Like many mothers raising children

Like many mothers raising children in Chicago's housing projects in the 1990s and 2000s, Seitia Harris was afraid of the drugs and violence that were pervasive in the neighborhood where she lived, Altgeld Gardens on the city's South Side.
She made sure to provide her three children with every opportunity she could, taking them to ballet lessons, after-school academic programs, plays and activities around the city, encouraging them to work hard at school and stay away from drugs. But the specter of violence and poverty was hard to escape.

Hard to escape, that is, until Harris got an opportunity to move out of the projects to a small village called Alsip, 40 minutes outside of Chicago's city center and 80% white. Harris moved to Alsip 14 years ago and since then has led a quiet, suburban life alongside neighbors who go to work each day and raise their children to go to college.
Harris and her children thrived in Alsip. One of her daughters just graduated from college with a double bachelor's degree in business administration and early childhood education, another is in a bachelor's program for nursing and is a manager at a McDonald's while she attends school. As for her friends who stayed in Altgeld Gardens, Harris told me, "their children have children. My children don't."
Related: The most innovative cities in America
There are hundreds of programs that seek to improve the outcomes of people who live in concentrated poverty. But as Harris and thousands of other mothers like her have demonstrated over the past half century, one of the most effective strategies for lifting families out of poverty is to plunk them down in a completely new neighborhood far away from their past lives.
The program that helped Harris move to Alsip was the result of a lawsuit originally filed in 1966, still being litigated today, referred to as Gautreaux for the original plaintiff, who died in 1968. Among other things, a consent decree related to Gautreaux required the Chicago Housing Authority to provide vouchers for black residents to move to white suburbs beginning in the 1970s. Many of the families who moved to the suburbs stayed there, and their children were more likely to stay out of trouble and go to college than families who stayed within the city.
Despite the strategy's success in Chicago, nationally there are few programs today that focus on helping African American families move from racially segregated, high-poverty neighborhoods to areas where their children will have access to good schools and less exposure to crime. Those that do exist are all results of lawsuits.
One in Baltimore seeks to move 4,400 families to better areas by 2018. Another, in Dallas, exists as a result of a lawsuit filed in 1985. And on Thursday, a Chicago judge approved a Gautreaux-related settlement that -- among other things -- will allow a new host of families to be relocated, with the help of a counselor, to low-poverty, higher-opportunity neighborhoods.
Related: Cleveland's plan to destroy 6,000 homes
Programs like these are small compared with the scale of the problem: Cities are still extremely segregated.
In Chicago, African Americans tend to live in areas where the riots of the 1960s took place, areas that are almost entirely African American today. There are still municipalities in the greater Chicago area with less than 1% African American population, according to a Fair Housing and Equity Assessment from 2013. There are no municipalities where Hispanics make up more than 90% of the population, something that's not true for African Americans, the report says.
The continued segregation, despite decades of anti-poverty programs, raises a question: Should housing authorities be making a more conscious effort to help people who live in segregated, low-income neighborhoods move to wealthier, more diverse areas?
Alex Polikoff, one of the attorneys who filed the Gautreaux case in 1966, says it's a no-brainer. He continues to work on legislation related to Gautreaux and is behind Thursday's agreement, which will require Chicago to move about 200 families in a Gautreaux-type program.
"We know so much about the harm of young kids growing up in severely-distressed neighborhoods. If we have a way to enable kids to escape to better life opportunities, it's immoral not to do that," he said.
* * *
It was while downing pizza on his birthday in January of 1966 that Polikoff was first presented with the idea that the way the Chicago Housing Authority was building new public housing violated the Constitution.
He was a volunteer attorney for the ACLU at the time, and over lunch a friend from the Urban League told him about complaints from a coalition of black organizations that the housing authority was only building new housing projects in black neighborhoods, he recounts in his book, Waiting for Gautreaux. The selection of public-housing sites was politically motivated: The housing authority couldn't buy land in white neighborhoods without the city council's approval. But keeping black people in black neighborhoods violated the equal-protection clause of the Constitution, Polikoff argued, and that argument formed the basis for the lawsuit he filed in August of 1966.
In 1969, a federal judge in Chicago issued an order preventing the housing authority from constructing new public housing in predominantly African American neighborhoods unless it also built public housing elsewhere. It also prohibited the city from constructing dense concentrations of public housing.
Not satisfied with this settlement, Polikoff argued that the U.S. Department of Housing and Urban Development (HUD) should be required to remedy its past errors, and in 1976, the Supreme Court agreed, ruling that the government could be required to use the entire region to do so. A consent decree led to HUD agreeing to fund a voucher program to move black families to the suburbs.
"We thought we were not going to prevail," he told me. "But I think when we amassed the evidence through discovery, the evidence was compelling—they were doing this because they felt they had to keep black people out of white neighborhoods."
Related: America's 10 most unequal cities
Between 1976 and 1998, more than 7,000 families received vouchers through Gautreaux, about half of whom moved to 115 suburbs around Chicago, with the assistance of placement counselors. Suburbs that were more than 30% black were excluded from the program. Families that had more than four children or bad credit did not qualify, nor did those who had been found to have damaged their rental housing.
The move was difficult at first for the families, as James Rosenbaum and Leonard S. Rubinowitz documented in their book about Gautreaux, Crossing the Class and Color Lines: From Public Housing to White Suburbia. In the racially-charged times of the 1970s, black families were sometimes harassed on the streets by whites, followed by teenagers in cars, or called racial slurs. One girl who entered a white school was so unaccustomed to seeing so many white faces that she turned around and ran home.
But many of the families said these threats were nothing compared to the violence they'd been subjected to in the inner cities.
"Here in the suburbs, I don't have to worry about people shooting at people, seeing people chase people, fighting," one woman told the researchers.
Such anecdotal accounts line up with the data: Scholars who have studied the program have found that families who moved to the suburbs were able to achieve more in school and work, not having to worry about violence.
Related: Part-time jobs put millions in poverty
"What I saw over and over again was that low-income kids had unseen potential that they could not see in the housing projects and that emerged when they moved," said James Rosenbaum, a professor of sociology at Northwestern who extensively studied the Gautreaux families.
