When a negotiator embarks on an int

When a negotiator embarks on an international agreement with a foreign partner, they have to
give serious consideration to which currency is going to be used in their financial
transactions. There is a certain amount of risk that a company might have to assume as the
negotiators consider whether they are going to issue or receive payments in a foreign
denomination. It occasionally happens that between the time when a contract is signed, and
when payment begins to flow, the currency of the foreign partner’s company could either
increase or decrease dramatically. Any company that handles foreign currency faces the
hazard of paying more or receiving less than it projected. The risk increases proportionately
in relation to the duration or longevity of the contract agreement.
The value of any country’s currency typically depends on supply and demand. Any currency
is affected by various factors. This includes the rate of inflation, economic growth, the
internal political stability of the country, and interest rates, just to name a few. Many newer
countries use their central banks to allow their currency to rise and fall within a narrow band,
and may peg their currency’s value to a leading international currency such as the Euro, or
British Pound.
Back in the 1980’s a small U.S. company signed a long term agreement with a Japanese
manufacturer to purchase a brand of adhesive that was much cheaper than could be obtained
in the U.S. The Japanese negotiating team was adamant that they were to be paid in Japanese
yen. The American company, eager to lock in this cheap supply of this particular adhesive,
agreed. This meant that the U.S. company would now assume any risk in currency fluctuation
for the Japanese yen.
At the time the agreement was signed the value ratio between the yen and the U.S. greenback
was 185 yen to $1.00 U.S. dollar. For awhile the U.S. company prospered even more as the
exchange rate fell from 250 yen to $1.00 U.S. It was looking like a really good bargain.
Unfortunately, the tide shifted the other way and by 1988, the yen was valued at 140 yen to
$1.00 U.S., much to the dismay of the U.S. company.
Needless to say, the U.S. company began to lose money and this jammed the company into
being caught between the proverbial ‘rock and the hard place’. The U.S. company faced the
additional burden in that they were facing such stiff competition from their competitors that
they had no latitude to increase their prices. The agreement did not include any provisions to
renegotiate the contract if faced with such a dramatic shift in the value of the rate of currency
either, which was another serious drawback.
A negotiator who conducts an international negotiation has 4 choices to make regarding
foreign currency when concluding an international joint venture. 1) They can both share the
risk. 2) The foreign partner assumes the risk. 3) Your side assumes the risk. 4) One or both
parties stipulate in the contract that the currency denomination is an area open to
renegotiation, allowing for a certain percentage of rate fluctuation to occur.
