Hepatic resection has become the ma

Hepatic resection has become the mainstay of treatment for both primary and certain secondary malignancies. Outcomes after hepatic resection have significantly improved with advances in surgical and anesthetic techniques and perioperative care. Metabolic and functional changes after hepatic resection are unique and cause significant challenges in management. In-depth understanding of hepatic physiology is essential to properly address the postoperative issues. Strategies implemented in the postoperative period to improve outcomes include adequate nutritional support, proper glycemic control, and interventions to reduce postoperative infectious complications among several others. This review article focuses on the major postoperative issues after hepatic resection and presents the current management.

Key Words: Management, postoperative, hepatic resection, liver resection
Go to:
Introduction
Outcomes after hepatic resection have significantly improved over the last few decades (1-4). Although, no single factor is solely responsible, overall advances in surgical and anesthetic techniques, better understanding of hepatic physiology and improvement in perioperative management have all been contributory. Majority of postoperative management issues after liver resection are unique and require a thorough understanding of liver metabolism and the pathophysiology of liver disease. The purpose of this review is to elaborate on specific early postoperative management issues after liver resection, examine current evidence and present the management options.

Go to:
Fluid and Electrolyte management
The immediate postoperative period after hepatic resection is characterized by fluid and electrolyte imbalances that are further accentuated by derangements of liver function. Maintenance of adequate fluid balance and normal renal function is critical. Cirrhotics are prone to fluid shifts, vasodilation and resultant hypotension. In this setting, colloids rather than crystalloids should be administered to restore intravascular volume. New onset postoperative ascites frequently occurs in cirrhotic patients. Management with sodium restriction and judicious use of diuretic therapy is recommended. Paracentesis may be necessary to prevent tense ascites.

Hyperlactemia and hypophosphatemia are common derangements in patients undergoing liver resection. Gluconeogenesis carried out by the liver normally consumes 40-60% of lactate. When the liver is damaged or stressed, it produces lactate rather than metabolizing it. Watanabe, et al., examined the relationship between lactate and base excess with clinical outcomes in 151 hepatic resection patients. The initial arterial plasma lactate concentration was significantly higher in non-survivors than in survivors, and correlated with bilirubin levels and was an excellent independent predictor of morbidity and mortality. Due to the additive effects of lactate-containing intravenous solution, non-lactate containing solutions are recommended for postoperative use (5).

Go to:
Hypophosphatemia
Hypophosphatemia is encountered in nearly all patients after major hepatic resection. The pathogenesis of hypophosphatemia after hepatic resection is poorly understood and is generally believed to be due to increased phosphate uptake by regenerating hepatocytes. However, recent work by several investigators has suggested that excessive urinary losses mediated by phosphaturic mediators termed phosphatonins might be responsible for post-hepatic resection hypophosphatemia (6,7). Whether this reflects an increased production of phosphaturic mediators by the injured liver versus decreased clearance of a circulating mediator by the remnant liver is unclear.

Hypophosphatemia results in impaired energy metabolism, leading to cellular dysfunction in many organ systems including respiratory failure, cardiac arrhythmias, hematologic dysfunction, insulin resistance, and neuromuscular dysfunction (8,9). Standard liver resection management includes adequate replacement of phosphate with supplementation of maintenance fluids with potassium phosphate and oral/parenteral replacement. Currently, management of hypophosphatemia relies on serum phosphate measurements, which may not be an accurate measure of actual intracellular phosphate levels due to intra-extracellular shifts. Acidosis can cause a shift of intracellular phosphate to extracellular space resulting in normalization of extracellular phosphate levels. Alternatively, measurements of serum 2,3- diphosphoglycerol (DPG) and nucleotide breakdown products in the urine have been reported to be more sensitive physiologic markers of hypophosphatemia-related cellular stress. Persistently low serum 2,3-DPG levels and high nucleotide breakdown products in the urine would potentially indicate inadequate intracellular phosphate replenishment (7). Further validation studies are needed to assess the clinical utility of these measures in the management of hypophosphatemia.

In summary, hypophosphatemia after hepatic resection can lead to deleterious consequences and should be properly addressed. Universally accepted method for investigation, optimal replacement and target serum levels are lacking. Future studies that further elucidate the pathophysiology of hypophosphatemia after hepatic resection might lead to better management.

Go to:
Nutrition
The post-hepatic resection period is characterized by a catabolic state, often with glucose and electrolyte imbalances as the body attempts to supply the high demand of the regenerating liver (10). Nutritional support during this critical period is of paramount importance to ensure adequate hepatic regeneration and postoperative-recovery. A perioperative nutritional plan should be devised for each individual patient based on the nutritional status and hepatic function. Non-cirrhotic patients with adequate preoperative nutritional status may not require any special intervention and should be started on early oral/enteral diet. On the other hand, patients who are either malnourished, with or without compromised liver function (cirrhosis or steatosis) and who undergo major hepatic resection will benefit from perioperative nutritional support preferably through enteral route. The benefit of early enteral nutrition has now been firmly established in a wide variety of surgical patients. Richter, et al. (11) evaluated five randomized controlled studies that compared enteral versus parenteral nutrition in the post-hepatic resection patients (12-16). Based on the results, the authors concluded that enteral nutrition resulted in significantly lower rate of wound infections and catheter related complications than parenteral nutrition. While there was no difference in mortality, patients receiving enteral nutrition showed better post-operative immune competence as evidenced by decreased post-operative infectious complications. Hotta, et al. found that supplementation with TPN had no effect on the post-operative outcomes (17). Current evidence strongly supports the use of enteral route for nutritional support unless otherwise contraindicated.

