tongue, with the ends coming out at the corners. It is held there by straps which go over the horse's head, under his neck, round his nose and under his chin. Reins, which the rider holds, are fastened to each end of the bit. Sl8wly, with my master's kind words and gentle ways, I learned to wear my bit and bridle.
Next there was the saddle. My master put it on my back very gently, then fixed the straps under my body, speaking quietly to me all the time. Then one morning, he got on my back and rode me round the field on the soft grass. He did this every day until I was used to it. Then he took me to the village where a man fixed metal shoes on to each hoof. My feet felt heavy and strange, but I got used to this, too.
There were more new things to wear. First, a heavy collar on my neck, and a bridle with great side pieces against my eyes, called blinkers. With these on, I could only see in front of me. But in time I got used to everything, and could do my work as well as my mother. For a fortnight, my master sent me to a neighbor’s farm for another kind of training, which was very useful to me. One field was next to the railway and had sheep and cows in it, and I was put in among them.
I shall never forget the first train that thundered by, and how I galloped to the far side of the field, trembling with fear at this terrible noise. But after a few days I cared as little as the sheep and cows when a train passed by.
It was early in May when a man came to take me away to Mr. Gordon's house. My master said, Goodbye, Darkie. Be a good horse, and always do your best.' I put my nose into his hand and he patted me kindly, and then I left my first home.
****************************************
Mr. Gordon's house, which was called the Hall, stood in Birtwick Park, near the village. We went into the Park through a large gate, then trotted along a smooth road between some trees to the house and gardens. Beyond this were the stables.
There was room for many horses and carriages. My stable had four good stalls and a large window. It was very pleasant. The first stall was called a loose box, where a horse is not tied up all the time but is free to move around as he likes. It is a great thing to have a loose box. The groom put me into it and gave me some oats. Then he patted me, spoke kindly, and went away. In the stall next to mine stood a little fat grey pony.
‘Hello,’ I said. "What is your name?”
“Merrylegs,” he said, turning round. I'm very handsome. I carry the young ladies on my back, and sometimes I take Mrs. Gordon out in one of the carriages. Are you going to live next to me in the box?'
“Yes,” I said.
‘Then I hope you are well-behaved, he said. "I don't like anyone who bites.’
A horse's head looked over from the stall beyond. It was a tall brown mare, and she did not look pleased. So it's you who has turned me out of my box,' she said
"I'm sorry,' I said, "but the man put me in here, so it is not my fault. I don't want to argue with anyone; I just wish to live in peace.
Later, Merrylegs told me about the tall brown mare.
‘Ginger has a bad habit of biting people,' he explained.
"One day, she bit James in the arm, and Miss Flora and Miss Jessie, the children, were afraid to come into the stable a that. If you don't bite, I hope they'll start to come again.
I told him I never bit anything except grass and could not understand why Ginger bit people.
‘No one was ever kind to her before she came here,' said Merrylegs. ‘John and James do all they can to please her, and our master is never unkind. ‘I'm twelve years old, and I know that there isn't a better place for a horse all round the country than this. John has been here fourteen years and is the best groom there ever was. And you never saw a kinder stableboy than James. There was no reason for Ginger to bite anyone. It's her own fault that she did not stay in the box.’
The name of the groom was John Manly. The next morning, he got out his brushes and gave me a good grooming, then put a saddle on me. Herode me slowly at first, then at a trot, then at a gallop. As we came back through the Park, we met Mr and Mrs. Gordon. They stopped and John jumped off.
"Well, John, how does he go?' said Mr. Gordon
He's a fine horse, sir,' said John. "He's fast, but the lightest touch of the rein will guide him. They were shooting birds near Highwood, and a gun went off close by. He pulled up a little, but I just held the rein and he wasn't frightened at all. It's my opinion he was never frightened or beaten when he was young
"Good,' said Mr. Gordon. I’ll ride him tomorrow
I remembered my mother's advice, and the next day I tried to do exactly what my master wanted me to do. He was a very good rider, and when he came home his wife was waiting for him at the door.
‘How do you like him, my dear?' she asked.
'I have never ridden a more pleasant horse, answered Mr. Gordon. What shall we call him?'
What about Blackbird, like your uncle's old horse?' said his wife.
"He's far handsomer than Blackbird,' said Mr. Gordon.
Yes," she said, he's quite a beauty, and he has a kind intelligent face. Shall we call him Black Beauty?'
‘Black Beauty- why, yes, I think that's a very good name,' said Mr. Gordon.
John went into the stable and told James
“I'd call him Rob Roy," said James, if it did not remind everyone of the past. I never saw two horses more alike.”
“That's not surprising,' said John. Didn't you know that Farmer Grey's old Duchess was the mother of them both?”
So poor Rob Roy who was killed at the hunt was my brother! Now I understood why my mother was so unhappy when he died.
John was very proud of me, and seemed to know just how a horse feels. And James was kind, too.
A day or two later, I went out in the carriage with Ginger. I wondered how we would get on together, but I found it easy to trot along beside her.
Merrylegs was a happy little pony and was everyone's favorite. We were soon great friends and I became quite happy in my new home.

I was beginning to grow handsome. My coat was fine and soft, and was a shiny black. I had one white foot and a pretty white star on my forehead. when I was four years old, Mr. Gordon came to look me. He looked closely at my eyes, mouth, and my legs, and then I had to walk and trot and gallop for him 
‘When he has been trained’. Mr. Gordon said to my master, ‘he will do very well. 
