Freedom has been a rallying call fo

Freedom has been a rallying call for reformers and revolutionaries throughout human history. The passion and sacrifice poured into that cause has however, not been based on any general consensus about the definition of the term. Almost the first thing to strike any student of the subject is the bewildering variety of concepts, social constructs and meanings that have become attached to this single emotive word. This is an issue in human history far too important to be ignored in this series of Essays. An attempt must therefore be made to build the idea anew on the base of an acceptance of the Axioms and choice of the Dogma, and on the Principles and Aim of the Society that arise from those decisions.

The first and most fundamental proposition to emerge from the Axioms and Dogma on this subject is the priority of the Conditions of the Dogma set out in Treatises of the first founding book of the Society. That priority makes it clear that without the existence of our species there can be no freedom however defined. While it is possible for an adherent of the Society of HumanKind to echo the cry 'Death before slavery' and even to act on it in extreme circumstances, the Society of HumanKind can never support such action if a contravention of the Third Principle results. The destruction of a social order compatible with the conditions of the Dogma can never be justified by a desire for greater individual freedom.

Nor can the Society accept that the cause of individual freedom is a sufficient reason to destroy the stability of human communities on which the pursuit of its Aim must be based. That may seem a mean spirited approach to what has been in the past a glorious battle cry but, as the Treatises on Justice and Peace makes clear, even romance must bow to the realities and insecurities of the Axioms.

The Axioms and Principles do not however, prevent adherents of the Society of HumanKind from striving for freedom, provided they do so within the limitation of our common survival and progress. But how are they now to define human freedom? How will they, or the Society, know if and when the battle to be free has been won?

They will begin with the fundamental premise that humanity cannot be free if it does not exist. But at many points in these writings the conclusion derived from the Principle of Progress has been mentioned in that connection. The Principle establishes that our survival both as individuals and as a species depends on our willingness to co-operate with one another, and to accept and maintain the degree of social order that makes a mutually supportive communal life possible. If it is to be consistent in its teachings therefore, the Society should hold that freedom can only be enjoyed under conditions of social order compatible with that Principle. The Society will always teach that without stable social order no-one can hope to live long enough, or have sufficient liberty from the struggle to ensure the infinite survival of our species, to be fully free.

When this issue was looked at from another angle in the Treatise on Relationships it was concluded that the maintenance of conditions of stable social order is itself dependent on our willingness to conduct our lives in ways which make our behaviour predictable to others. The debate about freedom can therefore begin for the Society only after, and not before, all participants have accepted the need to constrain their liberty sufficiently to ensure that they can successfully co-operate with others over a long time span. Put into the language of the philosophy of the Society, that means that every adherent must accept in full the implications of the Principle 3.2 in this respect. They must recognise and undertake a Duty and Responsibility to create social conditions in which the restraints imposed on the liberty of each individual are sufficient to ensure the degree of co-operation required to maintain the Conditions of the Dogma.

That is not the end of the difficulties faced by the Society in its search for human freedom. It will also need to bear in mind the requirements of the Principle of Peace as they relate to individual development. That Principle imposes a limitation on the extent to which the Principle 3.2 may be used to restrict human liberty. It makes it necessary for the Society and its adherents to confine their support for action taken under the Principle of Progress precisely to those matters that are essential to the maintenance of the Conditions of the Dogma. To fail to do so would result in a contravention of the provisions of the Principle 2.2. That Principle requires that every member of humanity should be allowed the maximum possible degree of latitude in their personal life in order to allow them the largest opportunity to develop all their individual attributes and potentialities. A requirement which the Treatise on the Individual makes clear is also fundamental to the achievement of the Aim of the Society.

All these complexities can however, be reduced to a maxim sufficient to guide the Society through its day-to-day decisions on this subject. In order to balance the differing requirements of the Principles of Peace and Progress in its search for freedom, the Society should allow and approve only those constraints on individual liberty that can clearly be shown to be indispensable to the maintenance of the Conditions of the Dogma. The definition of freedom thus becomes simple to specify if difficult to realise. In the era of the Society of HumanKind freedom is enjoyed where the restraints imposed on human liberty in order to maintain a social system compatible with the Conditions of the Dogma are at the absolute minimum level required for that purpose.

