crops. Although the forest conversi

crops. Although the forest conversion has strong negative effects on biodiversity (Lawton et al. 1998), some agroecosystems including traditional agroforestry systems, such as cacao and coffee cultivations established under the diverse layers of forest trees, can maintain a relatively high portion of tropical biodiversity (Harvey et al. 2006). Therefore, there is an increasing recognition that biodiversity conservation should also include efforts to a sustainable management of human-modified ecosystems outside of the protected areas, which are capable to maintaining at least a certain fraction of tropical biodiversity (Mendoza et al. 2005; Tscharntke et al. 2005; Bos et al. 2007). Studies on dung beetles have been conducted in some islands of Indonesia, such as in North Sulawesi (Hanski and Niemela 1990; Hanski and Krikken 1991), Sumatra (Gillison et al. 1996), and West Java (Noerdjito 2003), and Shahabuddin et al. (2005, 2007). More attention has to be paid to Sulawesi Island since with its unique geographical history (Whitten et al. 2002), about 75% of dung beetles species inhabited in Sulawesi are most likely endemic species (Hanski and Krikken 1991). However, most of those studies only focused on forest sites and did not take into account the relative contribution of land-use activities such as agroforestry on dung beetles diversity. This study aims to address the following research questions: (i) How forest conversion to land-use systems at
BIODIVERSITAS 11 (1): 29-33, January 201030
the margin of LLNP affects the species richness and community structure of dung beetle and whether the species richness of dung beetles inhabiting natural forest is significantly higher than those in land-use system (agroforestry systems or annual cultures). (ii) How significant the contribution of agroecosystems to the total (regional) species richness of dung beetles is. (iii) What habitat variables will be the best predictors for explaining differences in dung beetle communities between land-use type.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืช แม้ว่าการแปลงป่ามีผลกระทบเชิงลบที่แข็งแกร่งบนความหลากหลายทางชีวภาพ (ลอว์ตัน et al. 1998), agroecosystems บางรวมไปถึงระบบการทำวนเกษตรแบบดั้งเดิม เช่นโกโก้และกาแฟ cultivations ก่อตั้งขึ้นภายใต้ชั้นของต้นไม้ป่า หลากหลายสามารถรักษาค่อนข้างสูงส่วนความหลากหลายทางชีวภาพเขตร้อน (Harvey et al. 2006) ดังนั้น มีการรับรู้เพิ่มขึ้นว่า อนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพควรจะมีความพยายามในการยั่งยืนของระบบนิเวศที่มนุษย์ปรับนอกพื้นที่ป้องกัน ซึ่งมีความสามารถในการรักษาน้อยบางเศษเสี้ยวของความหลากหลายทางชีวภาพเขตร้อน (Mendoza et al. 2005 Tscharntke et al. 2005 Bos et al. 2007) ด้วงมูลศึกษาเป็นผู้ดำเนินการในบางเกาะของประเทศอินโดนีเซีย เช่นในสุลาเวสีเหนือ (Hanski และ Niemela 1990 Hanski และ Krikken 1991), (Gillison et al. 1996), เกาะสุมาตรา และ ชวาตะวันตก (Noerdjito 2003), และ Shahabuddin et al. (2005, 2007) ความสนใจมากขึ้นได้จะต้องจ่ายให้เกาะสุลาเวสีเนื่องจากสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในสุลาเวสีได้สายพันธุ์เฉพาะถิ่นมากที่สุด (Hanski และ Krikken 1991) ด้วยเอกลักษณ์ทางภูมิศาสตร์ประวัติศาสตร์ (Whitten et al. 2002), ประมาณ 75% ของด้วงมูล อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของผู้ศึกษาเฉพาะเน้นไซต์ป่า และไม่ได้เอาเข้าบัญชีสัดส่วนสัมพัทธ์ของกิจกรรมการใช้ที่ดินเช่นทำวนเกษตรบนความหลากหลายด้วงมูล การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตอบคำถามวิจัยต่อไปนี้: (i) วิธีป่าแปลงระบบการใช้ที่ดินที่BIODIVERSITAS 11 (1): 29-33, 201030 มกราคมขอบของ LLNP มีผลกระทบต่อสายพันธุ์ความอุดมสมบูรณ์และชุมชนโครงสร้างของด้วงมูลและว่าความร่ำรวยของสายพันธุ์ของด้วงมูลอาศัยอยู่ป่าธรรมชาติจะสูงกว่าในระบบการใช้ที่ดิน (ทำวนเกษตรระบบหรือวัฒนธรรมประจำปี) (ii) สำคัญวิธีของ agroecosystems เพื่อความร่ำรวยรวม (ภูมิภาค) สายพันธุ์ของด้วงมูลได้ (iii) ตัวแปรที่อยู่อาศัยอะไรจะทำนายผลการปฏิบัติที่ดีที่สุดอธิบายความแตกต่างในชุมชนด้วงมูลระหว่างประเภทการใช้ที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืช แม้ว่าการแปลงป่ามีผลกระทบเชิงลบอย่างมากต่อความหลากหลายทางชีวภาพ (ลอว์ตัน et al. 1998), ระบบนิเวศเกษตรบางรวมทั้งระบบวนเกษตรแบบดั้งเดิมเช่นโกโก้และกาแฟปลูกที่จัดตั้งขึ้นตามชั้นที่มีความหลากหลายของต้นไม้ป่าสามารถรักษาส่วนที่ค่อนข้างสูงของความหลากหลายทางชีวภาพในเขตร้อน ( ฮาร์วีย์ et al. 2006) ดังนั้นจึงมีความเป็นเพิ่มการรับรู้ว่าการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพยังควรรวมถึงความพยายามในการจัดการที่ยั่งยืนของระบบนิเวศของมนุษย์ที่มีการปรับเปลี่ยนด้านนอกของพื้นที่คุ้มครองซึ่งมีความสามารถในการรักษาอย่างน้อยส่วนหนึ่งของความหลากหลายทางชีวภาพในเขตร้อน (เมนโดซา et al, 2005. Tscharntke . et al, 2005. Bos et al, 2007) การศึกษาเกี่ยวกับด้วงมูลสัตว์ได้รับการดำเนินการในบางเกาะของอินโดนีเซียเช่นในนอร์ทซู (Hanski และ Niemela 1990; Hanski และ Krikken 1991) สุมาตรา (Gillison et al, 1996.) และชวาตะวันตก (Noerdjito 2003) และ Shahabuddin et อัล (2005, 2007) ความสนใจมากขึ้นจะต้องมีการจ่ายเงินให้กับเกาะสุลาเวสีตั้งแต่ที่มีประวัติทางภูมิศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ (Whitten et al. 2002) ประมาณ 75% ของด้วงมูลสัตว์สายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในสุลาเวสีมีแนวโน้มถิ่นชนิด (Hanski และ Krikken 1991) แต่ส่วนใหญ่ของการศึกษาเหล่านั้นมุ่งเน้นเฉพาะในเว็บไซต์ป่าและไม่ได้คำนึงถึงการมีส่วนร่วมของญาติของกิจกรรมการใช้ประโยชน์ที่ดินเช่นวนเกษตรในด้วงมูลสัตว์หลากหลาย การศึกษาครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อที่จะตอบคำถามต่อไปนี้การวิจัย: (i) วิธีการแปลงป่าเพื่อการใช้ประโยชน์ที่ดินระบบ
