กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีพระราชาอง

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่ง ซึ่งชอบปลอมตัวออกไปสำรวจความเป็นอยู่ของประชาชนกับมหาดเล็กคนสนิทอยู่เสมอ
วันหนึ่งขณะที่เดินไปในหมู่บ้าน พระราชาได้กลิ่นหอมประหลาดซึ่งไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อน จึงให้มหาดเล็กไปสืบดู
จึงรู้ว่ากลิ่นหอมดังกล่าวมาจากกระท่อมของหญิงชราที่กำลังตำข้าวเปลือกอยู่ มหาดเล็กกลับมาทูลว่า กลิ่นหอมประหลาดนี้คือ กลิ่นของแกลบ
ได้ยินดังนั้นพระราชาทรงอยากจะเสวย มหาดเล็กทูลว่า แกลบเป็นอาหารของวัว ไม่เหมาะสมที่จะมาเป็นอาหารของพระราชา
แต่พระราชาก็ไม่ฟัง มีรับสั่งให้มหาดเล็กนำแกลบมาปรุงเป็นอาหาร และกำชับห้ามไม่ให้มหาดเล็กบอกแก่ผู้ใด
เมื่อเป็นเช่นนั้นมหาดเล็คนสนิทรู้สึกอึดอัด อยากจะระบายความในใจ จึงเข้าไปในป่าลึก
เห็นต้นไม้ใหญ่ที่มีโพรงในลำต้นจึงเอาศรีษะซุกเข้าไปในโพรงแล้วกระซิบว่า “พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า” แล้วมหาดเล็กก็ออกมาด้วยความโล่งใจ
หลายวันต่อมา ในพระราชวังมีกำลังจะมีงานพิธีใหญ่ คนกลองอยากจะเปลี่ยนกลอง จึงให้คนไปหาต้นไม้ใหญ่มาทำกลอง
คนตัดไม้ก็ไปเลือกต้นไม้ใหญ่มีโพรงที่มหาดเล็กกระซิบความลับ เมื่อโคนต้นไม้ใหญ่นั้นมาทำเป็นกลองใบใหม่สวยงาม พระราชาพอพระทัยมาก
พอเสร็จพิธี คนกลองก็ตีกลองใบใหม่ แทนที่กลองจะดัง “ตูม ตูม” แต่กลับมีเสียงว่า “พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า”
พระราชากริ้วมากสั่งให้นำกลองไปทิ้งในแม่น้ำ จากนั้นก็ทรงทรงสอบถามมหาดเล็กคนสนิท มหาดเล็กรับสารภาพ พระราชาก็ให้อภัยแต่ไม่โปรดให้ตามเสด็จอีกเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ” ความลับไม่มีในโลก “

