In Africa, the non-forested portion

In Africa, the non-forested portion of humid zone and the
sub-humid part of sub-Saharan Africa are the areas with
the greatest opportunity for expanding crop and livestock
production. In this part of Africa, the greater half of the
ruminant population are reared (over 232 million heads of
cattle and 343 million heads of sheep and goats)
(FAOSTAT, 2005).
This huge continental resource plays multi-factorial
roles in mixed crop-livestock farming system. Hence, it
has been proved that livestock production through
improved production strategies could play a significant
role in the development of a sustainable and environmentally
friendly agriculture in efforts to ensure food
security, poverty alleviation and effective utilization of
natural resources (Afework et al., 2004; Shaw, 2004).
Economical loss due to occurrence foot-and-mouth
disease (FMD) is tremendous that occurred due to death
of young animals, marked reduction in milk yield, abortion
in advanced stage of pregnancy and reduced working
ability of the animals, reduced quality and quantity of
meat, reduction in fertility, loss of quality of semen in
breeding bull, etc., and the disease also restricts the
possible export of livestock and livestock products
(Yadav, 2003).
The poor farmers are most sufferers by FMD, because
of non-availability of vaccine (FAO and OIE, 2012) and
lack of awareness about vaccination program (Singh et
al., 1987. Furthermore, the economic losses due to FMD
were more to the marginal farmers.In Ethiopia, outbreaks
of FMD frequently occur in the pastoral herds (Sahle,
2004). This is mainly due to lack of effective vaccine, absence of livestock movement control and absence of systematic disease surveillance and reliable epidemiolo-gical data. However, it is likely that the disease is under-reported due to comparatively high tolerance of local breeds to the clinical episodes of the disease (Leforban, 2005). Therefore, it seems that FMD is more prevalent and has been one of the major causes for considerable economic loss of the rural communities in Ethiopia. Providing veterinary services to the communities according to the western model has proven difficult due to lack of infrastructure and the veterinarian has limited experience in harsh environments of pastoral system. Thus, participatory approach methods become important in disease investigations and in implementing different disease prevention and control strategies in developing countries, particularly in working with rural and pastoral communities. This is also of paramount importance to draw the indigenous knowledge and reach experience of the communities on the diseases of their locality (Leyland, 1991).
Furthermore, there is extensive traditional or ethno-veterinary knowledge that pastoralists have been known to possess and on which they rely to diagnose or treat many diseases (Rufael et al., 2006). It is possible that the proper collection and analysis of data for diseases like FMD that are often under reported by conventional veterinary services. Therefore, data collection in pastoral areas can better be managed in participatory manners. Participatory rural appraisal (PRA) is a systematic data gathering activity carried out by a multidisciplinary team to reveal the unidentified facts about a community (Lelo et al., 1995). Veterinarians and livestock workers have used and are presently using a variety of PRA methods to investigate animal health problems (Catley, 1997). The tools include interviewing, scoring and ranking, and visualization such as seasonal calendars, maps, Venn diagrams and flow charts.