In addition to early enteral nutrition, branched chain amino acids and other immune-enhancing agents have received recent attention and deserve special mention. Liver disease results in altered amino acid metabolism characterized by low circulating levels of branched chain amino acids (leucine, isoleucine and valine), elevated circulating levels of methionine and aromatic amino acids. Results from two large randomized controlled trials have shown that branched chain amino acids (BCAA) supplementation in patients with advanced cirrhosis was associated with improved nutritional status and decreased frequency of complications of cirrhosis (18,19). Okabayashi et al. evaluated the impact of oral supplementation of branched chain amino acids and carbohydrates on quality of life (QOL) measures in patients undergoing hepatic resection (20). In this study QOL measures was assessed by subjective perception of functioning and physical, mental, and social well-being and were evaluated before and after surgery, up to 12 months post-operatively. The BCAA group showed steadily improving QOL measures from pre-operative measurements - this trend continued 12 months post-operatively even after supplements had been discontinued, while the control group showed no change. The authors concluded that nutritional supplementation with BCAA restored nutritional status and “whole-body kinetics” in patients following hepatic resection, with subjective improvement in post-operative quality of life. In animal studies, BCAA supplementation has been shown to promote liver regeneration after major hepatic resection (21). Ishikawa et al. demonstrated that short-term supplementation with BCAA was associated with higher serum erythropoietin levels in non-hepatitis patients undergoing curative hepatic resection (22). It is hypothesized that higher erythropoietin levels might be beneficial in protecting liver cells from ischemic injury. Recent randomized study in patients undergoing radiotherapy for hepatocellular carcinoma reported that BCAA supplementation might be beneficial (23). Currently there is reasonable evidence to support the use of BCAA supplementation in patients undergoing liver resection particularly in patients with chronic liver disease.

Carefully devised nutritional plan based on patient’s overall clinical condition and degree of malnutrition is essential. Adequate perioperative nutritional support and institution of early enteral nutrition are crucial. Specialized nutrients such as BCAA might be beneficial in select subset of patients.

Go to:
Glycemic control
Hyperglycemia induced by surgical stress causes dysregulation of liver metabolism and immune function, resulting in adverse postoperative outcomes (24,25). Strict control of blood glucose by intensive insulin therapy in surgical patients admitted to intensive care uni

