The presentGwen E. ThorntonIt was t

The present
Gwen E. Thornton
It was the old lady’s birthday.
She got up early to be ready for the post. From the second floor flat she could see the postman when he came down the street, and the little boy from the ground floor brought up her letters on the rare occasions when anything came.
Today she was sure there would be something. Myra wouldn’t forget her mother’s birthday, even if she seldom wrote at other times. Of course Myra was busy. Her husband had been Mayor last year, and Myra herself had got a medal for her work for the aged.
A daughter to be proud of! She was proud of her too, but Enid was the daughter she loved. Enid, who had never married, but had seemed content to live with her mother, and teach in the Primary School round the corner.
Until one evening, when she had said, “I’ve arranged for Mrs. Morrison to look after you for a few days, mother. Tomorrow I’ve to go into hospital-just a minor operation. I’ll soon be home.”
In the morning she went, but she never came back, except to the windy cemetery on the hill. Myra came to the funeral, and in her efficient way arranged for Mrs. Morrison to come in and light the fire and give the old lady her breakfast.
Two years ago that was, and three times since Myra had been to see her mother, but her husband never.
The old lady was eighty today. She had put on her best dress. Perhaps-perhaps Myra might come. After all, eight was a special birthday, another decade lived or endured just as you chose to look at it.
Even if Myra did not come, she would send a present. The old lady was of that. Two spots of colour brightened her cheeks. She was excited like a child. She would enjoy her day.
Yesterday Mrs. Morrison had given the flat an extra clean, and today she had brought a card and a bunch of marigolds when she came to do the breakfast. Mrs. Grant downstairs had made a cake, and in the afternoon she was going down there to tea. The little boy Johnnie, had been up with a packet of mints, and said he wouldn’t go out to play until the post had been.
“I guess you’ll get lots and lots of presents,” he said, “I did last week when I was six”
What would she like? A pair of slippers perhaps. Or a book, a travel book, with pictures, or a little clock, with clear black numbers. So many lovely things.
She stood by the window, watching. The postman turned round the corner on his bicycle.
Her heart beat fast. Johnnie had seen him too and ran to the gate.
Then clatter up the stairs. Johnnie knocked at the door.
“Granny. Granny,” he shouted, “I’ve got your post.”
He gave her four envelopes, three unsealed cards from old friends. The fourth sealed, in Myra’s writing. The old lady felt a pang of disappointment.
No parcel Johnnie?
“No, Granny.”
Maybe the parcel was too large to come by letter post. That was it. It would come later by parcel post. She must be patient.
