Sociolinguistics is the descriptive

Sociolinguistics is the descriptive study of the effect of any and all aspects of society, including cultural norms, expectations, and context, on the way language is used, and the effects of language use on society. Sociolinguistics differs from sociology of language in that the focus of sociolinguistics is the effect of the society on the language, while the sociology of language focuses on language's effect on the society. Sociolinguistics overlaps to a considerable degree with pragmatics. It is historically closely related to linguistic anthropology and the distinction between the two fields has even been questioned recently.[1]
It also studies how language varieties differ between groups separated by certain social variables, e.g., ethnicity, religion, status, gender, level of education, age, etc., and how creation and adherence to these rules is used to categorize individuals in social or socioeconomic classes. As the usage of a language varies from place to place, language usage also varies among social classes, and it is these sociolects that sociolinguistics studies.
The social aspects of language were in the modern sense first studied by Indian and Japanese linguists in the 1930s, and also by Louis Gauchat in Switzerland in the early 1900s, but none received much attention in the West until much later. The study of the social motivation of language change, on the other hand, has its foundation in the wave model of the late 19th century. The first attested use of the term sociolinguistics was by Thomas Callan Hodson in the title of his 1939 article "Sociolingistics in India" published in Man in India..[2][3] Sociolinguistics in the West first appeared in the 1960s and was pioneered by linguists such as William Labov in the US and Basil Bernstein in the UK.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาศาสตร์เป็นศึกษาเชิงพรรณนาจากผลกระทบของการใด ๆ และทุกแง่มุมของสังคมรวมทั้งวัฒนธรรมบรรทัดฐานความคาดหวังและบริบททางภาษาที่ถูกนำมาใช้และผลกระทบของการใช้ภาษาในสังคม ภาษาศาสตร์แตกต่างจากสังคมวิทยาของภาษาในการที่สำคัญของภาษาศาสตร์เป็นผลของสังคมกับภาษา,ในขณะที่สังคมวิทยาของภาษาที่มุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของภาษาในสังคม คาบเกี่ยวภาษาศาสตร์ในระดับมากกับการปฏิบัติการ มันเป็นประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับมานุษยวิทยาภาษาและความแตกต่างระหว่างสองช่องที่ได้รับแม้กระทั่งถามเมื่อเร็ว ๆ นี้. [1]
มันยังศึกษาวิธีการที่หลากหลายภาษาที่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่แยกจากกันโดยตัวแปรทางสังคมบางอย่างเช่นการสร้างเชื้อชาติศาสนาสถานะเพศระดับการศึกษาอายุ ฯลฯ และวิธีการและยึดมั่นในกฎเหล่านี้จะใช้ในการจัดหมวดหมู่ของบุคคลในสังคมชนชั้นทางสังคมและเศรษฐกิจหรือ ในขณะที่การใช้งานของภาษาแตกต่างกันจากสถานที่ที่ใช้ภาษายังแตกต่างกันในหมู่ชนชั้นทางสังคมและมันก็เป็น sociolects เหล่านี้ว่าการศึกษาภาษาศาสตร์.
ด้านสังคมของภาษาอยู่ในความรู้สึกที่ทันสมัย​​การศึกษาเป็นครั้งแรกโดยนักภาษาศาสตร์อินเดียและญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษที่ 1930 และยังโดยหลุยส์ gauchat ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 แต่ไม่มีผู้ใดได้รับความสนใจมากในตะวันตกในภายหลัง การศึกษาแรงจูงใจทางสังคมของการเปลี่ยนแปลงภาษาบนมืออื่น ๆ ที่มีรากฐานในรูปแบบคลื่นของปลายศตวรรษที่ 19เป็นครั้งแรกที่มีส่วนร่วมใช้ภาษาศาสตร์ระยะคือโดยโทมัส Callan ฮอดซันในชื่อของ 1939 บทความของเขา "sociolingistics ในอินเดีย" ที่ตีพิมพ์ในคนที่อยู่ในประเทศอินเดีย .. [2] [3] ภาษาศาสตร์ในทิศตะวันตกปรากฏตัวครั้งแรกในปี 1960 และเป็นหัวหอก นักภาษาศาสตร์เช่นวิลเลียม labov ในเราและโหระพา Bernstein ในสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาศาสตร์เชิงสังคมคือ การศึกษาผลกระทบด้านสังคม วัฒนธรรมบรรทัดฐาน ความคาดหวัง และบริบทใด ๆ และทั้งหมดอธิบาย ในทางการ ใช้ภาษา และลักษณะของภาษาที่ใช้ในสังคม ภาษาศาสตร์เชิงสังคมแตกต่างจากสังคมวิทยาภาษาที่จุดเน้นของภาษาศาสตร์เชิงสังคมเป็นผลของสังคมภาษา ในขณะสังคมวิทยาเน้นภาษาลักษณะของภาษาในสังคม ภาษาศาสตร์เชิงสังคมทับซ้อนระดับมากกับวจนปฏิบัติศาสตร์ มีประวัติใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับมานุษยวิทยาภาษาศาสตร์ และความแตกต่างระหว่างฟิลด์ 2 ได้แม้ไต่สวนเมื่อเร็ว ๆ นี้[1]
ก็ยังศึกษาวิธีหลากหลายภาษาที่แตกต่างระหว่างกลุ่มโดยสังคมข้อ เช่น เชื้อชาติ ศาสนา สถานะ เพศ ระดับการศึกษา อายุ ฯลฯ และวิธีการสร้างและติดกฎเหล่านี้จะใช้เพื่อจัดประเภทบุคคลในชนชั้นทางสังคม หรือประชากร เป็นการใช้ภาษาแตกต่างกันไปจากสถาน การใช้ภาษาแตกต่างกันระหว่างสังคมยัง และ sociolects เหล่านี้เป็นการศึกษาภาษาศาสตร์เชิงสังคม.
ด้านสังคมของภาษาอยู่ในความทันสมัยก่อน เรียน โดยนักภาษาศาสตร์อินเดียและญี่ปุ่น ในช่วงทศวรรษ 1930 และหลุยส์ Gauchat สวิตเซอร์แลนด์ภาพกลายต้น แต่ไม่ได้รับความสนใจมากในตะวันตกจนถึงมากในภายหลัง การศึกษาแรงจูงใจทางสังคมของการเปลี่ยนแปลงภาษา มีมูลนิธิในรูปแบบคลื่นในช่วงปลายศตวรรษบนมืออื่น ๆ แรกเดอร์ใช้ภาษาศาสตร์เชิงสังคมระยะได้ โดยโทมัส Callan Hodson ในชื่อเรื่องของบทความเขา 1939 "Sociolingistics ในอินเดีย" เผยแพร่ในอินเดีย...[2][3] ภาษาศาสตร์เชิงสังคมในตะวันตกครั้งแรกในปี 1960 และได้เป็นผู้บุกเบิก โดยนักภาษาศาสตร์เช่น William Labov ในสหรัฐอเมริกาและโหระพานาร์ดเบิร์นสไตน์ใน UK

