They tiptoed in and bent together o

They tiptoed in and bent together over the bed. Little Ede, her cheeks flushed with health, her pink hands clasped tight together, was sleeping soundly in the cool, dark room. John reached over the railing of the bed and passed his hand lightly over the silken hair.
‘She’s asleep,’ he murmured in a puzzled way.
‘Naturally, after such an afternoon.’
‘Miz Andros,’ the coloured maid’s stage whisper floated in from the hall. ‘Mr and Miz Markey downstairs an’ want to see you. Mr Markey he’s all cut up in pieces, mam’n. His face look like a roast beef. An’ Miz Markey she ‘pear mighty mad.’
‘Why, what incomparable nerve!’ exclaimed Edith. ‘Just tell them we’re not home. I wouldn’t go down for anything in the world.’
‘You most certainly will.’ John’s voice was hard and set.
‘What?’
‘You’ll go down right now, and, what’s more, whatever that other woman does, you’ll apologize for what you said this afternoon. After that you don’t ever have to see her again.’
‘Why — John, I can’t.’
‘You’ve got to. And just remember that she probably hated to come over here twice as much as you hate to go downstairs.’
‘Aren’t you coming? Do I have to go alone?’
‘I’ll be down — in just a minute.’
John Andros waited until she had closed the door behind her; then he reached over into the bed, and picking up his daughter, blankets and all, sat down in the rocking-chair holding her tightly in his arms. She moved a little, and he held his breath, but she was sleeping soundly, and in a moment she was resting quietly in the hollow of his elbow. Slowly he bent his head until his cheek was against her bright hair. ‘Dear little girl,’ he whispered. ‘Dear little girl, dear little girl.’
John Andros knew at length what it was he had fought for so savagely that evening. He had it now, he possessed it forever, and for some time he sat there rocking very slowly to and fro in the darkness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขา tiptoed ใน และกันเงี้ยวนอน Ede น้อย แก้มเธอล้าง ด้วยสุขภาพ มือของเธอสีชมพู clasped แน่นกัน ถูกนอนหลับสนิทในห้องเย็น มืด จอห์นถึงเหนือราวเตียง และส่งมือเบา ๆ ผ่านผมซิลค์เค่น'เธออยู่ในโหมดสลี เขา murmured แบบพิศวง'ธรรมชาติ หลังจากนั้นในช่วงบ่าย''มิซอานดรอส whisper สีทำความสะอาดขั้นลอยในจากศาลา ' นาย และชั้นล่าง Markey มิซ an' ต้องการดูคุณ นาย Markey เขาเป็นทั้งหมดตัดค่าชิ้น mam'n เขามองหน้าเหมือนเนื้อย่าง An' มิซ Markey เธอ 'ลูกแพร์เถอะบ้างาน''ทำไม ประสาทสิ่งลือ ' Edith ทางหลุดรอด ' เพียงแค่ว่า เราไม่บ้าน ฉันจะไม่ไปลงอะไรในโลก "'คุณแน่นอนที่สุดจะ' เสียงของจอห์นได้ยาก และการตั้งค่า'อย่างไร'' คุณจะลงไปขณะนี้ และ แก่ สิ่งอื่น ๆ ผู้หญิงคนนั้นไม่ คุณจะต้องขออภัยในสิ่งที่คุณพูดตอนบ่าย หลังจากนั้น คุณไม่เคยได้เห็นเธออีก '' ทำไม — จอห์น ฉันไม่ได้ '' คุณจะต้องได้ และอย่าลืมว่า เธออาจจะขี้เกียจมานี่สองเท่ากว่าที่คุณเกลียดลงบันได '' คุณไม่มาหรือไม่ ผมต้องไปคนเดียว? "' จะลงตัวในแป๊บเดียว 'อานดรอสจอห์นรอจนกระทั่งเธอได้ปิดประตูหลังเธอ เขาถึงไปที่เตียง แล้วรับลูกสาวของเขา ผ้าห่ม และทั้ง หมด นั่งลงในโยกเก้าอี้กดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา เธอย้ายน้อย และเขาถือครองลมหายใจของเขา แต่เธอได้นอนหลับสนิท และในขณะเธอได้พักผ่อนเงียบ ๆ ในของข้อศอกของเขา ช้าเขางอหัวเขาจนแก้มของเขาได้จากผมของเธอสดใส 'รักสาวน้อย เขากระซิบ 'สาวน้อยที่รัก รักสาวน้อย'อานดรอสจอห์นรู้ยาวอะไรก็เขาได้สู้ใน savagely ดังนั้นคืนนั้น เขามีมันตอนนี้ เขาต้องได้ตลอด และบางครั้ง เขานั่งโยกช้า ๆ ไปเทียวมาในความมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขา tiptoed และงอกันเหนือเตียง ลิตเติ้ล Ede แก้มเธอแดงกับสุขภาพมือสีชมพูของเธอกุมแน่นด้วยกันกำลังนอนหลับสนิทในเย็นห้องมืด จอห์นถึงกว่าราวบันไดเตียงและผ่านมือของเขาเบา ๆ กว่าผมไหม.
'เธอนอนหลับอยู่ "เขาบ่นอยู่ในวิธีงง.
'ธรรมชาติหลังจากนั้นในช่วงบ่าย.'