My master liked to train is horses himself before selling them, and the next day my training began.
To train a horse is to teach him to wear a saddle and to carry a man, woman or child on his back. The horse must also learn to wear a collar and to stand still when it is put on; then to have a carriage fixed behind him, and go fast or slow, whichever his driver wishes. He must never bite or kick talk to other horses, and must always do what his master tells him, however tired or hungry he feels. 
Like all horses that have grown up, I had to wear a bit and bridle. A bit is a great piece of cold hard metal, as thick as a man's finger, which is pushed into a horse’s mouth Between his teeth and over his tongue, with the ends coming out at the corners. It is held there by straps which go over the horse's head, under his neck, round his nose and under his chin. Reins, which the rider holds, are fastened to each end of the bit. Sl8wly, with my master's kind words and gentle ways, I learned to wear my bit and bridle.
Next there was the saddle. My master put it on my back very gently, then fixed the straps under my body, speaking quietly to me all the time. Then one morning, he got on my back and rode me round the field on the soft grass. He did this every day until I was used to it. Then he took me to the village where a man fixed metal shoes on to each hoof. My feet felt heavy and strange, but I got used to this, too.
There were more new things to wear. First, a heavy collar on my neck, and a bridle with great side pieces against my eyes, called blinkers. With these on, I could only see in front of me. But in time I got used to everything, and could do my work as well as my mother. For a fortnight, my master sent me to a neighbor’s farm for another kind of training, which was very useful to me. One field was next to the railway and had sheep and cows in it, and I was put in among them.
I shall never forget the first train that thundered by, and how I galloped to the far side of the field, trembling with fear at this terrible noise. But after a few days I cared as little as the sheep and cows when a train passed by. 
It was early in May when a man came to take me away to Mr. Gordon's house. My master said, Goodbye, Darkie. Be a good horse, and always do your best.' I put my nose into his hand and he patted me kindly, and then I left my first home. 
****************************************
Mr. Gordon's house, which was called the Hall, stood in Birtwick Park, near the village. We went into the Park through a large gate, then trotted along a smooth road between some trees to the house and gardens. Beyond this were the stables. 
There was room for many horses and carriages. My stable had four good stalls and a large window. It was very pleasant. The first stall was called a loose box, where a horse is not tied up all the time but is free to move around as he likes. It is a great thing to have a loose box. The groom put me into it and gave me some oats. Then he patted me, spoke kindly, and went away. In the stall next to mine stood a little fat grey pony.
‘Hello,’ I said. "What is your name?” 
“Merrylegs,” he said, turning round. I'm very handsome. I carry the young ladies on my back, and sometimes I take Mrs. Gordon out in one of the carriages. Are you going to live next to me in the box?' 
“Yes,” I said.
‘Then I hope you are well-behaved, he said. "I don't like anyone who bites.’
A horse's head looked over from the stall beyond. It was a tall brown mare, and she did not look pleased. So it's you who has turned me out of my box,' she said
"I'm sorry,' I said, "but the man put me in here, so it is not my fault. I don't want to argue with anyone; I just wish to live in peace. 
Later, Merrylegs told me about the tall brown mare.
‘Ginger has a bad habit of biting people,' he explained. 
"One day, she bit James in the arm, and Miss Flora and Miss Jessie, the children, were afraid to come into the stable a that. If you don't bite, I hope they'll start to come again. 
I told him I never bit anything except grass and could not understand why Ginger bit people.
‘No one was ever kind to her before she came here,' said Merrylegs. ‘John and James do all they can to please her, and our master is never unkind. ‘I'm twelve years old, and I know that there isn't a better place for a horse all round the country than this. John has been here fourteen years and is the best groom there ever was. And you never saw a kinder stableboy than James. There was no reason for Ginger to bite anyone. It's her own fault that she did not stay in the box.’ 
The name of the groom was John Manly. The next morning, he got out his brushes and gave me a good grooming, then put a saddle on me. Herode me slowly at first, then at a trot, then at a gallop. As we came back through the Park, we met Mr and Mrs. Gordon. They stopped and John jumped off. 
"Well, John, how does he go?' said Mr. Gordon 
He's a fine horse, sir,' said John. "He's fast, but the lightest touch of the rein will guide him. They were shooting birds near Highwood, and a gun went off close by. He pulled up a little, but I just held the rein and he wasn't frightened at all. It's my opinion he was never frightened or beaten when he was young 
"Good,' said Mr. Gordon. I’ll ride him tomorrow 
I remembered my mother's advice, and the next day I tried to do exactly what my master wanted me to do. He was a very good rider, and when he came home his wife was waiting for him at the door. 
‘How do you like him, my dear?' she asked. 
'I have never ridden a more pleasant horse, answered Mr. Gordon. What shall we call him?' 
What about Blackbird, like your uncle's old horse?' said his wife.
"He's far handsomer than Blackbird,' said Mr. Gordon. 
Yes," she said, he's quite a beauty, and he has a kind intelligent face. Shall we call him Black Beauty?' 
‘Black Beauty- why, yes, I think that's a very good name,' said Mr. Gordon. 
John went into the stable and told James 
“I'd call him Rob Roy," said James, if it did not remind everyone of the past. I never saw two horses more alike.”
“That's not surprising,' said John. Didn't you know that Farmer Grey's old Duchess was the mother of them both?” 
So poor Rob Roy who was killed at the hunt was my brother! Now I understood why my mother was so unhappy when he died. 
John was very proud of me, and seemed to know just how a horse feels. And James was kind, too. 