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

sociolinguistics คือการศึกษาเป็นคำอธิบายที่มีผลให้การใดๆและทุกๆด้านของสังคมเป็นบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมรวมถึงความคาดหวังและบริบทในทาง ภาษา และการใช้งานของการใช้ ภาษา ในสังคม sociolinguistics แตกต่างไปจากสังคมของ ภาษา ในที่สำคัญของ sociolinguistics เป็นผลของสังคมใน ภาษาในขณะที่ทางด้านสังคมวิทยาของ ภาษา โดยจะเน้นไปที่ผลของ ภาษา ในสังคมได้ sociolinguistics ทับซ้อนกันในระดับมากที่พร้อมด้วย pragmatics โรงแรมมีความใกล้ชิดกับมานุษยวิทยา ภาษา ประวัติศาสตร์และความแตกต่างระหว่างสองสนามที่ได้รับการร้องเรียนนั้นเมื่อไม่นานมานี้.[ 1 ]แม้
และยังศึกษาได้อย่างไรความหลากหลาย ภาษา แตกต่างระหว่างกลุ่มแยกออกจากกันโดยตัวแปรทางสังคมบางอย่างเช่นสถานะเชื้อชาติศาสนาเพศอายุระดับการศึกษาและอื่นๆได้อย่างไรการสร้างและการยึดมั่นในกฎนี้จะใช้ในการแยกแยะผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายในชั้นเรียนสังคมหรือทางสังคมเศรษฐกิจ. ในการใช้งานของ ภาษา ที่แตกต่างกันไปจากสถานที่นอกจากนั้นยังจะแตกต่างกันไปตามการใช้งาน ภาษา ในชั้นเรียนทางสังคมและเป็น sociolects เหล่านี้ที่ sociolinguistics ศึกษา.
ด้านทางสังคมของ ภาษา อยู่ในความรู้สึกที่ทันสมัยเป็นครั้งแรกโดยศึกษา linguists อินเดียและอาหารญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษที่ 1930 และยังได้รับการสนับสนุนจากหลุยส์ gauchat ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ในช่วงต้นปี 1900 แต่ไม่มีได้รับความสนใจจากประชาชนเป็นอย่างมากในด้านทิศตะวันตกที่จนกว่ามากใน ภายหลัง การศึกษาของแรงบันดาลใจทางสังคมที่มีการเปลี่ยน ภาษา ในมืออีกข้างหนึ่งให้มีพื้นฐานของรุ่นในคลื่นของช่วงปลายศตวรรษที่ 19เป็นครั้งแรกที่รับรองการใช้คำว่า sociolinguistics เป็นของโทมัส callan hodson ในชื่อของเขา 1939 ข้อ" sociolingistics ในอินเดีย"เผยแพร่ในคนในประเทศอินเดีย..[ 2 ][ 3 ] sociolinguistics อยู่ทางด้านทิศตะวันตกปรากฏตัวเป็นครั้งแรกในปี 1960 และเป็นผู้นำโดยเป็น linguists เช่นวิลเลียม labov ในสหรัฐอเมริกาและใบโหระพา,อยู่ที่ประเทศอังกฤษ.