This article dwells on five dramati

This article dwells on five dramatic cases of child abandonment, in which mothers killed their child, in most cases shortly after birth, differing from the other common and ‘normal’ abandonment cases.
Since child abandonment is a sensitive topic, and is commonly confined to the family circle or the knowledge of the abandoner, there is a dearth of written materials on the subject, both at national and international levels. In Ethiopia, no studies have been undertaken to assess the nature and magnitude of the abandoning of children. Ex- cept for a short, forty-page paper written in 1982 (1974 Ethiopian Calendar or E. C.) in Amharic (Anonymous 1982). I did not find any other scientific works on the problem. Even the 1982 paper was not written on the basis of solid research, but in fact was sim- ply an outcome of repeated meetings and discussions among government officials from different ministries and organisations. Moreover, the limited literature which is avail- able focuses on street children in general, with little or no distinction made between street children and those who have been abandoned. Hardly anything is known about why people abandon their children, who are the perpetrators of the act and the like.
The police, the court, hospitals and governmental and non-governmental child wel- fare organisations were extremely reluctant to co-operate with the researcher. Refusal by the police and the courts and even government hospitals was not surprising due to the ‘bureaucratic’ nature of such organisations. What was shocking to me was the unwill- ingness of the non-governmental organisations (NGOs) that pretend to be entrusted to the well-being of children. It is reasonable to assume that institutions involved in assist- ing abandoned children should extend maximum co-operation to studies of this kind. However, to my surprise, some of these non-governmental organisations bluntly re- fused to co-operate with my endeavours perhaps due to the fear of exposure of some of their activities. Despite all these problems, attempts have been made to collect scanty institutional records and registers to make the information more or less complete.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้จดจ่อกับห้าอย่างกรณีเด็ก abandonment ที่แม่ฆ่าลูก ส่วนใหญ่หลังจากเกิด ความขัดแย้งจากกรณี abandonment 'ปกติ' และทั่วไปอื่น ๆแสดงว่าไม่มีขาดแคลนวัสดุในเรื่อง เขียนทั้งในระดับชาติ และนานาชาติตั้งแต่เด็ก abandonment เป็นหัวข้อสำคัญ และโดยทั่วไปจะจำกัดวงครอบครัวหรือความรู้ที่ abandoner ในเอธิโอเปีย ศึกษาไม่มีการดำเนินการประเมินธรรมชาติและขนาดของการละทิ้งเด็ก อดีต-cept เป็นกระดาษสั้น สี่สิบหน้าเขียนใน 1982 (1974 เอธิโอเปียปฏิทินหรือ E. C.) ในอัมฮาริก (1982 ไม่ระบุชื่อ) ฉันไม่พบผลงานทางวิทยาศาสตร์อื่น ๆ ในปัญหา แม้แต่กระดาษ 1982 ไม่ได้เขียนโดยใช้การวิจัยเป็นของแข็ง แต่ในความเป็นจริงซิชั้น ผลซ้ำและการสนทนาระหว่างเจ้าหน้าที่ของรัฐจากทบวงกรมอื่นและองค์กร นอกจากนี้ วรรณกรรมจำกัดซึ่งเป็นประโยชน์-สามารถเน้นเด็กถนนทั่วไป มีน้อย หรือไม่มีความแตกต่างที่ทำขึ้นระหว่างเด็กถนนและผู้ที่มีการแข่งขัน อะไรแทบไม่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับทำไมคนละทิ้งบุตร ที่เป็นความผิดของการกระทำเช่นตำรวจ ศาล โรงพยาบาล และองค์กรภาครัฐ และเอกชนเด็ก wel โดยสารได้ไม่มากในการทำงานร่วมกับนักวิจัย ปฏิเสธ โดยตำรวจ และศาล และโรงพยาบาลรัฐบาลแม้ไม่น่าแปลกใจเนื่องจาก 'ราชการ' ขององค์กรดังกล่าว สิ่งที่ผมตะลึงคือ ingness unwill ขององค์กรเอกชน (Ngo) ที่ทำเป็นจะได้รับมอบหมายที่ดีของเด็ก เหมาะสมคิดว่า สถาบันที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งกำลังช่วยควรขยายสูงสุดความร่วมมือการศึกษาชนิดนี้ได้ อย่างไรก็ตาม จะแปลกใจของฉัน ขององค์กรเอกชนเหล่านี้พูด re - fused ร่วมดำเนินงานกับรายแรก ๆ ของฉันอาจจะเนื่องจากความกลัวความเสี่ยงของกิจกรรมของพวกเขา แม้ปัญหาเหล่านี้ทั้งหมด ความพยายามที่ได้ทำการรวบรวมระเบียน scanty สถาบันและลงทะเบียนเพื่อให้ข้อมูลสมบูรณ์มากขึ้นหรือน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้จะอาศัยอยู่ในห้ากรณีที่น่าทึ่งของการละทิ้งเด็กที่แม่ฆ่าลูกของพวกเขาในกรณีส่วนใหญ่หลังคลอดที่แตกต่างกันจากที่อื่น ๆ ที่พบบ่อยและ 'ปกติ' กรณีละทิ้ง.
