Just days after the dissolution of

Just days after the dissolution of the Soviet Union, Boris Yeltsin resolved to embark on a program of radical economic reform. Unlike Gorbachev's reforms which sought to expand democracy in the socialist system, the new regime embarked to completely dismantle socialism and fully restore capitalism—converting the world's largest command economy into a free-market one. During early discussions of this transition, Yeltsin's advisers debated issues of speed and sequencing, with an apparent division between those favoring a rapid approach and those favoring a gradual or slower approach.
In late 1991, Yeltsin turned to the advice of Western economists, and Western institutions such as the International Monetary Fund, the World Bank, and the U.S. Treasury Department, who had developed a standard policy recipe for transition economies in the late 1980s. This policy recipe came to be known as the "Washington Consensus" or "shock therapy", a combination of measures intended to liberalize prices and stabilize the state's budget. Such measures had been attempted in Poland, and advocates of "shock therapy" thought that the same could be done in Russia. Some Russian policymakers were skeptical that this was the way to go, but the approach was favored by Yeltsin's deputy, Yegor Gaidar, a 35-year-old Russian economist inclined toward radical reform.
On 2 January 1992, Yeltsin, acting as his own prime minister, ordered the liberalization of foreign trade, prices, and currency. At the same time, Yeltsin followed a policy of 'macroeconomic stabilization,' a harsh austerity regime designed to control inflation. Under Yeltsin's stabilization program, interest rates were raised to extremely high levels to tighten money and restrict credit. To bring state spending and revenues into balance, Yeltsin raised new taxes heavily, cut back sharply on government subsidies to industry and construction, and made steep cuts to state welfare spending.
In early 1992, prices skyrocketed throughout Russia, and a deep credit crunch shut down many industries and brought about a protracted depression. The reforms devastated the living standards of much of the population, especially the groups dependent on Soviet-era state subsidies and welfare entitlement programs.[27] Through the 1990s, Russia's GDP fell by 50 percent, vast sectors of the economy were wiped out, inequality and unemployment grew dramatically, while incomes fell. Hyperinflation, caused by the Central Bank of Russia's loose monetary policy, wiped out a lot of personal savings, and tens of millions of Russians were plunged into poverty.[28][29]
Some economists argue that in the 1990s Russia suffered an economic downturn more severe than the United States or Germany had undergone six decades earlier in the Great Depression.[27] Russian commentators and even some Western economists, such as Marshall Goldman, widely blamed Yeltsin's Western-backed economic program for the country's disastrous economic performance in the 1990s. Many politicians began to quickly distance themselves from the program. In February 1992, Russia's vice president, Alexander Rutskoy denounced the Yeltsin program as "economic genocide."[30] By 1993 conflict over the reform direction escalated between Yeltsin on the one side, and the opposition to radical economic reform in Russia's parliament on the other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงไม่กี่วันหลังจากการสลายตัวของสหภาพโซเวียตบอริสเยลต์ซินตัดสินใจที่จะเริ่มดำเนินการในโปรแกรมของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่รุนแรง ซึ่งแตกต่างจากการปฏิรูป Gorbachev ซึ่งพยายามที่จะขยายการปกครองระบอบประชาธิปไตยในระบบสังคมนิยมระบอบการปกครองใหม่ที่จะสมบูรณ์ลงมือรื้อสังคมนิยมและทุนนิยมอย่างเต็มที่เรียกคืนการแปลงคำสั่งเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดของโลกเป็นตลาดเสรีหนึ่งในระหว่างการอภิปรายในช่วงต้นของการเปลี่ยนแปลงนี้ที่ปรึกษาของเยลต์ซินถกเถียงกันในประเด็นของความเร็วและลำดับที่มีการแบ่งที่ชัดเจนระหว่างผู้ที่นิยมวิธีการอย่างรวดเร็วและผู้ที่นิยมใช้วิธีการอย่างค่อยเป็นค่อยไปหรือช้าลง.
ในช่วงปลายปี 1991 เยลต์ซินหันไปแนะนำของนักเศรษฐศาสตร์ตะวันตกและ สถาบันตะวันตกเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศ, ธนาคารโลกและเรากรมธนารักษ์ที่มีการพัฒนาสูตรนโยบายมาตรฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจในช่วงปลายทศวรรษ 1980 สูตรนโยบายนี้มาเป็นที่รู้จักในฐานะ "ฉันทามติวอชิงตัน" หรือ "การรักษาด้วยการช็อต" การรวมกันของมาตรการตั้งใจที่จะเปิดเสรีและมีเสถียรภาพราคาที่งบประมาณของรัฐ มาตรการดังกล่าวเคยมีความพยายามในโปแลนด์และการสนับสนุนของ "การรักษาด้วยการช็อต" คิดว่าเดียวกันสามารถทำได้ในรัสเซีย บางนโยบายรัสเซียไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือวิธีที่จะไป แต่วิธีที่ได้รับการรับการสนับสนุนจากรองเยลต์ซินเยกอร์เกย์ 35 ปีนักเศรษฐศาสตร์รัสเซียมีความโน้มเอียงไปสู่​​รากฐานการปฏิรูป.
