At present I was going to see Ransom in answer to a wire which had said 'Come down Thursday if
possible. Business.' I guessed what sort of business he meant, and that was why I kept on telling myself
that it would be perfectly delightful to spend a night with Ransom and also kept on feeling that I was not
enjoying the prospect as much as I ought to. It was the eldila that were my trouble. I could just get used
to the fact that Ransom had been to Mars ... but to have met an eldil, to have spoken with something
whose life appeared to be practically unending. Even the journey to Mars was bad enough. A man who
has been in another world does not come back unchanged. One can't put the difference into words. When
the man is a friend it may become painful: the old footing is not easy to recover. But much worse was
my growing conviction that, since his return, the eldila were not leaving him alone. Little things in his
conversation, little mannerisms, accidental allusions which he made and then drew back with an
awkward apology, all suggested that he was keeping strange company; that there were-well visitors-at
that cottage.
As I plodded along the empty, unfenced road which runs across the middle of Worchester Common I
tried to dispel my growing sense of malaise by analysing it. What, after all, was I afraid of? The moment
I had put this question I regretted it. I was shocked to find that I had mentally used the word 'afraid'. Up
till then I had tried to pretend that I was feeling only distaste, or embarrassment, or even boredom. But
the mere word afraid had let the cat out of the bag. I realised now that my emotion was neither more, nor
less, nor other, than fear. And I realised that I was afraid of two things-afraid that sooner or later I
myself might meet an eldil, and afraid that I might get 'drawn in'. I suppose everyone knows this fear of
getting 'drawn in'-the moment at which a man realises that what had seemed mere speculations are on
the point of landing him in the Communist Party or the Christian Church-the sense that a door has just
slammed and left him on the inside. The thing was such sheer bad luck. Ransom himself had been taken
to Mars (or Malacandra) against his will and almost by accident, and I had become connected with his
affair by another accident. Yet here we were both getting more and more involved in what I could only
describe as inter-planetary politics. As to ' my intense wish never to come into contact with the eldila
myself, I am not sure whether I can make you understand it. It ' was something more than a prudent
desire to avoid creatures , ' alien in kind, very powerful, and very intelligent. The truth was that all I
heard about them served to connect two things which one's mind tends to keep separate, and that
connecting gave one a sort of shock. We tend to think about non-human intelligences in two distinct
categories which we label 'normal' and 'supernatural' respectively. We think, in one mood, of Mr. Wells'
Martians (very unlike the real Malacandrians, by ' the bye), or his Selenites. In quite a different mood we
let our minds loose on the possibility of angels, ghosts, fairies, and the like. But the very moment we are
compelled to recognise a creature in either class as real the distinction begins to get blurred: and when it
is a creature like an eldil the distinction vanishes altogether. These things were not animals-to that extent
one had to classify them with the second group; but they had some kind of material vehicle whose
presence could (in principle) be scientifically verified. To that extent they belonged to the first group.
The distinction between natural and supernatural, in fact, broke down; and when it had done so, one
realised how great a comfort it had been-how it had eased the burden of intolerable strangeness which
this universe imposes on us by dividing it into two halves and encouraging the mind never to think of
