4. ConclusionPakistan is suffering

4. Conclusion
Pakistan is suffering from accumulation of deficits which results in public debt of Pakistan. The roots of the
cause lie in improper use and early neglection of domestic resources of Pakistan. Pakistan was inherited by
financial shortages and lack of resources from India at the time of its establishment. The results of study
conclude that fiscal policy in Pakistan is sustainable in its weak form as the positive relationship is found
between surplus-to-GDP ratio and lag Debt-to-GDP ratio. The coefficient of public debt or public liabilities is
small indicating an existence of sustainability in its weak form. The impact of government spending on
budget surpluses is negative which support the prediction of Bohn(1998) which suggests the surplus (deficits)
should respond negatively (positively) to change in government expenditure. The results for extended fiscal
reaction function show the value of coefficient of lag surplus-to-GDP ratio is positive and marginally
significant. This confirms the role of past surpluses in surpluses of present or alternatively past deficits matter
in current deficits. Analysis of debt dynamics conclude that the mean reversion of debt-to-GDP ratio is
indicated by negative sign of coefficient of lag debt-to-GDP ratio. Afterward, it has been analyzed that which
component of fiscal policy is adjusting against debt accumulation to make debt sustainable. The results for
revenue shows that adjustments come from revenue side as coefficient of both the variables i.e. lag public
debt ratio and output gap, are highly significant. The results for expenditure are also indicating their part in
adjustments as the coefficients of both the variables in this case are also highly significant. So it is concluded
that results are in support to inter temporal budget constraint as government has its role in fiscal adjustments
by working on both the aspects i.e. revenue and expenditure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. บทสรุปปากีสถานเป็นทุกข์จากการสะสมของขาดดุลซึ่งเป็นผลในหนี้สาธารณะของประเทศปากีสถาน รากฐานของการทำให้นอนใช้ไม่เหมาะสมและ neglection ต้นของทรัพยากรภายในประเทศของปากีสถาน ปากีสถานถูกสืบทอดมาจากขาดแคลนเงินและขาดทรัพยากรจากอินเดีย ณเวลาก่อตั้ง ผลการศึกษาสรุปว่า นโยบายทางการเงินในประเทศปากีสถานเป็นยั่งยืนแบบอ่อนแอพบความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างอัตราส่วนส่วนเกินของ GDP และอัตราส่วนหนี้ต่อ GDP ความล่าช้า เป็นสัมประสิทธิ์ของหนี้สาธารณะหรือหนี้สินสาธารณะขนาดเล็กที่แสดงการดำรงอยู่อย่างยั่งยืนในรูปแบบอ่อนแอ ผลกระทบของรัฐบาลที่ใช้จ่ายในsurpluses งบประมาณเป็นค่าลบซึ่งสนับสนุนคำทำนายของ Bohn(1998) ที่แนะนำส่วนเกิน (ขาดดุล)ควรตอบในเชิงลบ (บวก) การเปลี่ยนแปลงในรายจ่ายของรัฐบาล ผลลัพธ์สำหรับงบประมาณเพิ่มเติมฟังก์ชันปฏิกิริยาแสดงค่าของสัมประสิทธิ์ของอัตราส่วนความล่าช้าเกินไป GDP เป็นบวก และดีอย่างมีนัยสำคัญ นี้ยืนยันบทบาทของอดีต surpluses ใน surpluses ของปัจจุบัน หรือหรือ ขาดดุลการคลังที่ผ่านมาเรื่องในปัจจุบันขาดดุล สรุปวิเคราะห์หนี้ dynamics reversion หมายถึงอัตราส่วนหนี้ต่อ GDP เป็นตามเครื่องหมายลบของสัมประสิทธิ์ของอัตราส่วนหนี้ต่อ GDP ความล่าช้า หลังจากนั้น มีการวิเคราะห์ที่ซึ่งองค์ประกอบของนโยบายทางการเงินจะปรับกับสะสมหนี้เพื่อให้หนี้อย่างยั่งยืน ผลลัพธ์สำหรับรายได้แสดงว่า ปรับปรุงมาจากด้านรายได้เป็นสัมประสิทธิ์ของตัวแปรทั้งสองเช่นความล่าช้าสาธารณะช่องว่างของผลผลิตและอัตราส่วนหนี้สิน มีสำคัญอย่างมาก ผลลัพธ์สำหรับรายจ่ายยังระบุส่วนหนึ่งของพวกเขาในปรับปรุงเป็นสัมประสิทธิ์ของตัวแปรทั้งสองในกรณีนี้ก็สำคัญมาก ดังนั้น สรุปว่า ผลลัพธ์อยู่ในสนับสนุนอินเตอร์จำกัดงบประมาณชั่วคราวเป็นรัฐบาลมีบทบาทของมันในการปรับปรุงบัญชีโดยทำงานบนทั้งสองด้านคือรายได้และรายจ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. สรุป
