A challenge for primary classroom t

A challenge for primary classroom teachers is to maintain students’ engagement with learning tasks while catering for their diverse needs, capabilities and interests. Multiple pedagogical approaches are employed to promote on-task behaviours in the mathematics classroom. There is a general assumption by educators that games ignite children’s on-task behaviours, but there is little systemically researched empirical data to support this claim. This paper compares students’ on-task behaviours during non-digital game-playing lessons compared with non-game-playing lessons. Six randomly selected grade 5 and 6 students (9–12 year olds) were observed during ten mathematics lessons. A total of 2,100 observations were recorded via an observational schedule and analysed by comparing the percentage of exhibited behaviours. The study found the children spent 93 % of the class-time exhibiting on-task engagement during the game-playing lessons compared with 72 % during the non-game-playing lessons. The game-playing lessons also promoted greater incidents of student talk related to the mathematical task (34 %) compared with the non-game-playing lessons (11 %). These results support the argument that games serve to increase students’ time-on-task in mathematics lessons. Therefore, it is contended that use of games explicitly addressing the mathematical content being taught in a classroom is one way to increase engagement and, in turn, potential for learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความท้าทายสำหรับครูผู้สอนห้องเรียนหลักคือการ รักษาระดับการมีส่วนร่วมของนักเรียน ด้วยการเรียนรู้งานในขณะที่สำหรับความต้องการหลากหลายของพวกเขา ความสามารถ และความสนใจ แนวทางสอนหลายที่ถูกว่าจ้างเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมในงานในห้องเรียนคณิตศาสตร์ มีสมมติฐานทั่วไป โดยการศึกษาว่า เกมจุดประกายเด็กบนงานพฤติกรรม แต่มีน้อย systemically วิจัยข้อมูลเชิงประจักษ์เพื่อสนับสนุนการเรียกร้องนี้ กระดาษนี้เปรียบเทียบพฤติกรรมในงานของนักเรียนในระหว่างเรียนเล่นเกมส์แบบดิจิทัลเมื่อเทียบกับบทเรียนที่ไม่ใช่เกมเล่น หกนักเรียนสุ่มเลือกเกรด 5 และ 6 (อายุ 9 – 12 ปี) ถูกตั้งข้อสังเกตในระหว่างบทเรียนคณิตศาสตร์ที่สิบ จำนวน 2,100 สังเกตถูกบันทึกผ่านทางตารางการสังเกต และวิเคราะห์ โดยการเปรียบเทียบร้อยละของพฤติกรรมที่แสดง การศึกษาพบว่า เด็กใช้ 93% ของเวลาเรียนที่จัดแสดงนิทรรศการในงานหมั้นระหว่างบทเรียนเล่นเกมเปรียบเทียบกับ 72% ระหว่างบทเรียนไม่ใช่เกมเล่น เล่นเกมส์บทเรียนยัง มีการส่งเสริมมากกว่าเหตุการณ์นักศึกษาพูดคุยเกี่ยวข้องกับงานทางคณิตศาสตร์ (34%) เมื่อเทียบกับบทเรียนที่ไม่ใช่เกมที่เล่น (11%) ผลลัพธ์เหล่านี้สนับสนุนอาร์กิวเมนต์ที่ให้บริการเกมเพื่อเพิ่มนักเวลาในงานในการเรียนคณิตศาสตร์ ดังนั้น มันจะ contended ที่ ใช้เกมอย่างชัดเจนกับเนื้อหาทางคณิตศาสตร์ที่สอนในชั้นเรียนเป็นวิธีหนึ่งในการเพิ่มการมีส่วนร่วม และ มีศักยภาพสำหรับการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความท้าทายสำหรับครูผู้สอนในชั้นเรียนหลักคือการรักษาการมีส่วนร่วมของนักเรียนในการเรียนรู้กับงานในขณะที่อาหารสำหรับความต้องการที่หลากหลายความสามารถและความสนใจของพวกเขา วิธีการสอนหลายที่ถูกว่าจ้างในการส่งเสริมพฤติกรรมเกี่ยวกับงานในห้องเรียนคณิตศาสตร์ มีสมมติฐานทั่วไปโดยนักการศึกษาว่าเกมจุดชนวนพฤติกรรมของเด็กในงานมี แต่มีน้อยวิจัยระบบข้อมูลเชิงประจักษ์เพื่อสนับสนุนการเรียกร้องนี้ กระดาษนี้จะเปรียบเทียบนักเรียนพฤติกรรมเกี่ยวกับงานในระหว่างเกมการเล่นบทเรียนไม่ใช่ดิจิตอลเมื่อเทียบกับบทเรียนที่ไม่ใช่การเล่นเกม หกชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 6 สุ่มเลือกนักเรียน (เด็กอายุ 9-12 ปี) ถูกตั้งข้อสังเกตในช่วงสิบบทเรียนคณิตศาสตร์ รวมเป็น 2,100 สังเกตถูกบันทึกผ่านทางตารางการสังเกตการณ์และวิเคราะห์โดยการเปรียบเทียบอัตราร้อยละของพฤติกรรมการจัดแสดง ผลการศึกษาพบเด็กใช้เวลา 93% ของชนชั้นเวลาการจัดแสดงการมีส่วนร่วมในงานในระหว่างการเรียนการเล่นเกมเมื่อเทียบกับ 72% ในช่วงที่ไม่ใช่การเล่นเกมบทเรียน บทเรียนการเล่นเกมยังให้ความสำคัญมากขึ้นในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของการพูดคุยของนักเรียนที่เกี่ยวข้องกับงานทางคณิตศาสตร์ (34%) เมื่อเทียบกับที่ไม่ใช่การเล่นเกมบทเรียน (11%) ผลเหล่านี้สนับสนุนการโต้แย้งว่าเกมให้บริการเพื่อเพิ่มนักเรียนเวลาบนงานในการเรียนคณิตศาสตร์ ดังนั้นจึงเกี่ยงว่าใช้บริการของเกมอย่างชัดเจนอยู่เนื้อหาทางคณิตศาสตร์ที่ได้รับการสอนในห้องเรียนเป็นวิธีหนึ่งที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมและในที่สุดก็มีศักยภาพในการเรียนรู้