The problems which arise for adherents of the Society in making the moment-to-moment decisions necessary to turn that definition into a concrete set of relationships are troublesome, as the earlier discussion has no doubt indicated. And they will be made more difficult by the consequences of an acceptance of the Axioms as they are explored in the Treatise on Knowledge. The material from which the Society must construct its decisions is a constantly changing and unpredictable environment and an absolutely uncertain base for our knowledge. In view of the fluidity of the circumstances in which such judgements are to be made, it will never be possible for the Society to design or construct a single universal form of a free human society. Nor will it be able to settle on a final definition of the social conditions of human freedom that will apply at all times and in all circumstances.

Perhaps the most important conclusion reached in this Essay is that the attainment of human freedom will require a lot of hard work and attention to detail over a long period of time. The Society will need constantly to review and then strike and re-strike the balance between the essential constraints of the Principle 3.2 and the necessary liberties of the Principle 2.2 The constant aim will be a search for an elusive, and perhaps in practice ultimately unattainable, minimal level of restriction on individual expression and development which nevertheless complies with the Principle 3.3. It will perhaps now be fully appreciated why that latter Principle is very carefully expressed in a negative form, i.e. any social order compatible with the maintenance of the Conditions of the Dogma is permissible. No other formulation would allow for both the consistency of purpose over time and the infinite flexibility of decision that is required for freedom to flourish under the aegis of the Society of HumanKind.

No estimate can be given of how long it will take the Society of HumanKind to realise a truly free human society. Any sound understanding of the implications of the Axioms and Dogma in this regard must lead to the conclusion that the battle for human freedom will almost certainly be unending.