4) The therapist should consult wit

4) The therapist should consult with colleagues expert in ethical issues, maintaining the confidentiality of the person who has committed the violation (Koocher & Keith-Spiegel, 1998).

5) The therapist should make a decision regarding a plan of action and the best strategy for confronting the colleague, using an ethical decision-making model. The therapist should avoid the temptation to deal with the situation in an indirect or eovert manner. For example, he or she may decide to spread the information to other colleagues as a warning. This action may not remediate the problem, and may indeed be unethical for a number of reasons. The therapist should also avoid an anonymous confrontation, such as an unsigned letter, an anonymous phone call, or forwarding a copy of the code of ethics to him or her. The colleague may be oblivious to the intent of the message, or if aware, mllY become more secretive or paranoid, and the violation may persist (Koocher & K~tp-Spiegel, 1998).


6) Face-to-face encounters with the colleague are preferred to phone calls the parties are at a distance geographically), letters or electronic communication (which may pose additional threats to confidentiality). In-person lencounters may permit constructive interaction. The therapist should.sche4ule an appointment with the colleague in advance in a manner that does not appear overly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4 ผู้บำบัดควรปรึกษากับผู้ร่วมงานผู้เชี่ยวชาญในประเด็นด้านจริยธรรม รักษาความลับของบุคคลที่ได้กระทำการละเมิด (Koocher & Keith-Spiegel, 1998) 5) ผู้บำบัดควรทำการตัดสินใจเกี่ยวกับแผนการดำเนินการและกลยุทธ์ที่ดีสำหรับเผชิญผู้ร่วมงาน การใช้แบบจำลองการตัดสินใจด้านจริยธรรม ผู้บำบัดควรหลีกเลี่ยงการจะจัดการกับสถานการณ์ในการอ้อมหรือลักษณะ eovert ตัวอย่าง เขาหรือเธออาจตัดสินใจที่จะเผยแพร่ข้อมูลกับเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ เป็นการเตือน การกระทำนี้อาจสำรองปัญหา และแน่นอนอาจศีลธรรมสำหรับจำนวนของเหตุผล ผู้บำบัดควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าแบบไม่ระบุชื่อ เช่นเป็นจดหมายรับรอง การโทรศัพท์ไม่ระบุชื่อ หรือส่งสำเนาของจรรยาบรรณต่อเขาหรือเธอ ผู้ร่วมงานอาจลบเลือนไปเจตนาของข้อความ หรือถ้าทราบ mllY กลายเป็นความลับ หรือระแวงมากขึ้น และการละเมิดอาจคงอยู่ (Koocher & K ~ tp-Spiegel, 1998) 6) เผชิญหน้าแบบพบปะกับเพื่อนร่วมงานเป็นที่ต้องการติดต่อทางโทรศัพท์ที่ฝ่ายจะอยู่ห่างกันทางภูมิศาสตร์), ตัวอักษรหรือสื่ออิเล็กทรอนิกส์ (ซึ่งอาจก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อความลับเพิ่มเติม) Lencounters บุคคลอาจทำให้การโต้ตอบที่สร้างสรรค์ Should.sche4ule พนักงานการนัดหมายกับเพื่อนร่วมงานล่วงหน้าในลักษณะที่ไม่มากเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4) บำบัดโรคควรปรึกษากับเพื่อนร่วมงานของผู้เชี่ยวชาญในประเด็นด้านจริยธรรม, การรักษาความลับของคนที่มีความมุ่งมั่นที่ละเมิด (Koocher & Keith-เดอร์ส, 1998). 5) นักบำบัดจะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับแผนของการกระทำและสิ่งที่ดีที่สุด กลยุทธ์ในการเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงานที่ใช้ในการตัดสินใจทางจริยธรรมรูปแบบ บำบัดโรคควรหลีกเลี่ยงสิ่งล่อใจที่จะจัดการกับสถานการณ์ในลักษณะทางอ้อมหรือ eovert ยกตัวอย่างเช่นเขาหรือเธออาจตัดสินใจที่จะกระจายข้อมูลให้เพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เป็นคำเตือน การดำเนินการนี้อาจจะไม่ remediate ปัญหาและแน่นอนอาจจะผิดจรรยาบรรณด้วยเหตุผลหลายประการ บำบัดโรคควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าที่ไม่ระบุชื่อเช่นตัวอักษรที่ไม่ได้ลงนามรับโทรศัพท์ที่ไม่ระบุชื่อหรือส่งสำเนาของจรรยาบรรณกับเขาหรือเธอ เพื่อนร่วมงานอาจจะลบเลือนไปเจตนาของข้อความหรือถ้าทราบ mllY กลายเป็นความลับมากขึ้นหรือหวาดระแวงและการละเมิดอาจจะยังคงมีอยู่ (Koocher & K ~ tp-เดอร์ส, 1998). 6) ใบหน้าเพื่อใบหน้าเผชิญหน้ากับ เพื่อนร่วมงานเป็นที่ต้องการเพื่อโทรศัพท์บุคคลที่มีระยะทางภูมิศาสตร์), ตัวอักษรหรือการสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์ (ซึ่งอาจก่อให้เกิดภัยคุกคามเพิ่มเติมเพื่อรักษาความลับ) lencounters ในคนอาจอนุญาตให้มีปฏิสัมพันธ์ที่สร้างสรรค์ บำบัดโรค should.sche4ule นัดกับเพื่อนร่วมงานล่วงหน้าในลักษณะที่ไม่ปรากฏมากเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 ) therapist ควรปรึกษากับเพื่อนร่วมงานผู้เชี่ยวชาญในประเด็นจริยธรรม รักษาความลับของผู้กระทำละเมิด ( koocher &คีธ Spiegel , 1998 )

