“So, were you able to protect them?

“So, were you able to protect them?”


She already knew it.


“If you could go back in time, do you think you can change the outcome?”


She already knew. So―


“That’s right. You can’t protect anything. Not a single person.”


― please, stop….


“Huuu… huk…”


Everything was as Rajas said. Not just her comrades from back home, but she couldn’t protect the merchants as well. Even if she went back in time, it would have been a repeat. That despair, those tears, she couldn’t stop them.


She could never win against this mazoku. That was right. Never.


It was painful. The cold reality was more cruel than the physical pain. Bitterness of having to hear that she couldn’t do anything. That was the main point.


“Acknowledge it, no, you’ve already started to acknowledge it, didn’t you? About what a pathetic existence you are.”


“I…. I am….”


“It was your fault. All of it. No exceptions. They all died because of you.”


“Ah―”


“Isn’t that right?”


“AH! AAAAAHHHHHHHH!!”


She dropped the sword that was supporting her and all strength went out from underneath her. Arms hung carelessly and shoulders drooped without any strength.


There was no strength left to hold on to the sword.


“......”


“― finally broken?”


A joyous voice that carried a conclusion pierced her body.


That was right. She was broken. There was no more will to fight against Rajas. Everything that was precious to her, all her pride, her body which had everything taken away from; She didn’t care what happened to it.


“Hmph. Now you don’t even have any worth for me to kill you personally. Just like your loved ones before you, it’s fitting that you die after being played around.”


She could see Rajas signal his subordinates after speaking. Several mazokus that were being protected by his dark aura immediately responded to his signal.


At the end of her fading sight, she could see mazokus drawing closer. Racing to be the first one to kill her. What came clearly in her sight were the claws that would rob her life, unkempt appearances, disgusting smiles and malice-filled murky eyes. Everything turned into a slow motion as they drew closer.


“Ah….”


That was what flowed out of her voice.


….. Why was it? Why was her end like this? Was it not enough that everything precious to her was taken away, that she was humiliated and had lost? Did her heart had to be crushed as well? She wanted to live upright so far and lived upright until now.


But it was a mistake. Why was it a mistake? Why did it lead to such a tragic end.


Hope didn’t exist. Then who made the word “hope”? What was the word made for? It didn’t exist anywhere in the world.


That was right. It was useless to chase after a hope. It was useless to cling to it as well. Hope was nothing but a cruel trick to sink humans deeper into a pit of despair. How foolish was she for having believed such a thing existed until now?


What sprouted along with tears was a curse against the world that forced miseries on her. And―


“Someone. Help….”


What came out of her mouth was a desire truly like her. How could she wish for a salvation even after everything turned out like this. There was no way such a miracle existed in this world. Not a single chance, but―


Just as she was about to close her eyes against encroaching darkness, thundering noise passed by her.


Glowing blue lightning blinded her and everything became white. Mazokus that were attacking, sky filled with darkness, everything disappeared. The ruinous earth, Rajas, everything disappeared into the white light.


When the noise and the blinding light died down, all the mazokus that were rushing towards her had disappeared.


She looked around her. Without her noticing, someone gently wiped the warm tears that obscured her vision.


And there stood―


“Who are you?”


Something black fluttered. The one who stood before her was someone she knew. That boy who wore black and gave off a silent aura never seen before was―