Therefore, this study is designed with the objectives to determine the mortality and morbidity of major livestock diseases as compared to FMD and to assess the perception and understanding of community about the disease in the area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในแอฟริกา ส่วนไม่มองของเขตชื้นและส่วนย่อยชื้นของแอฟริกาใต้ซาฮาราเป็นพื้นที่ที่มีโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการขยายการเพาะปลูกและปศุสัตว์การผลิต ในส่วนนี้ของแอฟริกา ครึ่งหลังของการมีประชากร ruminant ผลิตภัณฑ์ (232 ล้านหัววัวควายและ 343 ล้านหัวแกะและแพะ)(FAOSTAT, 2005)ทรัพยากรนี้ยุโรปใหญ่เล่นหลายแฟกบทบาทในระบบการทำฟาร์มปศุสัตว์พืชผสม ดังนั้น มันได้รับการพิสูจน์การผลิตปศุสัตว์ที่ผ่านกลยุทธ์การผลิตดีขึ้นสามารถเล่นเป็นสำคัญบทบาทในการพัฒนาที่ยั่งยืน และสิ่งแวดล้อมเกษตรที่เป็นมิตรในความพยายามให้อาหารความปลอดภัย การบรรเทาความยากจน และการใช้มีประสิทธิภาพทรัพยากรธรรมชาติ (Afework et al., 2004 Shaw, 2004)ประหยัดการสูญเสียเนื่องจากเกิดเท้า และปากโรค (FMD) เป็นอย่างมากที่เกิดขึ้นจากความตายของสัตว์ เครื่องลดนมผลตอบแทน การทำแท้งในระยะขั้นสูงของการตั้งครรภ์และการทำงานลดลงความสามารถของสัตว์ ลดคุณภาพ และปริมาณของเนื้อ การลดความอุดมสมบูรณ์ การสูญเสียคุณภาพของน้ำเชื้อในพันธุ์วัว ฯลฯ และโรคจะจำกัดการสามารถส่งออกปศุสัตว์และผลิตภัณฑ์จากปศุสัตว์(Yadav, 2003)เกษตรกรยากจนแพ้มากที่สุด โดย FMD เนื่องจากไม่ใช่พร้อมของวัคซีน (FAO และสัตว์ระหว่างประเทศ 2012) และขาดความรู้เกี่ยวกับโปรแกรมวัคซีน (สิงห์ร้อยเอ็ดal., 1987 นอกจากนี้ การสูญเสียทางเศรษฐกิจเนื่องจาก FMDมีเกษตรกรกำไรมากขึ้นในเอธิโอเปีย ระบาดของ FMD มักเกิดขึ้นในฝูง pastoral ปริญญาบัตร (Sahle2004) . นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากวัคซีนมีประสิทธิภาพขาด ขาดงานปศุสัตว์ควบคุมเคลื่อนย้ายและการขาดงานของโรคระบบเฝ้าระวังและข้อมูลเชื่อถือได้ epidemiolo-gical อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มว่า โรคอยู่ภายใต้รายงานเนื่องจากอดทนสูงดีอย่างหนึ่งของสายพันธุ์ท้องถิ่นไปตอนทางคลินิกของโรคนี้ (Leforban, 2005) ดังนั้น มันดูเหมือนว่า FMD จะแพร่หลายมากขึ้น และได้รับหนึ่งในสาเหตุสำคัญจำนวนมากสูญเสียทางเศรษฐกิจของชุมชนชนบทในประเทศเอธิโอเปีย ให้สัตวแพทย์บริการชุมชนตามแบบตะวันตกได้พิสูจน์ยากเนื่องจากขาดโครงสร้างพื้นฐาน และสัตวแพทย์ที่มีจำกัดในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของระบบ pastoral ปริญญาบัตร ดังนั้น วิธีวิธีการมีส่วนร่วมเป็นสิ่งสำคัญ ในการสอบสวนโรค และดำเนินกลยุทธ์การควบคุมและป้องกันโรคต่าง ๆ ในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานกับชุมชนชนบท และ pastoral ปริญญาบัตร นี้ยังเป็นสิ่งสำคัญวาดพื้นความรู้ และประสบการณ์ของชุมชนในโรคของท้องถิ่น (Leyland, 1991) การเข้าถึงนอกจากนี้ มีแบบดั้งเดิม หรือ ethno-สัตวความรู้กว้างขวางที่ได้รู้จัก pastoralists มั่ง และที่พวกเขาต้องใช้การวินิจฉัย หรือรักษาโรคต่าง ๆ (Rufael และ al., 2006) เป็นไปได้ว่า คอลเลกชันที่เหมาะสมและการวิเคราะห์ข้อมูลโรคชอบ FMD ที่อยู่ภายใต้รายงาน โดยสัตวแพทย์บริการทั่วไป ดังนั้น เก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่ pastoral ปริญญาบัตรสามารถดีจัดการมารยาทแบบมีส่วนร่วมในการ ประเมินชนบทแบบมีส่วนร่วม (พระ) เป็นข้อมูลระบบที่รวบรวมกิจกรรมที่ดำเนินการ โดยทีมงาน multidisciplinary การเปิดเผยข้อเท็จจริงไม่ได้ระบุเกี่ยวกับชุมชน (Lelo และ al., 1995) งานสัตวแพทย์และปศุสัตว์ใช้ และปัจจุบันใช้วิธีพระต่าง ๆ เพื่อตรวจสอบปัญหาสุขภาพสัตว์ (Catley, 1997) เครื่องมือรวมถึงสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัว คะแนน และจัดอันดับ และแสดงภาพประกอบเพลงเช่นฤดูกาลปฏิทิน แผนที่ เวนน์ไดอะแกรม และแผนภูมิการไหลดังนั้น การศึกษานี้ถูกออกแบบให้ ด้วยวัตถุประสงค์ เพื่อกำหนดตายและ morbidity โรคปศุสัตว์ที่สำคัญเมื่อเทียบกับ FMD และ เพื่อประเมินการรับรู้และความเข้าใจของชุมชนเกี่ยวกับโรคในพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในแอฟริกาส่วนที่ไม่เป็นป่าเขตร้อนชื้นและ
ส่วนย่อยชื้นของ sub-Saharan Africa เป็นพื้นที่ที่มี
โอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการขยายการเพาะปลูกและการปศุสัตว์
การผลิต ในส่วนของทวีปแอฟริกานี้ครึ่งหนึ่งที่มากขึ้นของ
ประชากรสัตว์เคี้ยวเอื้องจะเลี้ยง (กว่า 232,000,000 หัวของ
วัวและ 343000000 หัวของแกะและแพะ)
(FAOSTAT, 2005).