5 ) therapist ควรตัดสินใจเกี่ยวกับแผนปฏิบัติการและกลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับการเผชิญหน้ากับเพื่อนร่วมงาน , การใช้รูปแบบการตัดสินใจจริยธรรมนักบำบัดควรหลีกเลี่ยงสิ่งล่อใจที่จะจัดการกับสถานการณ์ในทางอ้อม หรือ eovert ลักษณะ ตัวอย่างเช่น , ที่เขาหรือเธออาจตัดสินใจที่จะกระจายข้อมูลให้เพื่อนร่วมงานอื่น ๆเป็นการเตือน การกระทำนี้ไม่อาจรักษาปัญหา และแน่นอนอาจจะผิดจรรยาบรรณสำหรับจำนวนของเหตุผล นักบำบัดควรหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าที่ไม่ระบุชื่อ , ไม่ระบุชื่อเช่นจดหมาย ,โทรศัพท์ที่ไม่ระบุชื่อหรือส่งต่อสำเนาของรหัสของจริยธรรม เพื่อให้เขาหรือเธอ เพื่อนร่วมงานอาจจะไม่รู้ถึงเจตนาของข้อความ หรือ ถ้าทราบ mlly กลายเป็นลับหรือหวาดระแวง และการละเมิดอาจคงอยู่ ( koocher & K ~ TP Spiegel , 1998 )


6 ) หน้าเผชิญกับเพื่อนร่วมงานที่ต้องการโทรศัพท์มือถือคู่กรณีคือระยะห่างทางภูมิศาสตร์ )ตัวอักษรหรือการสื่อสารอิเล็กทรอนิกส์ ( ซึ่งอาจก่อให้เกิดภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นเพื่อรักษาความลับ ) ในคน lencounters อาจอนุญาตให้มีการปฏิสัมพันธ์ที่สร้างสรรค์ จิตแพทย์ should.sche4ule นัดกับเพื่อนล่วงหน้าในลักษณะที่ไม่แสดงอาการ