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ดังนั้น คุณสามารถปกป้องพวกเขา"เธอรู้แล้วมัน"หากคุณสามารถย้อนกลับในเวลา คุณคิดว่า คุณสามารถเปลี่ยนแปลงผล"เธอรู้แล้ว So―"ถูกต้อง คุณไม่สามารถป้องกันอะไร ไม่คนเดียว"―กรุณา หยุด..." Huuu...ฮัก..."เสร็จ Rajas กล่าว ไม่ใช่แค่เธอสหายจากกลับบ้าน แต่เธอไม่สามารถปกป้องพ่อค้าเช่นกัน แม้ว่าเธอกลับไปในเวลา ก็จะได้รับซ้ำ ที่สิ้นหวัง น้ำตาเหล่านั้น เธอไม่สามารถหยุดพวกเขาได้เธอไม่เคยลุ้นกับ mazoku นี้ ที่ถูกต้อง ไม่เคยมันเป็นความเจ็บปวด ความจริงเย็นโหดร้ายยิ่งกว่าความเจ็บปวดทางร่างกายได้ ความขมขื่นต้องได้ยินว่า เธอไม่มี ที่เป็นจุดหลัก"ยอมรับ ไม่มี คุณแล้วเริ่มรับทราบมัน ไม่คุณ เกี่ยวกับสิ่งที่ดำรงอยู่น่าสงสารคุณอยู่""ฉัน... ฉันนี้... ""มันเป็นความผิดของคุณ ทั้งหมดของมัน ไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดตาย เพราะคุณ""Ah―""ไม่ใช่หรือ""อา AAAAAHHHHHHHH !!"เธอลดลงดาบที่ได้สนับสนุนเธอ และแรงทั้งหมดก็ออกจากใต้ตัวเธอ แขนแขวนลวก ๆ และไหล่ drooped โดยไม่มีแรงใด ๆ มีความแข็งแรงไม่มีเหลือเก็บดาบ“......”"―เสียในที่สุด"เสียงความสุขที่ดำเนินการสรุปเจาะร่างกายที่ถูกต้อง เธอถูกตัดขาด ไม่มีที่จะต่อสู้กับ Rajas ได้ ทุกอย่างที่มีค่ากับเธอ ภูมิใจเธอ ร่างกายของเธอที่มีทุกอย่างที่ถ่ายจาก เธอไม่ได้ดูแลอะไรให้มัน"Hmph ตอนนี้ คุณไม่จำเป็นมีมูลค่าสำหรับฉันจะฆ่าคุณเอง เหมือนคุณรักก่อนที่จะ มันเหมาะตายหลังจากการเล่นใกล้เคียงกัน"เธอเห็น Rajas สัญญาณผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลังจากการพูด Mazokus หลายที่มีการป้องกัน โดยออร่าของเขามืดทันทีตอบสนองกับสัญญาณของเขาปลายสายตาซีดของเธอ เธอเห็น mazokus วาดใกล้ชิด แข่งเป็น คนแรกที่จะฆ่าเธอ สิ่งที่มาอย่างชัดเจนในสายตาของเธอถูกเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอ ลำลอง ยายยิ้มและเจ็บแค้นที่เต็มไปด้วยดวงตาขุ่น ทุกอย่างกลายเป็นการเคลื่อนไหวช้าพวกเขาเข้ามาใกล้ชิด"อา..."นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจากเสียงของเธอ….. ทำไมถึงเป็นอย่างไร ทำไมต้องเป็นเธอสิ้นสุดเช่นนี้ ก็มันไม่เพียงพอที่ทุกอย่างมีค่ากับเธอ ว่า เธอควย และหายไป หัวใจของเธอจะถูกขยี้ด้วยหรือไม่ เธออยากมีชีวิตอยู่เพื่อให้ตรง และอยู่ตรงจนถึงขณะนี้ แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมถึงเป็นความผิดพลาด ทำไมมันนำไปสู่จุดสิ้นสุดดังกล่าวน่าเศร้าไม่มีความหวัง ใครทำแล้ว คำว่า "ความหวัง" คำว่าทำเพื่ออะไร มันไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ในโลก ที่ถูกต้อง ประโยชน์ที่จะไล่หลังหวังได้ มันเป็นประโยชน์ที่จะยึดมันเป็นอย่างดี ความหวังคืออะไรแต่เคล็ดลับที่โหดร้ายจะจมมนุษย์ลึกลงไปในหลุมของความสิ้นหวัง วิธีโง่ได้เธอไม่เชื่อว่าเป็นสิ่งที่มีอยู่จนถึงขณะนี้อะไรงอกพร้อมกับน้ำตาถูกสาปกับโลกที่บังคับ miseries เธอ And―"คน ช่วย..."อะไรออกมาจากปากของเธอมีความปรารถนาอย่างแท้จริงเช่นเธอ ว่าเธอต้องการความรอดแม้หลังจากที่ทุกอย่างเปิดออกเช่นนี้ ความมหัศจรรย์ที่มีอยู่ในโลกนี้ไม่มีทางได้ ไม่เดียวโอกาส but―เหมือนว่าเธอจะปิดดวงตาของเธอกับความมืดบางส่วน สนั่นเสียงผ่าน โดยเธอ สายฟ้าสีฟ้าเรืองแสงตาบอดของเธอ และทุกอย่างเป็นสีขาว Mazokus ที่ถูกโจมตี ท้องฟ้าที่เต็มไป ด้วยความมืด ทุกอย่างหายไป โลก ruinous, Rajas ทุกอย่างหายเข้าไปในแสงสีขาวเมื่อเสียงและแสงจ้าตายลง mazokus ที่วิ่งได้ต่อเธอฉันหายไป เธอมองไปรอบ ๆ เธอ โดยเธอสังเกตเห็น คนเบา ๆ เช็ดน้ำตาอบอุ่นที่บดบังวิสัยทัศน์ของเธอ และมี stood―"คุณเป็นใคร"สิ่งที่ดำ fluttered ผู้ที่ยืนอยู่ก่อนเธอถูกใครบางคนที่เธอรู้ว่า ที่เด็กที่สวมสีดำ และให้ปิดออร่าความเงียบที่เคยเห็นมาก่อน was―

