tiveinteraction of REGISNUM x RELNU

tive
interaction of REGISNUM x RELNUM as an additional
predictor in the selection model of litigation incidence
(Equation 1). We also included the multiplicative
interaction of REGIS x REL in the subsequent models predicting
litigation initiation, resolution, and the dyadic and
systemwide outcomes, both separately for each outcome as
well as together (Equations 2-5). Across all alternative
model specifications, the interaction term remained nonsignificant
and the fit statistics suffered relative to the
hypothesized model. At least within the present context,
there seems to be no evidence of such amplification of the
impact of regulation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

tiveโต้ตอบของ REGISNUM RELNUM x เป็นการเพิ่มเติมผู้ทายผลในแบบตัวเลือกของการดำเนินคดี(สมการ 1) เรายังรวมการเชิงการคูณโต้ตอบของ REL x จิในรุ่นต่อมาที่คาดการณ์เริ่มต้นดำเนินคดี ความละเอียด และแบบ dyadic และsystemwide ผล ทั้งสองแยกต่างหากสำหรับแต่ละผลเป็นรวมกัน (สมการที่ 2-5) ทั้ง ระหว่างทางเลือกทั้งหมดข้อมูลจำเพาะรุ่น คำโต้ตอบยังคง nonsignificantและสถิติพอดีรับความเดือดร้อนกับการตั้งสมมติฐานว่าแบบจำลอง น้อยภายในบริบทปัจจุบันดูเหมือน จะไม่มีหลักฐานดังกล่าวขยายของการผลกระทบของระเบียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TIVE
ปฏิสัมพันธ์ของ REGISNUM x RELNUM กับอีก
ทำนายในรูปแบบตัวเลือกของอุบัติการณ์การดำเนินคดี
(สมการที่ 1) นอกจากนี้เรายังรวมถึงการคูณ
ปฏิสัมพันธ์ของ REGIS x REL ในรูปแบบภายหลังการคาดการณ์
การเริ่มต้นการดำเนินคดีความละเอียดและ DYADIC และ
ผล systemwide ทั้งแยกต่างหากสำหรับแต่ละผลเป็น
อย่างดีเช่นกัน (สม 2-5) ในทุกทางเลือก
ข้อกำหนดรูปแบบการทำงานร่วมกันในระยะที่ยังคงไม่มีนัยสำคัญ
และสถิติพอดีได้รับความเดือดร้อนเมื่อเทียบกับ
รูปแบบการตั้งสมมติฐาน อย่างน้อยในบริบทปัจจุบัน
ดูเหมือนว่าจะมีหลักฐานของการขยายดังกล่าวไม่มี
ผลกระทบของกฎระเบียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปฏิสัมพันธ์ของ regisnum tive
x relnum เป็นตัวทำนายเพิ่มเติมในการเลือกรูปแบบของคดี

) ( สมการ 1 ) นอกจากนี้เรายังรวมการคูณ
ปฏิสัมพันธ์ของ Regis x รถไฟในที่ตามมาแบบทำนาย
คดีการความละเอียดและการรับรู้และ
ผล systemwide ทั้งแยกต่างหากสำหรับแต่ละผล
ดีด้วยกัน ( สมการที่ 2-5 ) ในทุกทางเลือก
กำหนดรูปแบบการปฏิสัมพันธ์ในระยะยังคงไม่
และพอดีกับสถิติได้รับเมื่อเทียบกับ
สมมุติฐานแบบ อย่างน้อยในบริบทปัจจุบัน
ดูเหมือนจะไม่มีหลักฐาน ( เช่น
ผลกระทบของระเบียบ