What is Local wisdom? is basic know

What is Local wisdom? is basic knowledge gained from living in balance with nature. It is related to culture in the community which is accumulated and passed on. This wisdom can be both abstract and concrete, but the important characteristics are that it comes from experiences or truth gained from life. The wisdom from real experiences integrates the body, the spirit and the environment. It emphasizes respect for elders and their life experiences. Moreover, it values morals more than material things (Nakorntap et. al., 1996).Boonpanya (2006) the senior developer of the Assembly of Isaan Private Development Organization, describes the history and evolution of local community. The community has its own culture, is a miniature society with a production system, resource management, a health system, a knowledge and learning system, a judicial system, self-governance, and an economic system run by each family and the community. The goals of local community are that families can be self-sufficient and the community can survive. Family members are the main source of labor. They mostly produce for their own families’ consumption, but when they sell something, the profits are very small. The people in the community live together by giving and helping without expecting anything in return. They all consider themselves to be related to every other person in the community. They share what they have with neighbors thus ensuring the survival of the families and the community. The members of the community are all related and give utmost respect to elders. This makes them “one family” living with unconditional kindness and generosity. When conflicts arise, the elders and various relatives are the ones who decide how to settle matters. A traditional community emphasizes farming. They generally produce only a little more than what they need for each household, and when there is surplus, they trade it or use it for religious purposes. The people live in balance with nature, not as masters of nature. The people respect and value each other according to the principle that each person has value as a human being. In general, communities before globalization lived harmoniously with nature. They had religion as a spiritual restraint, and respected elders. The people in the community valued one another over money and lived peacefully. In contrast, only since the mid 1950’s have communities changed as a result of the newly introduced capitalism, and more recently, globalization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิปัญญาท้องถิ่นคืออะไร ความรู้พื้นฐานได้รับจากการใช้ชีวิตที่สมดุลกับธรรมชาติ มันจะเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมในชุมชนซึ่งเป็นสะสม และผ่านไป ภูมิปัญญานี้สามารถทั้งนามธรรม และรูปธรรม แต่ลักษณะสำคัญอยู่ว่า มันมาจากประสบการณ์หรือความจริงที่ได้จากชีวิต ภูมิปัญญาจากประสบการณ์จริงรวมร่างกาย จิตวิญญาณ และสิ่งแวดล้อม โดยจะเน้นการเคารพผู้อาวุโส และประสบการณ์ชีวิต นอกจากนี้ มันค่าคุณธรรมมากกว่าวัตถุสิ่ง (รรพ et. al. 1996) Boonpanya (2006) นักพัฒนาอาวุโสของแอสเซมบลีของอีสานส่วนพัฒนาองค์กร