A day or two later, I went out in the carriage with Ginger. I wondered how we would get on together, but I found it easy to trot along beside her. 
Merrylegs was a happy little pony and was everyone's favorite. We were soon great friends and I became quite happy in my new home.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ฉันได้เริ่มเติบโตหล่อ เสื้อของฉันดี และนุ่ม และมีสีดำเงา ฉันมีเท้าหนึ่งสีขาวและดาวสีขาวสวยบนหน้าผากของฉัน เมื่อ 4 ปีที่แล้ว นาย Gordon มามองฉัน เขามองอย่างใกล้ชิดที่ตา ปาก และขาของฉัน และจากนั้น ผมจะเดิน และวิ่งเหยาะ ๆ ควบเขา 'เมื่อเขาได้รับการฝึกอบรม' นาย Gordon กล่าวนาย, ' เขาจะทำได้ดีมาก นายชอบฝึกเป็นม้าตัวเองก่อนที่จะขายพวกเขา และเริ่มการฝึกอบรมของฉันในวันถัดไปการฝึกม้าคือการ สอนให้เขาสวมใส่การอาน และสืบทอดเป็นคน หญิงหรือเด็กบนเขา ม้ายังต้องเรียนรู้ใน การสวมใส่คอ และยืนเมื่ออยู่บน ยัง แล้ว จะมีรถที่คงอยู่หลังเขา และไปอย่างรวดเร็ว หรือช้า แล้วไดร์เวอร์ของเขาปรารถนา ไม่ต้องกัดเตะพูดกับม้า และต้องเสมอทำอะไรนายบอก แต่เหนื่อย หรือหิวรู้สึก เช่นม้าทั้งหมดที่มีการเติบโตขึ้น ฉันได้สวมบิต และบังเหียนของ บิตเป็นชิ้นส่วนดีของเย็นโลหะหนักโลหะ เป็นหนาเป็นนิ้วมือของชาย ซึ่งมีการผลักดันเข้าปากม้า ระหว่างฟันของเขา และ บนลิ้นของเขา มีปลายออกมาที่มุม จัดมี โดยสายที่ไปกว่าหัวม้า ใต้คอของเขา รอบเขาจมูก และ ใต้คางของเขา บังเหียน ซึ่งผู้ขับขี่มี จะยึดไปแต่ละจุดสิ้นสุดของบิตการ Sl8wly กับคำพูดของนายและวิธีการที่อ่อนโยน ฉันเรียนรู้ใส่บิตและ bridle ของฉันถัดไป มีการอาน นายใส่หลังมากเบา ๆ นั้นคงสายภายใต้ร่างกายของฉัน พูดเงียบ ๆ ฉันตลอดเวลา เช้าวันหนึ่ง เขามีหลัง แล้วขี่ฉันรอบฟิลด์บนหญ้าอ่อน พระองค์นี้ทุกวันจนกว่าที่ฉันได้ใช้มัน แล้วเขาก็พาผมไปยังหมู่บ้านที่คนคงรองเท้าโลหะไปกีบแต่ละ เท้าของฉันรู้สึกหนัก และแปลก แต่ฉันได้ใช้นี้ เกินไปมีสิ่งใหม่ ๆ เพิ่มเติมสวมใส่ ครั้งแรก หนักการใส่ปลอกคอ และ bridle กับชิ้นในด้านดีกับตาของฉัน เรียกว่า blinkers กับเหล่านี้บน ไม่เพียงเห็นหน้าฉัน แต่ในเวลาที่ ฉันได้ใช้ทุก และสามารถทำงานเป็นแม่ สำหรับสั้น ๆ นายส่งผมไปยังฟาร์มของเพื่อนบ้านสำหรับการฝึกอบรม ซึ่งมีประโยชน์มากผมชนิดอื่น หนึ่งอยู่ติดกับทางรถไฟ และมีแกะและวัวนั้น และฉันถูกวางในในหมู่พวกเขาฉันไม่เคยจะลืมแรกรถไฟที่ทูตโดย และวิธีฉัน galloped การด้านของฟิลด์ สะทกสะท้านที่นี้เสียงน่ากลัว แต่หลังจากไม่กี่วัน ฉันดูแลน้อยแกะและวัวเมื่อรถไฟผ่านด้วย ช่วงพฤษภาคมเมื่อคนมาพาผมไปบ้านนาย Gordon ได้ นายกล่าว ลาก่อน Darkie เป็นม้าที่ดี และจะทำดีที่สุดของคุณ ' ผมใส่จมูกของฉันลงในมือของเขา และเขา patted ฉันละม่อม แล้ว ทิ้งบ้านของฉันแรก ****************************************นาย Gordon เฮาส์ ซึ่งถูกเรียกว่าศาลา ยืนใน Birtwick Park ใกล้หมู่บ้าน เราเดินเข้าไปในสวนผ่านประตูใหญ่ แล้ว trotted ถนนเรียบบางต้นที่บ้านและสวน นอกเหนือจากนี้มีในอสังหาริม มีห้องสำหรับม้าจำนวนมากและนับ คอกของฉันมี 4 ร้านที่ดีและหน้าต่างขนาดใหญ่ ก็ดีมาก คอกแรกถูกเรียกว่ากล่องหลวม ที่ม้าจะไม่ติดตลอดเวลา แต่ไม่ย้าย ตามชอบ เป็นสิ่งดีมีกล่องหลวม เจ้าบ่าวใส่ผมลงไป และให้ฉันข้าวโอ๊ตบาง เขา patted ฉัน กรุณาพูด แล้วออกไป ในคอกอยู่ติดกับเหมืองยืนม้าสีเทาไขมันน้อย'สวัสดี ฉันกล่าว อะไรคือชื่อของคุณ" "Merrylegs เขากล่าวว่า เปิดรอบ ผมหล่อมาก ฉันดำเนินการสตรีหลัง และบางครั้งผมใช้ Gordon นางออกในหนึ่งการนับ คุณกำลังอยู่ในกล่องอยู่ถัดจากผม? " ว่า "yes,"' แล้ว ฉันหวังว่า คุณจะเด็กดี เขากล่าวว่า "ฉันไม่ชอบคนที่กัดกัน 'มองผ่านหัวม้าจากคอกเลย ก็มาเร่มีน้ำตาลสูง