'นาย Andros' กระซิบเวทีแม่บ้านสีของลอย จากฮอลล์ 'นายและนายลูชิลชั้นล่าง' ต้องการที่จะเห็นคุณ นายลูชิลที่เขาตัดทั้งหมดในชิ้น mam'n ดูใบหน้าของเขาเช่นเดียวกับเนื้อย่าง 'นายลูชิลเธอ' ลูกแพร์บ้าอันยิ่งใหญ่. '
'ทำไมสิ่งที่เส้นประสาทที่เปรียบมิได้! อุทานอีดิ ธ 'เพียงแค่บอกพวกเขาว่าเราไม่ได้อยู่ที่บ้าน ฉันจะไม่ไปลงอะไรในโลก. '
'คุณมากที่สุดอย่างแน่นอนจะ.' เสียงของจอห์นเป็นเรื่องยากและตั้ง.
'อะไร'
'คุณจะลงไปในขณะนี้และสิ่งที่ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่ว่าคุณจะขอโทษสำหรับสิ่งที่คุณกล่าวว่าช่วงบ่ายวันนี้ หลังจากที่คุณไม่เคยได้เห็นเธออีกครั้ง '.
'ทำไม - จอห์น, ผมไม่ได้.'
'คุณได้มีการ และเพียงแค่จำไว้ว่าเธออาจเกลียดที่จะมาที่นี่เป็นครั้งที่สองเท่าที่คุณเกลียดที่จะไปข้างล่าง. '
'คุณไม่มา? ฉันต้องไปคนเดียว '
'ฉันจะลง - เพียงนาที.'
จอห์น Andros รอจนกระทั่งเธอได้ปิดประตูด้านหลังของเธอ; แล้วเขาถึงกว่าเข้าไปในห้องนอนและหยิบขึ้นมาลูกสาวของเขา, ผ้าห่มและนั่งลงในเก้าอี้โยกถือของเธอแน่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอย้ายน้อยและเขาถือลมหายใจของเขา แต่เธอก็หลับและในขณะที่เธอกำลังยืนอยู่เงียบ ๆ ในกลวงของข้อศอกของเขา เขาค่อยๆก้มศีรษะของเขาจนแก้มของเขาอยู่กับผมสดใสของเธอ 'รักสาวน้อย "เขากระซิบ 'รักสาวน้อยสาวน้อยที่รัก.'
จอห์น Andros รู้ที่มีความยาวว่ามันคืออะไรเขาได้ต่อสู้ในตอนเย็นเพื่อที่ทารุณ เขามีตอนนี้เขามีมันตลอดไปและบางครั้งเขานั่งโยกช้ามากเทียวไปเทียวมาอยู่ในความมืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขา tiptoed และงอด้วยกันเหนือเตียง ม้งน้อย แก้มของเธอแดงกับสุขภาพ , มือสีชมพูของเธอไว้แน่นด้วยกัน กำลังหลับอยู่ในห้องเย็น มืด จอห์นถึงข้ามรั้วของเตียงและผ่านมือของเขาเบาๆทั่วเส้นผมอ่อนนุ่ม .
เธอหลับอยู่ ' เขาพึมพำในงงงวย .
'naturally หลังดังกล่าวช่วงบ่าย 'miz แอนดรอส '
,' สีแม่บ้านเวทีกระซิบลอยมาจากโถงทางเดิน ' นายและมิซ มาร์กี้ข้างล่าง ' ต้องการที่จะเห็นคุณ นายมาร์คีย์ เขาตัดเป็นชิ้นๆ mam'n. หน้าเหมือนเนื้อย่าง ' มาร์กี้ ' แพร์มิซเธอยิ่งใหญ่บ้า '
'why ที่หาตัวจับยากนะ ' อีดิท แค่บอกพวกเขาว่าเราไม่ได้กลับบ้าน ผมคงไม่ได้ไปลงอะไร ในโลก '
' คุณมากที่สุดแน่นอน' เสียงของจอห์นก็ยากและการตั้งค่า .
'what ? '
' คุณจะไปลงในตอนนี้ และมีอะไรเพิ่มเติมที่ผู้หญิงคนนั้นโทรมา คุณจะขอโทษในสิ่งที่คุณกล่าวว่า บ่ายวันนี้ หลังจากนั้นคุณจะได้ไม่ต้องเจอเธออีก '
'why - จอห์น ผมไม่ได้ '
' คุณต้องมี และจำไว้ว่า เธออาจจะเกลียดมาที่นี่สองครั้งเท่าที่คุณเกลียดที่จะไปข้างล่าง '
.' นี่เธอไม่มาเหรอ ? ฉันต้องไปคนเดียว '
" จะลงเพียงครู่
จอห์น Andros รอจนกระทั่งเธอได้ปิดประตูด้านหลังของเธอแล้ว เขาเอื้อมมือเข้าไปในเตียงและไปรับลูกสาวของเขา , ผ้าห่ม และ นั่งลงในเก้าอี้โยกกำลังกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา เธอขยับตัวเล็กน้อย เขากลั้นหายใจ แต่เธอหลับอยู่และในช่วงเวลาที่เธอกำลังพักผ่อนอยู่ในโพรงของข้อศอกของเขา อย่างช้าๆ เขาก้มหน้าของเขาจนแก้มของเขากับผมที่สดใสของเธอ สาวน้อย ' ที่รัก ' เขากระซิบ . ' ที่รักสาวน้อยที่รักสาวน้อย '
จอห์น Andros รู้ในที่สุดว่ามันได้ต่อสู้มาแบบนั้นได้ในเย็นวันนั้น เขาตอนนี้ เขาครอบครองมันตลอดไปและบางครั้งเขาก็นั่งโยกช้าๆไปมาในความมืด