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสรีภาพได้โทร rallying ปฏิรูปและปฏิวัติตลอดประวัติศาสตร์มนุษย์ ความรักและเสียสละ poured เป็นที่ สาเหตุได้อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมติทั่วไปใด ๆ เกี่ยวกับคำจำกัดความของคำ เกือบสิ่งแรกต่อยนักเรียนของเรื่องได้หลากหลายแนวคิด โครงสร้างทางสังคม และความหมายที่เป็นแนบคำมากเดียวนี้ชาว นี่เป็นประเด็นในประวัติศาสตร์มนุษย์เกินไปต้องถูกละเว้นในชุดของบทความนี้ ดังนั้นต้องทำความพยายามในการสร้างความคิดนั้นใหม่ บนฐานของการยอมรับสัจพจน์การและทางเลือกของความเชื่อ และหลักการและจุดมุ่งหมายของสังคมที่เกิดขึ้นจากการตัดสินใจเหล่านั้นข้อเสนอแรก และพื้นฐานที่สุดโผล่จากสัจพจน์และความเชื่อในเรื่องนี้มีความสำคัญของเงื่อนไขของความเชื่อที่กำหนดใน Treatises ของสมุดก่อตั้งครั้งแรกของสังคม ที่สำคัญทำให้ชัดเจนที่ไม่ดำรงอยู่ของสายพันธุ์ของเราได้อย่างอิสระไม่กำหนดอย่างไรก็ตาม ในขณะที่มันเป็นไปได้สำหรับภาคีของการสังคมของมวลมนุษย์ก้องร้อง 'ตายก่อนทาส' และแม้แต่ การดำเนินการกับกรณีมาก สังคมมนุษยชาติสามารถรองรับดำเนินการดังกล่าวไม่เคยถ้าเพราะผลลัพธ์ 3 หลัก สามารถไม่เคยได้รับการพิสูจน์ทำลายใบสังคมเข้ากับเงื่อนไขของความเชื่อ โดยความอิสระแต่ละไม่สามารถสังคมยอมรับว่าสาเหตุของเสรีภาพแต่ละเหตุผลเพียงพอที่จะทำลายความมั่นคงของชุมชนมนุษย์ที่ต้องใช้การแสวงหาจุดมุ่งหมายของ ที่อาจดูเหมือนต้องโบว์วิธีหมายถึงสนุกสนานกับสิ่งที่ได้ในอดีตการต่อสู้ประกอบประเสริฐแม้แต่ เป็น Treatises บนความยุติธรรมและสันติภาพทำให้ชัดเจน โรแมนติกจริงและ insecurities ของสัจพจน์สัจพจน์และหลักไม่อย่างไรก็ตาม ป้องกันยังของสังคมมนุษยชาติกระเสือกกระสนสำหรับเสรีภาพ หากพวกเขาทำเช่นนั้นภายในข้อจำกัดของเราอยู่รอดและความก้าวหน้าทั่วไป แต่วิธีพวกเขาขณะนี้กำหนดเสรีภาพมนุษย์ จะอย่างไรพวกเขา หรือสังคม รู้ต่อสู้เพื่อเป็นอิสระได้รับชัยชนะพวกเขาจะเริ่มต้น ด้วยหลักฐานพื้นฐานที่มนุษยชาติไม่ฟรีมันไม่มี แต่หลายจุดในงานเขียนนี้ สรุปมาจากหลักการของความคืบหน้าได้รับการกล่าวในการเชื่อมต่อที่ หลักการสร้างความอยู่รอดของเราทั้ง เป็นรายบุคคล และ เป็นชนิดขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเราใน การทำงานร่วมกัน และการยอมรับ และรักษาระดับการสั่งทางสังคมที่ทำให้ชีวิตชุมชนสนับสนุนซึ่งกันและกันได้ ถ้าจะสอดคล้องในนิพพานดังนั้น สังคมควรถือว่า เสรีภาพเฉพาะเพลิดเพลินภายใต้เงื่อนไขของสังคมสั่งเข้ากันได้กับหลักการที่ สังคมจะเสมอสอนว่า ไม่สั่งสังคมมั่นคง ไม่มีใครสามารถหวังว่าจะอยู่นานพอ หรือมีเสรีภาพเพียงพอจากการต่อสู้ให้อยู่รอดอนันต์พันธุ์ของเรา ให้ฟรีทั้งหมดเมื่อปัญหานี้ได้มองจากมุมอื่นในธรรมศาสตร์ในความสัมพันธ์นั้นถูกสรุปการรักษาเงื่อนไขสั่งมั่นคงสังคมว่าตัวเองพึ่งยึดการดำเนินชีวิตของเราในวิธีที่ทำให้พฤติกรรมของเราได้ให้ผู้อื่น ดังนั้นสามารถเริ่มการอภิปรายเกี่ยวกับเสรีภาพสำหรับสังคมเมื่อ และไม่ ก่อน ร่วมยอมรับจำเป็นในการจำกัดเสรีภาพของพวกเขาเพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขาสามารถสำเร็จ co-operate กับผู้อื่นผ่านระยะเวลานาน ใส่ภาษาของปรัชญาสังคม ซึ่งหมายความ ว่า ทุก adherent ต้องยอมรับในผลกระทบของ 3.2 หลักประการนี้ พวกเขาต้องรู้ และทำหน้าที่และความรับผิดชอบเพื่อสร้างเงื่อนไขสังคม restraints