และเธอก็ดูไม่สนุก ดังนั้นจึงเป็นที่มีเปิดฉันออกจากกล่องของฉัน, "เธอกล่าว"ผมเสียใจ ผมพูด "แต่คนใส่ฉันนี่ ดังนั้นจึงไม่เป็นความผิดของฉัน ไม่อยากทะเลาะกับใคร ผมเพียงต้องการที่อยู่ในความสงบ ภายหลัง Merrylegs บอกฉันเกี่ยวกับแมร์สีน้ำตาลสูง'ขิงมีนิสัยเสียของคนกระหน่ำ ที่เขาอธิบาย "วันหนึ่ง เธอบิต James ในแขน และฟลอรามิสและมิสเจสซี เด็ก กลัวที่จะมาเข้าคอกที่ ถ้าคุณไม่กัด ฉันหวังว่า พวกเขาจะเริ่มมาอีก ผมบอกผมไม่บิตใด ๆ ยกเว้นหญ้า และไม่เข้าใจทำไมขิงมากคนนี้'คนเคยดีกับเธอก่อนที่เธอมาที่นี่ กล่าวว่า Merrylegs ' Unkind จอห์นและ James ทำทั้งหมดได้กรุณาหลักของเธอ และเราจะไม่ ' ฉันอายุ 12 ปี และทราบว่า ไม่มีที่ดีกว่าม้าทั้งหมดรอบประเทศนี้ จอห์นได้สิบสี่ปี และเป็นบ่าวดีที่สุดที่เคยมี และคุณไม่เคยเห็น stableboy เกี่ยวกับกว่า James มีเหตุผลสำหรับขิงงับทุกคน เป็นข้อบกพร่องของตนเองที่เธอไม่ได้อยู่ในกล่องไม่ ' ชื่อของเจ้าบ่าวแมนลี่ จอห์น เช้าวันถัดไป เขาได้ออกแปรงของเขา และให้การกรูมมิ่งดี นั้นใส่อานเป็นฉัน Herode ฉันช้า ครั้ง แรก แล้ว ที่ trot แล้ว ที่ควบม้าเป็นการ ขณะที่เรากลับมาผ่านสวน เราพบนายและนาง Gordon พวกเขาหยุด และจอห์นไปปิด "ดี จอห์น วิธีเข้า?' กล่าวว่า นาย Gordon เขามีม้าดี รัก กล่าวว่า จอห์น "เขาเป็นอย่างรวดเร็ว แต่สัมผัสด้วยน้ำหนักเบาที่สุดของวิธีการควบคุมจะแนะนำเขา พวกเขาถ่ายนกใกล้ Highwood และปืนออกจากไป เขาดึงขึ้นเล็กน้อย แต่เพียงถือบังเหียนการ และเขาไม่ได้กลัวเลย มันเป็นความคิดของฉันเขาไม่กลัว หรือตีเมื่อเด็ก "Good,' said Mr. Gordon. I’ll ride him tomorrow I remembered my mother's advice, and the next day I tried to do exactly what my master wanted me to do. He was a very good rider, and when he came home his wife was waiting for him at the door. ‘How do you like him, my dear?' she asked. 'I have never ridden a more pleasant horse, answered Mr. Gordon. What shall we call him?' What about Blackbird, like your uncle's old horse?' said his wife."He's far handsomer than Blackbird,' said Mr. Gordon. Yes," she said, he's quite a beauty, and he has a kind intelligent face. Shall we call him Black Beauty?' ‘Black Beauty- why, yes, I think that's a very good name,' said Mr. Gordon. John went into the stable and told James “I'd call him Rob Roy," said James, if it did not remind everyone of the past. I never saw two horses more alike.”“That's not surprising,' said John. Didn't you know that Farmer Grey's old Duchess was the mother of them both?” So poor Rob Roy who was killed at the hunt was my brother! Now I understood why my mother was so unhappy when he died. John was very proud of me, and seemed to know just how a horse feels. And James was kind, too. A day or two later, I went out in the carriage with Ginger. I wondered how we would get on together, but I found it easy to trot along beside her. Merrylegs was a happy little pony and was everyone's favorite. We were soon great friends and I became quite happy in my new home.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ผมเริ่มที่จะเติบโตหล่อ เสื้อของฉันได้ดีและอ่อนนุ่มและเป็นสีดำเงา ฉันมีเท้าข้างหนึ่งสีขาวและดาวสีขาวสวยบนหน้าผากของฉัน เมื่อผมอยู่สี่ปี, นายกอร์ดอนมาจะมองฉัน เขามองอย่างใกล้ชิดที่ตาของฉันปากและขาของฉันแล้วฉันต้องเดินและวิ่งและวิ่งสำหรับเขา
เมื่อเขาได้รับการฝึกอบรม ' นายกอร์ดอนกล่าวให้แก่นาย "เขาจะทำดีมาก.