เมื่อ 2 มกราคม 1992 เยลต์ซินทำหน้าที่เป็นของตัวเอง นายกรัฐมนตรีสั่งการเปิดเสรีการค้าต่างประเทศ, ราคา,และสกุลเงิน ในเวลาเดียวกัน, เยลต์ซินตามนโยบายของ 'รักษาเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาค,' ระบอบการปกครองที่เข้มงวดรุนแรงออกแบบมาเพื่อควบคุมเงินเฟ้อ ภายใต้โครงการรักษาเสถียรภาพเยลต์ซินอัตราดอกเบี้ยถูกยกให้อยู่ในระดับสูงมากที่จะกระชับและ จำกัด เงินเครดิต เพื่อนำมาใช้จ่ายของรัฐและรายได้เข้าสู่ความสมดุลเยลต์ซินยกภาษีใหม่อย่างหนักตัดกลับมาอย่างรวดเร็วเมื่อเงินอุดหนุนจากรัฐให้กับอุตสาหกรรมและการก่อสร้างและทำให้ลดการใช้จ่ายที่สูงชันเพื่อสวัสดิการรัฐ.
ในช่วงต้นปี 1992 ราคาที่พุ่งสูงขึ้นทั่วทั้งรัสเซียและกระทืบเครดิตลึกปิดตัวลงหลายอุตสาหกรรมและนำเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้ายืดเยื้อ การปฏิรูปการทำลายมาตรฐานการดำรงชีวิตของมากของประชากร,โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มขึ้นอยู่กับยุคโซเวียตเงินอุดหนุนของรัฐและโปรแกรมสิทธิสวัสดิการ. [27] ​​ผ่าน 1990, รัสเซีย GDP ลดลงร้อยละ 50 ภาคใหญ่ของเศรษฐกิจที่ได้รับการเช็ดออกความไม่เสมอภาคและการว่างงานเริ่มลดลงในขณะที่รายได้ลดลง hyperinflation เกิดจากการที่ธนาคารกลางของนโยบายการเงินของรัสเซียหลวมเช็ดออกจำนวนมากของการออมส่วนบุคคล,และหลายสิบล้านของรัสเซียได้รับการกระโจนเข้าสู่ความยากจน. [28] [29]
เศรษฐศาสตร์บางคนให้เหตุผลว่าในปี 1990 รัสเซียประสบภาวะเศรษฐกิจตกต่ำรุนแรงมากกว่าประเทศสหรัฐอเมริกาหรือเยอรมนีมีระดับหกสิบปีก่อนหน้านี้ในภาวะซึมเศร้าที่ดี. [27 ] แสดงความเห็นของรัสเซียและแม้กระทั่งบางนักเศรษฐศาสตร์ตะวันตกเช่นมาร์แชลล์โกลด์แมนตำหนิเยลต์ซินตะวันตกได้รับการสนับสนุนเศรษฐกิจของโปรแกรมในการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของประเทศหายนะในปี 1990 นักการเมืองหลายคนเริ่มที่จะได้อย่างรวดเร็วห่างไกลจากโปรแกรม ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1992 รองประธานของรัสเซียอเล็กซานเด rutskoy ประณามโปรแกรมเยลต์ซินเป็น "การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เศรษฐกิจ." [30] 1993 โดยความขัดแย้งทิศทางการปฏิรูปที่เพิ่มขึ้นระหว่างเยลต์ซินบนด้านใดด้านหนึ่งความขัดแย้งและการปฏิรูปเศรษฐกิจที่รุนแรงในรัสเซียรัฐสภาของที่อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันเพียงหลังจากการยุบสหภาพโซเวียต บอริสเยลต์ซินได้เริ่มดำเนินการในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่รุนแรง ซึ่งแตกต่างจากการปฏิรูปของคาอิลซึ่งจะขยายประชาธิปไตยในระบบสังคมนิยม ระบอบการปกครองใหม่จำนวน dismantle สังคมนิยมสมบูรณ์ และคืนทุนนิยมเต็มตัวแปลงเศรษฐกิจสั่งที่ใหญ่ที่สุดของโลกเป็นฟรีตลาดหนึ่ง ในระหว่างสนทนาช่วงต้นของการเปลี่ยนแปลงนี้ สเยลต์ซินเป็นประการยังคงเรื่องของความเร็วและการจัดลำดับ มีการแบ่งชัดเจนระหว่างที่นความวิธีอย่างรวดเร็วและผู้นความเป็นขึ้น หรือช้าลงวิธีการ