การกำหนดเสรีภาพของแต่ละคนมีเพียงพอเพื่อให้ระดับของความร่วมมือที่จำเป็นในการรักษาสภาพของความเชื่อที่ไม่สิ้นสุดของปัญหาที่ต้องเผชิญกับสังคมในการค้นหาเสรีภาพมนุษย์ มันจะต้องใส่ใจความต้องการของหลักการความเกี่ยวข้องกับการพัฒนาแต่ละครั้ง หลักการที่กำหนดข้อจำกัดในขอบเขตที่ 3.2 หลักอาจใช้การจำกัดเสรีภาพของมนุษย์ มันทำให้จำเป็นสำหรับสังคมและยังเป็นการกำหนดขอบเขตการสนับสนุนการดำเนินการภายใต้หลักความก้าวหน้าได้อย่างแม่นยำเพื่อที่เรื่องที่จำเป็นเพื่อการรักษาสภาพของความเชื่อ ไม่ทำจะส่งผลเพราะบทบัญญัติของ 2.2 หลักการ หลักที่ต้องการให้ทุกสมาชิกของมนุษยชาติควรอนุญาตให้ละติจูดได้ระดับสูงสุดในชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเพื่อให้พวกเขามีโอกาสที่ใหญ่ที่สุดในการพัฒนาแต่ละแอตทริบิวต์ทั้งหมดของพวกเขาและ potentialities ความต้องการที่ชัดเจนธรรมศาสตร์แต่ละแห่งรากฐานของความสำเร็จของจุดมุ่งหมายของสังคมความซับซ้อนเหล่านี้ทั้งหมดสามารถอย่างไรก็ตาม จะลดลงเป็นแม็กที่เพียงพอต่อการตัดสินใจประจำวันของสังคมให้คำแนะนำในเรื่องนี้ การสมดุลความต้องการแตกต่างกันของหลักการสันติภาพและความคืบหน้าในการค้นหาเสรีภาพ สังคมควรอนุญาต และอนุมัติเท่าที่ข้อจำกัดเสรีภาพแต่ละที่สามารถแสดงให้สำคัญกับการบำรุงรักษาสภาพของความเชื่ออย่างชัดเจน คำจำกัดความของเสรีภาพจึงจะง่ายต่อการระบุหากยากที่จะตระหนักถึงการ ในยุคของสังคมมนุษยชาติ เสรีภาพอย่างเพลิดเพลินที่ restraints เสรีภาพมนุษย์เก็บรักษาระบบสังคมเข้ากับเงื่อนไขของความเชื่อที่ต้องการที่ระดับต่ำสุดสัมบูรณ์ปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมในการตัดสินในขณะช่วงเวลาจำเป็นต้องเปิดใช้ข้อกำหนดนั้นเป็นคอนกรีตชุดของความสัมพันธ์ยัง เป็นซึง การสนทนาก่อนหน้านี้ได้ระบุว่า ไม่มีข้อสงสัย และพวกเขาจะทำยากขึ้นตามลำดับของการยอมรับสัจพจน์เป็นพวกเขาที่อุดมในธรรมศาสตร์ความรู้ วัสดุซึ่งสังคมต้องสร้างตัดสินใจที่เป็นสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และไม่แน่นอนและฐานความรู้ของเราเป็นอย่างแน่ มุมมองข้อสรุปสถานการณ์ judgements ดังกล่าวจะต้องทำ จะไม่เป็นสังคมการออกแบบ หรือสร้างแบบสากลเดียวของมนุษย์ฟรี หรือจะต้องชำระในคำนิยามสุดท้ายเงื่อนไขทางสังคมของมนุษย์เสรีภาพที่จะใช้ตลอดเวลา และ ในทุกสถานการณ์Perhaps the most important conclusion reached in this Essay is that the attainment of human freedom will require a lot of hard work and attention to detail over a long period of time. The Society will need constantly to review and then strike and re-strike the balance between the essential constraints of the Principle 3.2 and the necessary liberties of the Principle 2.2 The constant aim will be a search for an elusive, and perhaps in practice ultimately unattainable, minimal level of restriction on individual expression and development which nevertheless complies with the Principle 3.3. It will perhaps now be fully appreciated why that latter Principle is very carefully