dried by a solar dryer. On the othe

dried by a solar dryer. On the other hand, Bryden and Ragland [1996] have studied the whole tree by utilizing a deep, fixed-bed combustor/gasifier. Wood logs 20 cm in diameter were smouldered in a 3.7 m deep fuel-bed. However, Kayal et al. [1994] used an updraft gasifier with bundles of long jute sticks (15 cm long and 1 cm outer diameter). Saravanakumar and Haridasan [2002] in their studies observed that wood logs could be pyrolysed in the temperature range of about 275-325º C. The ratio of volume loss of wood per second to volume of the wood used is found to be 0.0015, indicating the long-range feasibility of adopting this method. From this experiment, they have also learnt that controlled pyrolysis of wood is a desirable strategy. The loss of wood in the process is negligible. The time for fuel-wood preparation is short. Conventional updraft gasification has the advantage that it can burn very wet wood and converts all of the biomass to combustible gas. It has the disadvantages that the gas can contain up to 20 % volatiles from the wood, and so is unsuitable for operation of engines. A new form of updraft gasifier, the “top-lit updraft gasifier” (also called the “inverted downdraft gasifier”), was developed in 1991 [Reed, 1991]. If the reaction takes place at the top of the fuel charge, the volatiles are burned by the incoming air from the bottom, forming a bed of charcoal on top of the fuel. These gases then pass through the charcoal, resulting in tar levels from 100-2000 ppm, depending on the superficial velocity of the gases [Reed et al., 1999; 2001]. Because the reaction moves countercurrent to the air, the fuel-bed is burned at the same rate as the reaction moves against the fuel. The top-lit updraft gasifier is now being widely used for cooking and power generation. With dry wood it can also produce more than 20 % of a good grade of charcoal. Top- and bottom-lit gasifiers are fundamentally very different. The bottom-lit gasifier is a “char-burning, tarmaking” gasifier, while the top-lit gasifier is a “tar-burning, charcoal-making” gasifier. Both forms of gasifier have been tested and are discussed in this paper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แห้ง โดยอบพลังงานแสงอาทิตย์ บนมืออื่น ๆ Bryden และ Ragland [1996] ได้ศึกษาแผนภูมิทั้งหมด โดยใช้ combustor/gasifier ลึก เตียง- บันทึกไม้เส้นผ่าศูนย์กลาง 20 ซม.ได้ smouldered ใน 3.7 เมตรลึกน้ำมันเตียง อย่างไรก็ตาม Kayal et al. [1994] ใช้เป็น updraft gasifier มีการรวมกลุ่มของไม้ปอยาว (ยาว 15 ซ.ม.และ 1 ซม.