ต้นแบบของฉันชอบที่จะฝึกอบรมเป็นม้าตัวเองก่อนที่จะขายพวกเขาและในวันถัดไปการฝึกอบรมของฉันเริ่ม.
ในการฝึกอบรมม้าคือการสอนให้เขาสวมใส่อานและที่จะดำเนินการ ผู้ชายผู้หญิงหรือเด็กบนหลังของเขา ม้ายังต้องเรียนรู้ที่จะสวมใส่ปลอกคอและยืนนิ่งเมื่อมีการวางบน; จากนั้นจะมีสายการบินคงอยู่ข้างหลังเขาและไปเร็วหรือช้าแล้วแต่จำนวนใดปรารถนาขับรถของเขา เขาไม่เคยต้องกัดหรือเตะพูดคุยกับม้าอื่น ๆ และมักจะต้องทำในสิ่งที่เจ้านายของเขาบอกเขา แต่เหนื่อยหรือหิวเขารู้สึก.
เช่นเดียวกับม้าทั้งหมดที่มีการเติบโตขึ้นผมต้องสวมบิตและบังเหียน บิตเป็นชิ้นใหญ่ของโลหะหนักเย็นหนาเป็นนิ้วมือของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งถูกผลักเข้าไปในปากของม้าระหว่างฟันของเขาและมากกว่าลิ้นของเขากับปลายออกมาที่มุม จะจัดขึ้นโดยมีสายรัดที่ไปเหนือหัวม้าภายใต้คอของเขารอบจมูกและใต้คางของเขา บังเหียนซึ่งไรเดอร์ถือจะผูกติดกับท้ายของแต่ละบิต Sl8wly มีคำชนิดและวิธีการที่นุ่มนวลต้นแบบของฉันฉันได้เรียนรู้ที่จะสวมใส่บิตและบังเหียนของเรา.
ถัดไปมีอาน ต้นแบบของฉันวางมันลงบนหลังของฉันเบา ๆ แล้วคงสายภายใต้ร่างกายของฉันอย่างเงียบ ๆ พูดกับผมตลอดเวลา จากนั้นในเช้าวันหนึ่งเขาได้ที่ด้านหลังของฉันและฉันขี่ม้ารอบสนามหญ้าในที่อ่อนนุ่ม เขาทำแบบนี้ทุกวันจนผมได้ใช้มัน จากนั้นเขาก็พาฉันไปที่หมู่บ้านที่คนคงรองเท้าโลหะไปกีบแต่ละ เท้าของฉันรู้สึกหนักและแปลก แต่ผมใช้ในการนี้ด้วย.
มีสิ่งใหม่ ๆ มากขึ้นที่จะสวมใส่อยู่ ครั้งแรกปกหนักที่คอของฉันและบังเหียนกับชิ้นส่วนด้านที่ดีกับสายตาของฉันที่เรียกว่าไฟกะพริบ กับเหล่านี้บนผมได้เห็นในด้านหน้าของฉัน แต่ในเวลาที่ฉันได้ใช้ทุกอย่างและสามารถทำผลงานของผมเช่นเดียวกับแม่ของฉัน สำหรับปักษ์นายของข้าพเจ้าส่งฉันไปที่ฟาร์มของเพื่อนบ้านสำหรับชนิดของการฝึกอบรมอีกซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากกับผม เป็นหนึ่งในสนามถัดจากรถไฟและได้แกะและวัวในนั้นและฉันถูกขังอยู่ในหมู่พวกเขา.
ฉันจะไม่มีวันลืมรถไฟขบวนแรกที่ตะโกนด้วยและวิธีการที่ฉันวิ่งไปยังอีกฟากหนึ่งของสนามสั่นด้วยความกลัวที่ นี้เสียงที่น่ากลัว แต่หลังจากนั้นไม่กี่วันที่ฉันได้รับการดูแลน้อยที่สุดเท่าที่แกะและวัวเมื่อรถไฟผ่านไปได้โดย.
มันเป็นช่วงต้นพฤษภาคมเมื่อชายคนหนึ่งเดินเข้ามาจะพาฉันไปที่บ้านของนายกอร์ดอน ต้นแบบของฉันบอกว่าลา, Darkie เป็นม้าที่ดีและมักจะทำดีที่สุดของคุณ. ฉันใส่จมูกของฉันไว้ในมือของเขาและเขาตบฉันกรุณาและจากนั้นฉันออกจากบ้านครั้งแรกของฉัน.
***************************** ***********
นาย บ้านกอร์ดอนซึ่งถูกเรียกว่าฮอลล์ที่ยืนอยู่ใน Birtwick สวนใกล้หมู่บ้าน เราเดินเข้าไปในสวนสาธารณะผ่านประตูขนาดใหญ่แล้ว trotted ไปตามถนนเรียบระหว่างต้นไม้บางอย่างเพื่อให้บ้านและสวน นอกเหนือจากนี้เป็นคอกม้า.