expressed in a negative form, i.e. any social order compatible with the maintenance of the Conditions of the Dogma is permissible. No other formulation would allow for both the consistency of purpose over time and the infinite flexibility of decision that is required for freedom to flourish under the aegis of the Society of HumanKind.No estimate can be given of how long it will take the Society of HumanKind to realise a truly free human society. Any sound understanding of the implications of the Axioms and Dogma in this regard must lead to the conclusion that the battle for human freedom will almost certainly be unending.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสรีภาพที่ได้รับการเรียกร้องการชุมนุมสำหรับการปฏิรูปและการปฎิวัติในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ความรักและความเสียสละเทลงในสาเหตุที่มี แต่ไม่ได้รับการขึ้นอยู่กับมติทั่วไปใด ๆ ที่เกี่ยวกับความหมายของคำว่า เกือบจะเป็นสิ่งแรกที่จะตีนักเรียนของเรื่องใด ๆ ที่เป็นความหลากหลายที่ทำให้สับสนของแนวคิดโครงสร้างทางสังคมและความหมายที่ได้กลายเป็นที่แนบมากับคำนี้อารมณ์เดียว นี้เป็นปัญหาในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ที่สำคัญไกลเกินไปที่จะละเว้นในชุดของบทความนี้ ความพยายามจึงจะต้องทำในการสร้างความคิดใหม่บนฐานของการยอมรับของหลักการและทางเลือกของความเชื่อที่และในหลักการและจุดมุ่งหมายของสังคมที่เกิดขึ้นจากการตัดสินใจเหล่านั้น. โจทย์แรกและพื้นฐานที่สุดที่จะโผล่ออกมาจาก หลักการและความเชื่อในเรื่องนี้เป็นลำดับความสำคัญของเงื่อนไขของความเชื่อที่กำหนดไว้ใน Treatises หนังสือก่อตั้งครั้งแรกของสังคม มีความสำคัญที่ทำให้มันชัดเจนว่าไม่มีการดำรงอยู่ของสายพันธุ์ของเราจะไม่มีเสรีภาพที่กำหนดไว้อย่างไร ขณะที่มันเป็นไปได้สำหรับสาวกของสังคมของมนุษยชาติจะสะท้อนร้องไห้ 'ตายก่อนที่จะเป็นทาส' และแม้จะดำเนินการกับมันในสถานการณ์ที่รุนแรงในสังคมของมนุษย์จะไม่สามารถสนับสนุนการดำเนินการดังกล่าวหากฝ่าฝืนผลสามหลักการ การทำลายของระเบียบทางสังคมเข้ากันได้กับสภาพของความเชื่อที่ไม่เคยสามารถเป็นธรรมด้วยความปรารถนาสำหรับเสรีภาพส่วนบุคคลมากขึ้น. หรือสังคมสามารถยอมรับว่าสาเหตุของเสรีภาพส่วนบุคคลเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำลายความมั่นคงของชุมชนมนุษย์ที่มีการ การแสวงหาจุดมุ่งหมายของมันจะต้องเป็นไปตาม ที่อาจดูเหมือนเป็นวิธีการที่มีชีวิตชีวาหมายถึงสิ่งที่ได้รับในอดีตสิงหนาทรุ่งโรจน์ แต่เป็น Treatises ยุติธรรมและสันติภาพทำให้เห็นได้ชัดแม้โรแมนติกต้องยอมอ่อนข้อให้กับความเป็นจริงและความไม่ปลอดภัยของสัจพจน์. หลักการและหลักการทำไม่ได้ แต่ ป้องกันสมัครพรรคพวกของสังคมของมนุษยชาติจากการมุ่งมั่นเพื่อความเป็นอิสระให้พวกเขาทำเช่นนั้นภายในข้อ จำกัด ของการอยู่รอดร่วมกันของเราและความคืบหน้า