A study of suburban Gautreaux mothers in the 1990s found that they were more likely to be employed than mothers who had received vouchers to move within the city. Gautreaux children in the suburbs were more likely to graduate from high school, attend four-year colleges, and to have jobs than their peers who had moved to other city neighborhoods. They also had higher pay and benefits than the other children. Even mothers who had not had jobs before were more likely to get jobs if they moved to the suburbs, Rosenbaum told me in an interview.
Later research showed that two-thirds of the families remained in the suburbs 15 years after their move. Long after the program ended, mothers who moved through Gautreaux continued to live in low-poverty areas and have higher household incomes.
Gautreaux isn't easy to empirically evaluate -- it didn't have a control group, and some scholars have questioned whether its effects are really significant, since the participants were screened. But Rosenbaum said some of the families who moved were just following someone else, and were sometimes not good parents at the outset.
"I don't think the 'self-starter' model really describes a large number of them," he said. "You had a thorough change in environment, and there were some high achievers, but even the average and below-average kids in the suburbs can expect good outcomes. That kind of kid in the city cannot."
* * *
Partially because of the success of the Gautreaux program, HUD decided to sponsor a randomized experiment to see whether such an approach could be scaled. Called Moving to Opportunity, the program, which began in 1994, selected families from some of the most distressed housing projects in Chicago, Baltimore, Boston, Los Angeles, and New York. Between 1994 and 1998, the program enrolled 4,604 families. Three-quarters were on welfare and fewer than half of the household heads had a high-school diploma.
Moving to Opportunity was a randomized experiment, and had a control group that did not receive access to any new services through the housing authorities. One group of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นในมารดาที่เลี้ยงดูเด็กในโครงการที่อยู่อาศัยของชิคาโกในปี 1990 และ 2000s แฮ Seitia กลัวของยาเสพติดและความรุนแรงที่ชุมชนที่แพร่หลายในย่านที่เธออาศัย สวน Altgeld ด้านใต้ของเมืองเธอได้ทำให้ลูกสาม มีโอกาสเธออาจ นำเรียนบัลเลต์ หลังเลิกเรียนสูตร บทละคร และกิจกรรมรอบเมือง ส่งเสริมการทำงานที่โรงเรียน และพักยาเสพติด แต่ specter ของความรุนแรงและความยากจนยากที่จะหลบหนียากที่จะหลบหนี คือ จนถึงห้องมีโอกาสไปจากโครงการหมู่บ้านเล็ก ๆ เรียกว่า Alsip, 40 นาทีนอกเมืองของชิคาโกและ 80% สีขาว ห้องย้าย Alsip 14 ปีที่ผ่านมา และตั้งแต่ นั้นได้นำชีวิตเงียบสงบ ชานเมืองควบคู่ไปกับเพื่อนบ้านที่ไปทำงานแต่ละวัน และเลี้ยงลูกไปวิทยาลัยแฮริสและลูกฟื้นตัวใน Alsip หนึ่งในลูกสาวของเธอเพิ่งจบศึกษาจากวิทยาลัยกับสองปริญญาตรีบริหารธุรกิจ และการปฐมวัยศึกษา อื่นในโปรแกรมอื่นสำหรับพยาบาล และ ผู้จัดการที่แมคโดนัลด์ในขณะที่เธอเข้าร่วมโรงเรียน สำหรับเพื่อนที่อยู่ในสวน Altgeld เบสท์บอก "เด็ก มีลูก ลูก ๆ ไม่"ที่เกี่ยวข้อง: เมืองนวัตกรรมมากที่สุดในอเมริกามีหลายร้อยโปรแกรมที่พยายามปรับปรุงผลลัพธ์ของคนที่อยู่ในความยากจนเข้มข้น แต่ดังแฮร์ริสและพันแม่อื่นเช่นเธอ ได้มากกว่าผ่านมาครึ่งศตวรรษ หนึ่งของกลยุทธ์มีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับยกครอบครัวจากความยากจนจะ plunk เหล่านั้น ลงในย่านใหม่ทั้งหมดห่างจากอดีตของพวกเขาอยู่โปรแกรมที่ช่วยให้ห้องที่ย้ายไป