A tremendous feeling made the Noble

A tremendous feeling made the Noblesse stop drinking his deluxe prepared by his subject, Frankenstein. He put his tea back to its plate with narrowed eyes.

Surely, something was wrong, the human concluded. He too did feel something, but instead of it being negative, it was a good one. It was made of ensurance and protection, as well as warmth. He couldn't figure what it really was so he asked his master.

"Master, what was that feeling?"

Raizel stayed silent for awhile, but answered in a few minutes. He replied with his usual mannerism, but with more confidence and meaning.

"She has awakened." The Noblesse stood with his elegant posture and looked at the window. Frankenstein rose a brow in confusion.

"Who exactly has awakened as you mentioned Master?"

His red orbs shone even if it was still daylight, then turned to the direction where his companion is standing.

"My doctor."

In the deep blue sea, there lies a coffin, alone in the darkness of the ocean. The coffin has its sediments stuck on it, telling that it was there for hundreds of years. It would be very shocking for it to open by itself, nevertheless it happened. Bubbles began spreading around the antique. Even though it was already dark, a person's shadow formed.

In the view above, the sea began to split into two. Then by the seashore, a woman stood walking away from the salty water. Her clothes were drenched, but after she got out of the water, her clothes transformed into another one and the sea was one again.

In all beings, she would be the most beautiful woman they could ever see. She had porcelain skin that every girl would kill to get it. Her dark brown hair is golden by the rays of the sun and her red blood eyes reflected the red sea. The natural blush embedded on her cheeks will always be misundertood as a makeup, also her rosy lips. She wore a white gothic dress that stops just above her knees with gold embroidery lines. Her feet are covered by dark boots that's not higher than her knees. All in all, everything is perfect and everything suits her.

She looked from right to left to know where and when. She grew tired of just looking at her surroundings and used her supernatural power to know everything. Her bloody red eyes glowed as she touched the ground. Then everything was absorbed by her mind, everything about this planet's changes. She exhaled and stood up, planning to go back to her homeland. But before she could teleport, she remembered a man.

A man who was the most powerful among all the beings, who experienced death many times in a video game, and who's obsessed with ramen. The Noblesse was not lonely anymore. He's not alone anymore, he wasn't glued in his house, always looking outside at his small window. He got new friends, new people around him. He changed and he changed the people around him too. She laughed at the thought about him working hard to cope on technology of the present time.

She sighed and looked at the sky with a smile.