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Resection ตับกลายเป็น ซ่าของการรักษาหลัก และบาง malignancies รอง ผลลัพธ์หลังจาก resection ตับมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญกับความก้าวหน้าในเทคนิคการผ่าตัด และ anesthetic perioperative ดูแล เปลี่ยนแปลงการเผาผลาญ และการทำงานหลังจากตับ resection ไม่ซ้ำกัน และทำให้เกิดความท้าทายที่สำคัญในการจัดการ เข้าใจในเชิงลึกของสรีรวิทยาของตับเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อแก้ไขปัญหาในการผ่าตัดอย่างถูกต้อง กลยุทธ์ที่นำมาใช้ในรอบระยะเวลาในการผ่าตัดเพื่อปรับปรุงผลรวมสนับสนุนคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ ควบคุม glycemic เหมาะสม และการแทรกแซงเพื่อลดภาวะแทรกซ้อนติดเชื้อในการผ่าตัดระหว่างหลายคน บทความนี้ทบทวนเน้นประเด็นในการผ่าตัดสำคัญหลังจาก resection ตับ และนำเสนอการบริหารปัจจุบันคำสำคัญ: จัดการ resection ในการผ่าตัด ตับ ตับ resectionลุยเลย:แนะนำผลที่ได้หลังจาก resection ตับมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทศวรรษน้อย (1-4) แม้ว่า ปัจจัยเดียวไม่รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว โดยรวมความก้าวหน้าในเทคนิคผ่าตัด และ anesthetic เข้าใจสรีรวิทยาของตับและปรับปรุงใน perioperative จัดการทั้งหมดได้ contributory ส่วนใหญ่ของการจัดการในการผ่าตัดออกหลังจากตับ resection ไม่ซ้ำกัน และต้องมีความเข้าใจในเนื้อของตับและ pathophysiology ของโรคตับ วัตถุประสงค์ของบทความนี้จะอธิบายเฉพาะประเด็นการจัดการในการผ่าตัดช่วงหลัง resection ตับ ตรวจสอบหลักฐานปัจจุบัน และนำเสนอตัวเลือกการจัดการลุยเลย:การจัดการน้ำและอิเล็กโทรระยะเวลาในการผ่าตัดทันทีหลังจาก resection ตับมีลักษณะสมดุลน้ำและอิเล็กโทรที่มีเพิ่มเติมตาร์ derangements ของตับ รักษาสมดุลของเหลวเพียงพอและฟังก์ชันปกติไตเป็นสำคัญ Cirrhotics มีแนวโน้ม การกะของเหลว vasodilation hypotension ผลแก่ ในการตั้งค่านี้ คอลลอยด์แทน crystalloids ควรจะบริหารเพื่อคืนค่า intravascular volume ใหม่เริ่มมีอาการท้องมานในการผ่าตัดมักเกิดในผู้ป่วย cirrhotic จัดการจำกัดโซเดียมและบำบัด diuretic judicious ใช้งาน Paracentesis อาจจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้ตึงเครียดท้องมานHyperlactemia และ hypophosphatemia จะ derangements ทั่วไปในผู้ป่วยที่ผ่าตัดตับ resection การสร้างกลูโคสที่ดำเนินการ โดยตับปกติใช้ 40-60% ของ lactate เมื่อตับเสียหาย หรือเน้น สร้าง lactate มากกว่า metabolizing มัน เบะ et al. ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง lactate เกินพื้นฐานกับผลทางคลินิกในผู้ป่วยตับ resection 151 พลาสม่าต้วแรก lactate ความเข้มข้นสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในไม่ผู้รอดชีวิตกว่าในผู้รอดชีวิต correlated มีระดับ bilirubin และมีผู้ทายผลอิสระแห่ง morbidity และตาย เนื่องจากสามารถผลกระทบจากประกอบด้วย lactate โซลูชันทางหลอดเลือดดำ โซลูชั่นที่มี lactate ไม่แนะนำสำหรับใช้ในการผ่าตัด (5)ลุยเลย:HypophosphatemiaHypophosphatemia พบในผู้ป่วยเกือบทั้งหมดหลังจากตับ resection หลัก พยาธิกำเนิดของ hypophosphatemia หลัง resection ตับเป็นที่เข้าใจงาน และโดยทั่วไปเชื่อว่ามีสาเหตุมาจากการดูดซับฟอสเฟตเพิ่มขึ้น โดยสร้างใหม่ hepatocytes อย่างไรก็ตาม งานล่าสุด โดยสืบสวนหลายได้แนะนำว่า มากเกินไปขาดทุนท่อปัสสาวะ mediated โดย phosphaturic อักเสบเรียกว่า phosphatonins อาจชอบ hypophosphatemia resection หลังตับ (6,7) ว่า นี้สะท้อนให้เห็นถึงการผลิตที่เพิ่มขึ้นของการอักเสบ phosphaturic โดยตับบาดเจ็บกับเคลียร์ของกลางหมุนเวียนลดลงโดยตับสติไม่ชัดเจนHypophosphatemia ผลลัพธ์ในการเผาผลาญพลังงานลด นำไปสู่ความผิดปกติของเซลล์ในอวัยวะหลายระบบการหายใจล้มเหลว หัวใจ arrhythmias ชวน hematologic ต้านทานอินซูลิน และกล้ามบกพร่อง (8,9) จัดการมาตรฐาน resection ตับมีแทนที่เพียงพอของฟอสเฟตกับแห้งเสริมบำรุงห่มด้วยโพแทสเซียมฟอสเฟตและ parenteral/ปาก แทน ปัจจุบัน จัดการ hypophosphatemia อาศัยเซรั่มฟอสเฟตวัด ซึ่งอาจจะวัดระดับฟอสเฟต intracellular จริงเนื่องจากภายใน extracellular กะที่ถูกต้อง Acidosis อาจทำให้เกิดการ shift ของฟอสเฟต intracellular extracellular เท่าผลฟื้นฟูระดับฟอสเฟต extracellular หรือ วัดซีรั่ม 2,3-diphosphoglycerol (DPG) และนิวคลีโอไทด์แบ่งผลิตภัณฑ์ในปัสสาวะมีการรายงานให้ เครื่องหมาย physiologic สำคัญมากเกี่ยวข้อง hypophosphatemia เครียดโทรศัพท์มือถือ สามารถต่ำระดับ 2,3 DPG เซรั่ม และนิวคลีโอไทด์สูงแบ่งผลิตภัณฑ์ในปัสสาวะอาจจะระบุเพิ่มเติมฟอสเฟต intracellular ไม่เพียงพอ (7) ศึกษาตรวจสอบเพิ่มเติมจะต้องประเมินโปรแกรมคลินิกเหล่านี้มาตรการในการจัดการของ hypophosphatemiaในสรุป hypophosphatemia หลัง resection ตับสามารถนำไปสู่ผลร้าย และควรจะถูกต้องอยู่ ไม่มีการยอมรับแพร่หลายวิธีการสอบสวน ทดแทนสูงสุด และเป้าหมายระดับซีรั่ม ศึกษาในอนาคตที่ elucidate pathophysiology ของ hypophosphatemia เพิ่มเติม หลังจากตับ resection อาจนำไปสู่การจัดการที่ดีลุยเลย:คุณค่าทางโภชนาการระยะหลังตับ resection เป็นลักษณะ โดยรัฐ catabolic มักจะมีความไม่สมดุลของกลูโคสและอิเล็กโทร ตามร่างกายพยายามจัดหาความต้องการสูงของการสร้างใหม่ตับ (10) สนับสนุนทางโภชนาการในช่วงเวลานี้สำคัญคือของ paramount ให้ฟื้นฟูตับที่เพียงพอและการกู้คืนในการผ่าตัด ควรจะกำหนดแผนโภชนาการ perioperative สำหรับผู้ป่วยแต่ละแต่ละตามโภชนาการและฟังก์ชันตับ ผู้ป่วย Non cirrhotic โภชนาการ preoperative เพียงพออาจไม่จำเป็นต้องแทรกแซงใด ๆ พิเศษ และควรเริ่มจากอาหารก่อน ปาก/enteral ในทางกลับกัน ผู้ป่วยที่อยู่ malnourished มี หรือไม่มีโจมตีตับ (ตับแข็งหรือ steatosis) และผู้รับตับ resection หลักจะได้รับประโยชน์จาก perioperative สนับสนุนทางโภชนาการควรผ่านเส้นทาง enteral ประโยชน์ของโภชนาการ enteral ต้นขณะนี้อย่างก่อตั้งขึ้นในผู้ป่วยผ่าตัดที่หลากหลาย ถือ et al. 5 (11) ค่า randomized การศึกษาควบคุมที่เปรียบเทียบ enteral กับ parenteral โภชนาการในผู้ป่วยตับหลัง resection (12-16) ตามผลลัพธ์ ผู้เขียนสรุปว่า enteral โภชนาการส่งผลให้อัตราต่ำของการติดเชื้อแผลและพัฒนาโปรแกรมฐานข้อมูลภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกว่า parenteral โภชนาการ ในขณะที่มีความแตกต่างไม่ตาย รับ enteral โภชนาการที่ดีที่แสดงให้เห็นความสามารถภูมิคุ้มกันหลังการผ่าตัดเป็นหลักฐานโดยลดลงภาวะแทรกซ้อนติดเชื้อหลังการผ่าตัด Hotta, et al. พบว่าแห้งเสริมกับ TPN ได้ไม่มีผลต่อผลผ่า (17) ปัจจุบันหลักฐานสนับสนุนการใช้เส้นทาง enteral สำหรับการสนับสนุนทางโภชนาการขอยกเว้นหรือ contraindicatedIn addition to early enteral nutrition, branched chain amino acids and other immune-enhancing agents have received recent attention and deserve special mention. Liver disease results in altered amino acid metabolism characterized by low circulating levels of branched chain amino acids (leucine, isoleucine and valine), elevated circulating levels of methionine and aromatic amino acids. Results from two large randomized controlled trials have shown that branched chain amino acids (BCAA) supplementation in patients with advanced cirrhosis was associated with improved nutritional status and decreased frequency of complications of cirrhosis (18,19). Okabayashi et al. evaluated the impact of oral supplementation of branched chain amino acids and carbohydrates on quality of life (QOL) measures in patients undergoing hepatic resection (20). In this study QOL measures was assessed by subjective perception of functioning and physical, mental, and social well-being and were evaluated before and after surgery, up to 12 months post-operatively. The BCAA group showed steadily improving QOL measures from pre-operative measurements - this trend continued 12 months post-operatively even after supplements had been discontinued, while the control group showed no change. The authors concluded that nutritional supplementation with BCAA restored nutritional status and “whole-body kinetics” in patients following hepatic resection, with subjective improvement in post-operative quality of life. In animal studies, BCAA supplementation has been shown to promote liver regeneration after major hepatic resection (21). Ishikawa et al. demonstrated that short-term supplementation with BCAA was associated with higher serum erythropoietin levels in non-hepatitis patients undergoing curative hepatic resection (22). It is hypothesized that higher erythropoietin levels might be beneficial in protecting liver cells from ischemic injury. Recent randomized study in patients undergoing radiotherapy for hepatocellular carcinoma reported that BCAA supplementation might be beneficial (23). Currently there is reasonable evidence to support the use of BCAA supplementation in patients undergoing liver resection particularly in patients with chronic liver disease.