Alsip ถูกผลของคดีเดิมใน 1966 ยังคงเป็น litigated วันนี้ เรียกว่า Gautreaux โจทก์เดิม ที่เสียชีวิตในปี 2511 ต่าง ๆ พระราชกำหนดยินยอมที่เกี่ยวข้องกับ Gautreaux ต้องชิคาโกเคหะให้ใบสำคัญสำหรับคนดำไปขาวเมืองเริ่มต้นในทศวรรษ 1970 ครอบครัวที่ย้ายไปชานเมืองมากมายค่อน และลูกก็ยิ่งมากปัญหา และไปศึกษามากกว่าครอบครัวที่อยู่ภายในเมืองแม้ความสำเร็จของกลยุทธ์ในชิคาโก ผลงานมีไม่กี่โปรแกรมวันนี้ที่เน้นครอบครัวชาวอเมริกันแอฟริกันช่วยย้ายจากละแวกใกล้เคียงจำแนก racially ความยาก จนสูงพื้นที่ที่เด็กจะเข้าโรงเรียนที่ดี และ ไม่สัมผัสกับอาชญากรรม ที่มีอยู่ได้ผลทั้งหมดเป็นความหนึ่งในบัลติมอร์พยายามย้ายครอบครัว 4,400 พื้นที่ดี โดย 2018 อื่น ในดัลลัส มีผลคดีในปี 1985 และพฤหัสบดี พิพากษาชิคาโกอนุมัติจ่ายเงินที่เกี่ยวข้อง Gautreaux ที่ - ต่าง ๆ - จะช่วยให้โฮสต์ใหม่ของครอบครัวที่ต้องจะย้ายออก ด้วยความช่วยเหลือของที่ปรึกษา ให้ความยาก จนต่ำ สูงโอกาสละแวกใกล้เคียงที่เกี่ยวข้อง: คลีฟแลนด์ของแผนทำลายบ้าน 6000โปรแกรมเช่นนี้จะเล็กเมื่อเทียบกับขนาดของปัญหา: เมืองจะยังคงมากแยกในชิคาโก ชาวอเมริกันแอฟริกันมักจะ อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่เกิกปี 1960 เกิด พื้นที่ที่มีเกือบทั้งหมดแอฟริกาอเมริกันวันนี้ ยังมีอำเภอในพื้นที่ชิคาโกมากกว่าน้อยกว่า 1% ประชากรชาวอเมริกันแอฟริกัน ตามอยู่อาศัยดีและประเมินหุ้นจาก 2013 มีอำเภอไม่ที่ Hispanics ประกอบกว่า 90% ของประชากร สิ่งที่ไม่เป็นความจริงสำหรับชาวอเมริกันแอฟริกัน รายงานกล่าวว่า การแบ่งแยกต่อ แม้ของความยากจนป้องกันโปรแกรม เพิ่มคำถาม: ควรอยู่อาศัยหน่วยงานทำให้มีสติพยายามช่วยคนที่อยู่ในแยก ละแวกใกล้เคียงแนซ์ย้ายไปพื้นที่ wealthier มีความหลากหลายมากขึ้นหรือไม่Alex Polikoff ทนายความที่ยื่นกรณี Gautreaux ใน 1966 หนึ่งกล่าวว่า ก็ไม่รู้มั้ย เขายังคงทำงานตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ Gautreaux และอยู่หลังข้อตกลงพฤหัสบดี ซึ่งจะต้องมีชิคาโก้ขยับโปรแกรม Gautreaux ชนิด 200 ครอบครัว"เรารู้มากเกี่ยวกับอันตรายของเด็กหนุ่มที่เติบโตขึ้นในละแวกใกล้เคียงลก็รุนแรง ถ้าเรามีวิธีให้เด็กหนีไปโอกาสชีวิตที่ดีกว่า ไว้ immoral ทำที่ เขากล่าวว่า* * *ในขณะที่จานพิซซ่าในวันเกิดในเดือนมกราคมของ 1966 ที่ Polikoff ได้นำเสนอครั้งแรกกับความคิดที่ทางเคหะชิคาโกถูกสร้างใหม่การเคหะ ละเมิดรัฐธรรมนูญได้เขาเป็นทนายความอาสาสมัครสำหรับ ACLU เวลา และช่วงเที่ยงเพื่อนลีเมืองบอกเขาเกี่ยวกับข้อร้องเรียนจากรัฐบาลองค์กรดำว่า การเคหะมีเฉพาะอาคารใหม่โครงการที่อยู่อาศัยในละแวกใกล้เคียงสีดำ เขา recounts ในหนังสือของเขา รอ Gautreaux การเลือกของอเมริกาเคหะมีแรงจูงใจทางการเมือง: การเคหะไม่สามารถซื้อที่ดินในละแวกใกล้เคียงสีขาวโดยการอนุมัติของสภาเมืองได้ แต่ทำให้คนในละแวกใกล้เคียงดำละเมิดคุ้มครองเท่ากับอนุประโยคของรัฐธรรมนูญ Polikoff โต้เถียง และว่า อาร์กิวเมนต์รูปแบบพื้นฐานสำหรับคดีเขายื่นในเดือน 1966 สิงหาคมใน 1969 ผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางในชิคาโกออกใบสั่งป้องกันไม่ให้หน่วยงานอยู่อาศัยสร้างใหม่การเคหะในละแวกใกล้เคียงเป็นแอฟริกันอเมริกันนอกจากนั้นยังสร้างเคหะอื่น ๆ มันยังห้ามการเมืองจากการสร้างความเข้มข้นหนาแน่นของการเคหะไม่พอใจกับการชำระเงินนี้ Polikoff โต้เถียงว่า สหรัฐอเมริกากรมเคหะและ Urban พัฒนา (HUD) ควรจะต้องแก้ไขข้อผิดพลาดผ่านมา และในปี 1976 ศาลฎีกา ตกลง หุว่า รัฐบาลอาจจำเป็นต้องใช้ทั้งภูมิภาคดังกล่าว กฤษฎีกายินยอมนำ HUD ภายใต้กองทุนโปรแกรมสำคัญเพื่อครอบครัวดำไปชานเมือง"เราคิดว่า ที่เรากำลังจะเหนือกว่า เขาบอกฉัน " แต่ผมคิดว่า เมื่อเราไว้ด้วยหลักฐานผ่านการค้นพบ หลักฐานน่าสนใจ — พวกเขากำลังทำนี้เนื่องจากพวกเขารู้สึกว่า พวกเขาต้องให้คนออกจากละแวกใกล้เคียงขาว"ที่เกี่ยวข้อง: ของอเมริกาเมืองไม่เท่ากันมากที่สุด 10ระหว่างปี 1976 และปี 1998 ครอบครัวที่ได้รับใบสำคัญที่มากกว่า 7000 