Always remember that the longer the lifespan of the agreement - the greater the risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อการเจรจา embarks ในข้อตกลงระหว่างประเทศกับคู่ค้าต่างประเทศ พวกเขาจะต้องให้พิจารณาอย่างจริงจังซึ่งจะใช้ในทางการเงินของสกุลเงินธุรกรรม มีค่าความเสี่ยงที่บริษัทอาจต้องถือว่าเป็นการผู้พิจารณาว่า พวกเขากำลังจะออก หรือได้รับชำระเงินในต่างประเทศของหน่วยการ บางครั้งเกิดขึ้นระหว่างเวลาเมื่อการลงนามสัญญา และเมื่อชำระเงินเริ่มไหล สกุลเงินของบริษัทของคู่ค้าต่างประเทศได้อย่างใดอย่างหนึ่งเพิ่ม หรือลดอย่างมาก บริษัทที่จัดการหน้าสกุลเงินต่างประเทศอันตรายของชำระเงินเพิ่มเติม หรือรับน้อยกว่าที่ได้คาดการณ์ ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนเกี่ยวกับระยะเวลาหรือลักษณะของสัญญาข้อตกลงค่าของสกุลเงินของประเทศใดขึ้นอยู่กับอุปสงค์และอุปทานโดยทั่วไป สกุลเงินใด ๆจะได้รับผลกระทบจากปัจจัยต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงอัตราเงินเฟ้อ เศรษฐกิจ การเสถียรภาพทางการเมืองภายในของประเทศ อัตราดอกเบี้ย เพียงเพื่อชื่อไม่กี่ หลายรุ่นประเทศใช้ของธนาคารกลางเพื่อให้การขึ้น และตกอยู่ในวงแคบ สกุลเงินและอาจตรึงค่าของสกุลเงินเป็นสกุลเงินต่างประเทศชั้นนำเช่นยูโร หรือปอนด์ อังกฤษในปี 1980 สหรัฐอเมริกาบริษัทขนาดเล็กลงนามข้อตกลงระยะยาว ด้วยที่ญี่ปุ่นสามารถดึงผู้ผลิตซื้อเป็นแบรนด์ถูกมากถูกกว่าin the U.S. The Japanese negotiating team was adamant that they were to be paid in Japaneseyen. The American company, eager to lock in this cheap supply of this particular adhesive,agreed. This meant that the U.S. company would now assume any risk in currency fluctuationfor the Japanese yen.At the time the agreement was signed the value ratio between the yen and the U.S. greenbackwas 185 yen to $1.00 U.S. dollar. For awhile the U.S. company prospered even more as theexchange rate fell from 250 yen to $1.00 U.S. It was looking like a really good bargain.Unfortunately, the tide shifted the other way and by 1988, the yen was valued at 140 yen to$1.00 U.S., much to the dismay of the U.S. company.Needless to say, the U.S. company began to lose money and this jammed the company intobeing caught between the proverbial ‘rock and the hard place’. The U.S. company faced theadditional burden in that they were facing such stiff competition from their competitors thatthey had no latitude to increase their prices. The agreement did not include any provisions torenegotiate the contract if faced with such a dramatic shift in the value of the rate of currencyeither, which was another serious drawback.A negotiator who conducts an international negotiation has 4 choices to make regardingforeign currency when concluding an international joint venture. 1) They can both share therisk. 2) The foreign partner assumes the risk. 3) Your side assumes the risk. 4) One or bothฝ่าย stipulate ในสัญญาที่หน่วยสกุลเงินเป็นพื้นที่เปิดเจรจาใหม่ ให้เปอร์เซ็นต์ของอัตราผันผวนจะเกิดขึ้นเสมอจำไว้ว่า อายุอีกต่อไปของข้อตกลง - ความเสี่ยงที่มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมีการเจรจาต่อรอง embarks ในข้อตกลงระหว่างประเทศกับพันธมิตรต่างประเทศที่พวกเขาจะต้องให้การพิจารณาอย่างจริงจังที่จะสกุลเงินที่เป็นไปได้ที่จะใช้ในการทางการเงินของการทำธุรกรรม มีจำนวนหนึ่งของความเสี่ยงที่ บริษัท อาจจะต้องถือว่าเป็นคือการเจรจาพิจารณาว่าพวกเขากำลังจะออกหรือรับชำระเงินในต่างประเทศสกุลเงิน บางครั้งมันเกิดขึ้นที่ระหว่างเวลาที่มีการลงนามในสัญญาและเมื่อชำระเงินเริ่มไหล, สกุลเงินของ บริษัท คู่ค้าต่างประเทศของทั้งสามารถเพิ่มหรือลดลงอย่างมาก บริษัท ใดที่จัดการเงินตราต่างประเทศใบหน้าอันตรายของการจ่ายเงินมากขึ้นหรือได้รับน้อยกว่าที่คาดการณ์มัน ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นตามสัดส่วนในความสัมพันธ์กับระยะเวลาหรืออายุการใช้งานของข้อตกลงสัญญา. ค่าของสกุลเงินของประเทศใด ๆ มักจะขึ้นอยู่กับอุปสงค์และอุปทาน สกุลเงินใด ๆได้รับผลกระทบจากปัจจัยต่างๆ ซึ่งรวมถึงอัตราเงินเฟ้อการเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพทางการเมืองภายในของประเทศและอัตราดอกเบี้ยเพียงเพื่อชื่อไม่กี่ หลายคนใหม่ประเทศใช้ธนาคารกลางของพวกเขาเพื่อช่วยให้สกุลเงินของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นและตกอยู่ในวงแคบและอาจตรึงค่าของสกุลเงินของพวกเขาไปยังสกุลเงินต่างประเทศชั้นนำเช่นยูโรหรือปอนด์อังกฤษ. ย้อนกลับไปในปี 1980 เป็น บริษัท ขนาดเล็กของสหรัฐลงนามใน ข้อตกลงระยะยาวกับญี่ปุ่นผู้ผลิตที่จะซื้อแบรนด์ของกาวที่เป็นมากราคาถูกกว่าอาจจะได้รับในสหรัฐอเมริกาทีมเจรจาญี่ปุ่นก็ยังยืนกรานว่าพวกเขาจะต้องจ่ายในญี่ปุ่นเยน บริษัท อเมริกันกระตือรือร้นที่จะล็อคในการจัดหาราคาถูกของกาวนี้โดยเฉพาะที่ตกลงกันไว้ นั่นหมายความว่า บริษัท สหรัฐในขณะนี้จะถือว่ามีความเสี่ยงใด ๆ ในความผันผวนของสกุลเงินสำหรับเงินเยนของญี่ปุ่น. ในขณะที่ข้อตกลงที่ได้ลงนามอัตราส่วนค่าระหว่างเยนและดอลลาร์สหรัฐถูก¥ 185 ไป $ 1.00 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับประเดี๋ยว บริษัท สหรัฐประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้นในขณะที่อัตราแลกเปลี่ยนลดลง250 เยน 1.00 $ US มันถูกมองเช่นการต่อรองราคาที่ดีจริงๆ. แต่น่าเสียดายที่น้ำเปลี่ยนวิธีการอื่น ๆ และปี 1988 เงินเยนมีมูลค่าที่ 140 เยน$ 1.00 สหรัฐ สร้างความผิดหวังของ บริษัท สหรัฐ. จำเป็นต้องพูด บริษัท สหรัฐเริ่มที่จะสูญเสียเงินและที่ติดเข้าไปใน บริษัทถูกจับได้ระหว่างที่เลื่องลือ 'ร็อคและสถานที่ที่ยาก' บริษัท สหรัฐต้องเผชิญกับภาระเพิ่มเติมในการที่พวกเขากำลังเผชิญกับการแข่งขันดังกล่าวแข็งจากคู่แข่งของพวกเขาว่าพวกเขามีความคิดเห็นที่จะเพิ่มราคาของพวกเขาไม่ ข้อตกลงดังกล่าวไม่ได้รวมถึงบทบัญญัติใด ๆ ที่จะเจรจาสัญญาถ้าต้องเผชิญกับการดังกล่าวมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในค่าของอัตราสกุลเงินอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งเป็นอีกหนึ่งอุปสรรคที่ร้ายแรง. เจรจาต่อรองที่ดำเนินการเจรจาระหว่างประเทศมี 4 ตัวเลือกที่จะทำให้เกี่ยวกับเงินตราต่างประเทศเมื่อสรุป บริษัท ร่วมทุนระหว่างประเทศ 1) พวกเขาทั้งสองสามารถแบ่งปันความเสี่ยง 2) พันธมิตรต่างประเทศถือว่ามีความเสี่ยง 3) ด้านข้างของคุณถือว่ามีความเสี่ยง 4) หนึ่งหรือทั้งสองฝ่ายกำหนดไว้ในสัญญาว่าสกุลเงินสกุลเงินที่เป็นพื้นที่เปิดให้. ต่อรองเพื่อให้อัตราร้อยละของความผันผวนของอัตราที่จะเกิดขึ้นโปรดจำไว้เสมอว่าอายุการใช้งานอีกต่อไปของข้อตกลง - มากขึ้นความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเจรจา embarks ในข้อตกลงระหว่างประเทศกับคู่ค้าต่างประเทศ พวกเขาได้

ให้พิจารณาร้ายแรงกับเงินตรา ซึ่งจะต้องใช้ในการทำธุรกรรมทางการเงิน
. มีจำนวนหนึ่งของความเสี่ยงที่บริษัทอาจจะต้องถือว่าเป็น
ผู้เจรจาพิจารณาว่า จะส่งหรือรับชำระเงินในสกุลเงินต่างประเทศ
.มันก็เกิดขึ้นระหว่างที่เวลาเมื่อสัญญามีการลงนามและ
เมื่อเงินเริ่มไหล สกุลเงินต่างประเทศของบริษัทหุ้นส่วนอาจ
เพิ่มหรือลดลงอย่างมาก บริษัท ใดที่จัดการกับสกุลเงินต่างประเทศใบหน้า
อันตรายจ่ายมากขึ้นหรือได้รับน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้ . ความเสี่ยงเพิ่มขึ้นตามไปด้วย
ในความสัมพันธ์กับระยะเวลาหรืออายุของสัญญา .
