AnneSara tells the children in the

Anne
Sara tells the children in the Large Family all about her story, which they love—especially the part about the magical things that appeared in her attic room.
(Sara kind of glosses over the starvation-and-abuse part.)
Mr. Carrisford tells his part of the story and says that Ram Dass thought of the idea of sneaking over to Sara's room and making it magical and warm—and that Mr. Carrisford loved how fanciful the idea was.
They become great friends, Sara and Mr. Carrisford. He plans all sorts of fun activities, gives her little gifts, and even buys her a dog named Boris.
One day, Sara looks thoughtful and Mr. Carrisford asks her what she's thinking about.
She says she's thinking about "the hungry day" when she found the fourpence and bought the buns.
She wants to go talk to the baker and ask her if she'll give bread to the poor children and send the bill to Sara.
The next morning, Sara and Mr. Carrisford and Becky set out to go to the bakery, and Sara has to remind the baker woman about who she is.
Then Sara asks her if she'll give food to the hungry children and let Sara pay for it.
When the baker woman hears this, she says that she's already doing a bit of that.
Oh, and she took in that hungry child that Sara gave the five buns.
The girl (Anne) now works at the bakery.
Sara says that because Anne knows what it's like to be hungry, that she should be the one to give the buns and bread to the children in the future.
And … that's all, folks. Happy endings all around.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอนน์ซาร่าบอกเด็ก ๆ ในครอบครัวใหญ่เกี่ยวกับเรื่อง ที่พวกเขารัก — โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนที่เกี่ยวกับสิ่งมหัศจรรย์ที่ปรากฏในห้องใต้หลังคาของเธอ(ซาร่าดี glosses ส่วนหนึ่งอดอยาก และการละเมิด)นาย Carrisford บอกส่วนของเรื่องราว และบอกว่า หน่วยความจำ Dass คิดว่า ความคิดของด้อมผ่านห้องของ Sara และขลัง และอบอุ่น — และนาย Carrisford รักถูกคิดวิธีเหล่านี้พวกเขากลายเป็นเพื่อนที่ดี ซาร่าและนาย Carrisford เขาวางแผนที่สนุกทุกประเภทกิจกรรม ให้เธอน้อยของขวัญ และแม้กระทั่งซื้อเธอบอริมีชื่อสุนัขวันหนึ่ง ซาร่าดูพลา และนาย Carrisford ถามเธอว่าเธอมีความคิดเกี่ยวกับการเธอกล่าวว่า เธอมีความคิดเกี่ยวกับ "หิว วัน" เมื่อเธอพบ fourpence ที่ซื้อรับประทานเธอต้องไปคุยกับที่เบเกอร์ และ ถามเธอว่า เธอจะให้ขนมปังแก่เด็กยากจนส่งเงินซาร่ารุ่ง ซาร่า และนาย Carrisford และเบ็คกีกำหนดไปที่เบเกอรี่ และ Sara มีเตือนหญิงเบเกอร์เกี่ยวกับที่เธอเป็นแล้ว ซาร่าถามเธอถ้า เธอจะให้อาหารแก่เด็กหิว และให้จ่ายเงินซาร่าเมื่อผู้หญิงเบเกอร์ได้ยินนี้ เธอกล่าวว่า เธอได้ทำบิตของการที่โอ้ และเธอในเด็กที่หิวที่ซาร่าให้ขนมห้าสาว (แอนน์) ตอนนี้ทำงานที่เบเกอรี่ซาร่ากล่าวว่า เพราะแอนน์รู้ว่ามันคืออะไรเหมือนจะหิว ว่า เธอควรจะได้ให้รับประทาน และขนมปังเด็กในอนาคตและ...นั่นคือทั้งหมด คน ลงท้ายมีความสุขทั่วกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอนน์ซาร่าบอกเด็กในครอบครัวขนาดใหญ่ทั้งหมดที่เกี่ยวกับเรื่องราวของเธอซึ่งพวกเขารักโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการเป็นส่วนหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ที่ปรากฏอยู่ในห้องใต้หลังคาของเธอ.
(ซาร่าชนิดของการคัดสรรมากกว่าส่วนความอดอยากและการละเมิด.)
นาย Carrisford บอกเขามีส่วนร่วมของเรื่องและบอกว่าแรม Dass คิดว่าความคิดของการแอบไปยังห้องพักของ Sara และทำให้มันมีมนต์ขลังและอบอุ่นและว่านาย Carrisford รักวิธีการเพ้อฝันความคิดที่เป็น.
พวกเขากลายเป็นเพื่อนที่ดีซาร่าและนาย Carrisford เขาวางแผนทุกประเภทของกิจกรรมที่สนุกสนานให้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและแม้กระทั่งซื้อของเธอสุนัขชื่อบอริสได้.
วันหนึ่งซาร่าดูรอบคอบและนาย Carrisford ขอให้เธอสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับ.
เธอบอกว่าเธอคิดเกี่ยวกับ "วันหิว" เมื่อ เธอก็พบว่า fourpence และซื้อขนมปัง.
เธอต้องการที่จะไปพูดคุยกับขนมปังและถามเธอว่าเธอจะให้ขนมปังกับเด็กยากจนและส่งใบเรียกเก็บเงินซาร่า.
เช้าวันรุ่งขึ้นซาร่าและนาย Carrisford และเบ็คกีที่กำหนดไว้ เพื่อไปที่เบเกอรี่และซาร่ามีการเตือนให้ผู้หญิงขนมปังเกี่ยวกับการที่เธอเป็น.
แล้วซาร่าถามเธอว่าเธอจะให้อาหารให้เด็กหิวและให้ซาร่าจ่ายสำหรับมัน.
เมื่อผู้หญิงขนมปังได้ยินนี้เธอบอกว่า เธอได้ทำบิตของที่.
อ้อและเธอเข้ามาในการที่เด็กหิวที่ซาร่าให้ห้าขนมปัง.
สาว (แอนน์) ตอนนี้ทำงานที่เบเกอรี่.
ซาร่ากล่าวว่าเพราะแอนน์รู้ว่าสิ่งที่มันต้องการที่จะหิวที่เธอ ควรจะเป็นหนึ่งที่จะให้ขนมปังและขนมปังให้กับเด็กในอนาคต.
และ ... ที่ทุกคน ตอนจบที่มีความสุขอยู่รอบ ๆ