ผ่าน Gautreaux ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ที่ย้ายไป 115 ชานเมืองรอบ ๆ ชิคาโก ด้วยความช่วยเหลือปรึกษาวาง ชานเมืองที่ดำกว่า 30% ถูกแยกออกจากโปรแกรม ครอบครัวที่มีเด็กมากกว่าสี่หรือเครดิตเสียไม่ผ่านรอบคัดเลือก หรือไม่ผู้ที่ได้พบว่ามีความเสียหายของบ้านเช่าไปได้ยากที่แรกสำหรับครอบครัว James Rosenbaum และ Leonard S. Rubinowitz บันทึกในหนังสือของพวกเขาเกี่ยวกับ Gautreaux ข้ามคลาสและรายการสี: จากการเคหะต้องขาวสุเบอเบีย ในการ racially-คิดค่าเวลาของทศวรรษ 1970 ครอบครัวดำบางครั้งข่มบนท้องถนน โดยขาว ตามวัยรุ่นในรถ หรือเรียกว่า slurs เชื้อชาติ สาวหนึ่งป้อนโรงเรียนสีขาว unaccustomed ให้เห็นเพื่อใบหน้าขาวมากที่เธอหันไปรอบ ๆ และวิ่งหน้าแรกได้แต่หลายครอบครัวกล่าวว่า ถูกคุกคามอะไรเมื่อเทียบกับความรุนแรงที่พวกเขาได้ถูกต้องในเมืองภายใน"ที่นี่ในเมือง ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนยิงที่คน เห็นคนไล่คน ต่อสู้ ผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่า นักวิจัยบัญชีเล็ก ๆ เป็นแถวข้อมูล: นักวิชาการที่มีโปรแกรมศึกษาพบว่า ครอบครัวที่ย้ายไปชานเมืองก็สามารถประสบความสำเร็จมากขึ้นในโรงเรียนและการทำงาน ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความรุนแรงที่เกี่ยวข้อง: งานนอกเวลาใส่ล้านในความยากจน"สิ่งที่ฉันเห็นเล่าถูกว่า เด็กแนซ์มี unseen ที่พวกเขาไม่สามารถเห็นในโครงการอยู่อาศัยและอาจปรากฏขึ้นเมื่อพวกเขาย้าย, " กล่าวว่า James Rosenbaum ศาสตราจารย์ทางสังคมวิทยาที่ตะวันตกเฉียงเหนือที่ศึกษาครอบครัว Gautreaux อย่างกว้างขวางการศึกษาของมารดาที่ชานเมือง Gautreaux ในปี 1990 พบว่า พวกเขามีแนวโน้มที่จะทำงานมากกว่าคุณแม่ที่ได้รับใบสำคัญการย้ายภายในเมือง เด็ก Gautreaux ในชานเมืองมีแนวโน้ม การศึกษาจากโรงเรียนมัธยม ร่วมสี่ปีวิทยาลัย และได้งานมากกว่ากับเพื่อน ๆ ของเขาที่ได้ย้ายไปยังละแวกใกล้เคียงเมืองอื่น ๆ ได้ พวกเขายังมีค่าจ้างสูงและประโยชน์มากกว่าเด็กอื่น ๆ แม้แต่มารดาที่เคยมีงานมีแนวโน้มที่จะได้รับพวกเขาย้ายไปชานเมือง Rosenbaum บอกฉันในการสัมภาษณ์งานก่อนหลังวิจัยพบว่า สองในสามของครอบครัวอยู่ในชานเมือง 15 ปีหลังจากการย้าย หลังจากสิ้นสุดโปรแกรม มารดาที่ย้ายผ่าน Gautreaux ต่อการอาศัยอยู่ในพื้นที่ต่ำความยากจน และมีรายได้ครัวเรือนสูงขึ้นGautreaux ไม่ง่ายที่จะประเมิน empirically - มันไม่มีกลุ่มควบคุม และนักวิชาการบางคนได้ไต่สวนว่า ผลกระทบสำคัญจริง ๆ เนื่องจากผู้เข้าร่วมได้ฉาย แต่ Rosenbaum กล่าวว่า ครอบครัวที่ย้ายได้เพียงต่อผู้อื่น และบางไม่ได้บางครั้งพ่อแม่ดีที่มือ"คิดแบบ 'self-starter' จริง ๆ อธิบายจำนวนมากของพวกเขา เขากล่าวว่า "คุณมีการเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดในสภาพแวดล้อม และมีบาง achievers สูง ได้แม้ค่าเฉลี่ยและต่ำกว่าค่าเฉลี่ยเด็กในชานเมืองสามารถคาดหวังผลที่ดี ชนิดที่เด็กในเมืองไม่"* * *บางส่วนเนื่องจากความสำเร็จของโปรแกรม Gautreaux, HUD ตัดสินใจสนับสนุนการทดลองแบบ randomized เพื่อดูว่า วิธีการดังกล่าวสามารถปรับ เรียกว่าการเคลื่อนไหวเพื่อโอกาสทางการขาย โปรแกรม ซึ่งเริ่มในปี 1994 เลือกครอบครัวจากโครงการอยู่อาศัยเป็นทุกข์มากที่สุด ในชิคาโก บัลติมอร์ บอสตัน ลอสแอนเจลิส นิวยอร์ก ระหว่างปี 1994 และ 1998 โปรแกรมลงทะเบียนครอบครัว 4,604 Three-quarters มาสวัสดิการ และน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของหัวหน้าครัวเรือนมีประกาศนียบัตรระดับมัธยมปลายย้ายไปโอกาสคือการทดลองแบบ randomized และมีกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับการเข้าถึงบริการใหม่ ๆ ผ่านหน่วยงานที่อยู่อาศัย กลุ่มหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับแม่หลายเลี้ยงดูเด็กในชิคาโกของโครงการที่อยู่อาศัยในปี 1990 และ 2000, Seitia แฮร์ริสก็กลัวของยาเสพติดและความรุนแรงที่เป็นที่แพร่หลายในพื้นที่ใกล้เคียงที่เธออาศัยอยู่, Altgeld สวนเมืองด้านทิศใต้.
