The antibacterial activity of the o

The antibacterial activity of the oil of C. operculatus buds
could, in part, be associated with major constituents such as c-terpinene,
cis-linalool oxide, camphene, trans-carveol, a-pinene,
b-pinene, terpinen-4-ol and myrcene, globulol, 2,3-dehydro-1,4-
cieol, trans-dihydrocarvone, presilphiperfol-1-ene, and c-amorphene.
These components have been reported to display antibacterial
effects (Alessandra et al., 2005; Djoukeng et al., 2005). Terpenes
were active against bacteria (Djoukeng et al., 2005). As described
previously by other authors, that essential oils containing terpenoids
are more active against Gram positive bacteria than against
Gram negative ones (Cosentino et al., 1999). In addition, the components
in lower amount may also contribute to antibacterial
activity of the oil, involving probably some type of synergism with
other active compounds.
The NCCLS method (NCCLS, 2000) was using to determine the
antibiotic-resistance and sensitivity pattern profile of the antibiotic-
resistant bacteria. The susceptibility of these bacteria to multi-
antibiotics has shown in Table 3. This susceptibility was
independent from microorganisms examined to essential oil and
ethanol extract of C. operculatus buds.
According to the recent studies, community-acquired or outpatient
MRSA and VRE infections are increasing in both children and
adults. They are responsible for worldwide outbreaks of nosocomial
infections (Suller and Russell, 1999). Further, the effect on
the cell viabilities of MRSA and VRE demonstrated that exposure
of essential oil at MBC had a potential antibacterial effect on the
viabilities of MRSA and VRE strains. The exposure time of essential
oil for complete inhibition of cell viability of MRSA and VRE were
found to be as 10–40 and 10–20 min, respectively (Fig. 1a and b).
To visualize the effects of the essential oil on the morphology of
MRSA–P249 and VRE–B2332, SEM analyses were performed and
demonstrated to the altered cell morphology as compared to control
group (Fig. 2). Control cells in the absence of the essential oil
showed a regular, smooth surface (Fig. 2a and c). In contrast, cells
inoculated with the essential oil at MIC value (8 lL/mL) revealed
severe detrimental effect on the morphology of cell membrane,
showing disruption and lysis of the membrane integrity (Fig. 2b
and d). In fact, initial exposure of essential oil to MRSA–P249 revealed
large surface collapse on the morphology of the cells, and
wrinkled abnormalities on the cells of VRE–B2332 with numerous
small clefts were observed (Fig. 2b and d). Such morphological features
in bacterial cells might be due to the lysis of outer membrane
and the transformation by weak peptidoglycan followed by the
loss of cellular electron dense material on surface of the treated
cells, resulting in the release of inner cell materials (Fig. 2b and
d). Such morphological abnormalities mainly occurred due to the
disruption of membrane structure as evident by the previous findings