อธิบายประวัติและวิวัฒนาการของชุมชนท้องถิ่น ชุมชนมีวัฒนธรรมของตนเอง เป็นสังคมขนาดเล็ก มีระบบการผลิต การจัดการทรัพยากร ระบบสุขภาพ ความรู้ และระบบการเรียน ระบบยุติธรรม กำกับดูแลตนเอง และมีระบบเศรษฐกิจที่เรียกใช้ โดยแต่ละครอบครัวและชุมชน เป้าหมายของชุมชนท้องถิ่นว่า ครอบครัวได้อย่างพอเพียง และชุมชนสามารถอยู่รอดได้ สมาชิกในครอบครัวเป็นแหล่งหลักของแรงงาน พวกเขาส่วนใหญ่ผลิตเพื่อการบริโภคของครอบครัวตนเอง แต่เมื่อพวกเขาขายสิ่ง ผลกำไรที่มีขนาดเล็กมาก คนในชุมชนอยู่ร่วมกัน โดยการให้ และการช่วยเหลือโดยไม่หวังอะไรตอบแทน พวกเขาพิจารณาตัวเองเกี่ยวข้องกับทุกคนในชุมชน พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามีกับเพื่อนบ้านมั่นใจว่าการอยู่รอดของครอบครัวและชุมชน สมาชิกของชุมชนทั้งหมดเกี่ยวข้อง และให้ความเคารพผู้อาวุโส สิ่งนี้ทำให้ "หนึ่งครอบครัว" อาศัยอยู่ ด้วยความเมตตาโดยไม่มีเงื่อนไขและความเอื้ออาทร เมื่อความขัดแย้งเกิดขึ้น ผู้สูงอายุและญาติต่าง ๆ คือ คนที่ตัดสินใจเลือกวิธีการจ่ายเรื่อง ชุมชนดั้งเดิมเน้นการทำฟาร์ม โดยทั่วไปจะผลิตเพียงเล็กน้อยมากกว่าสิ่งจำเป็นสำหรับแต่ละครัวเรือน และเมื่อมีส่วนเกิน พวกเขาซื้อขาย หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางศาสนา คนที่อาศัยอยู่ในสมดุลกับธรรมชาติ ไม่เป็นไปตามหลักของธรรมชาติ คนเคารพ และค่าอื่น ๆ ตามหลักการว่า แต่ละคนมีค่าเป็นมนุษย์ ทั่วไป ชุมชนก่อนโลกาภิวัตน์อยู่อย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ พวกเขามีศาสนาเป็นยึดเหนี่ยวทางจิตวิญญาณ และเคารพผู้อาวุโส คนในชุมชนมูลค่าอื่นมากกว่าเงิน และอาศัยอยู่อย่างสงบสุข ตรงกันข้าม เฉพาะตั้งแต่กลางปี 1950 มีชุมชนการเปลี่ยนแปลงจากทุนนิยมนำใหม่ และอื่น ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้ โลกาภิวัตน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิปัญญาท้องถิ่นคืออะไร? เป็นความรู้พื้นฐานที่ได้รับจากการใช้ชีวิตอยู่ในสมดุลกับธรรมชาติ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมในชุมชนที่มีการสะสมและส่งต่อ ภูมิปัญญานี้สามารถเป็นได้ทั้งรูปธรรมและนามธรรม แต่ในลักษณะที่สำคัญที่ว่ามันมาจากประสบการณ์หรือความจริงที่ได้รับจากชีวิต ภูมิปัญญาจากประสบการณ์จริงรวมร่างกายจิตวิญญาณและสิ่งแวดล้อม โดยจะเน้นการเคารพผู้สูงอายุและประสบการณ์ชีวิตของพวกเขา นอกจากนี้ยังเห็นคุณค่าของศีลธรรมมากกว่าสิ่งวัสดุ (นาครทรรรพ et. al., 1996) .Boonpanya (2006) นักพัฒนาอาวุโสของสภาอีสานองค์การพัฒนาเอกชนอธิบายประวัติความเป็นมาและวิวัฒนาการของชุมชนท้องถิ่น ชุมชนมีวัฒนธรรมของตัวเองเป็นสังคมขนาดเล็กที่มีระบบการผลิต, การจัดการทรัพยากรระบบสุขภาพความรู้และการเรียนรู้ระบบระบบการพิจารณาคดีการกำกับดูแลตนเองและระบบเศรษฐกิจที่ดำเนินการโดยแต่ละครอบครัวและชุมชน เป้าหมายของชุมชนในท้องถิ่นที่มีครอบครัวที่สามารถพึ่งพาตนเองและชุมชนสามารถอยู่รอดได้ สมาชิกในครอบครัวเป็นแหล่งที่มาหลักของการใช้แรงงาน พวกเขาส่วนใหญ่ผลิตเพื่อการบริโภคในครอบครัวของตัวเอง ' แต่เมื่อพวกเขาขายอะไรกำไรมีขนาดเล็กมาก คนในชุมชนอยู่ร่วมกันโดยการให้และให้ความช่วยเหลือโดยไม่หวังอะไรตอบแทน พวกเขาทุกคนคิดว่าตัวเองจะเกี่ยวข้องกับทุกคนอื่น ๆ ในชุมชน พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามีกับประเทศเพื่อนบ้านจึงมั่นใจได้ว่าการอยู่รอดของครอบครัวและชุมชน สมาชิกของชุมชนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องและให้ความเคารพสูงสุดเพื่อผู้สูงอายุ ซึ่งทำให้พวกเขา "หนึ่งในครอบครัว" ที่อาศัยอยู่ด้วยความเมตตาและความเอื้ออาทรที่ไม่มีเงื่อนไข