มีห้องพักสำหรับม้าจำนวนมากและรถม้าเป็น เสถียรภาพของฉันมีสี่คอกม้าที่ดีและหน้าต่างขนาดใหญ่ มันเป็นที่น่าพอใจมาก แผงแรกที่ถูกเรียกว่ากล่องหลวมที่ม้าไม่ได้ผูกขึ้นตลอดเวลา แต่มีอิสระที่จะย้ายไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาชอบ มันเป็นสิ่งที่ดีที่จะมีกล่องหลวม เจ้าบ่าววางฉันเป็นมันและให้ฉันข้าวโอ๊ตบาง จากนั้นเขาก็ตบฉันพูดความกรุณาและเดินออกไป ในคอกติดกับเหมืองยืนอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ม้าไขมันสีเทา.
'สวัสดี' ผมบอกว่า "คุณชื่ออะไร?"
"Merrylegs" เขากล่าวว่าการเปลี่ยนรอบ. ฉันหล่อมาก. ผมพกหญิงสาวบนหลังของฉันและบางครั้งผมใช้เวลานางกอร์ดอนออกในหนึ่งในรถม้า. คุณจะ มีชีวิตอยู่ต่อไปกับผมในกล่อง?
"ใช่" ผมพูดว่า.
'แล้วฉันหวังว่าคุณจะมีความประพฤติดีเขากล่าวว่า. "ฉันไม่ชอบทุกคนที่กัด.
หัวม้ามองไปจากคอกเกิน มันเป็นม้าสีน้ำตาลสูงและเธอไม่ได้มองความยินดี ดังนั้นจึงเป็นผู้ที่มีการเปิดให้ฉันออกจากกล่องของฉัน "เธอกล่าวว่า
"ฉันขอโทษ" ผมกล่าวว่า "แต่คนที่ทำให้ฉันในที่นี่จึงเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ความผิดของฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะเถียงกับใคร ฉันเพียงแค่ต้องการที่จะอยู่ในความสงบ.
ต่อมา Merrylegs บอกฉันเกี่ยวกับม้าสีน้ำตาลสูง.
'ขิงมีนิสัยที่ไม่ดีของกัดคน "เขาอธิบาย.
"วันหนึ่งเธอเจมส์กัดที่แขนและนางสาวฟลอร่าและนางสาวเจสซี , เด็ก, กลัวที่จะเข้ามามีเสถียรภาพที่. ถ้าคุณไม่กัดผมหวังว่าพวกเขาจะเริ่มกลับมาอีกครั้ง.
ผมบอกเขาว่าผมไม่เคยกัดอะไรนอกจากหญ้าและไม่เข้าใจว่าทำไมคนขิงบิต.
' ไม่มีใครเคยใจดีกับเธอก่อนที่เธอจะมาที่นี่ 'กล่าวว่า Merrylegs. จอห์นและเจมส์ทำทุกอย่างที่พวกเขาสามารถที่จะโปรดของเธอและนายของเราไม่เคยที่ไร้ความปรานี. ฉันสิบสองปีและฉันรู้ว่ามี isn' t เป็นสถานที่ที่ดีกว่าสำหรับม้าตลอดทั้งประเทศกว่านี้. จอห์นได้รับที่นี่สิบสี่ปีและเป็นเจ้าบ่าวที่ดีที่สุดมีเคยเป็น. และคุณไม่เคยเห็นคนเลี้ยงม้าเมตตากว่าเจมส์. มีเหตุผลสำหรับขิงจะกัดทุกคน. มัน ความผิดของเธอเองว่าเธอไม่ได้อยู่ในกล่อง.
ชื่อของเจ้าบ่าวคือจอห์น Manly. เช้าวันรุ่งขึ้นเขาได้ออกแปรงของเขาและให้ฉันดูแลที่ดีนั้นใส่อานกับฉัน Herode ผมช้าๆในตอนแรกแล้วที่วิ่งแล้วที่ควบ ในขณะที่เรากลับมาผ่านสวนสาธารณะที่เราได้พบกับนายและนางกอร์ดอน พวกเขาหยุดและจอห์นกระโดดลง.
"ดีจอห์นวิธีการที่เขาไม่ไป? ' นายกอร์ดอน
เขาเป็นม้าที่ดีครับ "จอห์นกล่าวว่า." เขาเป็นอย่างรวดเร็ว แต่สัมผัสที่เบาที่สุดของบังเหียนจะแนะนำเขา พวกเขาถูกยิงนกที่อยู่ใกล้ไฮวู้ดและปืนออกไปในบริเวณใกล้เคียง เขาดึงขึ้นเล็กน้อย แต่ฉันเพียงแค่จัดขึ้นบังเหียนและเขาก็ไม่ได้กลัวเลย มันเป็นความคิดของฉันเขาไม่เคยกลัวหรือตีเมื่อเขาเป็นหนุ่ม
"ดีกล่าวว่านายกอร์ดอน. ฉันจะนั่งเขาในวันพรุ่งนี้
ผมจำคำแนะนำของแม่ของฉันและในวันรุ่งขึ้นผมพยายามที่จะทำสิ่งที่เจ้านายของข้าพเจ้าต้องการให้ผมทำ . เขาเป็นผู้ขับขี่ที่ดีมากและเมื่อเขากลับมาถึงบ้านภรรยาของเขารอเขาอยู่ที่ประตู.
'วิธีที่คุณไม่ชอบเขารักของฉัน? เธอถาม.
'ผมไม่เคยขี่ม้าสบายมากขึ้นตอบนายกอร์ดอน. สิ่งที่เราจะเรียกเขาว่า'
สิ่งที่เกี่ยวกับยุโรปเช่นม้าเก่าลุงของคุณ? กล่าวว่าภรรยาของเขา.
"เขา handsomer ไกลกว่ายุโรปกล่าวว่านายกอร์ดอน.