ปากีสถานเป็นทุกข์จากการสะสมของการขาดดุลซึ่งส่งผลให้หนี้สาธารณะของประเทศปากีสถาน รากของ
ความเท็จสาเหตุในการใช้งานที่ไม่เหมาะสมและ neglection ต้นของทรัพยากรในประเทศปากีสถาน ปากีสถานได้รับการสืบทอดมาจาก
การขาดแคลนทางการเงินและการขาดทรัพยากรจากประเทศอินเดียในเวลาของการก่อตั้ง ผลการศึกษา
สรุปได้ว่านโยบายการคลังในปากีสถานมีความยั่งยืนในรูปแบบที่อ่อนแอของมันเป็นความสัมพันธ์เชิงบวกที่พบ
ระหว่างสัดส่วนการเกินดุลต่อจีดีพีและล่าช้าหนี้สินต่อ GDP สัดส่วน ค่าสัมประสิทธิ์ของหนี้สาธารณะหรือหนี้สินสาธารณะ
ขนาดเล็กแสดงให้เห็นการดำรงอยู่ของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในรูปแบบที่อ่อนแอ ผลกระทบของการใช้จ่ายของรัฐบาลใน
การเกินดุลงบประมาณเป็นลบซึ่งสนับสนุนการคาดการณ์ของ Bohn (1998) ซึ่งแสดงให้เห็นส่วนเกิน (ขาดทุน) ที่
ควรจะตอบสนองในทางลบ (บวก) เพื่อเปลี่ยนค่าใช้จ่ายของรัฐบาล ผลการสำหรับปีงบการเงินขยาย
การทำงานของปฏิกิริยาแสดงค่าสัมประสิทธิ์ของความล่าช้าอัตราส่วนเกินดุลต่อจีดีพีเป็นบวกและมีขอบเขต
อย่างมีนัยสำคัญ นี้เป็นการยืนยันบทบาทของการเกินดุลที่ผ่านมาในส่วนเกินของการขาดดุลในปัจจุบันหรือที่ผ่านมาหรือเรื่อง
การขาดดุลในปัจจุบัน การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของหนี้สรุปได้ว่าการพลิกกลับค่าเฉลี่ยของอัตราส่วนหนี้สินต่อจีดีพีมีการ
ระบุโดยเครื่องหมายลบของค่าสัมประสิทธิ์ของอัตราส่วนหนี้สินต่อจีดีพีล่าช้า ต่อจากนั้นก็จะได้รับการวิเคราะห์ที่
เป็นส่วนประกอบของนโยบายการคลังจะปรับกับการสะสมหนี้ที่จะทำให้หนี้ที่ยั่งยืน ผลประกอบการ
รายได้แสดงให้เห็นว่าการปรับเปลี่ยนมาจากทางด้านรายได้ค่าสัมประสิทธิ์ของตัวแปรทั้งสองคือล่าช้าสาธารณะ
อัตราส่วนหนี้สินและช่องว่างการส่งออกมีความสำคัญอย่างมาก ผลค่าใช้จ่ายนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นส่วนหนึ่งในการ
ปรับเปลี่ยนตามค่าสัมประสิทธิ์ของตัวแปรทั้งสองในกรณีนี้นอกจากนี้ยังมีความสำคัญอย่างมาก ดังนั้นจึงสรุปได้
ว่าผลที่ได้ในการสนับสนุนข้อ จำกัด งบประมาณชั่วคราวระหว่างที่รัฐบาลมีบทบาทในการปรับงบประมาณ
โดยการทำงานทั้งสองด้านคือรายได้และค่าใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . สรุป
ปากีสถานเป็นทุกข์จากการสะสมของการขาดดุลซึ่งส่งผลให้หนี้สาธารณะของปากีสถาน รากของ
เพราะโกหกใช้ไม่เหมาะสมและ neglection แรกของทรัพยากรในประเทศของปากีสถาน ปากีสถานถูกสืบทอดโดย
ทางการเงินขาดแคลนและขาดทรัพยากร จากอินเดีย ในเวลาของการก่อตั้ง ผลการศึกษา
สรุปได้ว่า นโยบายการคลังในปากีสถานที่ยั่งยืนในรูปแบบอ่อนเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างส่วนเกินพบ
ต่อ GDP และความล่าช้าอัตราส่วนหนี้ต่อ GDP สัมประสิทธิ์ของการก่อหนี้สาธารณะ หรือ หนี้สินสาธารณะ
ขนาดเล็กแสดงการดำรงอยู่ของความยั่งยืนในรูปแบบอ่อน ผลกระทบของการใช้จ่ายของรัฐบาลต่อ
การเกินดุลงบประมาณเป็นค่าลบ ซึ่งสนับสนุนการคาดการณ์ โบน ( 1998 ) ซึ่งแสดงให้เห็นส่วนเกิน ( ขาดดุล )
ควรตอบสนองในเชิงลบ ( บวก ) การเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายของรัฐบาล ผลขยายการคลัง
ปฏิกิริยาแสดงฟังก์ชันของค่า สัมประสิทธิ์ของความล่าช้าเกินต่อ GDP เป็นบวกและเล็กน้อย
อย่างมีนัยสำคัญยืนยันบทบาทของงบประมาณในไตรมาสที่ผ่านมาของอดีตปัจจุบันหรืออีกวิธีหนึ่งคือการขาดดุลก็ตาม
การปัจจุบัน การวิเคราะห์พลศาสตร์ของหนี้ สรุปได้ว่า การเฉลี่ยของอัตราส่วนหนี้สินต่อ GDP
แสดงโดยเครื่องหมายลบสัมประสิทธิ์ของความล่าช้าอัตราส่วนหนี้ต่อ GDP หลังจากนั้น ได้วิเคราะห์ว่า ซึ่ง
องค์ประกอบของนโยบายการคลังกับการปรับหนี้ทำให้หนี้ที่ยั่งยืน ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าการปรับเปลี่ยน
รายได้มาจากรายได้ด้านเป็นสัมประสิทธิ์ของตัวแปรเช่นความล่าช้าทั้งสัดส่วนหนี้สาธารณะ
และช่องว่างผลผลิตสูงอย่างมีนัยสำคัญ ผลลัพธ์สำหรับรายจ่ายยังแสดงเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาใน
ปรับเป็นสัมประสิทธิ์ของตัวแปรทั้งสองในคดีนี้ยังมีสูงอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ผลลัพธ์
สนับสนุนระหว่างกาลเป็นรัฐบาลมีงบประมาณจำกัดบทบาทในการปรับงบประมาณ
โดยทำงานบนทั้งสองด้าน คือ รายได้และรายจ่าย