Almost reluctantly she tore the envelope open. Folded in the ornate card was a piece of paper. Written on the card was a message under the printed “Happy Birthday-Buy yourself something nice with the cheqoe. Myra and Harold.”
The cheqoe fluttered to the floor like a bird with a broken wing. Slowly the old lady stooped
To pick it up. Her present, her lovely present. With trembling fingers she tore it into little bits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันGwen E. Thorntonมันเป็นวันเกิดของหญิงชราเธอมีค่าช่วงเตรียมความพร้อมสำหรับการโพสต์ จากชั้นสองแบน เธอเห็นบุรุษไปรษณีย์เมื่อเขามาที่ถนน และเด็กน้อยจากชั้นล่างขึ้นตัวอักษรของเธอมาในโอกาสพิเศษเมื่ออะไรมาวันนี้เธอแน่ใจว่า จะมีบางสิ่งบางอย่าง เอ็มจะไม่ลืมวันเกิดของแม่ของเธอ แม้ว่าเธอไม่ค่อยเขียนอีกครั้ง แน่นอนได้ไม่ว่าง สามีของเธอได้นายกเทศมนตรีปี และเอ็มตัวเองได้รับเหรียญรางวัลให้สำหรับผู้สูงอายุลูกจะภูมิใจ เธอเป็นความภาคภูมิใจของเธอเกินไป แต่เอกเป็นลูกสาวที่เธอรัก เอก ที่ได้แต่งงานไม่เคย แต่ได้ประจักษ์เนื้อหาเพื่ออาศัยอยู่กับแม่ของเธอ และสอนในโรงเรียนประถมศึกษา รอบมุมจนเย็นวันหนึ่ง เมื่อเธอได้กล่าวว่า "ฉันได้จัดนาง Morrison จะมองหลังจากที่คุณกี่วัน แม่ พรุ่งนี้ฉันจะไปโรงพยาบาลเพียงแค่การดำเนินการเล็กน้อย เร็ว ๆ นี้จะบ้าน "ในตอนเช้า เธอไป แต่เธอไม่เคยกลับมา ยกเว้นสุสานบนเนินเขาลมแรง ได้มางานศพ และวิธีที่มีประสิทธิภาพของเธอสำหรับนางมอร์ริสันมา และแสงไฟ และให้อาหารเช้าของเธอชราสองปีที่ผ่านที่ และสามครั้ง เนื่องจากได้เคยไป ดูแม่ของเธอ แต่สามีของเธอไม่หญิงชราคือแปดสิบวันนี้ เธอได้ใส่ชุดแต่งกายของเธอที่ดีที่สุด บางทีบางทีอาจมาได้ หลังจากที่ทุก แปดถูกพิเศษวันเกิด ทศวรรษอื่นอยู่ หรือทนเช่นเดียวกับที่คุณเลือกที่จะมองไปที่มันแม้ว่าเอ็มไม่ได้มา เธอจะส่งในปัจจุบัน หญิงชราที่มาก สองจุดสีสว่างขึ้นแก้มของเธอ เธอรู้สึกตื่นเต้นเหมือนเด็ก เธอจะเพลิดเพลินกับวันของเธอวันนี้นาง Morrison ให้แบนในการทำความสะอาด และในวันนี้เธอได้นำบัตรและพวงของดอกดาวเรืองการทำอาหารเช้า เงินช่วยเหลือนางชั้นล่างได้ทำเค้ก และในช่วงบ่าย เธอจะลงมีชา เด็กน้อยจอห์น มีมีแพคเก็ต mints และกล่าวว่า เขาจะไม่ออกไปเล่นจนได้รับการโพสต์"ผมคิดว่า คุณจะได้รับจำนวนมากและจำนวนของขวัญ เขากล่าวว่า "ผมเมื่อผมหกสัปดาห์สุดท้าย"เธอต้องอะไร คู่ของรองเท้าแตะบางที หรือหนังสือ หนังสือท่องเที่ยว รูปภาพ หรือ นาฬิกาเล็กน้อย มีหมายเลขสีดำชัดเจนขึ้น หลายสิ่งน่ารักเธอยืนอยู่หน้าต่าง ดู บุรุษไปรษณีย์เปิดรอบมุมจักรยานของเขาจังหวะหัวใจของเธออย่างรวดเร็ว จอห์นเห็นเขาเกินไป และวิ่งไปยังประตูแล้ว clatter ขึ้นบันได จอห์นเคาะที่ประตู"ยาย รุ่นยาย เขาตะโกน "ฉันมีโพสต์ของคุณ"เขาให้เธอสี่ซอง สามเปิดผนึกการ์ดจากเพื่อนเก่า สี่การปิดผนึก เพ็นเขียน หญิงชรารู้สึกปางของความผิดหวังไม่มีพัสดุจอห์น"ไม่ ยาย"บางทีพัสดุมีขนาดใหญ่เกินไปมาทางไปรษณีย์จดหมาย ที่มา มันจะมาในภายหลัง โดยพัสดุ เธอต้องอดทนAlmost reluctantly she tore the envelope open. Folded in the ornate card was a piece of paper. Written on the card was a message under the printed “Happy Birthday-Buy yourself something nice with the cheqoe. Myra and Harold.”The cheqoe fluttered to the floor like a