รอบคอบคิดค้นโภชนาการแผนตามสภาพโดยรวมทางคลินิกของผู้ป่วยและระดับการขาดสารอาหารเป็นสิ่งจำเป็น Perioperative เพียงพอสนับสนุนโภชนาการและสถาบันโภชนาการ enteral ต้นมีความสำคัญ สารอาหารเฉพาะเช่น BCAA อาจเป็นประโยชน์ในการเลือกชุดย่อยของผู้ป่วยลุยเลย:ควบคุม GlycemicHyperglycemia ที่เกิดจากการผ่าตัดความเครียดทำให้ dysregulation ของการเผาผลาญที่ตับและการอักเสบ เกิดผลร้ายในการผ่าตัด (24,25) ควบคุมอย่างเข้มงวดของน้ำตาลในเลือดโดยการรักษาด้วยอินซูลินแบบเร่งรัดในผู้ป่วยผ่าตัดชม uni ดูแลเร่งรัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผ่าตัดตับได้กลายเป็นแกนนำของการรักษาโรคมะเร็งทั้งประถมและมัธยมบางอย่าง ผลหลังจากการผ่าตัดตับได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับความก้าวหน้าในเทคนิคการผ่าตัดและยาชาและการดูแลห้องผ่าตัด การเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญและการทำงานหลังจากการผ่าตัดตับจะไม่ซ้ำกันและก่อให้เกิดความท้าทายที่สำคัญในการบริหารจัดการ เข้าใจในเชิงลึกของสรีรวิทยาตับเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องแก้ไขปัญหาหลังการผ่าตัด กลยุทธ์การดำเนินการในช่วงเวลาหลังการผ่าตัดเพื่อปรับปรุงผลรวมถึงการสนับสนุนทางโภชนาการเพียงพอควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่เหมาะสมและการแทรกแซงเพื่อลดภาวะแทรกซ้อนติดเชื้อหลังการผ่าตัดในหมู่อื่น ๆ อีกหลาย บทความรีวิวนี้มุ่งเน้นไปที่ประเด็นหลังการผ่าตัดที่สำคัญหลังจากการผ่าตัดตับและนำเสนอการจัดการในปัจจุบัน. คำสำคัญ: การจัดการหลังการผ่าตัด, การผ่าตัดตับผ่าตัดตับไปที่: บทนำผลหลังจากการผ่าตัดตับได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา (1-4 ) แม้ว่าจะไม่มีปัจจัยเดียวเป็นผู้รับผิดชอบ แต่เพียงผู้เดียว, ความก้าวหน้าโดยรวมในเทคนิคการผ่าตัดและยาชาเข้าใจที่ดีของตับสรีรวิทยาและการพัฒนาในการจัดการการผ่าตัดทั้งหมดได้รับการสนับสนุน ปัญหาส่วนใหญ่ของการจัดการหลังการผ่าตัดหลังจากผ่าตัดตับจะไม่ซ้ำกันและต้องมีความเข้าใจอย่างละเอียดของการเผาผลาญตับและพยาธิสรีรวิทยาของโรคตับ วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้คือการทำอย่างละเอียดในการจัดการกับปัญหาหลังการผ่าตัดเฉพาะในช่วงต้นหลังจากการผ่าตัดตับตรวจสอบหลักฐานในปัจจุบันและนำเสนอตัวเลือกการจัดการ. ไปที่: ของไหลและการจัดการแร่ระยะเวลาหลังการผ่าตัดทันทีหลังจากการผ่าตัดตับที่โดดเด่นด้วยความไม่สมดุลของของเหลวและอิเล็กโทรไลที่มีเสริมต่อไปโดย derangements การทำงานของตับ การบำรุงรักษาสมดุลของของเหลวที่เพียงพอและการทำงานของไตปกติเป็นสิ่งสำคัญ Cirrhotics มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนแปลงของเหลวขยายตัวของหลอดเลือดและความดันเลือดต่ำผล ในการตั้งค่านี้คอลลอยด์มากกว่า crystalloids ควรจะบริหารในการเรียกคืนปริมาณหลอดเลือด น้ำในช่องท้องหลังผ่าตัดใหม่ที่เริ่มมีอาการมักเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ป่วยตับแข็ง การจัดการกับข้อ จำกัด โซเดียมและใช้เหตุผลของการรักษาด้วยยาขับปัสสาวะจะแนะนำ paracentesis อาจมีความจำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำในช่องท้องตึง. Hyperlactemia และ hypophosphatemia มี derangements ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่ผ่าตัดตับ gluconeogenesis ดำเนินการโดยตับกินตามปกติ 40-60% ของการให้น้ำนม เมื่อตับได้รับความเสียหายหรือเครียดจะผลิตน้ำนมมากกว่าเมแทบอมัน วาตานาเบะ, et al., ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างนมและส่วนเกินฐานกับผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วย 151 ผ่าตัดตับ ความเข้มข้นของนมพลาสม่าแดงเริ่มต้นอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผู้รอดชีวิตที่ไม่ใช่กว่าในผู้รอดชีวิตและมีความสัมพันธ์กับระดับบิลิรูบินและเป็นผู้ทำนายอิสระที่ดีของการเจ็บป่วยและการตาย