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีพระราชาองค์หนึ่งซึ่งชอบปลอมตัวออกไปสำรวจความเป็นอยู่ของประชาชนกับมหาดเล็กคนสนิทอยู่เสมอวันหนึ่งขณะที่เดินไปในหมู่บ้านพระราชาได้กลิ่นหอมประหลาดซึ่งไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อนจึงให้มหาดเล็กไปสืบดูจึงรู้ว่ากลิ่นหอมดังกล่าวมาจากกระท่อมของหญิงชราที่กำลังตำข้าวเปลือกอยู่มหาดเล็กกลับมาทูลว่ากลิ่นหอมประหลาดนี้คือกลิ่นของแกลบได้ยินดังนั้นพระราชาทรงอยากจะเสวยมหาดเล็กทูลว่าแกลบเป็นอาหารของวัวไม่เหมาะสมที่จะมาเป็นอาหารของพระราชาแต่พระราชาก็ไม่ฟังมีรับสั่งให้มหาดเล็กนำแกลบมาปรุงเป็นอาหารและกำชับห้ามไม่ให้มหาดเล็กบอกแก่ผู้ใดเมื่อเป็นเช่นนั้นมหาดเล็คนสนิทรู้สึกอึดอัดอยากจะระบายความในใจจึงเข้าไปในป่าลึกแล้วมหาดเล็กก็ออกมาด้วยความโล่งใจเห็นต้นไม้ใหญ่ที่มีโพรงในลำต้นจึงเอาศรีษะซุกเข้าไปในโพรงแล้วกระซิบว่า "พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า"หลายวันต่อมาในพระราชวังมีกำลังจะมีงานพิธีใหญ่คนกลองอยากจะเปลี่ยนกลองจึงให้คนไปหาต้นไม้ใหญ่มาทำกลองคนตัดไม้ก็ไปเลือกต้นไม้ใหญ่มีโพรงที่มหาดเล็กกระซิบความลับเมื่อโคนต้นไม้ใหญ่นั้นมาทำเป็นกลองใบใหม่สวยงามพระราชาพอพระทัยมาก"ตูมตูม" พอเสร็จพิธีคนกลองก็ตีกลองใบใหม่แทนที่กลองจะดังแต่กลับมีเสียงว่า "พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า"พระราชากริ้วมากสั่งให้นำกลองไปทิ้งในแม่น้ำจากนั้นก็ทรงทรงสอบถามมหาดเล็กคนสนิทมหาดเล็กรับสารภาพพระราชาก็ให้อภัยแต่ไม่โปรดให้ตามเสด็จอีกเลยนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความลับไม่มีในโลก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีพระราชาองค์หนึ่ง มหาดเล็กกลับมาทูลว่ากลิ่นหอมประหลาดนี้คือ มหาดเล็กทูลว่าแกลบเป็นอาหารของวัว อยากจะระบายความในใจ "พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า" ในพระราชวังมีกำลังจะมีงานพิธีใหญ่คนกลองอยากจะเปลี่ยนกลอง พระราชาพอพระทัยมากพอเสร็จพิธีคนตีกลองก็กลองใบใหม่แทนที่กลองจะดัง "ตูมตูม" แต่กลับมีเสียงว่า มหาดเล็กรับสารภาพ "ความลับไม่มีในโลก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีพระราชาองค์หนึ่งซึ่งชอบปลอมตัวออกไปสำรวจความเป็นอยู่ของประชาชนกับมหาดเล็กคนสนิทอยู่เสมอ
วันหนึ่งขณะที่เดินไปในหมู่บ้านพระราชาได้กลิ่นหอมประหลาดซึ่งไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้มาก่อนจึงให้มหาดเล็กไปสืบดู
จึงรู้ว่ากลิ่นหอมดังกล่าวมาจากกระท่อมของหญิงชราที่กำลังตำข้าวเปลือกอยู่มหาดเล็กกลับมาทูลว่ากลิ่นหอมประหลาดนี้คือกลิ่นของแกลบ
ได้ยินดังนั้นพระราชาทรงอยากจะเสวยมหาดเล็กทูลว่าแกลบเป็นอาหารของวัวไม่เหมาะสมที่จะมาเป็นอาหารของพระราชา
แต่พระราชาก็ไม่ฟังมีรับสั่งให้มหาดเล็กนำแกลบมาปรุงเป็นอาหารและกำชับห้ามไม่ให้มหาดเล็กบอกแก่ผู้ใดอยากจะระบายความในใจจึงเข้าไปในป่าลึก

เมื่อเป็นเช่นนั้นมหาดเล็คนสนิทรู้สึกอึดอัดเห็นต้นไม้ใหญ่ที่มีโพรงในลำต้นจึงเอาศรีษะซุกเข้าไปในโพรงแล้วกระซิบว่า " พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า " แล้วมหาดเล็กก็ออกมาด้วยความโล่งใจ
หลายวันต่อมาในพระราชวังมีกำลังจะมีงานพิธีใหญ่คนกลองอยากจะเปลี่ยนกลองจึงให้คนไปหาต้นไม้ใหญ่มาทำกลอง
คนตัดไม้ก็ไปเลือกต้นไม้ใหญ่มีโพรงที่มหาดเล็กกระซิบความลับเมื่อโคนต้นไม้ใหญ่นั้นมาทำเป็นกลองใบใหม่สวยงามพระราชาพอพระทัยมาก
พอเสร็จพิธีคนกลองก็ตีกลองใบใหม่แทนที่กลองจะดัง " ตูมตูมแต่กลับมีเสียงว่า " พระราชาเสวยแกลบเจ้าข้า "
"