ใช่ "เธอกล่าวว่าเขาค่อนข้างงามและเขามีใบหน้าที่ชาญฉลาดชนิด. เราจะเรียกเขาว่าแบล็กบิวตี้ '
'Beauty- ดำทำไม ใช่ผมคิดว่าเป็นชื่อที่ดีมาก 'กล่าวว่านายกอร์ดอน.
จอห์นเดินเข้าไปในห้องที่มีเสถียรภาพและเจมส์บอกว่า
"ฉันเรียกเขาว่าร็อบรอย" เจมส์ถ้ามันไม่ได้เตือนทุกคนที่ผ่านมากล่าวว่า ฉันไม่เคยเห็นม้าสองตัวเหมือนกันมากขึ้น. "
"นั่นคือไม่น่าแปลกใจ 'จอห์นกล่าวว่า คุณไม่ทราบว่าชาวนาสีเทาของดัชเชสเก่าเป็นแม่ของพวกเขาทั้งสองได้หรือไม่ "
ไม่ดีดังนั้นร็อบรอยที่ถูกฆ่าตายในการล่าสัตว์เป็นพี่ชายของฉัน! ตอนนี้ผมเข้าใจว่าทำไมแม่ของฉันก็มีความสุขดังนั้นเมื่อเขาเสียชีวิต.
จอห์นเป็นความภาคภูมิใจของฉันและดูเหมือนจะรู้เพียงว่าม้ารู้สึก และเจมส์ก็ใจดีมากเกินไป.
วันหรือสองวันต่อมาผมก็ออกไปอยู่ในรถกับขิง ผมสงสัยว่าเราจะได้รับในการร่วมกัน แต่ผมพบว่ามันง่ายที่จะวิ่งไปตามข้างๆเธอ.
Merrylegs เป็นม้าน้อยมีความสุขและเป็นที่ชื่นชอบของทุกคน เราเป็นเพื่อนที่ดีเร็ว ๆ นี้และฉันกลายเป็นมีความสุขมากในบ้านใหม่ของฉัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ผมเริ่มที่จะเติบโต หล่อ เสื้อของผมถูกดี และนุ่ม และเป็นเงาดำ ผมมี สีขาว เท้าและดาวสีขาวสวยบนหน้าผากของฉัน เมื่อผมอายุได้ 4 ขวบ กอร์ดอน มา มองฉัน เขาดูอย่างใกล้ชิดที่ตา ปาก และขาฉัน แล้วฉันต้องเดินและวิ่งควบไป
เมื่อเขาได้รับการฝึกอบรม ' นายกอร์ดอนกล่าวกับนายท่าน เขาจะทำมันได้ดี
เจ้านายผมชอบรถไฟเป็นม้าตัวเอง ก่อนขาย และวันถัดไปการฝึกอบรมของฉันเริ่ม .
ฝึกม้าคือการสอนเขาให้ใส่อานและนำชาย หญิง เด็ก หรือบนหลังของเขา ม้าต้องเรียนรู้ที่จะสวมใส่ปลอกคอ และยืนนิ่งเมื่อมันใส่ แล้วจะมีรถซ่อมอยู่ข้างหลังเขา และไปช้าหรือเร็วแล้วแต่คนขับรถของเขาปรารถนาเขาต้องไม่กัดหรือเตะพูดกับม้าอื่น ๆ และต้องทำตามที่เจ้านายของเขาบอกเขา แต่เหนื่อยหรือหิว เขารู้สึกยังไง
ชอบม้าทั้งหมดที่เติบโตขึ้นมา ผมก็จะใส่บิตและบังเหียน บิตเป็นชิ้นใหญ่ของเย็น โลหะหนัก หนาเป็นนิ้วของมนุษย์ ซึ่งถูกดันเข้าไปในปากของม้าระหว่างฟันและลิ้นของเขา กับปลายออกมาที่มุมมันถูกจัดขึ้นโดยสายที่ไปเหนือหัวของม้า , ใต้คอ รอบจมูก และใต้คาง บังเหียนซึ่งไรเดอร์ ถือยึดแต่ละปลายของบิต sl8wly กับเจ้านายของฉันคำชนิดและวิธีอ่อนโยน ฉันเรียนรู้ที่จะสวมใส่บิตของฉันและบังเหียน
ถัดไปมีอานม้า นายท่านวางไว้บนหลังของฉันเบาๆ แล้วซ่อมสายรัดตามร่างกายพูดเบาๆกับฉันตลอดเวลา แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับมาและพาผมรอบสนามบนหญ้านุ่ม เขาทำอย่างนี้ทุกวันจนฉันชินกับมันแล้ว แล้วเขาก็พาฉันกับหมู่บ้านที่คนซ่อมรองเท้าโลหะบนแต่ละกีบ เท้าของฉันรู้สึกหนักและแปลก แต่ฉันได้ใช้นี้ด้วย .
มีของใหม่เพิ่มเติมเพื่อใส่ แรก ปกหนักบนคอของฉันและบังเหียนกับยอดเยี่ยมด้านชิ้นต่อดวงตา เรียกว่า ไฟกระพริบ . กับเหล่านี้บน ฉันได้แต่มองหน้าฉัน แต่ในเวลาที่ฉันได้ใช้ทุกอย่าง และสามารถทำงานเป็นแม่ของฉัน สำหรับเก็บ เจ้านายผมส่งผมไปที่ฟาร์มของเพื่อนบ้านอีกประเภทของการฝึกอบรม ซึ่งเป็นประโยชน์กับผมมาก เขตข้อมูลหนึ่งอยู่ติดกับทางรถไฟ และมีแกะ และวัวในและผมก็ใส่ในหมู่พวกเขา .