เนื่องจากผลกระทบของสารเติมแต่งให้น้ำนมที่มีวิธีการแก้ปัญหาทางหลอดเลือดดำ, ที่ไม่ใช่นมที่มีการแก้ปัญหาที่ได้รับการแนะนำให้ใช้หลังการผ่าตัด (5). ไปที่: hypophosphatemia hypophosphatemia จะพบในผู้ป่วยเกือบทั้งหมดหลังจากการผ่าตัดตับที่สำคัญ การเกิดโรคของ hypophosphatemia หลังจากการผ่าตัดตับเป็นที่เข้าใจกันดีและเป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปจะเกิดจากการดูดซึมฟอสเฟตเพิ่มขึ้น regenerating เซลล์ตับ แต่งานที่ผ่านมาโดยนักวิจัยหลายได้แนะนำว่าการสูญเสียมากเกินไปปัสสาวะไกล่เกลี่ยโดยไกล่เกลี่ย phosphaturic phosphatonins เรียกว่าอาจจะมีความรับผิดชอบในการโพสต์การผ่าตัดตับ hypophosphatemia (6,7) ว่าเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึงการผลิตที่เพิ่มขึ้นของผู้ไกล่เกลี่ย phosphaturic โดยตับที่ได้รับบาดเจ็บเมื่อเทียบกับที่ลดลงการกวาดล้างของคนกลางหมุนเวียนโดยตับที่เหลือก็ไม่มีความชัดเจน. ผล hypophosphatemia ในการเผาผลาญพลังงานบกพร่องที่นำไปสู่ความผิดปกติของโทรศัพท์มือถือในระบบอวัยวะจำนวนมากรวมทั้งความล้มเหลวของระบบทางเดินหายใจหัวใจเต้นผิดจังหวะ, ทางโลหิตวิทยา ความผิดปกติของความต้านทานต่ออินซูลินและความผิดปกติของกล้ามเนื้อ (8,9) มาตรฐานการจัดการการผ่าตัดเปลี่ยนตับรวมถึงเพียงพอของฟอสเฟตที่มีการเสริมการบำรุงรักษาของของเหลวที่มีฟอสเฟตโพแทสเซียมและช่องปาก / เปลี่ยนหลอดเลือด ขณะนี้ผู้บริหารของ hypophosphatemia อาศัยวัดฟอสเฟตซึ่งอาจไม่เป็นวัดที่ถูกต้องของระดับฟอสเฟตในเซลล์ที่เกิดขึ้นจริงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงภายในเซลล์ ดิสก์สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของเซลล์ฟอสเฟตพื้นที่ extracellular ผลในการฟื้นฟูของระดับสารฟอสเฟต อีกวิธีหนึ่งคือการตรวจวัดซีรั่ม 2,3- diphosphoglycerol (DPG) และผลิตภัณฑ์การสลายเบื่อหน่ายในปัสสาวะได้รับรายงานว่าเป็นเครื่องหมายทางสรีรวิทยาที่สำคัญมากของความเครียด hypophosphatemia โทรศัพท์มือถือที่เกี่ยวข้อง ซีรั่มที่ต่ำเสมอระดับ 2,3-DPG และผลิตภัณฑ์สลายเบื่อหน่ายสูงในปัสสาวะอาจจะแสดงให้เห็นการเติมเต็มเซลล์ไม่เพียงพอฟอสเฟต (7) การศึกษาการตรวจสอบเพิ่มเติมที่มีความจำเป็นในการประเมินยูทิลิตี้ทางคลินิกของมาตรการเหล่านี้ในการจัดการของ hypophosphatemia. ในการสรุป hypophosphatemia หลังจากการผ่าตัดตับสามารถนำไปสู่ผลกระทบที่เป็นอันตรายและควรได้รับการแก้ไขอย่างถูกต้อง วิธีการได้รับการยอมรับในระดับสากลสำหรับการตรวจสอบการเปลี่ยนที่ดีที่สุดและเป้าหมายระดับซีรั่มจะขาด การศึกษาในอนาคตที่ยังอธิบายพยาธิสรีรวิทยาของ hypophosphatemia หลังจากการผ่าตัดตับอาจนำไปสู่การจัดการที่ดี. ไปที่: โภชนาการระยะเวลาการผ่าตัดหลังตับเป็นลักษณะรัฐ catabolic มักจะมีกลูโคสและความไม่สมดุลของอิเล็กโทรไลในขณะที่ร่างกายพยายามที่จะจัดหาความต้องการสูง ตับปฏิรูปนี้ (10) การสนับสนุนทางโภชนาการในช่วงเวลาที่สำคัญนี้มีความสำคัญยิ่งเพื่อให้แน่ใจว่าการฟื้นฟูตับที่เพียงพอและการกู้คืนหลังการผ่าตัด แผนโภชนาการผ่าตัดควรจะวางแผนสำหรับผู้ป่วยแต่ละคนขึ้นอยู่กับภาวะโภชนาการและการทำงานของตับ ผู้ป่วยที่ไม่ได้ป่วยตับแข็งที่มีภาวะโภชนาการที่เพียงพอก่อนการผ่าตัดอาจไม่จำเป็นต้องมีการแทรกแซงใด ๆ เป็นพิเศษและควรจะเริ่มต้นในช่วงต้นในช่องปาก / อาหารทางสายให้อาหาร ในทางกลับกันผู้ป่วยที่มีโรคขาดสารอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีหรือไม่มีการทำงานของตับที่ถูกบุกรุก (โรคตับแข็งหรือ steatosis) และผู้ที่ได้รับการผ่าตัดตับที่สำคัญจะได้รับประโยชน์จากการสนับสนุนทางโภชนาการผ่าตัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านเส้นทางทางเดินอาหาร ประโยชน์ของสารอาหารทางสายให้อาหารในช่วงต้นได้รับการก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงในหลากหลายของผู้ป่วยที่ผ่าตัด ริกเตอร์, et al (11) การประเมินผลการศึกษาห้าแบบสุ่มว่าเมื่อเทียบกับทางเดินอาหารสารอาหารทางหลอดเลือดในผู้ป่วยผ่าตัดหลังตับ (12-16) ขึ้นอยู่กับผลที่ผู้เขียนได้ข้อสรุปว่าทางเดินอาหารสารอาหารที่ส่งผลให้ในอัตราที่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญของการติดเชื้อแผลและภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับสายสวนหลอดเลือดกว่าโภชนาการ ในขณะที่มีความแตกต่างในการตายไม่มีผู้ป่วยที่ได้รับสารอาหารทางสายให้อาหารที่แสดงให้เห็นความสามารถของระบบภูมิคุ้มกันหลังการผ่าตัดที่ดีขึ้นเป็นหลักฐานโดยลดลงภาวะแทรกซ้อนติดเชื้อหลังการผ่าตัด ฮอต, et al พบว่าการเสริมด้วย TPN ไม่มีผลกระทบต่อผลหลังการผ่าตัด (17) ปัจจุบันมีหลักฐานขอสนับสนุนการใช้เส้นทางทางเดินอาหารที่ให้การสนับสนุนทางโภชนาการเว้นแต่ข้อห้ามอย่างอื่น. นอกจากโภชนาการทางการในช่วงต้นแยกกรดอะมิโนโซ่และตัวแทนการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันอื่น ๆ ที่ได้รับความสนใจและได้รับที่ผ่านมากล่าวถึงเป็นพิเศษ ผลการโรคตับในการเผาผลาญกรดอะมิโนที่มีการเปลี่ยนแปลงที่โดดเด่นด้วยการไหลเวียนของระดับต่ำของกรดอะมิโนโซ่กิ่ง (leucine isoleucine และ valine) ยกระดับการไหลเวียนของระดับของ methionine และกรดอะมิโนที่มีกลิ่นหอม ผลลัพธ์ที่ได้จากการทดลองขนาดใหญ่สองควบคุมแบบสุ่มได้แสดงให้เห็นว่าแยกกรดอะมิโนโซ่ (BCAA) เสริมในผู้ป่วยที่มีโรคตับแข็งขั้นสูงมีความสัมพันธ์กับภาวะโภชนาการที่ดีขึ้นและลดลงความถี่ของภาวะแทรกซ้อนของโรคตับแข็ง (18,19) Okabayashi et al, การประเมินผลกระทบของการเสริมช่องปากของกรดอะมิโนโซ่กิ่งและคาร์โบไฮเดรตต่อคุณภาพชีวิต (คุณภาพชีวิต) มาตรการในผู้ป่วยที่ผ่าตัดตับ (20) มาตรการในการศึกษาคุณภาพชีวิตนี้ได้รับการประเมินโดยการรับรู้ทัศนะของการทำงานและทางร่างกายจิตใจและสังคมที่ดีและได้รับการประเมินก่อนและหลังการผ่าตัดถึง 12 เดือนหลังการผ่าตัด กลุ่ม BCAA แสดงให้เห็นการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องมาตรการคุณภาพชีวิตจากการวัดก่อนการผ่าตัด - แนวโน้มนี้อย่างต่อเนื่อง 12 เดือนหลังการผ่าตัดแม้หลังจากที่ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่ได้รับการยกเลิกในขณะที่กลุ่มควบคุมแสดงให้เห็นว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลง ผู้เขียนสรุปว่าการเสริมโภชนาการด้วย BCAA บูรณะภาวะโภชนาการและ "จลนศาสตร์ทั้งร่างกาย" ต่อไปนี้ในผู้ป่วยที่ผ่าตัดตับที่มีการปรับปรุงอัตนัยคุณภาพหลังการผ่าตัดของชีวิต ในการศึกษาสัตว์เสริม BCAA ได้รับการแสดงเพื่อส่งเสริมการฟื้นฟูตับหลังจากการผ่าตัดตับที่สำคัญ (21) อิชิกาวะและอัล แสดงให้เห็นว่าการเสริมระยะสั้นที่มี BCAA มีความสัมพันธ์กับระดับ erythropoietin ซีรั่มที่สูงขึ้นในผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการผ่าตัดโรคไวรัสตับอักเสบตับแก้ (22) มันคือการตั้งสมมติฐานว่าระดับ erythropoietin ที่สูงขึ้นอาจจะมีประโยชน์ในการปกป้องเซลล์ตับจากอาการบาดเจ็บขาดเลือด ศึกษาแบบสุ่มล่าสุดในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาด้วยรังสีสำหรับมะเร็งตับรายงานว่าการเสริม BCAA อาจจะมีประโยชน์ (23) ขณะนี้มีพยานหลักฐานเพียงพอที่จะรองรับการใช้งานของการเสริม BCAA ในผู้ป่วยที่ผ่าตัดตับโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีโรคตับเรื้อรัง. วางแผนอย่างระมัดระวังแผนโภชนาการขึ้นอยู่กับพยาธิสภาพโดยรวมของผู้ป่วยและระดับของการขาดสารอาหารเป็นสิ่งจำเป็น การสนับสนุนทางโภชนาการเพียงพอผ่าตัดและสถาบันการศึกษาของโภชนาการทางการในช่วงต้นที่มีความสำคัญ สารอาหารพิเศษเช่น BCAA อาจจะมีประโยชน์ในการย่อยเลือกของผู้ป่วย. ไปที่: การควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดHyperglycemia ที่เกิดจากการผ่าตัดที่ทำให้เกิดความเครียด dysregulation ของการเผาผลาญตับและการทำงานของภูมิคุ้มกันส่งผลให้ผลการผ่าตัดที่ไม่พึงประสงค์ (24,25) ควบคุมอย่างเข้มงวดของระดับน้ำตาลในเลือดโดยการรักษาด้วยอินซูลินเข้มข้นในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาผ่าตัดผู้ป่วยหนักเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชำแหละตับได้กลายเป็นแกนนำของการรักษาสำหรับมะเร็งทุติยภูมิ ปฐมภูมิ และบาง . ผลหลังผ่าตัดมีขนาดเพิ่มขึ้นกับความก้าวหน้าในการผ่าตัดและใช้เทคนิคและการดูแลผู้ป่วยผ่าตัด . การเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญและการทำงานหลังจากชำแหละตับเป็นเอกลักษณ์และก่อให้เกิดความท้าทายต่างๆ ในการจัดการในความลึกของความเข้าใจสรีรวิทยาของตับเป็นสำคัญที่จะต้องแก้ไขปัญหาหลังผ่าตัด กลยุทธ์ที่ใช้ในช่วงหลังผ่าตัดเพื่อปรับปรุงผลลัพธ์ รวมถึงการสนับสนุนทางโภชนาการเพียงพอ การควบคุมระดับน้ำตาลที่เหมาะสมและการแทรกแซงเพื่อลดภาวะแทรกซ้อนติดเชื้อหลังผ่าตัด ระหว่างหลายอื่น ๆบทความนี้ทบทวนเน้นหลักผ่าตัดปัญหาหลังจากชำแหละตับและนำเสนอการจัดการในปัจจุบัน