เธอทำให้แน่ใจว่าจะให้เธอลูกสามคน กับทุกโอกาสที่เธอจะพาพวกเขาไปเรียนบัลเล่ต์, โปรแกรมวิชาการละครและกิจกรรมหลังเลิกเรียนรอบเมืองกระตุ้นให้พวกเขาทำงานอย่างหนักที่โรงเรียนและอยู่ห่างจากยาเสพติด แต่ที่น่ากลัวของความรุนแรงและความยากจนเป็นเรื่องยากที่จะหลบหนี. ยากที่จะหลบหนีออกมาซึ่งก็คือจนกระทั่งแฮร์ริสได้รับโอกาสที่จะย้ายออกจากโครงการไปยังหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เรียกว่าอัลซิพ 40 นาทีนอกของชิคาโกใจกลางเมืองและ 80% สีขาว แฮร์ริสย้ายไปอัลซิพ 14 ปีที่ผ่านมาและตั้งแต่นั้นมาได้นำเงียบ, ชีวิตชานเมืองพร้อมกับเพื่อนบ้านที่ไปทำงานในแต่ละวันและเลี้ยงดูเด็กของพวกเขาไปเรียนที่วิทยาลัย. แฮร์ริสและลูก ๆ ของเธอเติบโตในอัลซิพ ลูกสาวคนหนึ่งของเธอเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยที่มีการศึกษาระดับปริญญาสองครั้งในการบริหารจัดการธุรกิจและการศึกษาปฐมวัยอื่นที่อยู่ในโปรแกรมปริญญาตรีสำหรับพยาบาลและเป็นผู้จัดการที่โดนัลด์ในขณะที่เธอเข้าเรียนที่โรงเรียน ในฐานะที่เป็นเพื่อนของเธอที่อยู่ใน Altgeld Gardens, แฮร์ริสบอกผมว่า "เด็กของพวกเขามีลูกเด็กของฉันทำไม่ได้.." ที่เกี่ยวข้อง: เมืองที่ทันสมัยที่สุดในอเมริกามีหลายร้อยโปรแกรมที่แสวงหาเพื่อปรับปรุงผลของคนที่อาศัยอยู่ ในความยากจนที่มีความเข้มข้น แต่ในขณะที่แฮร์ริสและหลายพันแม่คนอื่น ๆ เหมือนเธอได้แสดงให้เห็นในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาซึ่งเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการยกครอบครัวออกจากความยากจนคือการตีเสียงดังปังพวกเขาลงในพื้นที่ใกล้เคียงใหม่อย่างสมบูรณ์ห่างไกลจากชีวิตที่ผ่านมาของพวกเขา. โปรแกรมที่ ช่วยแฮร์ริสย้ายไปยังอัลซิพเป็นผลมาจากคดีที่ยื่นเดิมในปี 1966 ยังคงถูก litigated ในวันนี้จะเรียกว่า Gautreaux สำหรับโจทก์เดิมผู้ที่เสียชีวิตในปี 1968 ในสิ่งอื่น ๆ ได้รับความยินยอมพระราชกฤษฎีกาที่เกี่ยวข้องกับ Gautreaux จำเป็นชิคาโกการเคหะ เพื่อให้บัตรกำนัลสำหรับชาวสีดำที่จะย้ายไปอยู่ชานเมืองสีขาวเริ่มต้นในปี 1970 หลายครอบครัวที่ย้ายไปอยู่ชานเมืองอยู่ที่นั่นและเด็กของพวกเขามีแนวโน้มที่จะพักออกจากปัญหาและไปเรียนที่วิทยาลัยกว่าครอบครัวที่อยู่ในเมือง. อย่างไรก็ตามความสำเร็จของกลยุทธ์ในชิคาโกประเทศชาติมีโปรแกรมไม่กี่วันนี้มุ่งเน้นที่ ในการช่วยเหลือครอบครัวชาวอเมริกันแอฟริกันย้ายจากแยกเชื้อชาติละแวกใกล้เคียงความยากจนสูงไปยังพื้นที่ที่เด็กของพวกเขาจะสามารถเข้าถึงโรงเรียนที่ดีและความเสี่ยงน้อยที่จะเกิดอาชญากรรม ผู้ที่ทำอยู่เป็นผลของคดี. หนึ่งในบัลติมอร์พยายามที่จะย้าย 4,400 ครอบครัวไปยังพื้นที่ที่ดีขึ้นโดยปี 2018 อีกในดัลลัสที่มีอยู่เป็นผลมาจากคดีที่ยื่นในปี 1985 และในวันพฤหัสบดีที่ผู้พิพากษาชิคาโกได้รับการอนุมัติ Gautreaux ที่เกี่ยวข้องกับการตั้งถิ่นฐานที่ - หมู่สิ่งอื่น ๆ - จะช่วยให้พื้นที่ใหม่ของครอบครัวจะย้ายด้วยความช่วยเหลือของผู้ให้คำปรึกษาที่จะต่ำยากจนละแวกใกล้เคียงมีโอกาสสูง. ที่เกี่ยวข้อง: คลีฟแลนด์แผนการที่จะทำลายบ้าน 6,000 โปรแกรมเช่นนี้ มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับขนาดของปัญหา: เมืองยังคงแยกมาก. ในชิคาโกชาวอเมริกันแอฟริกันมีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีการจลาจลของปี 1960 ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ที่มีเกือบอเมริกันแอฟริกันอย่างสิ้นเชิงในวันนี้ ยังมีเทศบาลในเขตชิคาโกมากขึ้นด้วยน้อยกว่า 1% ของประชากรอเมริกันแอฟริกันตามที่อยู่อาศัยยุติธรรมและส่วนของการประเมินจากปี 2013 มีเทศบาลไม่มีที่ละตินอเมริกาทำขึ้นกว่า 90% ของประชากรมีอะไรบางอย่างที่ไม่เป็นความจริงสำหรับ . ฟริกันอเมริกันรายงานกล่าวว่าการแยกจากกันอย่างต่อเนื่องแม้จะมีทศวรรษของโปรแกรมป้องกันความยากจนทำให้เกิดคำถาม: ผู้ที่อยู่อาศัยควรจะทำให้ความใส่ใจมากขึ้นเพื่อช่วยให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในแยกละแวกใกล้เคียงที่มีรายได้ต่ำย้ายไปรวยความหลากหลายมากขึ้น