(Koyama et al., 1997; Shin et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารกิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรียของน้ำมันของ C. operculatusส่วนหนึ่ง อาจเกี่ยวข้องกับ constituents สำคัญเช่น c-terpineneออกไซด์ cis linalool, camphene ทรานส์ carveol, a pineneb-pinene, terpinen 4 ol และ myrcene, globulol, 2,3-dehydro-1,4 -cieol ทรานส์-dihydrocarvone, presilphiperfol-1-ene และ c-amorpheneส่วนประกอบเหล่านี้ได้รับรายงานแสดงยาปฏิชีวนะผลกระทบ (Alessandra et al., 2005 Djoukeng et al., 2005) Terpenesถูกใช้งานกับแบคทีเรีย (Djoukeng et al., 2005) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดยคน ที่สำคัญน้ำมัน terpenoids มีมีการใช้งานขึ้นกับแบคทีเรียกรัมบวกกว่ากับกรัมลบคน (Cosentino et al., 1999) นอกจากนี้ ส่วนประกอบยอดเงินต่ำกว่าอาจร่วมกับยาปฏิชีวนะกิจกรรมของน้ำมัน บางชนิด synergism ด้วยอาจเกี่ยวข้องกับสารประกอบอื่น ๆ ใช้งานใช้วิธี NCCLS (NCCLS, 2000) เพื่อตรวจสอบการโปรไฟล์รูปแบบความไวและความต้านทานยาปฏิชีวนะยาปฏิชีวนะ-แบคทีเรียทน ที่ความไวของแบคทีเรียเหล่านี้ไปหลาย-ยาปฏิชีวนะมีแสดงในตาราง 3 มีภูมิไวรับนี้อิสระจากจุลินทรีย์ที่ตรวจสอบน้ำมัน และสารสกัดเอทานอลของ C. operculatus อาหารตามการศึกษาล่าสุด ชุมชนได้รับการรักษาการติดเชื้อ VRE และ MRSA กำลังเพิ่มในเด็กทั้งสอง และผู้ใหญ่ พวกเขามีหน้าที่ในการแพร่ระบาดทั่วโลกของ nosocomialติดเชื้อ (Suller และรัสเซล 1999) เพิ่มเติม ผลแสงที่แสดงให้เห็นว่า viabilities เซลล์ VRE และ MRSAของน้ำมันหอมระเหยที่ช่อง MBC มีผลต้านเชื้อแบคทีเรียมีศักยภาพในการviabilities ของสายพันธุ์ VRE และ MRSA เวลาเปิดรับแสงจำเป็นน้ำมันในการยับยั้งเซลล์ชีวิตของ VRE และ MRSA สมบูรณ์ได้พบจะเป็น 10-20 นาที และ 10-40 ตามลำดับ (Fig. 1a และ b)เห็นภาพผลกระทบของน้ำมันหอมระเหยในสัณฐานวิทยาของMRSA – P249 และ VRE – B2332 ดำเนินวิเคราะห์ SEM และแสดงถึงสัณฐานวิทยาของเซลล์เปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับตัวควบคุมกลุ่ม (Fig. 2) ควบคุมเซลล์ของน้ำมันหอมระเหยพบผิวปกติ ต่อเนื่อง (Fig. 2a และ c) ในทางตรงกันข้าม เซลล์inoculated กับน้ำมันหอมระเหยที่ค่า MIC (8 lL/mL) เปิดเผยรุนแรงผลอนุสัณฐานวิทยาของเซลล์เมมเบรนแสดงทรัพยและ lysis ของความสมบูรณ์ของเยื่อ (Fig. 2bก d) ในความเป็นจริง การเปิดเผยของสัมผัสแรกของ MRSA – P249ยุบผิวขนาดใหญ่บนสัณฐานวิทยาของเซลล์ และรอยย่นความผิดปกติในเซลล์ของ VRE – B2332 มีมากมายขนาดเล็ก clefts สุภัค (Fig. 2b และ d) คุณลักษณะดังกล่าวของในเซลล์แบคทีเรียอาจเนื่องจาก lysis ของเมมเบรนนอกและการแปลง ด้วยเปบทิโดไกลแคนอ่อนตามสูญเสียอิเล็กตรอนโทรศัพท์มือถือวัสดุหนาแน่นบนพื้นผิวของการบำบัดเซลล์ ผลของวัสดุภายในเซลล์ (Fig. 2b และd) เช่นความผิดปกติของส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องในทรัพยโครงสร้างเมมเบรนเป็นที่เห็นได้ชัดโดยผลการวิจัยก่อนหน้านี้(โคะยะมะและ al., 1997 ชิน et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำมันซี operculatus ตา
สามารถในส่วนที่จะเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบที่สำคัญเช่น C-terpinene,
CIS-linalool ออกไซด์ camphene, ทรานส์ carveol,-pinene,
B-pinene, terpinen-4 OL และ myrcene, globulol, 2,3-แห้งการ 1,4-
. cieol, ทรานส์ dihydrocarvone, presilphiperfol-1-ene และ C-amorphene
ส่วนประกอบเหล่านี้ได้รับการรายงานเพื่อแสดงต้านเชื้อแบคทีเรีย
ผลกระทบ (Alessandra et al, 2005. Djoukeng et al., 2005) terpenes
กำลังทำงานอยู่กับเชื้อแบคทีเรีย (Djoukeng et al., 2005) ตามที่อธิบายไว้
ก่อนหน้านี้โดยเขียนคนอื่น ๆ ที่น้ำมันหอมระเหยที่มี terpenoids
มีการใช้งานมากขึ้นกับแบคทีเรียแกรมบวกกว่ากับ
คนที่เป็นลบแกรม (Cosentino et al., 1999) นอกจากนี้ส่วนประกอบ
ในปริมาณที่ลดลงนอกจากนี้ยังอาจนำไปสู่การต้านเชื้อแบคทีเรีย
กิจกรรมของน้ำมันที่เกี่ยวข้องอาจประเภทของบางเสริมฤทธิ์กับ
สารอื่น ๆ .
