IntroductionNortheast Thailand has

Introduction
Northeast Thailand has about 9.3 million hectares of
agricultural land, of which approximately 7.9 million hectares
are used for rainfed farming. Up to 75% of this land is devoted
to rice, but the planted area varies considerably from year to
year,mainly because of variable water availability.As a result
of the poor physical endowment of the region, for example,
generally poor soils, highly uneven distribution of rainfall,
and very limited irrigation facilities, average rice yields in
northeast Thailand (1.8 t ha
1) are the lowest in the country
(average of 2.9 t ha
1 in the central region). Combined with
the fact that farming is the major occupation of about 80% of
the population in northeast Thailand, this leads to very
unfavorable socioeconomic development indicators, including
the lowest average income in the country (OAE, 1999).
Because of the importance of the rice-based system in this
region, rice is the key to agricultural development. Farmers
produce rice primarily for self-consumption and sell surpluses
when available. If rice yields in this environment can be
stabilized and improved, resources could be reallocated and
possibly invested in more remunerative activities. Moreover,
income from rice farming, although small, does constitute an
important share of total income, especially for poor farmers,
and any improvement of productivity will directly benefit
these households (Wijnhoud et al., 2003).
The soils of northeast Thailand are often described as
universally infertile because of their light texture and low
inherent nutrient contents. This simplified perception is based
on selected information fromsoil surveys (e.g., Chantanaparb
et al., 1976), fertilizer response studies (Ragland and
Boonpuckdee, 1987, 1988), overemphasis on large-scale
soil-forming processes (Moormann et al., 1964), and mapping
techniques (Oberthuer and Kam, 2000). The latter authors
revised this picture recently by emphasizing small-scale soilforming
processes, and concluded that loam and clay soils
cover a considerable proportion of the land. Similarly, water
resources at the field and farm level are much more variable at
a small scale than is indicated by the general characterization
of the whole region as drought-prone. As for the soils,
topography plays an important role. Most of the lowlands in
northeast Thailand, described as undulating land, nonfloodplains,
and floodplains, are characterized by small
height differences (a fewcentimeters to a fewmeters) within a
short range. These differences do affect the available water
resources at the field level considerably, and they are often
accompanied by simultaneous differences in soil texture and
soil fertility. Especially in drought years, small differences in
available water resources can make the difference between
crop failure and a still acceptable yield.
We assume that this variability of soil and water resources
led in the past to the often contradictory evaluation of
fertilizer response. Ragland and Boonpuckdee (1987)
reviewed a number of trials, concluding that, with few
exceptions, fertilizer response was abnormally low. Wade
et al. (1999a), using a large data set including the data used
in this study, compared fertilizer responses across several
countries and found the poorest response at several sites in
northeast Thailand. Similarly, Willet (1995) reported a
limited and erratic yield response to inorganic fertilizer.
Contrary to these findings, a large FAO project reported
normal to high fertilizer response (FAO, 1984). More
recently, Khuntasuvon et al. (1998) found a good response to
inorganic and organic fertilizers. Based on the early work of
Ragland and Boonpuckdee (1988), many studies concentrated
on the importance of organic fertilizers, especially for
sandy soils with very low soil fertility. The observed
responses to organic fertilizers alone or combinations of
inorganic/organic fertilizers range from very high (Willet,
1995; Khuntasuvon et al., 1998) to rather low (Wade et al.,
1999a; Supapoj et al., 1998). Several of these studies tested
the application of very high rates of organic materials, which
are often not available to farmers and would require
considerable labor resources. To reduce the necessary
amounts and to increase the residual effect, Whitbread et al.
(2003) experimented with more recalcitrant organic
compounds (tree leaf litter). This technology produced
good results but care would be needed to avoid deterioration
of the more natural habitats around paddy fields.
Given this range of often contradictory results, our study
intended to determine the major driving factors or processes
affecting fertilizer response and productivity, and to relate
them to the environment, landscape, or cropping system. That
is the level at which most rainfed farmers are operating, and
resourcemanagement advice such as the existing uniform and
inflexible fertilizer recommendation for northeast Thailand
(Department of Agriculture, unpublished) does not serve
these clients well. To achieve our objective, we re-analyzed
part of an existing database established and described by
Wade et al. (1999a). It did seem promising for our goal
because it covered: (i) a number of sites all over northeast
Thailand; (ii) various treatments, including different combinations