พื้นที่? Polikoff อเล็กซ์, หนึ่งในทนายความที่ยื่นกรณี Gautreaux ในปี 1966 กล่าวว่ามันไม่มีเกมง่ายๆ เขายังคงทำงานในการออกกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการ Gautreaux และเป็นผู้อยู่เบื้องหลังข้อตกลงในวันพฤหัสบดีที่จะต้องชิคาโกจะย้ายประมาณ 200 ครอบครัวในโปรแกรม Gautreaux ชนิด. "เรารู้มากเกี่ยวกับพิษภัยของเด็กหนุ่มที่เติบโตขึ้นมาในละแวกใกล้เคียงที่รุนแรง-ทุกข์ ถ้าเรามีวิธีที่จะช่วยให้เด็กที่จะหลบหนีไปดีกว่าโอกาสในชีวิตก็ผิดศีลธรรมไม่ได้ที่จะทำอย่างนั้น "เขากล่าว. * * * * * * * * * * * * มันเป็นขณะรวดเดียวพิซซ่าในวันเกิดของเขาในเดือนมกราคมของปี 1966 ที่ Polikoff ถูกนำเสนอครั้งแรกกับความคิดที่ว่า วิธีที่ชิคาโกการเคหะได้สร้างที่อยู่อาศัยใหม่ของประชาชนละเมิดรัฐธรรมนูญ. เขาเป็นทนายความอาสาสมัครสำหรับสหภาพในเวลาและช่วงกลางวันเพื่อนจากเมืองลีกบอกเขาเกี่ยวกับข้อร้องเรียนจากรัฐบาลขององค์กรสีดำที่ผู้มีอำนาจที่อยู่อาศัย เป็นเพียงการสร้างโครงการที่อยู่อาศัยใหม่ในละแวกใกล้เคียงสีดำเขาเล่าในหนังสือของเขารอ Gautreaux การเลือกสถานที่สาธารณะที่อยู่อาศัยเป็นแรงผลักดันทางการเมือง: ผู้มีอำนาจที่อยู่อาศัยไม่สามารถซื้อที่ดินในละแวกใกล้เคียงสีขาวโดยการอนุมัติของสภาเมือง แต่การรักษาคนดำในละแวกใกล้เคียงสีดำละเมิดข้อเท่ากับการป้องกันของรัฐธรรมนูญ Polikoff ที่ถกเถียงกันอยู่และข้อโต้แย้งที่เป็นพื้นฐานสำหรับคดีที่เขายื่นในเดือนสิงหาคมของปี 1966. ในปี 1969 ผู้พิพากษาในชิคาโกออกคำสั่งการป้องกันที่อยู่อาศัย อำนาจจากการก่อสร้างที่อยู่อาศัยใหม่ของประชาชนในละแวกใกล้เคียงอเมริกันแอฟริเด่นเว้นแต่จะยังสร้างที่อยู่อาศัยของประชาชนที่อื่น ๆ นอกจากนี้ยังห้ามเมืองจากการสร้างความเข้มข้นของความหนาแน่นของที่อยู่อาศัยของประชาชน. ไม่พอใจกับการตั้งถิ่นฐานนี้ Polikoff ถกเถียงกันอยู่ว่าสหรัฐอเมริกากรมเคหะและการพัฒนาเมือง (HUD) ควรจะต้องแก้ไขข้อผิดพลาดที่ผ่านมาและในปี 1976 ที่ศาลฎีกาเห็นพ้องกัน พิพากษาว่ารัฐบาลอาจจะจำเป็นต้องใช้ทั้งภูมิภาคจะทำเช่นนั้น พระราชกฤษฎีกานำไปสู่การได้รับความยินยอม HUD เห็นพ้องที่จะให้เงินทุนโครงการบัตรกำนัลที่จะย้ายครอบครัวไปอยู่ชานเมืองสีดำ. "เราคิดว่าเราไม่ได้จะไปเหนือกว่า" เขาบอกผมว่า "แต่ผมคิดว่าเมื่อเราไว้ด้วยหลักฐานผ่านการค้นพบหลักฐานเป็นที่น่าสนใจที่พวกเขากำลังทำอยู่นี้เพราะพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาจะให้คนดำออกจากละแวกใกล้เคียงสีขาว." ที่เกี่ยวข้อง: อเมริกา 10 เมืองที่ไม่เท่ากันมากที่สุดระหว่างปี 1976 และปี 1998 มากกว่า 7,000 ครอบครัวได้รับบัตรกำนัลผ่าน Gautreaux ประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ที่ย้ายไปอยู่ที่ 115 รอบชานเมืองชิคาโกด้วยความช่วยเหลือของที่ปรึกษาการจัดวาง ชานเมืองที่มีมากกว่า 30% สีดำได้รับการยกเว้นจากโปรแกรม ครอบครัวที่มีมากกว่าสี่เด็กหรือเครดิตไม่ดีไม่ได้มีคุณสมบัติหรือไม่ผู้ที่ได้รับพบว่ามีความเสียหายที่อยู่อาศัยให้เช่าของพวกเขา. ย้ายเป็นเรื่องยากในตอนแรกสำหรับครอบครัวในขณะที่เจมส์ Rosenbaum และเลียวนาร์ดเอส Rubinowitz บันทึกไว้ในหนังสือของพวกเขา เกี่ยวกับ Gautreaux ข้ามชั้นและเส้นสี: จากที่อยู่อาศัยสาธารณะสีขาวนอกเมือง ในครั้งเชื้อชาติชาร์จของปี 1970 ครอบครัวสีดำบางครั้งถูกคุกคามบนท้องถนนด้วยผ้าขาวตามด้วยวัยรุ่นในรถหรือที่เรียกว่าใส่ร้ายป้ายสีเชื้อชาติ ผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้ามาในโรงเรียนสีขาวเพื่อให้คุ้นเคยกับการเห็นเพื่อให้ใบหน้าขาว ๆ อีกมากมายที่เธอหันไปรอบ ๆ และวิ่งไปที่บ้าน. แต่หลายครอบครัวกล่าวว่าภัยคุกคามเหล่านี้ไม่ได้เป็นอะไรเมื่อเทียบกับการใช้ความรุนแรงที่พวกเขาต้องการถูกยัดเยียดให้ในเมืองชั้นใน. " . ที่นี่ในชานเมืองผมไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคนที่ยิงคนเห็นคนไล่ล่าคนต่อสู้ "ผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่านักวิจัยประวัติบัญชีดังกล่าวสอดคล้องกับข้อมูล: นักวิชาการที่มีการศึกษาโปรแกรมได้พบว่า ครอบครัวที่ย้ายไปอยู่ชานเมืองก็สามารถที่จะประสบความสำเร็จมากในโรงเรียนและการทำงานไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการใช้ความรุนแรง. ที่เกี่ยวข้อง: งาน Part-time ใส่ล้านในความยากจน"สิ่งที่ผมเห็นซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเด็กมีรายได้ต่ำมีศักยภาพที่มองไม่เห็น ที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นในโครงการที่อยู่อาศัยและที่โผล่ออกมาเมื่อพวกเขาย้าย "เจมส์ Rosenbaum, ศาสตราจารย์ด้านสังคมวิทยาที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่กว้างขวางศึกษาครอบครัว Gautreaux. กล่าวว่าการศึกษาของมารดา Gautreaux ชานเมืองในปี 1990 พบว่าพวกเขามีแนวโน้มที่จะ ได้รับการว่าจ้างกว่ามารดาที่ได้รับบัตรกำนัลที่จะย้ายไปอยู่ในเมือง เด็ก Gautreaux ในเขตชานเมืองที่มีแนวโน้มที่จะจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเข้าร่วมวิทยาลัยสี่ปีและมีงานกว่าเพื่อนของพวกเขาที่ได้ย้ายไปอยู่ในละแวกใกล้เคียงเมืองอื่น ๆ พวกเขายังมีจ่ายที่สูงขึ้นและผลประโยชน์กว่าเด็กคนอื่น ๆ แม้คุณแม่ที่ไม่ได้มีงานก่อนที่จะมีแนวโน้มที่จะได้รับงานหากพวกเขาย้ายไปอยู่ชานเมือง Rosenbaum บอกผมว่าในการให้สัมภาษณ์. หลังจากการวิจัยแสดงให้เห็นว่าสองในสามของครอบครัวที่ยังคงอยู่ในชานเมือง 15 ปีหลังจากที่ย้ายของพวกเขา นานหลังจากจบโปรแกรมมารดาที่เดินผ่าน Gautreaux ยังคงอาศัยอยู่ในพื้นที่ต่ำความยากจนและมีรายได้ครัวเรือนสูงขึ้น. Gautreaux ไม่ง่ายที่จะสังเกตุประเมิน - มันไม่ได้มีกลุ่มควบคุมและนักวิชาการบางคนถามว่า ผลกระทบของมันมีความสำคัญจริงๆตั้งแต่ผู้เข้าร่วมได้รับการคัดเลือก แต่ Rosenbaum กล่าวว่าบางส่วนของครอบครัวที่ย้ายต่อไปนี้เป็นเพียงแค่คนอื่นและบางครั้งก็ไม่ได้พ่อแม่ที่ดีในตอนแรก. "ฉันไม่คิดว่าตนเองเริ่มต้น 'รูปแบบจริงๆอธิบายจำนวนมากของพวกเขา" เขากล่าวว่า "คุณมีการเปลี่ยนแปลงอย่างละเอียดในสภาพแวดล้อมและมีบางส่วนที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง แต่แม้กระทั่งเด็กที่เฉลี่ยและต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในเขตชานเมืองที่สามารถคาดหวังผลที่ดี. ชนิดของเด็กที่อยู่ในเมืองไม่สามารถ." * * * * * * * * * * * * บางส่วนเพราะ ความสำเร็จของโปรแกรม Gautreaux ฮัดตัดสินใจที่จะสนับสนุนการทดลองแบบสุ่มเพื่อดูว่าวิธีการดังกล่าวอาจจะมีการปรับขนาด เรียกได้ว่าโอกาสที่จะย้ายไปโปรแกรมซึ่งเริ่มขึ้นในปี 1994 ที่เลือกครอบครัวจากบางส่วนของโครงการที่อยู่อาศัยมีความสุขมากที่สุดในชิคาโก, บัลติมอร์, บอสตัน, Los Angeles, และนิวยอร์ก ระหว่างปี 1994 และปี 1998 โปรแกรมลงทะเบียนเรียน 4,604 ครอบครัว สามในสี่ที่อยู่ในการจัดสวัสดิการและน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของหัวหน้าครัวเรือนมีประกาศนียบัตรมัธยม. ย้ายไปโอกาสที่ได้รับการทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับการเข้าถึงบริการใหม่ใด ๆ ผ่านทางหน่วยงานที่อยู่อาศัย ของกลุ่มหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมือนมารดาเลี้ยงเด็กในชิคาโกเป็นโครงการที่อยู่อาศัยในปี 1990 และ 2000 , seitia แฮร์ริสกลัวยาเสพติดและความรุนแรงที่กำลังแพร่หลายในบ้านที่เธออาศัย แอลเจลด์ การ์เดน ในเมืองด้านใต้
เธอทำให้แน่ใจว่าเพื่อให้เด็กทั้งสามของเธอกับทุกโอกาสที่เธอจะพาพวกเขาไปเรียนบัลเล่ต์ โปรแกรมหลังเลิกเรียน , วิชาการ ,เล่นและกิจกรรมต่างๆ รอบเมือง ส่งเสริมให้พวกเขาทำงานอย่างหนักที่โรงเรียนและอยู่ห่างจากยาเสพติด แต่วิญญาณของความรุนแรงและความยากจนก็ยากที่จะหนี

ยากที่จะหลบหนี จนกระทั่ง แฮร์ริส ได้โอกาสที่จะย้ายออกจากโครงการไปยังหมู่บ้านขนาดเล็กที่เรียกว่า Alsip , 40 นาที นอกตัวเมืองชิคาโกและ 80% สีขาวแฮร์ริสย้าย Alsip เมื่อ 14 ปีที่แล้วและตั้งแต่นั้นมาได้นำเงียบ ชานเมือง ชีวิตกับเพื่อนบ้านที่ไปทำงานในแต่ละวัน และเลี้ยงดูเด็กของพวกเขาไปโรงเรียนและเด็กของเธอ .