เส้นผ่าศูนย์กลางภายนอก) Saravanakumar และ Haridasan [2002] ในการศึกษาสังเกตว่า บันทึกไม้อาจจะ pyrolysed ในช่วงอุณหภูมิของเกี่ยวกับ C. 275-325º อัตราส่วนการสูญเสียปริมาตรของไม้ต่อให้ปริมาตรของไม้ที่ใช้อยู่จะ 0.0015 ระบุโครงการระยะยาวของการใช้วิธีนี้ จากการทดลองนี้ พวกเขาได้นอกจากนี้ยังเรียนรู้ที่ควบคุมชีวภาพของไม้เป็นกลยุทธ์ที่ต้องการ การสูญเสียของไม้ในกระบวนการเป็นระยะ เวลาสำหรับการเตรียมเชื้อเพลิงไม้เป็นระยะสั้น Updraft ธรรมดาการแปรสภาพเป็นแก๊สมีข้อดีที่สามารถเขียนไม้เปียกมาก และแปลงของชีวมวลที่จะเผาไหม้แก๊ส มันมีข้อเสียที่ว่า ก๊าซสามารถประกอบด้วยค่าการ volatiles 20% จากไม้ และเพื่อให้ เหมาะสมสำหรับการทำงานของเครื่องยนต์ แบบใหม่ของ updraft gasifier ที่ "ด้านสว่าง updraft gasifier" (หรือที่เรียกว่า "กลับ downdraft gasifier"), ได้รับการพัฒนาในปีพ.ศ. 2534 [ลิ้น 1991] ถ้าปฏิกิริยาเกิดขึ้นที่ด้านบนของค่าธรรมเนียมเชื้อเพลิง volatiles ที่เขียน โดยอากาศขาเข้าจากด้านล่าง ขึ้นรูปเตียงถ่านด้านเชื้อเพลิง ก๊าซเหล่านี้แล้วผ่านถ่าน ทาร์ระดับจาก 100-2000 ppm ขึ้นอยู่กับความเร็วที่ผิวเผินของก๊าซเกิด [Reed et al., 1999; 2001] เนื่องจากปฏิกิริยาเลื่อน countercurrent ลม เตียงน้ำมันเขียนในอัตราเดียวกันกับย้ายปฏิกิริยากับเชื้อเพลิง Gasifier updraft สว่างด้านบนเป็นตอนนี้ถูกใช้สำหรับทำอาหาร และสร้างพลังงาน ด้วยไม้แห้ง ที่สามารถผลิตมากกว่า 20% ของเกรดดีของถ่าน Gasifiers แสงด้านบน และด้านล่างมีความแตกต่างกันมาก Gasifier สว่างด้านล่างเป็น gasifier แบบ "เขียนอักขระ tarmaking", gasifier สว่างด้านบนเป็น gasifier "เขียนทาร์ ถ่านทำ" รูปแบบของ gasifier ได้รับการทดสอบ และจะกล่าวถึงในเอกสารนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แห้งด้วยเครื่องเป่าแสงอาทิตย์ ในทางตรงกันข้าม, Bryden และแร๊กแลนด์ [1996] ได้ศึกษาทั้งต้นไม้โดยใช้ลึกเตาเผาคงเตียง / gasifier ไม้ล็อก 20 ซม. ในเส้นผ่าศูนย์กลางถูก smouldered ในน้ำมันเชื้อเพลิง 3.7 เมตรเตียงลึก อย่างไรก็ตาม Kayal et al, [1994] ใช้กระแส gasifier กับการรวมกลุ่มของไม้ปอยาว (15 เซนติเมตรยาว 1 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางภายนอก) Saravanakumar และ Haridasan [2002] ในการศึกษาของพวกเขาสังเกตเห็นว่าบันทึกไม้อาจจะ pyrolysed ในช่วงอุณหภูมิประมาณ275-325ºซีอัตราส่วนของการสูญเสียปริมาณของไม้ต่อวินาทีปริมาณของไม้ที่ใช้จะพบว่ามี 0.0015 แสดงให้เห็น ความเป็นไปได้ในระยะยาวของการใช้วิธีการนี​​้ จากการทดลองนี้พวกเขายังได้เรียนรู้ว่าไพโรไลซิควบคุมไม้เป็นกลยุทธ์ที่น่าพอใจ การสูญเสียของไม้ในกระบวนการเป็นเล็กน้อย เวลาสำหรับการเตรียมเชื้อเพลิงไม้สั้น ก๊าซกระแสการชุมนุมมีความได้เปรียบที่จะสามารถเผาไหม้ไม้เปียกมากและแปลงทั้งหมดของชีวมวลก๊าซติดไฟ แต่ก็มีข้อเสียที่ก๊าซสามารถมีได้ถึง 20% สารระเหยจากไม้และอื่น ๆ ไม่เหมาะสมสำหรับการทำงานของเครื่องยนต์ รูปแบบใหม่ของ gasifier กระแสที่ "ด้านบนไฟกระแส gasifier" (เรียกว่า "ฤๅษี downdraft gasifier") ได้รับการพัฒนาในปี 1991 [กก 1991] หากปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นที่ด้านบนของค่าใช้จ่ายน้ำมันเชื้อเพลิง, สารระเหยที่มีการเผาโดยอากาศที่เข้ามาจากด้านล่างกลายเป็นเตียงของถ่านด้านบนของน้ำมันเชื้อเพลิง ก๊าซเหล่านี้แล้วผ่านถ่านที่มีผลในระดับน้ำมันดินจาก 100-2000 ppm ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเร็วตื้น ๆ ของก๊าซ [กก et al, 1999. 