ทรัพยากรทวีปใหญ่เล่นหลายปัจจัย
มีบทบาทสำคัญใน crop- ผสม ระบบการเลี้ยงสัตว์ จึง
ได้รับการพิสูจน์ให้เห็นว่าการผลิตปศุสัตว์ผ่าน
การปรับปรุงกลยุทธ์การผลิตจะได้เล่นอย่างมีนัยสำคัญ
ที่มีบทบาทในการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
การเกษตรที่เป็นมิตรในความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่าอาหาร
การรักษาความปลอดภัย, การบรรเทาความยากจนและการใช้ประโยชน์ที่มีประสิทธิภาพของ
ทรัพยากรทางธรรมชาติ (Afework et al., 2004 . ชอว์, 2004)
การสูญเสียทางเศรษฐกิจอันเนื่องมาจากการเกิดเท้าปากและ
โรค (FMD) เป็นอย่างมากที่เกิดขึ้นเนื่องจากการตาย
ของสัตว์เล็ก, การทำเครื่องหมายการลดลงของผลผลิตน้ำนมทำแท้ง
ในขั้นสูงของการตั้งครรภ์และการทำงานลดลง
ความสามารถของสัตว์ ที่มีคุณภาพลดลงและปริมาณของ
เนื้อสัตว์ที่ลดลงในความอุดมสมบูรณ์, การสูญเสียคุณภาพของน้ำอสุจิใน
การเพาะพันธุ์วัว ฯลฯ และโรคยัง จำกัด การ
ส่งออกเป็นไปได้ของผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์และปศุสัตว์
(ดัฟ 2003).
เกษตรกรที่ยากจนมีผู้ประสบภัยมากที่สุดโดย FMD เพราะ
ไม่ใช่ความพร้อมของวัคซีนแห่งสหประชาชาติ (FAO และ OIE, 2012) และ
การขาดความตระหนักเกี่ยวกับโปรแกรมการฉีดวัคซีน (ซิงห์และ
al., 1987 นอกจากนี้การสูญเสียทางเศรษฐกิจเนื่องจาก FMD
ได้มากขึ้นที่จะร่อแร่ farmers.In เอธิโอเปียระบาด
ของ FMD มักเกิดขึ้นในฝูงพระ (Sahle,
2004) นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการขาดของวัคซีนที่มีประสิทธิภาพขาดการควบคุมการเคลื่อนไหวการปศุสัตว์และการขาดการเฝ้าระวังโรคระบบและข้อมูล epidemiolo-Gical ที่เชื่อถือได้ แต่ก็เป็นไปได้ว่าการเกิดโรคอยู่ภายใต้การรายงานเนื่องจากความอดทนสูงเมื่อเทียบกับสายพันธุ์ท้องถิ่นไปตอนทางคลินิกของโรค (Leforban, 2005) ดังนั้นจึงดูเหมือนว่า FMD เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นและได้รับหนึ่งในสาเหตุสำคัญสำหรับการสูญเสียทางเศรษฐกิจมากของชุมชนในชนบทในประเทศเอธิโอเปีย ให้บริการสัตวแพทย์ให้กับชุมชนให้เป็นไปตามรูปแบบตะวันตกได้พิสูจน์ยากเนื่องจากขาดโครงสร้างพื้นฐานและสัตวแพทย์ได้รับการ จำกัด ประสบการณ์ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของระบบอภิบาล ดังนั้นวิธีการวิธีการมีส่วนร่วมเป็นสิ่งที่สำคัญในการสืบสวนโรคและในการดำเนินการป้องกันโรคที่แตกต่างกันและกลยุทธ์การควบคุมในประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานกับชุมชนในชนบทและพระ และนี่ก็เป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งในการวาดภูมิปัญญาท้องถิ่นและการเข้าถึงประสบการณ์ของชุมชนเกี่ยวกับโรคของท้องถิ่นของพวกเขา (เลย์, 1991).