ค่าของสกุลเงินของประเทศใด ๆมักจะขึ้นอยู่กับอุปสงค์และอุปทาน
สกุลเงินใด ๆได้รับผลกระทบจากปัจจัยต่าง ๆ นี้รวมถึงอัตราเงินเฟ้อกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ
เสถียรภาพทางการเมืองภายในของประเทศ และอัตราดอกเบี้ยเพียงเพื่อชื่อไม่กี่ ใหม่กว่า
หลายธนาคารกลางของประเทศใช้เพื่อให้สกุลเงินของพวกเขาไปขึ้นและลงภายในวงแคบๆ และอาจตรึงค่า
ของสกุลเงินเป็นสกุลเงินระหว่างประเทศชั้นนำ อาทิ ยูโร ปอนด์อังกฤษหรือ
.
กลับมาในปี 1980 เป็นบริษัทขนาดเล็กของสหรัฐลงนามข้อตกลงระยะยาวกับผู้ผลิตญี่ปุ่น
ซื้อ แบรนด์ของกาวที่ถูกกว่าอาจจะได้รับ
ในสหรัฐอเมริกาญี่ปุ่นทีมเจรจาก็ยืนกรานว่าพวกเขาจะจ่ายเป็นเงินเยนของญี่ปุ่น

บริษัท อเมริกัน กระตือรือร้นที่จะล็อคในราคาถูก อุปทานของ นี้โดยเฉพาะกาว
เห็นด้วย ซึ่งหมายความว่า บริษัท สหรัฐจะถือว่ามีความเสี่ยงความผันผวนของสกุลเงินเยนของญี่ปุ่นสำหรับ
.
เวลาที่ข้อตกลงที่ลงนามค่าอัตราส่วนระหว่างเงินเยนและดอลลาร์สหรัฐคือ 185 เยน
$ 100 บาทดอลลาร์ สักพัก บริษัท สหรัฐเจริญก้าวหน้ามากขึ้นเป็น
อัตราแลกเปลี่ยนลดลงจาก 250 เยน $ 1.00 สหรัฐมันถูกมองเหมือนต่อรองราคาที่ดีจริงๆ .
น่าเสียดาย กระแสน้ำเปลี่ยนทางอื่นและ 1988 เยนมีมูลค่า 140 เยน

$ 1.00 สหรัฐ มากเพื่อความกลัวของ บริษัท สหรัฐ .
อยากจะบอกว่า บริษัทสหรัฐฯ เริ่มสูญเสียเงินและนี้เป็นบริษัท
ติดขัดถูกจับระหว่างหินและสถานที่ที่เลื่องลือ ' ' ยาก บริษัทสหรัฐเผชิญ
ภาระเพิ่มเติมที่พวกเขาเผชิญหน้ากับการแข่งขันจากคู่แข่งของพวกเขาที่พวกเขามีละติจูด
เพิ่มราคาของพวกเขา ข้อตกลงไม่รวมบทบัญญัติใด

ต่อรองสัญญาหากเผชิญกับปัญหาอย่างมาก เปลี่ยนค่าของอัตราแลกเปลี่ยนเงิน
เหมือนกันซึ่งเป็นอีกหนึ่งอุปสรรคที่ร้ายแรง .
เจรจาที่ดำเนินการเจรจาระหว่างประเทศมี 4 ให้เลือกเกี่ยวกับ
เงินตราต่างประเทศเมื่อสรุปผู้ร่วมทุนนานาชาติ 1 ) พวกเขาทั้งสองสามารถแบ่งปัน
ความเสี่ยง 2 ) พันธมิตรต่างประเทศถือว่าเสี่ยง 3 ) ด้านของคุณถือว่าเสี่ยง 4 ) หนึ่งหรือทั้งสอง
ฝ่ายกำหนดในสัญญาว่าสกุลเงินสกุลเงินเป็นบริเวณเปิด

การเจรจาอีกครั้ง จะช่วยให้เปอร์เซ็นต์ของอัตราความผันผวนที่จะเกิดขึ้น
เสมอว่า ยิ่งอายุของสัญญา - ยิ่งเสี่ยง .