both in the same context. What price we may have paid for this comfort in the way of false security and
accepted confusion of thought is another matter.
'This is a long, dreary road,' I thought to myself. 'Thank goodness I haven't anything to carry.' And then,
with a start of realisation, I remembered that I ought to be carrying a pack, containing my things for the
ปัจจุบัน ผมจะเห็นเรียกค่าไถ่ในคำตอบเพื่อลวดซึ่งได้กล่าวว่า ' มาวันพฤหัสถ้า
ที่สุด ธุรกิจ ' ฉันเดาว่าสิ่งที่ประเภทของธุรกิจที่เขาตั้งใจ และนั่นคือเหตุผลที่ฉันเฝ้าบอกตัวเองว่า มันก็จะสมบูรณ์
น่ายินดีที่จะใช้จ่ายคืนกับค่าไถ่และยังเก็บไว้ในความรู้สึกที่ผมไม่ได้
เพลิดเพลินกับโอกาสเท่าที่ควร . มันเป็น eldila ที่เป็นปัญหาของผมผมขอใช้
ความจริงที่ว่าเรียกค่าไถ่ไปดาวอังคาร . . . . . . . แต่จะได้เจอ eldil เพื่อพูดบางอย่าง
ชีวิตของใคร ปรากฏเป็นเกือบจะไม่มีที่สิ้นสุด แม้การเดินทางไปยังดาวอังคารก็แย่พอแล้ว คนที่
ได้รับในอีกโลกหนึ่งไม่กลับไม่เปลี่ยนแปลง ไม่สามารถใส่กันเป็นคำพูด เมื่อ
ผู้ชายเพื่อนมันอาจจะเจ็บปวดหรือไม่หลักเก่าไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะกู้คืน แต่ที่แย่คือ
เติบโตความเชื่อมั่นว่า ตั้งแต่เขากลับมา , eldila ไม่ทิ้งเค้าไว้คนเดียว สิ่งเล็ก ๆน้อย ๆในการสนทนาของเขา
นิสัยน้อย , อุบัติเหตุซึ่งพระองค์ทรงอธิฐานแล้วดึงกลับมาพร้อมกับ
ขอโทษเลย แนะนำว่า เขาทำให้บริษัทต่างด้าว ว่า มีผู้เข้าชมแล้ว
อยู่ที่กระท่อมผม plodded ตามว่าง unfenced ซึ่งวิ่งข้ามถนนกลางวอร์เชสเตอร์ทั่วไปผม
พยายามที่จะปัดเป่าความรู้สึกวิงเวียนของฉันเติบโต โดยศึกษามัน ที่ , หลังจากทั้งหมด , ผมกลัว ? ขณะนี้
ผมใส่คำถามนี้ผมเสียดาย ผมตกใจที่พบว่าฉันมีจิตใจที่ใช้คำว่า ' กลัว ' จนขึ้น
จากนั้นฉันก็พยายามทำเป็นว่าผมรู้สึกเพียงความรังเกียจ หรืออับอายหรือแม้แต่ความเบื่อหน่าย แต่กลัวมีเพียงคำ
ปล่อยแมวออกจากถุง ฉันตระหนักแล้วว่า อารมณ์ของฉัน ไม่มีมากขึ้นหรือน้อยลง
หรืออื่น ๆที่มากกว่าความกลัว และฉันตระหนักว่าฉันไม่กลัว 2 อย่าง กลัวว่าไม่ช้าก็เร็วผม
ตัวเองอาจพบ eldil และกลัวว่าฉันอาจจะได้รับ ' วาด ' ฉันคิดว่าทุกคนรู้ว่านี้กลัว
รับ ' วาด ' - ช่วงเวลาที่ผู้ชายตระหนักว่าสิ่งที่ได้ประจักษ์เพียงคาดเดาบน
จุดเชื่อมโยงไปถึงเขาในพรรคคอมมิวนิสต์ หรือ คริสเตียน คริสตจักร ความรู้สึกที่ประตูเพิ่ง
กระแทกและปล่อยให้เขาอยู่ข้างใน สิ่งที่เป็นเชียร์ โชคร้าย ไถ่ตัวเองได้ถูกถ่าย
ดาวอังคาร ( หรือมาลาแคนดรา ) เค้าจะต่อต้าน และเกือบจะโดยอุบัติเหตุและฉันได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับเรื่องชู้สาวของเขา
โดยอุบัติเหตุอีก แต่ที่นี่เราได้รับมากขึ้นและเกี่ยวข้องมากขึ้นในสิ่งที่ฉันสามารถอธิบายเป็นการเมือง
ระหว่างดาวเคราะห์ เป็น ' รุนแรงหวังไม่เคยเข้ามาติดต่อกับ eldila
ผมไม่แน่ใจว่าฉันสามารถทำให้คุณเข้าใจมัน มันเป็นสิ่งที่มากกว่าความฉลาด
เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งมีชีวิตต่างด้าวในประเภทที่มีประสิทธิภาพมาก และ มาก ฉลาด ความจริงก็คือ ฉันได้ยินเกี่ยวกับพวกเขาเสิร์ฟ
เพื่อเชื่อมต่อสองสิ่งซึ่งจิตใจมีแนวโน้มที่จะให้แยกต่างหาก และการเชื่อมต่อให้
จัดเรียงของช็อก เรามักจะคิดเกี่ยวกับมนุษย์ ปัญญา ในประเภทที่แตกต่างกันสอง
เราติดป้ายว่า ' ปกติ ' และ ' เหนือธรรมชาติ ' ตามลำดับ เราคิดว่าหนึ่งในอารมณ์ของคุณเวลส์ '
ดาวอังคาร ( มากแตกต่างจาก malacandrians จริงตาม ' บาย ) หรือ selenites . ในค่อนข้างอารมณ์ที่แตกต่างเรา
ให้จิตใจของเราหลวมบนความเป็นไปได้ของเทวดา , ผี , นางฟ้า , และชอบ แต่ตอนนี้เรา
บังคับจำสิ่งมีชีวิตในชั้นเรียนจริง ความแตกต่างเริ่มจะเบลอ และเมื่อมัน
เป็นสิ่งมีชีวิตเหมือน eldil ความแตกต่างหายไปทั้งหมดสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นสัตว์ขนาดนั้น
มีจำแนกไว้กับอีกกลุ่ม แต่ก็มีบางชนิดของวัสดุยานพาหนะที่มี
ตนได้ ( โดยหลักการ ) ถูกตรวจสอบอย่าง เพื่อขอบเขตที่เป็นของกลุ่มแรก .
ความแตกต่างระหว่างธรรมชาติและเหนือธรรมชาติ ในความเป็นจริง ยากจนลง และเมื่อได้ทำดังนั้นหนึ่ง
ตระหนักถึงวิธีการที่ดีความสบายมันได้ว่ามันได้ปลดเปลื้องภาระเหลือทนของธรรมดาที่
จักรวาลนี้เรียกเก็บกับเรา โดยแบ่งออกเป็นสองซีก และกระตุ้นจิตใจไม่เคยคิด
ทั้งในบริบทเดียวกัน ราคาที่เราอาจจะจ่ายเพื่อความสะดวกสบายนี้ในทางของการรักษาความปลอดภัยปลอมและ
ยอมรับสับสนคิดว่าเป็นเรื่องอื่น
นี่คือยาว หรือถนน' ผมคิดกับตัวเอง . . . ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ได้พก . ' แล้ว
กับการเริ่มต้นของความเข้าใจ ผมจำได้ว่าผมควรจะแบกแพ็ค ประกอบด้วยเรื่อง ของฉันสำหรับ
การแปล กรุณารอสักครู่..