นอกจากนี้ยังมีความรู้แบบดั้งเดิมหรือชาติพันธุ์สัตวแพทย์กว้างขวางที่เลี้ยงได้รับทราบเพื่อมีและที่ พวกเขาอาศัยในการวินิจฉัยหรือรักษาโรคต่างๆ (Rufael et al., 2006) เป็นไปได้ว่าคอลเลกชันที่เหมาะสมและการวิเคราะห์ข้อมูลเช่นโรค FMD ที่มักจะอยู่ภายใต้การรายงานโดยบริการสัตวแพทย์ธรรมดา ดังนั้นการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่พระที่ดีขึ้นสามารถจัดการได้ในลักษณะการมีส่วนร่วม มีส่วนร่วมในการประเมินชนบท (PRA) เป็นกิจกรรมการรวบรวมข้อมูลอย่างเป็นระบบที่ดำเนินการโดยทีมสหสาขาวิชาชีพที่จะเปิดเผยข้อเท็จจริงที่ไม่ปรากฏหลักฐานเกี่ยวกับชุมชน (Lelo et al., 1995) สัตวแพทย์และคนงานปศุสัตว์ได้ใช้และอยู่ในปัจจุบันโดยใช้ความหลากหลายของวิธีการที่จะตรวจสอบ PRA ปัญหาสุขภาพสัตว์ (Catley, 1997) เครื่องมือรวมถึงการสัมภาษณ์การให้คะแนนและการจัดอันดับและการมองเห็นเช่นปฏิทินตามฤดูกาล, แผนที่, แผนภาพเวนน์และแผนภูมิการไหล.
ดังนั้นการศึกษานี้ได้รับการออกแบบโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบการตายและการเจ็บป่วยของโรคปศุสัตว์ที่สำคัญเมื่อเทียบกับ FMD และในการประเมิน การรับรู้และความเข้าใจของชุมชนเกี่ยวกับโรคในพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในแอฟริกา ไม่ใช่ส่วนของโซนป่าชื้นและชื้นส่วนของแอฟริกา
ซับซาฮาย่อยเป็นพื้นที่ที่มีโอกาสมากที่สุด
ขยายการเพาะปลูกและการผลิตปศุสัตว์

ในส่วนนี้ของแอฟริกา มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของสัตว์เคี้ยวเอื้องจะเลี้ยง
( 232 ล้านหัว
โคและ 343 ล้านหัวของแกะและแพะ )

( faostat , 2005 )ทรัพยากรแบบนี้มากเล่นหลายบทบาท ซึ่ง
ผสมพืชการทำฟาร์มปศุสัตว์ระบบ ดังนั้น มันได้ถูกพิสูจน์แล้วว่า การผลิตปศุสัตว์

ดีขึ้นผ่านกลยุทธ์การผลิตสามารถเล่นบทบาทสำคัญในการพัฒนาอย่างยั่งยืน

และเป็นมิตรสิ่งแวดล้อม การเกษตร ในความพยายามเพื่อให้มั่นใจความปลอดภัยของอาหาร

และมีประสิทธิภาพการใช้การแก้ไขปัญหาความยากจนทรัพยากรธรรมชาติ ( afework et al . , 2004 ; ชอว์ , 2004 ) .
การสูญเสียทางเศรษฐกิจเนื่องจากเกิดโรคปากและเท้าเปื่อย
มหาศาลที่เกิดขึ้นเนื่องจากการตาย
สัตว์เด็ก เครื่องหมายการลดผลผลิตน้ำนม การทำแท้ง
ในขั้นสูงของการตั้งครรภ์ และลดความสามารถในการทำงาน
ของสัตว์ลดลง คุณภาพ และ ปริมาณของ
เนื้อลดลงในภาวะเจริญพันธุ์ , การสูญเสียคุณภาพของน้ำอสุจิ
ผสมพันธุ์วัวฯลฯ และโรคนี้ยังจำกัด
ส่งออกเป็นไปได้ของผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์และปศุสัตว์
( yadav , 2003 ) .