วิธี NCCLS (NCCLS, 2000) ถูกใช้ในการตรวจสอบ
ยาปฏิชีวนะความต้านทานและรายละเอียดรูปแบบความไวของ antibiotic-
แบคทีเรียทน ความไวของเชื้อแบคทีเรียเหล่านี้เพื่ออเนกประสงค์
ยาปฏิชีวนะได้แสดงให้เห็นในตารางที่ 3 ความอ่อนแอนี้เป็น
อิสระจากจุลินทรีย์ที่ตรวจสอบเพื่อน้ำมันหอมระเหยและ
สารสกัดเอทานอลของตา C. operculatus.
ตามการศึกษาที่ผ่านมาชุมชนที่ได้มาหรือผู้ป่วยนอก
และการติดเชื้อ MRSA VRE มี ที่เพิ่มขึ้นทั้งในเด็กและ
ผู้ใหญ่ พวกเขามีความรับผิดชอบในการระบาดทั่วโลกของโรงพยาบาล
ติดเชื้อ (Suller และรัสเซล, 1999) นอกจากนี้ผลกระทบต่อ
viabilities เซลล์ของเชื้อ MRSA และ VRE แสดงให้เห็นว่าการได้รับ
น้ำมันหอมระเหยที่ MBC มีผลต้านเชื้อแบคทีเรียที่มีศักยภาพใน
viabilities ของเชื้อ MRSA และ VRE สายพันธุ์ เวลารับแสงที่จำเป็นของ
น้ำมันสำหรับการยับยั้งที่สมบูรณ์ของการมีชีวิตเซลล์ของเชื้อ MRSA และ VRE ถูก
พบว่ามีความเป็น 10-40 และ 10-20 นาทีตามลำดับ (รูป. 1a และข).
เพื่อให้มองเห็นผลกระทบของน้ำมันหอมระเหยลักษณะทางสัณฐานวิทยา ของ
เชื้อ MRSA-P249 และ VRE-B2332, SEM ได้ดำเนินการวิเคราะห์และ
แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนรูปร่างของเซลล์ที่มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับการควบคุม
กลุ่ม (รูปที่ 2). เซลล์ควบคุมในกรณีที่ไม่มีน้ำมันหอมระเหย
ที่แสดงให้เห็นเป็นประจำผิวเรียบ (รูป. 2a และค) ในทางตรงกันข้ามเซลล์
เชื้อด้วยน้ำมันหอมระเหยที่ค่า MIC (8 LL / มิลลิลิตร) เปิดเผย
ผลกระทบรุนแรงต่อสัณฐานวิทยาของเยื่อหุ้มเซลล์,
การแสดงการหยุดชะงักและสลายของความซื่อสัตย์เมมเบรน (รูปที่ 2b.
และง) ในความเป็นจริงการเปิดรับแสงแรกของน้ำมันหอมระเหยเพื่อ MRSA-P249 เปิดเผย
ล่มสลายผิวขนาดใหญ่ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของเซลล์และ
ความผิดปกติของรอยย่นบนเซลล์ของ VRE-B2332 กับหลาย
ซอกเล็ก ๆ ที่ถูกตั้งข้อสังเกต (รูปที่ 2b. และง) ลักษณะทางสัณฐานดังกล่าว
ในเซลล์แบคทีเรียอาจจะเกิดจากการสลายของเยื่อหุ้มชั้นนอก
และการเปลี่ยนแปลงโดย peptidoglycan อ่อนแอตามมาด้วย
การสูญเสียของโทรศัพท์มือถืออิเล็กตรอนวัสดุหนาแน่นบนพื้นผิวของการรักษา
เซลล์ที่มีผลในการเปิดตัวของวัสดุภายในเซลล์ (รูปที่ 2b. และ
ง) ความผิดปกติดังกล่าวก้านส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากการ
หยุดชะงักของโครงสร้างเมมเบรนเป็นที่เห็นได้ชัดจากผลการวิจัยก่อนหน้านี้
(Koyama et al, 1997;.. ชิน et al, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของน้ำมันของ operculatus ตา
สามารถในส่วนที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบหลัก เช่น c-terpinene
CIS , ลินาลูลออกไซด์ , camphene , trans carveol ไปนีน b-pinene terpinen-4-ol
, , , globulol ไมร์ซีน , และ , 2,3-dehydro-1,4 -
cieol Trans ไดไฮโดรคาร์โวน presilphiperfol-1-ene , และ c-amorphene .