"Time to cure my patient, huh?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกอย่างมากที่ทำหยุด Noblesse ที่ดื่มเขาห้องเตรียม โดยเรื่องของเขา แฟรงเกนสไตน์ เขาใส่ชาของเขากลับไปแผ่นขอบตาแน่นอน สิ่งที่ถูกต้อง สรุปมนุษย์ เขาเกินไปไม่รู้สึกบางสิ่งบางอย่าง แต่แทนที่มันเป็นลบ มันเป็นดีอย่างหนึ่ง ทำ ensurance และการป้องกัน ตลอดจนความอบอุ่น เขาไม่คิดอะไรจริง ๆ ก็ให้เขาถามเจ้านายของเขา"หลัก สิ่งที่เป็นความรู้สึกที่"Raizel พักเงียบสักครู่ แต่ตอบในไม่กี่นาที เขาตอบว่า มีจริตนิยมปกติของเขา แต่ มีความมั่นใจและความหมายเพิ่มเติม"เธอได้ตื่นขึ้น" Noblesse ที่ยืน ด้วยท่าทางที่สง่างามของเขา และมองที่หน้าต่าง แฟรงเกนสไตน์กุหลาบคิ้วในความสับสน"ที่ว่าได้ตื่นขึ้นเป็นหลักหรือไม่"เขา orbs สีแดงส่องแม้ก็ตามฤดูกาล แล้วหันไปทิศทางที่ยืนคู่"แพทย์ของฉัน"ในความสวยงาม มีอยู่ในโลงศพ คนเดียวในความมืดของทะเล โลงศพมีตะกอนติดอยู่บนมัน บอกว่า มันก็มีหลายร้อยปี มันจะตกใจมากมันจะเปิด ด้วยตัวเอง แต่ มันเกิดขึ้น ฟองอากาศเริ่มแพร่กระจายรอบเก่า แม้ว่ามันเป็นสีเข้ม เงาของบุคคลเกิดขึ้นในมุมมองด้านบน ทะเลเริ่มแบ่งเป็นสอง แล้ว โดยชอร์ ผู้หญิงยืนเดินห่างจากน้ำเค็ม เสื้อผ้าของเธอเปียกโชก แต่หลังจากที่เธอได้จากน้ำ เสื้อผ้าของเธอกลายเป็นอีกหนึ่ง และทะเลเป็นหนึ่งอีกครั้งในสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เธอจะเป็นผู้หญิงสวยที่สุดที่พวกเขาเคยเห็น เธอมีผิวพอร์ซเลนที่จะฆ่าหญิงสาวทุกคนจะได้รับมัน ผมสีน้ำตาลเข้มของเธอเป็นสีทอง โดยรังสีของดวงอาทิตย์ และดวงตาสีแดงเลือดของเธอสะท้อนทะเลแดง อายธรรมชาติที่ฝังอยู่บนแก้มของเธอเสมอจะเป็น misundertood เป็นการแต่งหน้า นอกจากนี้ริมฝีปากของเธอโรซี่ เธอสวมชุดโกธิคสีขาวว่าหยุดเหนือหัวเข่าของเธอกับปักทองสาย เท้าของเธอตั้งอยู่ โดยเข้มรองเท้าที่ไม่สูงกว่าหัวเข่าของเธอ ทั้งหมดในทุก ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ และทุกอย่างที่เหมาะกับเธอเธอมองจากขวาไปซ้ายจะรู้ที่ไหน และเมื่อ เธอเบื่อดูเพียงที่สภาพแวดล้อมของเธอเติบโต และใช้อำนาจเหนือธรรมชาติที่เธอรู้ทุกอย่าง ตาแดงเลือดเธอสวมเธอสัมผัสพื้นดิน แล้ว ทุกอย่างถูกดูดซึม โดยจิตใจของเธอ ทุกอย่างเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของโลกนี้ เธอ exhaled และลุกขึ้นยืน การวางแผนจะกลับไปบ้านเกิดของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะ teleport เธอคนนั้นคนที่ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในบรรดาทั้งหมดของสิ่งมีชีวิต ผู้มีประสบการณ์ตายหลายครั้งในวิดีโอเกม และผู้ที่หมกมุ่นอยู่กับราเม็ง Noblesse ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป เขาไม่เพียงอย่างเดียวอีกต่อไป เขาไม่ได้ติดกาวในบ้าน เสมอดูนอกหน้าต่างเล็ก ๆ ของเขา เขาได้เพื่อนใหม่ ใหม่อดใจ เขาเปลี่ยน และเขาเปลี่ยนคนรอบตัวเขาเกินไป เธอหัวเราะความคิดเกี่ยวกับเขาทำงานอย่างหนักเพื่อรับมือกับเทคโนโลยีของปัจจุบันเธอถอนหายใจ และมองท้องฟ้า ด้วยรอยยิ้ม"เวลาในการรักษาผู้ป่วยของฉัน ฮะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ทำให้ Noblesse หยุดดื่มของเขาดีลักซ์ที่จัดทำโดยเรื่องของเขา, Frankenstein เขาใส่ชาของเขากลับไปที่จานกับดวงตาหรี่.

แน่นอนบางอย่างผิดปกติของมนุษย์ได้ข้อสรุป เขาก็ไม่รู้สึกอะไร แต่แทนของมันถูกลบก็เป็นหนึ่งที่ดี มันถูกสร้างขึ้นของ ensurance และการคุ้มครองเช่นเดียวกับความอบอุ่น เขาไม่สามารถคิดสิ่งที่มันจริงๆคือเขาจึงถามเจ้านายของเขา.

"Master สิ่งที่เป็นความรู้สึกว่า?"

Raizel อยู่เงียบ ๆ สักพัก แต่ตอบในไม่กี่นาที เขาตอบด้วยคำพูดที่ติดปากของเขาตามปกติ แต่มีความมั่นใจมากขึ้นและความหมาย.

"เธอได้ตื่นขึ้น." Noblesse ยืนอยู่กับท่าทางที่สง่างามของเขาและมองไปที่หน้าต่าง Frankenstein เพิ่มขึ้นคิ้วในความสับสน.

"ใครว่าตื่นขึ้นมาในขณะที่คุณกล่าวถึงปริญญาโท?"