คำสำคัญ : การจัดการ , การศึกษา , ชำแหละผ่าตัด ผ่าตัดตับไป :


ผลเบื้องต้น หลังจากชำแหละตับได้เพิ่มขึ้นกว่าไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ( 1-4 ) แม้ไม่มีปัจจัยเดียวคือรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวโดยรวมและความก้าวหน้าในเทคนิคการผ่าตัด ยาชา ความเข้าใจสรีรวิทยาของตับและปรับปรุงการจัดการงานทั้งหมดได้รับการเสริม . ส่วนใหญ่ของการจัดการปัญหาหลังผ่าตัด หลังจากชำแหละตับที่เป็นเอกลักษณ์ และต้องมีความเข้าใจอย่างละเอียดของการเผาผลาญที่ตับและพยาธิสรีรวิทยาของโรคตับวัตถุประสงค์ของการทบทวนนี้จะซับซ้อนในช่วงแรกหลังผ่าตัดเฉพาะการจัดการปัญหาหลังจากชำแหละตับ ตรวจหลักฐานปัจจุบันและนำเสนอตัวเลือกการจัดการ

ไป : ของเหลวและอิเล็กโทรไลต์

การจัดการระยะเวลาหลังผ่าตัดทันที หลังจากชำแหละตับเป็นลักษณะของเหลวและอิเล็กโทรไลต์ไม่สมดุลที่จะเพิ่มเติมเสริมสร้างโดย derangements การทำงานของตับรักษาความสมดุลและการทำงานของไตปกติเพียงพอของเหลวเป็นสําคัญ cirrhotics มักจะเปลี่ยนของเหลว และเพิ่มค่าความดันโลหิตต่ำ . ในการตั้งค่านี้ คอลลอยด์ แทนที่จะให้ตายควรบริหารเพื่อเรียกคืนในปริมาตร ท้องหลังผ่าตัดมีอาการบ่อยเกิดขึ้นในผู้ป่วยตับแข็ง .การจัดการกับการจำกัดโซเดียม และใช้ความสุขุมของปัสสาวะบำบัด แนะนํา paracentesis อาจมีความจำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้ท้องเครียด . . .

hyperlactemia และ hypophosphatemia ทั่วไป derangements ในผู้ป่วยผ่าตัดชำแหละตับ . กลูโคนีโอเจเนซิสที่ดำเนินการโดยตับปกติลด 40-60% ของแลค . เมื่อตับถูกทำลาย หรือเครียดมันผลิตกรดแลคติก แทนที่จะเผาผลาญมัน วาตานาเบะ , et al . , ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างแลคเตทและฐานส่วนเกินกับผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วย hepatic resection 151 . เริ่มต้นและความเข้มข้นในพลาสมาสูงกว่าไม่รอดมากกว่าในผู้รอดชีวิตและ มีความสัมพันธ์กับระดับบิลิรูบิน และเป็นเลิศอิสระทำนายการเจ็บป่วยและการตาย . เนื่องจากผลของการฉีดสารเติมแต่งที่มีโซลูชันแลคไม่แลคที่มีโซลูชั่นที่แนะนำให้ใช้หลังผ่าตัด ( 5 ) .

ไป :

hypophosphatemia hypophosphatemia ถูกพบในเกือบทุกสาขาพบว่าผู้ป่วยหลังผ่าตัดการเกิดพยาธิสภาพของตับ hypophosphatemia หลังจากผ่าตัดก็ไม่ค่อยเข้าใจ และโดยทั่วไปเชื่อว่าจะเพิ่มขึ้นจากการใช้ฟอสเฟตโดย regenerating เซลล์ตับ . อย่างไรก็ตาม ผลงานล่าสุดโดยนักวิจัยได้พบว่า ปัสสาวะหลายระดับโดยสูญเสียมากเกินไป phosphaturic ไกล่เกลี่ยว่า phosphatonins อาจรับผิดชอบโพสต์ hypophosphatemia ชำแหละตับ ( 6 , 7 )ไม่ว่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของการผลิต phosphaturic ไกล่เกลี่ย โดยได้รับบาดเจ็บที่ตับลดลงเมื่อเทียบกับการเป็นคนกลาง โดยหมุนเวียนเหลืออยู่ตับชัดเจน

hypophosphatemia ผลลัพธ์ในการเผาผลาญพลังงาน ทำให้เกิดความผิดปกติของเซลล์ในอวัยวะหลายระบบ ได้แก่ การหายใจล้มเหลว หัวใจเต้นผิดจังหวะ ? ที่มี , อินซูลินความผิดปกติของ neuromuscular และ ( 8,9 ) จัดการชำแหละตับมาตรฐานรวมถึงการแทนที่เพียงพอของฟอสเฟตที่มีการเสริมรักษาของเหลวที่มีฟอสเฟตโพแทสเซียมและปาก / ยาฉีดแทน ขณะนี้ การจัดการ hypophosphatemia อาศัยวัดฟอสเฟต ซีรั่มซึ่งอาจจะไม่แม่นจริงภายในวัดฟอสเฟตระดับเนื่องจากภายในกะภายนอก . ภาวะเป็นกรดจะเกิดกะเซลล์ของฟอสเฟตเพื่อการฟื้นฟูพื้นที่ที่มีผลในระดับฟอสเฟตและ . อีกวิธีหนึ่งคือการวัดระดับ 2