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดังนั้นเป็นคุณสามารถที่จะปกป้องพวกเขา?" เธอก็รู้อยู่แล้วว่ามัน. "ถ้าคุณสามารถย้อนเวลากลับไปทำคุณคิดว่าคุณสามารถเปลี่ยนผล?" เธอก็รู้อยู่แล้ว ทีเรา"ที่เหมาะสม คุณไม่สามารถป้องกันอะไร ไม่ได้เป็นคนเดียว. " - โปรดหยุด ... . " huuu ... huk ... " ทุกอย่างเป็น Rajas กล่าวว่า ไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนสนิทของเธอจากบ้านกลับ แต่เธอไม่สามารถป้องกันผู้ค้าได้เป็นอย่างดี แม้ว่าเธอเดินกลับในเวลาก็จะได้รับการทำซ้ำ สิ้นหวังว่าน้ำตาเหล่านั้นเธอไม่สามารถหยุดพวกเขา. เธอไม่เคยชนะกับ mazoku นี้ ที่ถูกต้อง ไม่เคย. มันเป็นความเจ็บปวด ความจริงเป็นสิ่งที่โหดร้ายเย็นมากกว่าความเจ็บปวดทางกาย ความขมขื่นของการมีที่จะได้ยินว่าเธอไม่สามารถทำอะไร นั่นคือจุดหลัก. "ยอมรับมันไม่มีคุณได้เริ่มต้นแล้วที่จะยอมรับมันไม่ได้คุณ? เกี่ยวกับสิ่งที่ดำรงอยู่น่าสงสารคุณอยู่. " " ผม ... ฉัน ... . " " มันเป็นความผิดของคุณ ทั้งหมดของมัน. ไม่มีข้อยกเว้น. พวกเขาทั้งหมดตายเพราะคุณ. " " Ah- " " ไม่ถูกต้องหรือไม่? " " อา! AAAAAHHHHHHHH !! " เธอลดลงดาบที่ได้รับการสนับสนุนและความแข็งแรงของเธอทั้งหมดก็ออกไปจากใต้ของเธอ แขนแขวนลวกและไหล่ drooped โดยไม่ต้องมีความแข็งแรงใด ๆ . ไม่มีกำลังเหลือที่จะยึดมั่นในดาบ. " ...... " "- ทำลายในที่สุด" เสียงมีความสุขที่ดำเนินการสรุปเจาะร่างกายของเธอ. ที่ถูกต้อง . เธอเสีย ไม่มีจะเพิ่มขึ้นในการต่อสู้กับ Rajas เป็น ทุกอย่างที่มีค่าที่เธอภาคภูมิใจของเธอทั้งหมดร่างกายของเธอซึ่งมีทุกอย่างที่นำออกไปจาก; เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน. "ฮึ่ม ตอนนี้คุณไม่ได้มีมูลค่าใด ๆ สำหรับผมที่จะฆ่าคุณเอง เช่นเดียวกับคนที่คุณรักก่อนที่คุณก็เหมาะสมที่คุณตายหลังจากที่ถูกเล่นรอบ. " เธอจะได้เห็นสัญญาณ Rajas ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลังจากที่พูด หลาย mazokus ที่ถูกป้องกันโดยกลิ่นอายมืดของเขาทันทีตอบสนองต่อสัญญาณของเขา. ในตอนท้ายของการมองเห็นการซีดจางของเธอเธอจะได้เห็น mazokus วาดภาพใกล้ชิด แข่งที่จะเป็นคนแรกที่จะฆ่าเธอ สิ่งที่มาอย่างชัดเจนในสายตาของเธอเป็นกรงเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอปรากฏรุงรังรอยยิ้มที่น่าขยะแขยงและความอาฆาตพยาบาทที่เต็มไปด้วยดวงตามืด ทุกอย่างกลายเป็นการเคลื่อนไหวช้าขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ ๆ . "อ่า ... ." นั่นคือสิ่งที่ไหลออกมาจากเสียงของเธอ. ... .. ทำไมมันได้หรือไม่ ทำไมเธอคือจุดจบเช่นนี้หรือไม่ คือมันไม่พอที่จะทำให้ทุกอย่างมีค่ากับเธอถูกนำตัวออกไปว่าเธอเป็นคนต่ำต้อยและได้หายไป? ทำหัวใจของเธอจะต้องมีการบดเช่นกัน? เธออยากจะมีชีวิตอยู่ตรงเพื่อให้ห่างไกลและอาศัยอยู่ตรงจนถึงขณะนี้. แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมมันเป็นความผิดพลาดหรือไม่? มันไม่ได้นำไปสู่การดังกล่าวในตอนท้ายที่น่าเศร้าทำไม. หวังไม่ได้อยู่ จากนั้นที่ทำให้คำว่า "ความหวัง"? อะไรคือคำว่าสร้างขึ้นมาเพื่อ? มันไม่ได้อยู่ที่ใดในโลก. ที่ถูกต้อง มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ตามความหวัง มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะยึดติดกับมันเช่นกัน หวังเป็นอะไร แต่เป็นเคล็ดลับที่โหดร้ายที่จะจมมนุษย์ลึกลงไปในหลุมแห่งความสิ้นหวัง วิธีโง่เธอสำหรับการมีความเชื่อเช่นสิ่งที่มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้? สิ่งที่แตกหน่อพร้อมกับน้ำตาเป็นคำสาปแช่งกับโลกที่บังคับให้ทุกข์ทรมานกับเธอ And- "ใครบางคน ช่วยให้ ... . " สิ่งที่ออกมาจากปากของเธอมาคือความปรารถนาอย่างแท้จริงเหมือนเธอ วิธีการที่เธออาจต้องการให้ความรอดแม้หลังจากที่ทุกอย่างเปิดออกมาเช่นนี้ มีวิธีเช่นมหัศจรรย์ที่มีอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ ไม่ได้เป็นโอกาสเดียวที่จัดตาเช่นเดียวกับที่เธอกำลังจะปิดตาของเธอกับรุกล้ำเข้าไปในความมืดเสียงฟ้าร้องผ่านโดยเธอ. ฟ้าผ่าสีฟ้าเรืองตาบอดของเธอและทุกอย่างกลายเป็นสีขาว Mazokus ที่ถูกโจมตีท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดทุกอย่างหายไป แผ่นดินย่อยยับ, Rajas ทุกอย่างหายไปในแสงสีขาว. เมื่อเสียงและแสงสว่างจ้าตายลงทุก mazokus ที่ถูกวิ่งต่อเธอได้หายไป. เธอมองรอบ ๆ ตัวเธอ โดยไม่สังเกตเห็นเธอคนเบา ๆ เช็ดน้ำตาอบอุ่นที่บดบังวิสัยทัศน์ของเธอ. และมี stood- "คุณเป็นใคร?" บางสิ่งบางอย่างสีดำเบาโผบิน เป็นผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอเป็นคนที่เธอรู้ว่า เด็กผู้ชายคนนั้นที่สวมสีดำและให้ปิดกลิ่นอายเงียบเคยเห็นมาก่อน was-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ดังนั้น , คุณสามารถที่จะปกป้องพวกเขา ? "เค้ารู้อยู่แล้ว ." ถ้าคุณย้อนเวลาได้ คุณคิดว่าคุณสามารถเปลี่ยนแปลงผลการแข่งขันได้หรือไม่ ? "เธอรู้แล้ว ดังนั้นผมอยาก" ใช่แล้ว คุณไม่สามารถปกป้องอะไรเลย ไม่ได้เป็นคนเดียว .ผมอยากหยุด . . . . . . ." huuu เหวอ . . . . . . . . . . . . . . "ทุกอย่างเป็นราจัสกล่าว ไม่เพียงแค่เธอสหายจากที่บ้าน แต่เธอไม่สามารถปกป้องพ่อค้าด้วย ถ้าเธอกลับไปในเวลา มันก็พูดตาม ที่สิ้นหวัง น้ำตานั้น เธอไม่สามารถหยุดพวกเขาได้เธอไม่มีวันเอาชนะมาโซคุ . ที่ถูก ไม่เคยมันเจ็บปวดมาก ความจริงเย็นชาโหดร้ายกว่าความเจ็บปวดทางกาย ความขมขื่นที่ต้องได้ยินว่า เธอไม่สามารถทำอะไรได้ นั่นคือประเด็นหลัก" ยอมรับว่า มัน ไม่ คุณได้เริ่มที่จะยอมรับมัน , ใช่มั้ย ? เกี่ยวกับสิ่งที่น่าสมเพชชีวิตคุณ”" ฉัน . . . . . . ฉัน . . . . . . . "" มันเป็นความผิดของคุณ ทั้งหมด ไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดตายเพราะคุณ”" อ่า ผมอยาก "" ไม่ใช่เหรอ ? "" อ๊ะ ! น้าอ่า ! "เธอทำดาบที่สนับสนุนเธอ และความแข็งแกร่งทั้งหมดออกไปจากใต้ของเธอ แขนและไหล่ แขวน ใช้ drooped หมดแรงไม่มีแรงเหลือที่จะจับดาบ" . . . . . . . "" ผมอยากเสียในที่สุด ? "โสมนัสที่นำสรุปเสียงแทงร่างของเธอที่ถูก เธอเสีย ไม่มีจะต้องต่อสู้กับราจัส . ทุกอย่างที่ล้ำค่าของเธอ ความภาคภูมิใจของเธอ ร่างกายของเธอซึ่งถูกแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเธอไม่ได้ดูแลสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน" หืม ตอนนี้คุณไม่ควรให้ฉันฆ่านายด้วยตัวเอง เช่นเดียวกับคนที่คุณรักก่อน มันเหมาะแล้วหรือที่ท่านตายหลังจากถูกเล่น .เธออาจเห็นสัญญาณราจัสลูกน้องหลังจากพูด หลาย mazokus ที่ถูกป้องกันด้วยออร่าสีดำของเขาทันทีตอบสนองสัญญาณของเขาในตอนท้ายของเธอจางหายไป สายตาเธอเห็นภาพวาด mazokus ใกล้ชิด แข่งเป็นคนแรกที่จะฆ่าเธอ อะไรมาชัดเจนในสายตาของเธอถูกกรงเล็บที่จะปล้นชีวิตของเธอปรากฏรุงรัง รอยยิ้มและความน่าขยะแขยงเต็มเล็ดลอดสายตา ทุกอย่างกลายเป็นภาพช้าตามที่พวกเขาดึงเข้ามาใกล้" อ่า . . . . . "นั่นคือสิ่งที่ไหลออกมาจากเสียงของเธอ. . . . . ทำไมเหรอ ? ทำไม เธอจบแบบนี้ มันไม่เพียงพอ ทุกอย่างมีค่าของเธอถูกจับตัวไป เธอถูกทำให้ขายหน้าและได้สูญเสีย ? ทำหัวใจเธอให้แหลกเช่นกัน เธออยากจะอยู่ตรงไกลมากและอยู่ตรง จนถึงตอนนี้แต่มันเป็นความผิดพลาด ทำไมมันผิดด้วยเหรอ ? ทำไมมันทำให้เรื่องจบเศร้าหวังว่าคงไม่มี แล้วที่ทำให้คำว่า " ความหวัง " อะไรคือคำว่าทำเพื่อ ? มันไม่ได้อยู่ที่ใดก็ได้ในโลกที่ถูก มันไม่มีประโยชน์ที่จะไล่ตามความหวัง มันไม่มีประโยชน์ที่จะยึดติดกับมันเช่นกัน หวังว่าไม่มีอะไรแต่โหดร้ายจมมนุษย์ลึกเข้าไปในคุกมืด วิธีการโง่ เธอมีความเชื่อเช่นนั้นอยู่จนถึงตอนนี้สิ่งที่งอกพร้อมกับน้ำตาเป็นคำสาปกับโลกที่ทำให้ความเศร้าของเธอ และ ผมอยาก" ใครบางคน " ช่วย . . . . . . .สิ่งที่ออกมาจากปากเธอมีความปรารถนาอย่างแท้จริงเหมือนเธอ เธอต้องการให้รอด ทั้งๆที่ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ ไม่มีทางที่มหัศจรรย์นะมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ ไม่มีโอกาส แต่ผมอยากตอนที่เขากำลังจะหลับตาลงกับ encroaching ความมืด เสียงสนั่นผ่านเธอสายฟ้าสีฟ้าเรืองแสงตาบอดของเธอและทุกอย่างกลายเป็นสีขาว mazokus ที่ถูกโจมตี , ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดมิด ทุกอย่างก็หายไป การย่อยยับโลก ราจัส ทุกอย่างหายไปในแสงสีขาวเมื่อเสียงและแสงเจิดจ้าเสียชีวิตลงทั้งหมด mazokus ที่วิ่งมาหาเธอหายตัวไปเธอมองไปรอบๆ โดยที่เธอไม่รู้ บางคนค่อย ๆเช็ดน้ำตาอุ่นที่บดบังการมองเห็นของเธอและผมอยากยืนอยู่" นายเป็นใคร ? "บางอย่างสีดำหวั่นไหว . คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอมีคนที่เธอรู้จัก เด็กผู้ชายที่สวมสีดำและให้ปิดเงียบร่าไม่เคยเห็นมาก่อนคือผมอยาก