ส่วนประกอบเหล่านี้ได้รับ รายงานแสดงการ
ผล ( อเล็กซานดร้า et al . , 2005 ; djoukeng et al . , 2005 ) เทอร์ปีนส์
ใช้กับแบคทีเรีย ( djoukeng et al . , 2005 ) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดยผู้เขียนคนอื่น ๆ
, น้ํามันหอมระเหยที่มีเทอร์ปีนอยด์
มีการใช้งานมากขึ้นกับแบคทีเรียกรัมบวก มากกว่า
พวกแกรมลบ ( cosentino et al . , 1999 ) นอกจากนี้ส่วนประกอบ
ปริมาณลดลงอาจส่งผลให้แบคทีเรีย
กิจกรรมของ น้ำมัน ที่อาจจะบางชนิดของสารประกอบที่ใช้งานอื่น ๆเสริมด้วย
.
) แบรนด์ ( แบรนด์ , 2000 ) ถูกใช้เพื่อกำหนดรูปแบบโปรไฟล์
ความต้านทานยาปฏิชีวนะและความไวของยาปฏิชีวนะ -
ป้องกันแบคทีเรีย ความไวของแบคทีเรียเหล่านี้หลาย
ยาปฏิชีวนะได้แสดงในตารางที่ 3 กลุ่มนี้
อิสระจากจุลินทรีย์ตรวจสอบน้ำมันเอทานอลและสารสกัดของ operculatus

ตา ตามการศึกษาล่าสุด community-acquired หรือเชื้อไข้และการติดเชื้อเพิ่มขึ้นใน vre

ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ พวกเขามีความรับผิดชอบในการระบาดทั่วโลกของการติดเชื้อ
เชื้อ ( suller และ Russell , 1999 ) เพิ่มเติมผล
เซลล์ viabilities MRSA ) และการ vre
ของน้ำมันหอมระเหยที่ MBC มีผลที่มีศักยภาพต้านเชื้อแบคทีเรียบน
viabilities MRSA vre และสายพันธุ์ เวลารับของน้ำมันหอมระเหย
ยับยั้งเซลล์ที่สมบูรณ์ และยังพบ vre
MRSA เป็น 10 – 40 และ 10 – 20 นาที ตามลำดับ ( รูปที่ 1A และ
b )เห็นภาพผลของน้ำมันหอมระเหยในลักษณะ
MRSA ) และ p249 vre – b2332 SEM วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงรูปร่างของเซลล์
แสดงให้เห็นเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม
( รูปที่ 2 ) ควบคุมเซลล์ในการขาดงานของ
น้ำมันหอมระเหย พบทั่วไป พื้นผิวเรียบ ( รูปที่ 2A และ C ) ในทางตรงกันข้าม เซลล์
ใส่น้ำมันหอมระเหยที่ค่า MIC ( 8 ll
/ ml ) เปิดเผยผลกระทบที่เป็นอันตรายรุนแรงต่อโครงสร้างของเยื่อหุ้มเซลล์ ,
แสดงการหยุดชะงักและการสลายของเยื่อสมบูรณ์ ( รูปที่ 2B
และ D ) ในความเป็นจริง การเริ่มต้นของน้ำมันเชื้อ p249 เปิดเผย–
ยุบขนาดใหญ่ ผิวบนผิวเซลล์ และในเซลล์ของ
เหี่ยวผิดปกติ vre – b2332 กับซอกเล็กๆมากมาย
พบ ( รูปที่ 2B และ D ) คุณลักษณะทางสัณฐานวิทยาเช่น
ในเซลล์แบคทีเรียที่อาจจะเกิดจากการเสื่อมของเยื่อหุ้มชั้นนอก และการแปลง

โดยอ่อนแอเปปติโดไกลแคนตามมาด้วยการสูญเสียอิเล็กตรอนบนพื้นผิวของวัสดุที่หนาแน่นของเซลล์รับ
เซลล์ เป็นผลในการปล่อยวัสดุเซลล์ชั้นใน ( รูปที่ 2B และ
d ) เช่นลักษณะความผิดปกติส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากการหยุดชะงักของโครงสร้างเยื่อ

ผลเป็นที่ประจักษ์ โดยก่อนหน้านี้( โคยาม่า et al . , 1997 ; ชิน et al . , 2007 ) .