ฉันจะไม่มีวันลืมครั้งแรกที่รถไฟขบวนที่ thundered , และวิธีการที่ฉันควบม้าไปยังอีกด้านของฟิลด์ ตัวสั่นด้วยความกลัวที่เสียงน่ากลัว แต่หลังจากไม่กี่วันฉันดูแลเท่าที่แกะและวัว เมื่อรถไฟผ่านไป
มันก่อนในเดือนพฤษภาคมเมื่อมีคนมาเอาฉันไปให้นายกอร์ดอน บ้าน อาจารย์ผมบอกว่า ลาก่อน นิโกร . เป็นม้าที่ดีและพยายามทำให้ดีที่สุด ผมใส่จมูกของฉันในมือของเขาและเขาลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน ฉันออกจากบ้านครั้งแรก

ของกอร์ดอน **************************************** บ้านซึ่งถูกเรียกว่า ฮอลล์ อยู่ใน birtwick ปาร์ค ใกล้หมู่บ้าน เราเดินเข้าไปในสวนสาธารณะผ่านประตูขนาดใหญ่ แล้ว trotted ตามถนนเรียบ ระหว่างต้นไม้กับบ้าน และ สวน เกินกว่านี้เป็นคอกม้า
มีห้องสำหรับม้าและรถม้า . มั่นคงของฉันมี 4 ร้าน และหน้าต่างขนาดใหญ่ มันสวยงามมาก คอกแรกที่ถูกเรียกว่ากล่องหลวมที่ม้าจะไม่มัดไว้ตลอดเวลา แต่เป็นอิสระในการย้ายไปรอบ ๆอย่างที่เขาชอบ มันเป็นสิ่งที่ดีที่จะมีกล่องหลวม เจ้าบ่าวใส่ฉัน และทำให้ฉัน มีข้าวโอ๊ต เขาลูบหัวฉัน พูดอย่างอ่อนโยน และเดินออกไปในคอกข้างๆฉัน ยืนอ้วนสีเทาม้า
สวัสดี , ' ฉันกล่าวว่า " . ชื่อของคุณคืออะไร ? "
" merrylegs , " เขากล่าวว่า การเปิดรอบ ผมหล่อมาก ฉันแบกหญิงสาวบนหลังของฉัน และบางครั้งผมก็พาคุณนายกอร์ดอนออกในหนึ่งของรถม้า . เธอจะอยู่ข้างๆฉันในกล่อง ? " ค่ะ

งั้น " ฉันกล่าวว่า ฉันหวังว่าคุณเป็นอย่างดีประพฤติ , เขากล่าวว่า . ผมไม่เหมือนใครกัด '
.หัวม้าดูจากร้านเกิน มันเป็นทรงสูงสีน้ำตาล แมร์ เธอดูไม่พอใจ ดังนั้น คุณเป็นคนที่ทำให้ฉันออกจากกล่อง ' เธอพูด
" ขอโทษ " ผมพูด " แต่คนที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่ ดังนั้น มันไม่ได้เป็นความผิดของฉัน ฉันไม่อยากเถียงกับใคร ฉันเพียงต้องการที่จะอยู่ในความสงบ
ต่อมา merrylegs บอกฉันเกี่ยวกับม้าสีน้ำตาลสูง .
'ginger มีนิสัยของการกัดคน' เขาอธิบาย
" วันหนึ่ง เธอกัดเจมส์ในแขน และมิสฟลอร่าและคุณเจสซี่ เด็กกลัวที่จะเข้าไปคงที่ ถ้าคุณไม่กัด ผมหวังว่าพวกเขาจะเริ่มมาอีกแล้ว
ผมบอกเขาว่า ผมไม่เคยกัดอะไรเลยนอกจากหญ้าและไม่สามารถเข้าใจว่าทำไมขิงบิตประชาชน .
' หนึ่งเคยใจดีกับเธอก่อน เธอมาที่นี่ ' merrylegs .' จอห์น และ เจมส์ ทำทั้งหมดที่พวกเขาสามารถที่จะช่วยเธอ และเจ้านายของเราจะไม่เคยไม่น่ารักเลยนะ ผมอายุ 12 ขวบ และฉันรู้ว่าไม่มีสถานที่ที่ดีสำหรับม้าทั้งหมดรอบประเทศ กว่า นี้ จอห์นได้รับมา 14 ปี และเป็นเจ้าบ่าวที่ดีที่สุดที่เคยมีมา และคุณไม่เคยเห็นคนเลี้ยงม้าอ่อนโยนกว่า เจมส์ ไม่มีเหตุผลที่ขิงไปกัดใครมันเป็นความผิดของเธอ ที่เธอไม่ได้อยู่ในกล่อง '
ชื่อของเจ้าบ่าว คือ จอห์น ผู้ชาย เช้าวันต่อมา เขาได้ออกนมของเขาและให้ฉันดูแลดี แล้วใส่อานบนหลังฉัน herode ฉันช้าๆก่อน จากนั้นก็เลาะแล้วที่วิ่ง เรากลับมาผ่านสวนสาธารณะที่เราเจอกัน คุณและคุณนายกอร์ดอน พวกเขาหยุดและจอห์นกระโดดลงมา
" คือ จอห์น เขาไป ? นายกอร์ดอน
บอกว่า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.