ตั้งแต่ละทิ้งเด็กเป็นเรื่องที่มีความสำคัญและถูกกักขังอยู่ทั่วไป วงกลมครอบครัวหรือความรู้ของ abandoner ที่มีความขาดแคลนของวัสดุที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งในระดับชาติและระดับนานาชาติ ในเอธิโอเปียการศึกษาไม่ได้รับการดำเนินการในการประเมินลักษณะและขนาดของทิ้งของเด็ก ซีอีพีทีอดีตสำหรับระยะสั้นกระดาษสี่สิบหน้าที่เขียนใน 1982 (1974 ปฏิทินเอธิโอเปียหรือ EC) ในอัมฮาริค (ไม่ประสงค์ออกนาม 1982) ฉันไม่พบผลงานทางวิทยาศาสตร์อื่น ๆ ในการแก้ปัญหา แม้แต่กระดาษ 1982 ไม่ได้เขียนบนพื้นฐานของการวิจัยที่เป็นของแข็ง แต่ในความเป็นจริงได้ง่ายๆที่ผลของการประชุมซ้ำและการอภิปรายในหมู่ข้าราชการจากกระทรวงต่าง ๆ และองค์กร นอกจากนี้วรรณกรรม จำกัด ซึ่งเป็นรุนแรงทางเพศสามารถมุ่งเน้นไปที่เด็กข้างถนนโดยทั่วไปมีความแตกต่างน้อยหรือไม่มีเลยทำขึ้นระหว่างเด็กเร่ร่อนและผู้ที่ได้รับการยกเลิก แทบไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเหตุผลที่คนละทิ้งเด็กของพวกเขาที่มีการกระทำผิดของการกระทำและชอบ. the
ตำรวจศาลโรงพยาบาลและหน่วยงานของรัฐและเด็กที่ไม่ใช่ภาครัฐองค์กร wel- ค่าโดยสารไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะร่วมมือกับนักวิจัย . การปฏิเสธโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจและศาลและแม้กระทั่งโรงพยาบาลของรัฐก็ไม่น่าแปลกใจเพราะธรรมชาติ 'ของระบบราชการขององค์กรดังกล่าว อะไรคือสิ่งที่น่าตกใจกับผมเป็น ingness unwill- ขององค์กรพัฒนาเอกชน (เอ็นจีโอ) ที่หลอกว่าจะได้รับมอบหมายให้เป็นอยู่ที่ดีของเด็ก มันก็มีเหตุผลที่จะคิดว่าสถาบันที่เกี่ยวข้องในไอเอ็นจี assist- เด็กที่ถูกทอดทิ้งควรขยายสูงสุดร่วมมือกับการศึกษาแบบนี้ แต่ฉันประหลาดใจบางส่วนขององค์กรเหล่านี้ไม่ใช่ภาครัฐโผงผางผสมอีกครั้งที่จะร่วมทำงานกับความพยายามของฉันอาจจะเป็นเพราะความกลัวของการสัมผัสบางส่วนของกิจกรรมของพวกเขา แม้จะมีปัญหาเหล่านี้พยายามที่จะได้รับการทำในการเก็บรวบรวมบันทึกสถาบันขาดแคลนและลงทะเบียนเพื่อให้ข้อมูลที่สมบูรณ์มากขึ้นหรือน้อยลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้อาศัยห้าคดีที่น่าทึ่งของการทอดทิ้งเด็ก ที่แม่ฆ่าลูกของตน ในกรณีส่วนใหญ่หลังจากคลอด แตกต่างจากกรณีการปกติ ' อื่น ๆทั่วไป และ ' .
ตั้งแต่การทอดทิ้งเด็กเป็นหัวข้อที่ละเอียดอ่อน และมักถูกคุมขังในครอบครัวเดี่ยว หรือความรู้ของ abandoner , มี ความขาดแคลนของการเขียนวัสดุในเรื่องทั้งในระดับประเทศและนานาชาติ ในเอธิโอเปีย ไม่มีการศึกษาได้ดำเนินการประเมินลักษณะและขนาดของการทอดทิ้งเด็ก แฟนเก่า - CEPT สำหรับสั้น สี่หน้ากระดาษที่เขียนในปี 1982 ( 1974 ปฏิทินเอธิโอเปียหรือ E . C . ) ในภาษาอังกฤษ ( ไม่ประสงค์ออกนาม 1982 ) ผมไม่ได้พบกับผลงานทางวิทยาศาสตร์ใด ๆอื่น ๆ เกี่ยวกับปัญหา แม้ 1982 กระดาษไม่ได้เขียนบนพื้นฐานของการวิจัยที่แข็งแต่ในความเป็นจริงคือ ซิม - ply ซ้ำผลของการประชุมและการอภิปรายในหมู่ข้าราชการจากกระทรวงต่าง ๆ และองค์กร นอกจากนี้ จำกัด วรรณกรรมซึ่งเป็นประโยชน์เพื่อสามารถบนถนนเด็กโดยทั่วไปที่มีน้อยหรือไม่มีความแตกต่างกันระหว่างเด็กเร่ร่อน และผู้ถูกทอดทิ้ง ไม่ค่อยอะไรเป็นที่รู้จักกันว่าทำไมคนที่ทิ้งลูกของเขาใครเป็นผู้กระทำผิดพระราชบัญญัติและเช่น .
ตำรวจ ศาล โรงพยาบาล และหน่วยงานภาครัฐและเอกชนองค์กรดี - เด็ก ค่าโดยสารถูกมากลังเลที่จะร่วมมือกับนักวิจัย การปฏิเสธโดยตำรวจ และศาล และโรงพยาบาลของรัฐก็ไม่น่าแปลกเพราะธรรมชาติของระบบราชการขององค์กรเช่น