Dog ownership and dogwalking is a c

Dog ownership and dogwalking is a catalyst for physical activity and
is associated with increased likelihood of achieving the recommended
level of physical activity in adults .
Only a handful of studies explore dog
ownership in relation to youth physical activity. These studies have
found that dog ownership positively influences children's physical
activity .
For example, a recent study found that children who had a family dog,
walked approximately 30 more minutes per week and were almost
50% more likely to achieve the recommended level of physical activity
compared with non-dog owners . While it
appears that there is potential for dog ownership to significantly impact
children's physical activity levels, it is unknown whether dog-facilitated physical activity (i.e., walking with a dog) rather than dog ownership
per se is important for children's physical activity behaviors. Indeed,
Salmon et al. (2010) found no association between children's
objectively-measured physical activity and frequency of walking the
dog in the last week. Further studies are required
to determine the relationship between dog walking and physical activity
in children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าของสุนัขและ dogwalking เป็น catalyst สำหรับกิจกรรมทางกายภาพ และเชื่อมโยงกับโอกาสที่เพิ่มขึ้นของการบรรลุเป้าหมายที่แนะนำระดับกิจกรรมทางกายภาพในผู้ใหญ่รีสอร์ตศึกษาสำรวจสุนัขเป็นเจ้าของเกี่ยวกับเยาวชนกิจกรรมทางกายภาพ การศึกษาเหล่านี้ได้พบว่า เจ้าของสุนัขบวกมีผลต่อเด็กจริงกิจกรรมการตัวอย่าง การศึกษาล่าสุดพบว่าเด็กมีสุนัขครอบครัวเดินประมาณอย่างละ 30 นาทีสัปดาห์ และถูกเกือบ50% มีแนวโน้มที่จะบรรลุระดับกิจกรรมทางกายภาพแนะนำเมื่อเทียบกับสุนัขไม่มีเจ้าของ ในขณะนั้นปรากฏ ว่า อาจจะเป็นเจ้าของสุนัขอย่างมากส่งผลกระทบต่อระดับกิจกรรมทางกายภาพของเด็ก มันเป็นที่รู้จักว่าสุนัขอำนวยความสะดวกกิจกรรมทางกายภาพ (เช่น เดินกับสุนัข) แทนที่จะเป็นเจ้าของสุนัขต่อ se เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กกิจกรรมทางกายภาพพฤติกรรม แน่นอนปลาแซลมอน et al. (2010) พบการเชื่อมโยงระหว่างเด็กวัดเป็นกิจกรรมทางกายภาพและความถี่ของการเดินสุนัขในสัปดาห์สุดท้าย จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างสุนัขเดินและกิจกรรมทางกายภาพในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของสุนัขและ dogwalking
เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการออกกำลังกายและมีความเกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของการบรรลุแนะนำระดับของการออกกำลังกายในผู้ใหญ่. เพียงไม่กี่คนจากการศึกษาสำรวจสุนัขเจ้าของที่เกี่ยวข้องกับเด็กและเยาวชนการออกกำลังกาย การศึกษาเหล่านี้ได้พบว่าเจ้าของสุนัขในเชิงบวกที่มีอิทธิพลต่อทางกายภาพของเด็กกิจกรรม. ยกตัวอย่างเช่นการศึกษาล่าสุดพบว่าเด็กที่มีสุนัขของครอบครัวที่เดินประมาณ 30 นาทีต่อสัปดาห์และเกือบ 50% มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จในระดับที่แนะนำของการออกกำลังกายเมื่อเทียบกับไม่ใช่เจ้าของสุนัข ในขณะที่มันปรากฏว่ามีศักยภาพในการเป็นเจ้าของสุนัขที่จะส่งผลกระทบต่อเด็กระดับการออกกำลังกายก็เป็นที่รู้จักไม่ว่าจะเป็นสุนัขที่อำนวยความสะดวกในการออกกำลังกาย(เช่นการเดินกับสุนัข) มากกว่าเจ้าของสุนัขต่อse เป็นสิ่งสำคัญสำหรับพฤติกรรมการออกกำลังกายของเด็ก อันที่จริง, ปลาแซลมอน, et al (2010) พบว่าความสัมพันธ์ระหว่างเด็กอคติวัดการออกกำลังกายและความถี่ของการเดินสุนัขในสัปดาห์ที่ผ่านมา การศึกษาเพิ่มเติมจะต้องในการกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างเดินสุนัขและการออกกำลังกายในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเจ้าของสุนัข และ dogwalking เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับกิจกรรมทางกายและ
นั้นเกี่ยวข้องกับการเพิ่มโอกาสในการบรรลุระดับของกิจกรรมทางกายที่แนะนำ

เพียงไม่กี่ในผู้ใหญ่ การศึกษาสำรวจเจ้าของสุนัข
กับเยาวชน กิจกรรมทางกาย การศึกษานี้พบว่า เจ้าของสุนัขบวกอิทธิพล


กิจกรรมทางกายของเด็ก ตัวอย่างเช่นการศึกษาล่าสุดพบว่า เด็กที่มีสุนัขครอบครัว
เดินประมาณ 30 นาทีต่อสัปดาห์และเกือบ 50 %
มีแนวโน้มที่จะบรรลุระดับของกิจกรรมทางกายที่แนะนำ
เมื่อเทียบกับเจ้าของสุนัขไม่ ในขณะที่มัน
แสดงว่ามีศักยภาพในการเป็นเจ้าของสุนัขจะมีผลต่อ
เด็กกิจกรรมพลศึกษาระดับแต่ไม่รู้ว่าสุนัขให้เกิดกิจกรรมทางกาย ( เช่น เดินกับสุนัขมากกว่าที่จะเป็นเจ้าของสุนัข
ต่อ SE เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กพฤติกรรมกิจกรรมทางกาย แน่นอน
ปลาแซลมอน et al . ( 2010 ) ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างเด็ก
ทางวัดกิจกรรมทางกาย และความถี่ของการเดิน
สุนัขในสัปดาห์สุดท้าย การศึกษาเพิ่มเติมจะต้อง
เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสุนัขเดินและกิจกรรมทางกาย
ในเด็ก