of inorganic and organic fertilizer applications; (iii)
three experimental years with variable climatic conditions;
and (iv) it contained accompanying information on climate,
soils, field water stress, and crop phenology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำตะวันออกเฉียงเหนือมีประมาณ 9.3 ล้านเฮกเตอร์ของเกษตร ซึ่งประมาณ 7.9 ล้านไร่ใช้สำหรับทำฟาร์ม rainfed ทุ่มเทถึง 75% ของที่ดินนี้ข้าว แต่การปลูกพื้นที่แตกต่างกันไปมากจากปีปี ส่วนใหญ่เนื่องจากตัวแปรน้ำพร้อมเป็นผลขององค์การกองทุนทางกายภาพไม่ดีภาค ตัวอย่างโดยทั่วไปไม่ดีดินเนื้อปูน กระจายไม่สม่ำเสมอสูงปริมาณน้ำฝนและสิ่งอำนวยความสะดวกมากจำกัดชลประทาน ข้าวเฉลี่ยทำให้ในอุดร (1.8 t ฮา 1) อยู่สุดในประเทศ(เฉลี่ยของ 2.9 t ฮา 1 ในภาคกลาง) รวมกับความจริงที่ว่าทำนาเป็นอาชีพหลักประมาณ 80% ของประชากรในอุดร นี้นำไปสู่มากตัวบ่งชี้พัฒนาประชากรร้าย รวมทั้งรายได้เฉลี่ยต่ำที่สุดในประเทศ (บริษัทยูนิ 1999)เนื่องจากความสำคัญของข้าวที่ใช้ระบบนี้ภูมิภาค ข้าวเป็นกุญแจสู่การพัฒนาด้านการเกษตร เกษตรกรผลิตข้าวเป็นหลักสำหรับปริมาณการใช้เอง และขาย surplusesเมื่อมีการ ถ้าทำให้ข้าวในสภาพแวดล้อมนี้เสถียร และปรับปรุง ทรัพยากรสามารถถูกปันส่วนใหม่ และอาจลงทุนในกิจกรรม remunerative มาก นอกจากนี้รายได้จากนา ว่า เป็นการส่วนแบ่งรายได้รวม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเกษตรกรยากจน ความสำคัญและปรับปรุงใด ๆ ของผลผลิตจะได้รับประโยชน์โดยตรงครัวเรือนเหล่านี้ (Wijnhoud et al., 2003)The soils of northeast Thailand are often described asuniversally infertile because of their light texture and lowinherent nutrient contents. This simplified perception is basedon selected information fromsoil surveys (e.g., Chantanaparbet al., 1976), fertilizer response studies (Ragland andBoonpuckdee, 1987, 1988), overemphasis on large-scalesoil-forming processes (Moormann et al., 1964), and mappingtechniques (Oberthuer and Kam, 2000). The latter authorsrevised this picture recently by emphasizing small-scale soilformingprocesses, and concluded that loam and clay soilscover a considerable proportion of the land. Similarly, waterresources at the field and farm level are much more variable ata small scale than is indicated by the general characterizationof the whole region as drought-prone. As for the soils,topography plays an important role. Most of the lowlands innortheast Thailand, described as undulating land, nonfloodplains,and floodplains, are characterized by smallheight differences (a fewcentimeters to a fewmeters) within ashort range. These differences do affect the available waterresources at the field level considerably, and they are oftenaccompanied by simultaneous differences in soil texture andsoil fertility. Especially in drought years, small differences inavailable water resources can make the difference betweencrop failure and a still acceptable yield.We assume that this variability of soil and water resourcesนำไปสู่การประเมินผลมักจะขัดแย้งในอดีตตอบสนองต่อปุ๋ย Ragland และ Boonpuckdee (1987)ตรวจสอบจำนวนการทดลอง สรุป ที่ มีไม่กี่ข้อยกเว้น การตอบสนองของปุ๋ยมีต่ำอย่างผิดปกติ ลุยal. ร้อยเอ็ด (1999a), ใช้ชุดข้อมูลขนาดใหญ่รวมถึงข้อมูลที่ใช้ในการศึกษานี้ เปรียบเทียบการตอบสนองของปุ๋ยหลายประเทศ และพบการตอบสนองจนที่สุดในหลายเว็บไซต์ในตะวันออกเฉียงเหนือประเทศไทย ในทำนองเดียวกัน วิลเล็ท (1995) รายงานตัวผลผลิตที่จำกัด และความการตอบสนองกับปุ๋ยอนินทรีย์ขัดกับการค้นพบเหล่านี้ รายงานโครงการ FAO ขนาดใหญ่ปกติการตอบสนองต่อปุ๋ยสูง (FAO, 1984) เพิ่มเติมล่าสุด Khuntasuvon และ al. (1998) พบการตอบรับดีปุ๋ยอนินทรีย์ และอินทรีย์ ขึ้นอยู่กับการทำงานเริ่มต้นของRagland และ Boonpuckdee (1988), ศึกษาหลายที่เข้มข้นในความสำคัญของปุ๋ยอินทรีย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับดินเนื้อปูนทราย มีความอุดมสมบูรณ์ของดินต่ำมาก การสังเกตตอบสนองต่อปุ๋ยอินทรีย์เพียงอย่างเดียวหรือรวมกันปุ๋ยอนินทรีย์อินทรีย์ช่วงจากมากสูง (วิลเล็ท1995 Khuntasuvon และ al., 1998) จะค่อนข้างต่ำ (เวด et al.,1999a Supapoj และ al., 1998) หลายการศึกษานี้ทดสอบใช้วัสดุอินทรีย์ อัตราสูงมากซึ่งมักจะไม่มีแก่เกษตรกร และต้องทรัพยากรแรงงานมาก เพื่อลดความจำเป็นยอดเงินและ การเพิ่มผลเหลือ Whitbread et al(2003) เบื้องกับ recalcitrant อินทรีย์เพิ่มมากขึ้นcompounds (tree leaf litter). This technology producedgood results but care would be needed to avoid deteriorationof the more natural habitats around paddy fields.Given this range of often contradictory results, our studyintended to determine the major driving factors or processesaffecting fertilizer response and productivity, and to relatethem to the environment, landscape, or cropping system. Thatis the level at which most rainfed farmers are operating, andresourcemanagement advice such as the existing uniform andinflexible fertilizer recommendation for northeast Thailand(Department of Agriculture, unpublished) does not servethese clients well. To achieve our objective, we re-analyzedpart of an existing database established and described byWade et al. (1999a). It did seem promising for our goalbecause it covered: (i) a number of sites all over northeastThailand; (ii) various treatments, including different combinationsof inorganic and organic fertilizer applications; (iii)three experimental years with variable climatic conditions;and (iv) it contained accompanying information on climate,soils, field water stress, and crop phenology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้ประมาณ 9.3 ล้านไร่
ที่ดิน ซึ่ง ประมาณ 7.9 ล้านไร่
ใช้น้ำฝนฟาร์ม ถึง 75 % ของที่ดินนี้จะทุ่มเท
ข้าว แต่พื้นที่ปลูกแตกต่างกันมากจากปี