BIODIVERSITAS 11 (1): 29-33 มกราคม 201,030
ขอบของ LLNP ส่งผลกระทบต่อความร่ำรวยชนิดและโครงสร้างของชุมชนด้วงมูลสัตว์และไม่ว่า ความร่ำรวยสายพันธุ์ของด้วงมูลสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่าธรรมชาติสูงกว่าผู้ที่อยู่ในระบบการใช้ที่ดินอย่างมีนัยสำคัญ (ระบบวนเกษตรหรือวัฒนธรรมประจำปี) (ii) วิธีที่สำคัญมีส่วนร่วมของระบบนิเวศเกษตรไปรวมที่ (ภูมิภาค) ความมีชีวิตชีวาสายพันธุ์ของด้วงมูลสัตว์เป็น (iii) อะไรที่อยู่อาศัยตัวแปรจะเป็นตัวทำนายที่ดีที่สุดสำหรับการอธิบายความแตกต่างในชุมชนด้วงมูลสัตว์ระหว่างประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืช แม้ว่าป่าแปลงที่มีผลกระทบเชิงลบที่แข็งแกร่งในความหลากหลายทางชีวภาพ ( ลอว์ตัน et al . 1998 ) บางพฤติกรรมรวมทั้งระบบวนเกษตรแบบดั้งเดิม เช่น โกโก้ กาแฟ และ เพาะขึ้นภายใต้เลเยอร์ที่มีความหลากหลายของไม้ป่า สามารถรักษาส่วนค่อนข้างสูงของความหลากหลายทางชีวภาพเขตร้อน ( ฮาร์วีย์ et al . 2006 ) จึงมีการเพิ่มการรับรู้ว่า การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพนอกจากนี้ยังควรรวมถึงความพยายามในการจัดการอย่างยั่งยืนของมนุษย์ดัดแปลงในระบบนิเวศที่ด้านนอกของพื้นที่ซึ่งมีความสามารถในการรักษาอย่างน้อยหนึ่งส่วนของความหลากหลายทางชีวภาพเขตร้อน ( เมนโดซา et al . 2005 tscharntke et al . 2005 ; บอส et al . 2007 ) การศึกษาด้วงมูลสัตว์ได้ดำเนินการในบางเกาะในอินโดนีเซีย เช่น ใน North Sulawesi ( hanski และ niemela 1990 ; hanski และ krikken 1991 ) , เกาะสุมาตรา ( gillison et al . 1996 ) และชวาตะวันตก ( noerdjito 2003 ) และชา บุดดิน et al . ( 2548 , 2550 ) ความสนใจมากขึ้นจะต้องมีการจ่ายไปเกาะ Sulawesi ตั้งแต่มีประวัติศาสตร์ทางภูมิศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ ( Whitten et al . 2002 ) ประมาณ 75% ของด้วงมูลสัตว์ชนิดอาศัยอยู่ใน Sulawesi เป็นสายพันธุ์ที่ระบาดมากที่สุด ( และ hanski krikken 1991 ) แต่ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่มุ่งเน้นเฉพาะในเว็บไซต์ป่าและไม่ได้คำนึงถึงความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมการใช้ที่ดิน เช่น ด้วงมูลสัตว์วนเกษตรบนความหลากหลาย การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุคำถามการวิจัยต่อไปนี้ : ( i ) วิธีเปลี่ยนระบบการใช้ที่ดินในป่าbiodiversitas 11 ( 1 ) : 29-33 201030 , มกราคมขอบ llnp มีผลต่อชนิดของความมั่งคั่งและโครงสร้างชุมชนของด้วงมูลสัตว์ และว่า ส่วนชนิดของด้วงมูลสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่าธรรมชาติคือสูงกว่าในระบบการใช้ที่ดิน ( ของระบบ หรือวัฒนธรรมประจำปี ) ( 2 ) วิธีการสำคัญมีส่วนร่วมของพฤติกรรมการรวม ( ภูมิภาค ) ความร่ำรวยของชนิดของด้วงมูลสัตว์เป็น ( 3 ) มีตัวแปรสิ่งแวดล้อมจะดีที่สุด ( สำหรับคำอธิบายความแตกต่างระหว่างการใช้ที่ดินในชุมชนด้วงมูลสัตว์ชนิด .