เมื่อความขัดแย้งเกิดขึ้นผู้สูงอายุและญาติต่าง ๆ จะเป็นคนที่ตัดสินใจเลือกวิธีการชำระเรื่อง ชุมชนดั้งเดิมที่เน้นการเกษตร พวกเขามักผลิตเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ มากกว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการสำหรับแต่ละครัวเรือนและเมื่อมีการเกินดุลพวกเขาการค้าหรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางศาสนา คนที่อาศัยอยู่ในสมดุลกับธรรมชาติไม่เป็นจ้าวแห่งธรรมชาติ คนที่เคารพและความคุ้มค่าซึ่งกันและกันตามหลักการที่ว่าแต่ละคนมีค่าความเป็นมนุษย์ โดยทั่วไปชุมชนก่อนโลกาภิวัตน์อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ พวกเขามีศาสนาเป็นความยับยั้งชั่งใจทางจิตวิญญาณและพวกผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ คนในชุมชนมีมูลค่าอีกคนหนึ่งมากกว่าเงินและอาศัยอยู่อย่างสงบสุข ในทางตรงกันข้ามเท่านั้นตั้งแต่ช่วงกลางปี ​​1950 มีการเปลี่ยนแปลงชุมชนเป็นผลมาจากทุนนิยมที่เพิ่งแนะนำและเมื่อเร็ว ๆ โลกาภิวัตน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่น มีพื้นฐานความรู้ที่ได้รับจากการใช้ชีวิตในสมดุลกับธรรมชาติ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมในชุมชน ซึ่งจะสะสม และส่งผ่านไปบน ภูมิปัญญานี้สามารถเป็นได้ทั้งรูปธรรมและนามธรรม แต่ลักษณะที่สำคัญคือ มันมาจากประสบการณ์ หรือความจริงที่ได้จากชีวิต ภูมิปัญญาจากประสบการณ์จริงผสานร่างกาย จิตใจ และสภาพแวดล้อม จะเน้นการเคารพผู้อาวุโส และประสบการณ์ชีวิต นอกจากนี้ค่านิยมคุณธรรมมากกว่าวัตถุ ( nakorntap et al . , 1996 ) boonpanya ( 2006 ) นักพัฒนาอาวุโสของสมัชชาองค์การพัฒนาเอกชนภาคอีสาน อธิบายประวัติความเป็นมาและวิวัฒนาการของชุมชนท้องถิ่น ชุมชนมีวัฒนธรรมของตนเอง เป็นสังคมขนาดเล็ก กับ ระบบ การผลิต การจัดการ ทรัพยากร ระบบสุขภาพ ระบบความรู้และการเรียนรู้ระบบการจัดการตนเองเป็นตุลาการ และระบบเศรษฐกิจที่ดำเนินการโดยแต่ละครอบครัว และชุมชน เป้าหมายของชุมชนท้องถิ่นที่ครอบครัวสามารถเลี้ยงตัวเองและชุมชน สามารถอยู่รอดได้ สมาชิกในครอบครัวเป็นแหล่งที่มาหลักของแรงงาน พวกมันส่วนใหญ่ผลิตเพื่อบริโภคในครอบครัวของตนเอง แต่เมื่อพวกเขาขายอะไรกำไรมีขนาดเล็กมาก ประชาชนในชุมชนที่อาศัยอยู่ด้วยกัน โดยการให้และช่วยเหลือ โดยไม่หวังอะไรตอบแทน พวกเขาคิดว่าตัวเองจะเกี่ยวข้องกับทุก ๆคน ในชุมชน พวกเขาแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามีกับเพื่อนบ้านจึง รับประกันความอยู่รอดของครอบครัวและชุมชน สมาชิกของชุมชนมีทั้งหมดที่เกี่ยวข้องและให้ความเคารพสูงสุดต่อผู้อาวุโส นี้ทำให้พวกเขา " ครอบครัวเดียวกัน " อยู่กับความเมตตาอย่างไม่มีเงื่อนไข และความเอื้ออาทร เมื่อมีความขัดแย้งเกิดขึ้น ผู้ใหญ่ และญาติต่าง ๆ เป็นคนที่ตัดสินใจว่าจะจัดการเรื่อง ชุมชนดั้งเดิม เน้นการ พวกเขามักจะผลิตเพียงเล็กน้อยกว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการในแต่ละครัวเรือน และเมื่อมีการนำผู้ค้าได้ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางศาสนา ผู้คนที่อาศัยอยู่ในความสมดุลกับธรรมชาติ ไม่ใช่เป็นนายของธรรมชาติ คนเคารพและคุณค่าซึ่งกันและกันตามหลักที่แต่ละคนมีคุณค่าในฐานะมนุษย์ โดยทั่วไปชุมชนก่อนโลกาภิวัตน์ใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ พวกเขามีศาสนาเป็นความยับยั้งชั่งใจทางจิตวิญญาณ และการเคารพผู้อาวุโส ประชาชนในชุมชนที่มีคุณค่าอีกแบบหนึ่งมากกว่าเงินและใช้ชีวิตอย่างสงบ ในทางตรงกันข้ามเท่านั้น ตั้งแต่กลางทศวรรษ 1950 มีชุมชนเปลี่ยนไปเป็นผลจากการแนะนำใหม่ของทุนนิยม และเมื่อเร็วๆ นี้ ในยุคโลกาภิวัตน์