2001] เพราะปฏิกิริยาทวนย้ายไปในอากาศเชื้อเพลิงเตียงถูกเผาในอัตราเดียวกับปฏิกิริยาย้ายกับน้ำมันเชื้อเพลิง กระแสไฟด้านบน gasifier ขณะนี้ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในการปรุงอาหารและการผลิตไฟฟ้า ด้วยไม้แห้งก็ยังสามารถผลิตได้มากกว่า 20% ของเกรดดีของถ่าน ยอดผลิตก๊าซและด้านล่างไฟเป็นพื้นฐานที่แตกต่างกันมาก gasifier ด้านล่างไฟคือ "ถ่านเผาไหม้ tarmaking" gasifier ในขณะที่ด้านบน gasifier ไฟคือ "tar เผาถ่านทำ" gasifier ทั้งสองรูปแบบของการผลิตก๊าซได้รับการทดสอบและได้รับการกล่าวถึงในบทความนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อบแห้งด้วยเครื่องอบแห้งพลังงานแสงอาทิตย์ บนมืออื่น ๆ , ไบรเดิ้น Ragland [ 1996 ] และศึกษาต้นไม้ทั้งต้น โดยการใช้ลึก , เบด / เตาผลิตก๊าซ บันทึก 20 เซนติเมตร เป็นไม้ smouldered ใน 3.7 เมตร ลึกเชื้อเพลิงที่เตียง อย่างไรก็ตาม คายาล et al . [ 1994 ] ใช้ขึ้นเครื่องผลิตก๊าซกับการรวมกลุ่มของปอ แท่งยาว ( 15 ซม. ยาว 1 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลาง )และ saravanakumar haridasan [ 2002 ] ในการศึกษาของพวกเขา สังเกตว่า ท่อนไม้อาจเป็นไพโรไลซ์ในช่วงอุณหภูมิประมาณ 275-325 º C อัตราส่วนของปริมาณการสูญเสียไม้วินาทีต่อปริมาตรของไม้ที่ใช้ คือ พบว่ามีการผลิต ระบุความเป็นไปได้ในระยะยาวของการใช้วิธีนี้ จากการทดลองนี้พวกเขายังได้เรียนรู้ที่จะควบคุมการเผาไม้ เป็นกลยุทธ์ที่พึงปรารถนา การสูญเสียของไม้ในกระบวนการเป็นเล็กน้อย เวลาสำหรับการเตรียมไม้เชื้อเพลิงมันสั้น ก๊าซขึ้นปกติมีข้อดีที่สามารถเผาไหม้ไม้เปียกมากและแปลงทั้งหมดของชีวมวลเพื่อการรั่วไหลของแก๊ส . มันมีข้อเสียว่า ก๊าซที่สามารถมีได้ถึง 20 % สารระเหยจากไม้และไม่เหมาะสมกับการทำงานของเครื่องยนต์ รูปแบบใหม่ของ updraft ผลิตก๊าซ , " ด้านบนสว่างขึ้นผลิตก๊าซ " ( เรียกว่า " คว่ำเตาผลิตก๊าซ " ) ที่ถูกพัฒนาขึ้นใน พ.ศ. 2534 [ รีด , 1991 ) ถ้าปฏิกิริยาจะเกิดขึ้นที่ด้านบนของค่าใช้จ่ายน้ำมันเชื้อเพลิง , สารระเหยจะถูกเผาโดยอากาศเข้ามาจากด้านล่างขึ้นด้านบนของเตียง ถ่านเชื้อเพลิงก๊าซเหล่านี้แล้วผ่านถ่าน เป็นผลในระดับจากทาร์ 100-2000 ppm ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเร็วของก๊าซที่ตื้น [ รีด et al . , 1999 ; 2544 ] เพราะปฏิกิริยาขยับทวนในอากาศ เชื้อเพลิง เตียงถูกเผาไหม้ในอัตราเดียวกับการย้ายกับเชื้อเพลิง ด้านบนไฟขึ้นเตาผลิตก๊าซเชื้อเพลิง ปัจจุบันถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในการปรุงอาหารและผลิตกระแสไฟฟ้าไม้แห้งก็ยังสามารถผลิตได้มากกว่า 20 % ของเกรดดีของถ่าน ด้านบนและด้านล่างจ้า gasifiers จะแตกต่างกันในรายละเอียดมาก ด้านล่างจ้าได้ไปเป็น " ถ่านเผา tarmaking " เครื่องผลิตก๊าซ ในขณะที่ด้านบนจ้าได้ไปเป็น " น้ำมันดินเผา ถ่าน ทำให้ " ผลิตก๊าซ ทั้งรูปแบบของการผลิตก๊าซที่ได้รับการทดสอบและมีการกล่าวถึงในรายงานนี้
.