ลูกกลมสีแดงของเขาส่องถึงแม้ว่ามันจะยังคงเป็นเวลากลางวันจากนั้นก็หันไปในทิศทางที่เพื่อนของเขาจะยืนอยู่.

"แพทย์ของฉัน."

ในท้องทะเลสีคราม มีโลงศพอยู่คนเดียวในความมืดของมหาสมุทร โลงศพมีตะกอนของมันติดอยู่ในนั้นบอกว่ามันเป็นเรื่องที่มีมานับร้อยปี มันจะเป็นที่น่าตกใจมากสำหรับเพื่อเปิดด้วยตัวเอง แต่มันเกิดขึ้น ฟองเริ่มแพร่กระจายทั่วโบราณ แม้ว่ามันจะเป็นอยู่แล้วเข้มเงาของคนที่เกิดขึ้น.

ในมุมมองข้างต้นทะเลเริ่มที่จะแบ่งออกเป็นสอง แล้วตามด้วยชายทะเลผู้หญิงคนหนึ่งยืนเดินออกไปจากน้ำเค็ม เสื้อผ้าของเธอถูกเปียกโชก แต่หลังจากที่เธอได้ออกจากน้ำเสื้อผ้าของเธอกลายเป็นอีกคนหนึ่งและทะเลเป็นอีกครั้งหนึ่ง.

ในมนุษย์ทุกคนที่เธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่พวกเขาเคยได้เห็น เธอได้พอร์ซเลนผิวที่ผู้หญิงทุกคนจะฆ่าจะได้รับมัน ผมสีน้ำตาลเข้มของเธอเป็นสีทองจากรังสีของดวงอาทิตย์และตาสีแดงเลือดของเธอสะท้อนให้เห็นถึงทะเลแดง อายธรรมชาติที่ฝังอยู่บนแก้มของเธอจะถูก misundertood เป็นแต่งหน้ายังริมฝีปากเป็นสีดอกกุหลาบของเธอ เธอสวมชุดโกธิคสีขาวที่จะหยุดอยู่เหนือหัวเข่าของเธอที่มีเส้นเย็บปักถักร้อยทอง เท้าของเธอถูกปกคลุมไปด้วยรองเท้าสีเข้มที่ไม่สูงกว่าหัวเข่าของเธอ ทั้งหมดในทุกทุกอย่างเป็นที่สมบูรณ์แบบและทุกอย่างที่เหมาะกับเธอ.

เธอมองจากขวาไปซ้ายจะรู้ว่าที่ไหนและเมื่อไหร่ เธอเติบโตเหนื่อยเพียงมองหาที่สภาพแวดล้อมของเธอและใช้อำนาจเหนือธรรมชาติของเธอที่จะรู้ทุกอย่าง ดวงตาสีแดงเลือดเธอส่องสว่างขณะที่เธอสัมผัสพื้นดิน แล้วทุกอย่างถูกดูดกลืนโดยใจของเธอทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้ เธอหายใจออกและลุกขึ้นยืนวางแผนที่จะกลับไปที่บ้านเกิดของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะส่งผ่านทางไกลเธอจำได้ว่าชายคนหนึ่ง.

ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในหมู่มนุษย์ทุกคนที่มีประสบการณ์การตายหลายครั้งในวิดีโอเกมและผู้ที่หมกมุ่นอยู่กับราเม็ง Noblesse ก็ไม่เหงาอีกต่อไป เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปเขาก็ไม่ได้ติดกาวในบ้านของเขามักจะมองนอกหน้าต่างเล็ก ๆ ของเขา เขาได้เพื่อนใหม่, ผู้คนใหม่ ๆ รอบตัวเขา เขาเปลี่ยนและเขาเปลี่ยนคนรอบตัวเขามากเกินไป เธอหัวเราะในความคิดเกี่ยวกับเขาทำงานอย่างหนักเพื่อรับมือกับเทคโนโลยีของเวลาปัจจุบัน. the

เธอถอนหายใจและมองไปที่ท้องฟ้าด้วยรอยยิ้ม.