แฮร์ริสเติบโตใน Alsip . ลูกสาวคนหนึ่ง เธอเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยที่มีคู่ จบการศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาบริหารธุรกิจ และ ปฐมวัยศึกษาอื่นในปริญญาตรีโปรแกรมการพยาบาลและเป็นผู้จัดการที่แมคโดนัลด์ ขณะที่เธอเข้าเรียนโรงเรียน สำหรับเพื่อนๆ ที่อยู่ในแอลเจลด์ การ์เดน แฮร์ริสบอกว่า " เด็กมีเด็ก เด็กของฉันไม่ "
ที่เกี่ยวข้อง : เมืองนวัตกรรมมากที่สุดในอเมริกา
มีหลายร้อยโปรแกรมที่พยายามที่จะปรับปรุงผลของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนที่เข้มข้นแต่เท่าที่แฮร์ริสและหลายพันของมารดาอื่น ๆเช่นเธอได้แสดงให้เห็นกว่าศตวรรษครึ่งที่ผ่านมา หนึ่งในกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการยกครอบครัวของความยากจนคือการตีเสียงดังปังลงอย่างสมบูรณ์ใหม่ย่านไกลจากชีวิตในอดีตของพวกเขา โปรแกรมที่ช่วย
แฮร์ริสย้าย Alsip ผลของคดีเดิม ยื่น ในปี 1966 ยังคงถูก litigated วันนี้เรียกว่า gautreaux โจทก์เดิมที่เสียชีวิตในปี 1968 ในสิ่งอื่น ๆ , ยินยอมพระราชกฤษฎีกาที่เกี่ยวข้องกับ gautreaux ต้องชิคาโกการเคหะให้ใบสำหรับผู้อยู่อาศัยดำย้ายไปชานเมืองสีขาวเริ่มต้นในทศวรรษนี้ หลายครอบครัวที่ย้ายไปอยู่ชานเมืองอยู่มีและเด็กมีแนวโน้มที่จะพักออกจากปัญหาและไปที่วิทยาลัยกว่าครอบครัวที่อยู่ในเมือง
แม้จะเป็นกลยุทธ์สู่ความสำเร็จในชิคาโก โอเปอเรเตอร์ มีไม่กี่วันนี้โปรแกรมที่มุ่งเน้นช่วยเหลือครอบครัวชาวอเมริกันแอฟริกันที่ย้ายจาก racially แยกสูง ความยากจนย่านไปยังพื้นที่ที่เด็กของพวกเขาจะสามารถเข้าถึงโรงเรียนดี แสงน้อยและอาชญากรรมผู้ที่ทำอยู่ทั้งหมด ผลของคดี .
1 ในบัลติมอร์และย้ายครอบครัวไปยังพื้นที่ 4400 ดีขึ้นโดย 2018 . อื่น ในดัลลัสทั้งหมดเป็นผลมาจากคดียื่นใน 1985 และในวันพฤหัสบดีที่ , ชิคาโกตัดสินอนุมัติ gautreaux เกี่ยวข้องนิคม . . . ในหมู่สิ่งอื่น ๆ -- จะช่วยให้โฮสต์ใหม่ของครอบครัวต้องย้ายด้วยความช่วยเหลือของทนายความ ความยากจนต่ำสูงกว่า โอกาสย่าน
ที่เกี่ยวข้อง : คลีฟแลนด์แผนทำลาย 6 , 000 บ้าน
เช่นโปรแกรมเหล่านี้มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับขนาดของปัญหา : เมืองยังคงมากแยก
ในชิคาโก , แอฟริกาอเมริกันมีแนวโน้มที่จะอยู่ในพื้นที่ที่การก่อจลาจลของปี 1960 เอาสถานที่ พื้นที่ ที่ เกือบทั้งหมด ชาวอเมริกันในวันนี้ยังคงมีเทศบาลในมหานครชิคาโกพื้นที่น้อยกว่า 1 % ของประชากรอเมริกันแอฟริกันตามที่อยู่อาศัยยุติธรรมและการประเมินจากบริษัท 2013 ไม่มีเทศบาลที่ละตินอเมริกาให้ได้มากกว่า 90% ของประชากร สิ่งที่ไม่จริงสำหรับแอฟริกาอเมริกัน , รายงานกล่าวว่า .
ยังคงแยก แม้จะมีทศวรรษของการต่อต้าน - จนโปรแกรม ,ถาม : ควรเพิ่มเจ้าหน้าที่การเคหะได้มีสติมากขึ้นเพื่อช่วยให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในย่านผู้มีรายได้น้อย แยกย้ายไป , มั่งคั่ง , พื้นที่ที่หลากหลายมากขึ้น
อเล็ก polikoff หนึ่งในทนายความที่ยื่น gautreaux คดีในปี 1966 กล่าวว่ามันเป็นเกมง่ายๆ . เขายังคงทำงานเกี่ยวกับกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ gautreaux และหลังข้อตกลง วันพฤหัสบดี ,ซึ่งจะต้องชิคาโกย้ายประมาณ 200 ครอบครัวใน gautreaux โปรแกรมประเภท .
" เรารู้อะไรมากนักเกี่ยวกับอันตรายของเด็กที่เติบโตขึ้นในอย่างรุนแรงด้อยย่าน ถ้าเรามีวิธีที่จะช่วยให้เด็ก ๆหนีดีกว่า โอกาสในชีวิต มันผิดศีลธรรม ไม่ทำ , " เขากล่าว .
* *
*ตอนลงพิซซ่าในวันเกิดของเขาในเดือนมกราคมของปี 1966 ที่ polikoff แรกเสนอความคิดว่าวิธีชิคาโกการเคหะ เป็นอาคารที่อยู่อาศัยใหม่ของประชาชนละเมิดรัฐธรรมนูญ .
เขาเป็นอาสาสมัครทนายความของสหภาพในเวลาไปเที่ยง เพื่อนจากลีกเมืองบอกเขาเกี่ยวกับข้อร้องเรียนจากการร่วมมือกันขององค์กรสีดำที่การเคหะ เป็นเพียงการสร้างโครงการที่อยู่อาศัยใหม่ในย่านดำ เขาเล่าในหนังสือของเขา รอ gautreaux . การเลือกแหล่งที่อยู่อาศัยของประชาชนมีแรงจูงใจทางการเมือง :การเคหะ ไม่สามารถซื้อที่ดินในย่านไวท์โดยไม่ได้รับอนุมัติจากสภาเมืองของ แต่การรักษาคนผิวดำในย่านดำฝ่าฝืนเท่ากับคุ้มครองมาตราของรัฐธรรมนูญ polikoff แย้งและการโต้เถียงที่รูปแบบพื้นฐานของคดีเขายื่นในเดือนสิงหาคม 1966
ในปี 1969