แต่พวกเขาตอนนี้วิธีการที่จะกำหนดเสรีภาพของมนุษย์? พวกเขาจะทำอย่างไรหรือสังคมรู้ว่าถ้าและเมื่อการสู้รบที่จะเป็นอิสระได้รับการได้รับรางวัล? พวกเขาจะเริ่มต้นด้วยสมมติฐานพื้นฐานที่มนุษย์ไม่สามารถเป็นอิสระถ้ามันไม่ได้อยู่ แต่ในหลายจุดในงานเขียนเหล่านี้ข้อสรุปที่ได้มาจากหลักการของความคืบหน้าได้รับการกล่าวถึงในการเชื่อมต่อที่ หลักการกำหนดว่าอยู่รอดของเราทั้งสองเป็นบุคคลและเป็นสายพันธุ์ที่ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเราที่จะร่วมทำงานกับคนอื่นและยอมรับและรักษาระดับของการจัดระเบียบสังคมที่ทำให้ชีวิตของชุมชนที่เป็นไปได้สนับสนุนซึ่งกันและกัน ถ้าเป็นเพื่อให้สอดคล้องในคำสอนดังนั้นสังคมควรถือเสรีภาพที่จะสามารถมีความสุขภายใต้เงื่อนไขของการจัดระเบียบสังคมเข้ากันได้กับหลักการที่ว่า สังคมมักจะสอนว่าไม่มีการสั่งซื้อที่มีเสถียรภาพทางสังคมที่ไม่มีใครสามารถหวังว่าจะมีชีวิตอยู่นานพอหรือมีเสรีภาพเพียงพอจากการต่อสู้เพื่อให้อยู่รอดอนันต์ของสปีชีส์ของเราที่จะเป็นอิสระอย่างเต็มที่. เมื่อปัญหานี้ได้รับการมองจากมุมมองอื่น ในตำราเกี่ยวกับความสัมพันธ์มันก็สรุปได้ว่าการบำรุงรักษาของเงื่อนไขของระเบียบทางสังคมที่มีเสถียรภาพเป็นตัวเองขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเราที่จะดำเนินชีวิตของเราในรูปแบบที่ทำให้พฤติกรรมของเรากับคนอื่น ๆ ที่คาดการณ์ การอภิปรายเกี่ยวกับเสรีภาพจึงสามารถเริ่มต้นเพื่อสังคมเฉพาะหลังจากที่และไม่ก่อนที่จะเข้าร่วมทั้งหมดได้รับการยอมรับถึงความจำเป็นที่จะ จำกัด เสรีภาพของพวกเขาอย่างเพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาประสบความสำเร็จสามารถทำงานร่วมกับคนอื่น ๆ มากกว่าช่วงเวลานาน ใส่ลงไปในภาษาของปรัชญาของสังคมที่หมายความว่าสาวกทุกคนต้องยอมรับเต็มความหมายของหลักการ 3.2 ในส่วนนี้ พวกเขาจะต้องรับรู้และดำเนินการหน้าที่และความรับผิดชอบในการสร้างเงื่อนไขทางสังคมที่พันธนาการที่กำหนดไว้ในการแสดงความคิดเห็นของแต่ละคนมีเพียงพอที่จะให้แน่ใจว่าระดับของความร่วมมือที่จำเป็นในการรักษาสภาพความเชื่อได้. นั่นคือไม่สิ้นสุดของ ความยากลำบากที่ต้องเผชิญกับสังคมในการค้นหาสำหรับเสรีภาพของมนุษย์ นอกจากนี้ยังจะต้องจำไว้ในใจความต้องการของหลักการแห่งสันติภาพที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของแต่ละบุคคล หลักการที่กำหนดข้อ จำกัด ในขอบเขตที่จะซึ่งหลักการ 3.2 อาจจะถูกใช้ในการ จำกัด เสรีภาพของมนุษย์ มันทำให้สิ่งที่จำเป็นสำหรับสังคมและสมัครพรรคพวกที่จะ จำกัด การสนับสนุนของพวกเขาสำหรับการดำเนินการภายใต้หลักการของความคืบหน้าได้อย่างแม่นยำในเรื่องที่มีความจำเป็นต่อการบำรุงรักษาสภาพความเชื่อที่ ล้มเหลวในการทำเช่นนั้นจะส่งผลให้เกิดการฝ่าฝืนบทบัญญัติของหลักการที่ 2.2 หลักการที่กำหนดให้สมาชิกของมนุษย์ทุกคนควรจะได้รับอนุญาตการศึกษาระดับปริญญาเป็นไปได้สูงสุดของละติจูดในชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเพื่อให้พวกเขามีโอกาสที่ใหญ่ที่สุดในการพัฒนาคุณลักษณะของแต่ละบุคคลของพวกเขาทั้งหมดและศักยภาพ ความต้องการที่ตำราส่วนบุคคลทำให้เห็นได้ชัดนอกจากนี้ยังเป็นพื้นฐานของความสำเร็จของจุดมุ่งหมายของสังคม. ซับซ้อนทั้งหมดเหล่านี้สามารถอย่างไรจะลดลงไปจริงเพียงพอที่จะเป็นแนวทางในสังคมผ่านการตัดสินใจวันต่อวันในเรื่องนี้ . เพื่อที่จะรักษาความสมดุลของความต้องการที่แตกต่างกันของหลักการแห่งสันติภาพและความคืบหน้าในการค้นหาของเสรีภาพในสังคมควรให้อนุมัติการ จำกัด เฉพาะผู้ที่อยู่ในเสรีภาพส่วนบุคคลที่ชัดเจนที่สามารถแสดงให้เห็นว่าขาดไม่ได้ในการบำรุงรักษาสภาพความเชื่อที่ ความหมายของเสรีภาพจึงกลายเป็นเรื่องง่ายที่จะระบุหากเป็นเรื่องยากที่จะตระหนักถึง ในยุคของสังคมของเสรีภาพ HumanKind มีความสุขที่พันธนาการที่กำหนดในเสรีภาพของมนุษย์เพื่อที่จะรักษาระบบสังคมเข้ากันได้กับเงื่อนไขของความเชื่ออยู่ในระดับน้อยที่สุดที่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ที่. ปัญหาที่เกิดขึ้นสำหรับสมัครพรรคพวกของ สังคมในการตัดสินใจขณะที่ช่วงเวลาที่จำเป็นในการเปิดความหมายที่เป็นชุดที่เป็นรูปธรรมของความสัมพันธ์ที่มีความลำบากในขณะที่การอภิปรายก่อนหน้านี้มีข้อสงสัยไม่ระบุ และพวกเขาจะทำยากมากขึ้นโดยผลของการยอมรับของหลักการที่พวกเขามีการสำรวจในตำราความรู้ วัสดุจากการที่สังคมจะต้องสร้างการตัดสินใจที่เป็นสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องและคาดเดาไม่ได้และฐานมีความไม่แน่นอนอย่างความรู้ของเรา ในมุมมองของการไหลของสถานการณ์ที่คำตัดสินดังกล่าวจะทำมันจะไม่เป็นไปได้สำหรับสังคมในการออกแบบหรือสร้างรูปแบบสากลเดียวของสังคมมนุษย์ฟรี หรือมันจะสามารถที่จะรับมือกับความหมายสุดท้ายของเงื่อนไขทางสังคมของเสรีภาพของมนุษย์ที่จะนำมาใช้ตลอดเวลาและในทุกสถานการณ์. บางทีอาจจะเป็นข้อสรุปที่สำคัญที่สุดถึงในเรียงความนี้คือความสำเร็จของเสรีภาพของมนุษย์จะต้องมีจำนวนมาก ทำงานหนักและความใส่ใจในรายละเอียดเป็นระยะเวลานานของเวลา สังคมจะต้องมีอย่างต่อเนื่องในการตรวจสอบแล้วตีอีกครั้งสมดุลระหว่างข้อ จำกัด ที่สำคัญของหลักการ 3.2 และเสรีภาพที่จำเป็นของหลักการ 2.2 จุดมุ่งหมายอย่างต่อเนื่องจะมีการค้นหาสำหรับเข้าใจยากและบางทีอาจจะในทางปฏิบัติไม่สามารถบรรลุได้ในท้ายที่สุด ระดับที่น้อยที่สุดของข้อ จำกัด ในการแสดงออกของแต่ละบุคคลและการพัฒนาซึ่งยังคงสอดคล้องกับหลักการ 3.3 มันอาจจะเป็นในขณะนี้จะได้รับการชื่นชมอย่างเต็มที่ว่าทำไมหลักการหลังมีการแสดงออกอย่างระมัดระวังในรูปแบบเชิงลบคือการจัดระเบียบสังคมใด ๆ ที่เข้ากันได้กับการบำรุงรักษาสภาพความเชื่อที่ได้รับอนุญาต ไม่มีสูตรอื่น ๆ ที่จะช่วยให้ทั้งความสอดคล้องของวัตถุประสงค์ในช่วงเวลาและความยืดหยุ่นที่ไม่มีที่สิ้นสุดของการตัดสินใจที่จำเป็นสำหรับการมีอิสระในการเจริญเติบโตภายใต้การอุปถัมภ์ของสมาคมมนุษยชาติ. ไม่มีการประมาณการจะได้รับของวิธีการที่จะใช้เวลานานในสังคมของมนุษยชาติ ตระหนักถึงสังคมมนุษย์อิสระอย่างแท้จริง ความเข้าใจความหมายของเสียงของหลักการและความเชื่อในเรื่องนี้ต้องนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าการต่อสู้เพื่อเสรีภาพของมนุษย์เกือบจะแน่นอนจะไม่รู้จักจบ