"ใช้เวลาในการรักษาผู้ป่วยของฉันเหรอ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้สึกที่มหาศาลาโนเบร ซหยุดดื่มดีลักซ์ เตรียมเรื่องของเขา แฟรงเก้นสไตน์ เขาใส่ชาของเขากลับไปที่จานกับคอดตาอย่างแน่นอน , อย่างผิดมนุษย์ กล่าวทิ้งท้าย เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่แทนที่จะเป็นลบ มันเป็นดีหนึ่ง มันทำด้วย ensurance และการป้องกัน รวมทั้งความอบอุ่น เขาไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร เขาจึงถามอาจารย์ของเขา" อาจารย์ รู้สึกยังไง ? "raizel นิ่งเงียบสักพัก แต่ตอบในไม่กี่นาที เขาตอบพร้อมกับธรรมเนียมปฏิบัติปกติของเขา แต่ด้วยความมั่นใจมากขึ้นและมีความหมาย" เธอตื่นแล้ว " โนเบร ซยืนอยู่ด้วยท่าทางสง่างามของเขาและมองไปที่หน้าต่าง Frankenstein กุหลาบคิ้วในความสับสน" ใครฟื้นตามที่คุณกล่าวถึงอาจารย์ ? "กลมสีแดงของเขาส่องแสง แม้ว่ามันยังสว่างอยู่เลย แล้วหันไปยังทิศทางที่เพื่อนยืนอยู่" หมอ "ในท้องทะเลลึก มีโลงศพอยู่เพียงลำพังในความมืดของมหาสมุทร โลงศพมีตะกอนติดมัน บอก ว่า มันมีได้หลายร้อยปี มันคงจะช็อกมันเปิดเองมาก แต่มันก็เกิดขึ้น ฟองเริ่มกระจายไปทั่ว โบราณ แม้ว่ามันจะมืดแล้ว บุคคลเงารูปแบบในมุมมองข้างต้น ทะเลเริ่มแยกออกเป็นสอง แล้วตามชายทะเล ผู้หญิงยืนเดินห่างจากน้ำเค็ม เสื้อของเธอเปียก แต่หลังจากที่เธอขึ้นมาจากน้ำ เสื้อผ้าของเธอกลายเป็นอีกหนึ่งและทะเลเป็นหนึ่งอีกครั้งในสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเห็น เธอมีเครื่องเคลือบผิวที่ผู้หญิงทุกคนจะฆ่าเพื่อให้ได้มันมา ผมสีน้ำตาลเข้มของเธอเป็นสีทองโดยรังสีของดวงอาทิตย์และนางแดงเลือดตาสะท้อนให้เห็นทะเลสีแดง บลัชธรรมชาติฝังอยู่บนแก้มของเธอจะ misundertood เป็นแต่งหน้าและริมฝีปากแดงระเรื่อ เธอสวมชุดสีขาวแบบกอธิคที่หยุดเพียงแค่เหนือเข่าของเธอกับสายปักทอง เท้าของเธอถูกปกคลุมด้วยสีดำรองเท้าที่ไม่สูงกว่าหัวเข่า ทั้งหมดนี้ ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ และทุกอย่างที่เหมาะกับเธอเธอมองจากขวาไปซ้าย จะรู้ว่าที่ไหนและเมื่อไหร่ เธอเบื่อที่จะมองสภาพแวดล้อมของเธอและใช้พลังเหนือธรรมชาติ เธอจะรู้ทุกสิ่ง ดวงตาสีแดงของเธอเลือดเรืองแสงเมื่อเธอสัมผัสพื้นดิน แล้วทุกอย่างก็ถูกดูดซึมโดยจิตใจเธอ ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกใบนี้เปลี่ยนแปลง เธอหายใจออก และยืนขึ้น วางแผนที่จะกลับไปบ้านเกิดของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะหายตัว เธอนึกถึงผู้ชายผู้ชายที่มีอำนาจมากที่สุดในหมู่มนุษย์ทั้งหมดที่ประสบความตายหลายต่อหลายครั้ง ในเกม และผู้ที่หมกมุ่นกับราเมน ที่โนเบร ซไม่เหงาอีกต่อไป เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป เขาไม่ได้ติดกาว ในบ้าน เสมอ มองออกไปที่หน้าต่างเล็ก ๆของเขา เขามีเพื่อนใหม่ ผู้คนใหม่ ๆเขา เขาเปลี่ยนไป เขาเปลี่ยนคนรอบข้างด้วย เธอหัวเราะเมื่อคิดถึงเขาทำงานหนักเพื่อรับมือกับเทคโนโลยีปัจจุบันเธอถอนหายใจและมองท้องฟ้าด้วยรอยยิ้ม" เวลารักษาคนไข้ของฉันเหรอ