bird with a broken wing. Slowly the old lady stoopedTo pick it up. Her present, her lovely present. With trembling fingers she tore it into little bits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจุบันเกวน เช่น ธอร์นตันมันคือวันเกิดแก่ผู้หญิงเธอตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการโพสต์ จากชั้น 2 แบนเธอ เห็นบุรุษไปรษณีย์เมื่อเขาลงมาที่ถนน และเด็กชายจากพื้นได้นำจดหมายในโอกาสที่หายากเมื่อมีอะไรมาวันนี้ เธอแน่ใจว่าต้องมีอะไรบางอย่าง ไมร่าไม่ได้ลืมวันเกิดของแม่เธอ ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยได้เขียนในเวลาอื่น ๆ แน่นอนไมร่าก็ไม่ว่าง สามีของเธอ เป็นนายกเทศมนตรี เมื่อปีที่แล้ว และ ไมร่าเองก็มีรางวัลสำหรับการทำงานของเธอสำหรับผู้สูงอายุลูกจะได้ภูมิใจ เธอภูมิใจในตัวเธอเหมือนกัน แต่นิดเป็นลูกสาวที่เธอรัก . . . เอนิด , ผู้ที่ไม่เคยแต่งงาน แต่ได้ดูเนื้อหาที่จะอาศัยอยู่กับแม่ของเธอ และสอนในโรงเรียน ประถมศึกษา รอบมุมจนกระทั่งเย็นวันหนึ่ง เมื่อเธอได้กล่าวว่า " ผมให้คุณนาย มอร์ริสัน จะดูแลไม่กี่วัน แม่ พรุ่งนี้ฉันต้องไปโรงพยาบาลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ฉันกำลังจะกลับบ้านในตอนเช้าที่เธอไป แต่เธอก็ไม่เคยกลับมา นอกจากสุสานลมแรงบนเนินเขา ไมร่ามาที่งานศพ และในวิธีที่มีประสิทธิภาพของเธอให้คุณนายมอร์ริสันที่เข้ามาจุดไฟและให้หญิงชราอาหารเช้าของเธอสองปีมาแล้วที่ และสามครั้งตั้งแต่ไมร่าได้เห็นแม่ของเธอ แต่สามีของเธอไม่เคยหญิงชราอายุแปดสิบ วันนี้ เธอใส่ชุดของเธอที่ดีที่สุด บางทีอาจจะไมร่าอาจจะมา หลังจากทั้งหมด แปด คือ วันเกิดพิเศษ อีกสิบปี อาศัยอยู่ หรืออดทนเหมือนที่คุณเลือกที่จะมองมันถ้าไมร่าไม่ได้มา เธอจะส่งของขวัญ หญิงชราถูกที่ สองจุดสีสดใสแก้มของเธอ เธอตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ เธอจะสนุกกับวันของเธอเมื่อวานคุณนายมอร์ริสันได้รับแบนสะอาดเป็นพิเศษ และวันนี้เธอเอาบัตรและพวงดาวเรือง เมื่อเธอมาทำมื้อเช้า นายแกรนท์ ชั้นล่างทำเค้ก และในตอนบ่ายก็จะลงชา เด็กผู้ชาย ผู้หญิง ได้รับ กับ แพ็คเก็ตของ มิ้นท์ และบอกว่าเขาจะไม่ไปเล่นจนโพสต์ได้" ผมคิดว่าคุณจะได้รับมากมายของของขวัญ , " เขากล่าวว่า " ฉันได้สัปดาห์สุดท้ายเมื่อฉันได้หก "แล้วอะไรที่เธอชอบ คู่ของรองเท้าแตะอาจจะ หรือหนังสือ , หนังสือ , ท่องเที่ยว , รูปภาพ หรือเล็กนาฬิกา กับใสสีดำตัวเลข น่ารักๆมากมายเธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง ดู บุรุษไปรษณีย์เป็นรอบมุมบนจักรยานของเขาหัวใจเธอเต้นแรง จอห์นนี่ ได้ เห็น เขา และวิ่งไปที่ประตูแล้วเสียงขึ้นบันได จอห์นนี่เคาะประตู" คุณยาย คุณยาย " เขาตะโกนว่า " ฉันได้โพสต์ของคุณ”เขาให้เธอสี่ซอง สามบัตรที่ได้จากเพื่อนเก่า 4 ที่ปิดสนิทในไมราเป็นข้อเขียน หญิงชรารู้สึกปางแห่งความผิดหวังไม่ส่งพัสดุ จอห์นนี่ ?" ไม่ค่ะ "บางทีพัสดุมีขนาดใหญ่เกินไปที่จะมาด้วยจดหมายทางไปรษณีย์ นั่นมัน มันจะตามมาทีหลัง โดยพัสดุไปรษณีย์ . เธอต้องอดทนเกือบจะไม่เต็มใจเธอฉีกซองจดหมายเปิด พับเก็บในการ์ดที่หรูหราเป็นชิ้นส่วนของกระดาษ ที่เขียนบนการ์ดมีข้อความใต้พิมพ์ " สุขสันต์วันเกิดซื้อบางอย่างที่ดีกับ cheqoe ด้วยตัวเอง ไมร่า " และ ฮาโรลด์การ cheqoe หวั่นไหวกับพื้นเหมือนนกที่มีปีกที่หัก หญิงชราก้มลงช้าๆหยิบมันขึ้นมา ของขวัญ ของขวัญที่น่ารักของเธอ กับสั่นมือเธอฉีกเป็นชิ้นเล็ก ๆน้อย ๆ