เกษตรกรที่ยากจนส่วนใหญ่ sufferers โดยเปื่อยเพราะ
ของว่างที่ไม่ใช่วัคซีน ( FAO และ OIE , 2012 ) และการขาดความรู้เกี่ยวกับโปรแกรมวัคซีน

( Singh et al . , 1987 นอกจากนี้ ความเสียหายทางเศรษฐกิจเนื่องจากเปื่อย
เพิ่มเติมให้กับเกษตรกร marginal ระบาด
ในเอธิโอเปียเกิดโรคปากและเท้าเปื่อยบ่อย เกิดขึ้นในฝูงของพระ ( sahle
, 2004 ) นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการขาดของวัคซีนที่มีประสิทธิภาพ ขาดการควบคุมการเคลื่อนย้ายปศุสัตว์และการขาดการเฝ้าระวังโรคอย่างเป็นระบบและเชื่อถือได้ epidemiolo gical ข้อมูล อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มว่า โรคภายใต้รายงานเนื่องจากความอดทนสูง comparatively สายพันธุ์ท้องถิ่นตอนทางคลินิกของโรค ( leforban , 2005 )ดังนั้น ดูเหมือนว่า เปื่อยเป็นที่แพร่หลายมากขึ้น และก็เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักสำหรับมากการสูญเสียทางเศรษฐกิจของชุมชนในชนบทในเอธิโอเปีย การให้บริการทางสัตวแพทย์เพื่อชุมชนตามรูปแบบตะวันตกได้พิสูจน์ยากเนื่องจากการขาดโครงสร้างพื้นฐานและสัตวแพทย์มีประสบการณ์ที่ จำกัด ในสภาพแวดล้อมของระบบอภิบาล ดังนั้นวิธีการแบบมีส่วนร่วมเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบโรคและการป้องกันโรคต่าง ๆ และกลยุทธ์การควบคุมในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะในการทำงานกับชุมชนชนบทและอภิบาล นี้ยังเป็นความสำคัญสูงสุดที่จะวาดภูมิปัญญาพื้นบ้านและเข้าถึงประสบการณ์ของชุมชนเกี่ยวกับโรคท้องถิ่นของพวกเขา ( เลย์
, 1991 )นอกจากนี้ , มีความรู้กว้างขวางแบบดั้งเดิมหรือ ethno สัตวแพทย์ที่ pastoralists ได้รับทราบเพื่อครอบครองและที่พวกเขาอาศัยการวินิจฉัย หรือการรักษาหลายโรค ( rufael et al . , 2006 ) เป็นไปได้ว่า คอลเลกชันที่เหมาะสมและการวิเคราะห์ข้อมูลเช่นโรคเปื่อย ที่มักจะอยู่ภายใต้การรายงานโดยสัตวแพทย์ทั่วไป ดังนั้นการเก็บรวบรวมข้อมูลในพื้นที่พระดีขึ้นสามารถได้รับการจัดการในลักษณะแบบมีส่วนร่วม การประเมินชุมชนแบบมีส่วนร่วม ( PRA ) เป็นระบบการเก็บรวบรวมข้อมูลกิจกรรมที่ดำเนินการโดยทีมสหสาขาวิชาชีพเพื่อเปิดเผยไม่ปรากฏข้อเท็จจริงเกี่ยวกับชุมชน ( lelo et al . , 1995 )สัตวแพทย์และเจ้าหน้าที่ปศุสัตว์ได้ใช้ และเป็นปัจจุบัน โดยใช้ความหลากหลายของวิธีการและเพื่อศึกษาปัญหาสุขภาพสัตว์ ( Catley , 1997 ) เครื่องมือรวมถึงการสัมภาษณ์และการให้คะแนนการจัดอันดับและการมองเห็น เช่น ปฏิทิน ตามฤดูกาล แผนที่ และแผนภูมิแผนภาพเวนน์
จึงไหลการวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมาย มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาอัตราการตายและการเจ็บป่วยของโรคปศุสัตว์ที่สำคัญเมื่อเทียบกับเปื่อยและเพื่อประเมินการรับรู้และความเข้าใจของชุมชนเกี่ยวกับโรคในพื้นที่