ปี ส่วนใหญ่เนื่องจากว่างน้ำ ตัวแปร ผล
ของบริจาคทางกายภาพไม่ดีของภูมิภาคเช่น
ดินโดยทั่วไปที่ยากจนการกระจายไม่สม่ำเสมอของปริมาณฝนสูง , และ จำกัด มาก
น้ำเครื่อง เฉลี่ยผลผลิตข้าวในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( 1.8 T
ฮา
1 ) ถูกสุดในประเทศ
( เฉลี่ย 2.9 T ฮา
1 ในภาคกลาง ) รวมกับ
ที่ว่าเกษตรอาชีพหลักประมาณ 80% ของประชากรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

ร้ายมากนี้นำไปสู่ตัวชี้วัดการพัฒนาทางเศรษฐกิจรวมทั้ง
ต่ำสุดเฉลี่ยรายได้ในประเทศ ( สศก. , 1999 ) .
เพราะความสำคัญของข้าวตามระบบในภูมิภาคนี้
ของข้าว คือกุญแจสำคัญในการพัฒนาการเกษตร เกษตรกรผลิตข้าวเพื่อการบริโภคด้วยตนเองเป็นหลัก

และขายส่วนเกินเมื่อมี . ถ้าข้าวผลผลิตในสภาพแวดล้อมนี้สามารถทรงตัวและดีขึ้น

และสามารถจัดสรรทรัพยากรอาจจะลงทุนในกิจกรรมซึ่งจ่ายเงินจำนวนมากเพิ่มเติม นอกจากนี้ รายได้จากการทำนาข้าว
ถึงแม้ว่าขนาดเล็ก ไม่ถือเป็น
แบ่งปันสำคัญของรายได้รวม โดยเฉพาะชาวนา และการปรับปรุงประสิทธิภาพของใด ๆ

จะได้ประโยชน์โดยตรงในครัวเรือนเหล่านี้ ( wijnhoud et al . , 2003 ) .
ดินภาคตะวันออกเฉียงเหนือมักอธิบาย
สามารถมีบุตรยากเพราะเนื้อเบาและต่ำ
โดยธรรมชาติปริมาณธาตุ นี้ง่ายในการใช้
เลือกข้อมูล fromsoil สำรวจ ( เช่น chantanaparb
et al . , 1976 ) การศึกษาการตอบสนองต่อปุ๋ย ( Ragland และ
boonpuckdee , 1987 , 1988 ) , การให้ความสำคัญมากไปบนดินขนาดใหญ่
กระบวนการขึ้นรูป ( moormann et al . , 1964 ) และเทคนิคการทำแผนที่
( oberthuer และหวี , 2000 ) .ผู้เขียนหลัง
แก้ไขภาพนี้เมื่อเร็ว ๆนี้ โดยเน้นกระบวนการ soilforming
กระบวนการ และสรุปว่า ดินร่วนและดินเหนียวดิน
ครอบคลุมสัดส่วนมากของที่ดิน ในทำนองเดียวกัน ทรัพยากรน้ำ
ที่สนามและระดับฟาร์มมีมากขนาดเล็กกว่า
ตัวแปรที่พบโดยทั่วไปของพื้นที่ทั้งหมดเป็นลักษณะ
ภัยแล้งได้ง่าย สำหรับดิน
ภูมิประเทศมีบทบาทสำคัญ ที่สุดของพื้นที่ราบใน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย อธิบายว่า มีที่ดิน nonfloodplains
Gardner , และมีลักษณะความแตกต่างของความสูงขนาดเล็ก
( fewcentimeters ไป fewmeters ) ภายใน
ช่วงสั้น ความแตกต่างเหล่านี้ทำให้ส่งผลกระทบต่อทรัพยากรน้ำ
พร้อมที่สนามระดับมากและพวกเขามักจะ