ในปลายปีพ.ศ. 2534 สเยลต์ซินเปิดให้คำแนะนำจากนักเศรษฐศาสตร์ตะวันตก และสถาบันตะวันตกเช่นกอง ทุนการเงินระหว่างประเทศ ธนาคารโลก และสหรัฐอเมริกา กรมธนารักษ์ ที่มีพัฒนาสูตรมาตรฐานนโยบายการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจในปลายทศวรรษ 1980 สูตรนี้นโยบายจะมาเรียกเป็น "รับฉันทามติวอชิงตัน" หรือ "ช็อกบำบัด" ชุดวัดวัตถุประสงค์เพื่อ liberalize ราคา และงบประมาณของรัฐอยู่ดี มีการพยายามใช้มาตรการดังกล่าวในประเทศโปแลนด์ และสนับสนุน "ช็อกบำบัด" คิดว่า เหมือนทำในรัสเซีย ผู้กำหนดนโยบายบางอย่างรัสเซียก็แคลงใจว่า นี้เป็นทางไป แต่วิธีการถูกปลอดสเยลต์ซินเป็นรอง Yegor Gaidar นักที่อายุ 35 ปีรัสเซียเศรษฐศาสตร์หัวไปทางรุนแรงปฏิรูป
บน 2 1992 มกราคม สเยลต์ซิน ทำหน้าที่เป็นนายกรัฐมนตรีของเขาเอง สั่งเปิดเสรีการค้าต่างประเทศ ราคา และสกุลเงิน ในเวลาเดียวกัน สเยลต์ซินตามนโยบายของ 'เศรษฐกิจมหภาคเสถียรภาพ ระบอบเข้มงวดรุนแรงเพื่อควบคุมเงินเฟ้อ ภายใต้โปรแกรมเสถียรภาพของสเยลต์ซิน ดอกเบี้ยถูกยกระดับสูงเพื่อกระชับเงิน และเครดิตจำกัด นำสถานะการใช้จ่ายและรายได้สมดุล สเยลต์ซินยกภาษีใหม่มาก ตัดกลับมาอย่างรวดเร็วบนเงินอุดหนุนรัฐบาลอุตสาหกรรมและก่อสร้าง ทำตัดชันใช้สวัสดิการรัฐ และ.
ในช่วง 1992 ราคา skyrocketed ทั่วรัสเซีย และวิกฤติด้านความลึกเครดิตปิดหลายอุตสาหกรรม และนำเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าที่ยืดเยื้อ การปฏิรูปทำลายคุณภาพชีวิตของประชากร มาก โดยเฉพาะกลุ่มขึ้นอยู่กับโปรแกรมสิทธิประโยชน์สวัสดิการและเงินอุดหนุนของรัฐโซเวียตยุคนั้น[27] โดยปี 1990 รัสเซียของ GDP ลดลงมือ 50 เปอร์เซ็นต์ ภาคใหญ่ของเศรษฐกิจถูกเช็ดออก ความไม่เสมอภาค และเพิ่มงานขึ้นอย่างมาก ในขณะที่รายได้ลดลง ภาวะเงินเฟ้อยิ่งยวด เกิดจากธนาคารกลางรัสเซียหลวมเงินนโยบาย เช็ดออกมากประหยัดส่วนบุคคล และหลายสิบล้านนี่ได้ลดลงเป็นความยากจน[28][29]
นักเศรษฐศาสตร์บางคนโต้แย้งว่า ในปี 1990 รัสเซียประสบการชะลอตัวทางเศรษฐกิจที่มากกว่าสหรัฐอเมริกา หรือเยอรมนีได้เปลี่ยนหกทศวรรษก่อนหน้าในภาวะซึมเศร้าดีขึ้น[27] แสดงรัสเซียและบางนักเศรษฐศาสตร์ตะวันตก เช่นโกลด์แมนมาร์แชลล์ อย่างกว้างขวางตำหนิตะวันตกสนับสนุนโปรแกรมเศรษฐกิจของสเยลต์ซินสำหรับประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจร้ายของประเทศในปี 1990 นักการเมืองจำนวนมากเริ่มที่จะห่างจากตัวเองจากโปรแกรมที่รวดเร็ว ในเดือน 1992 กุมภาพันธ์ รัสเซียรองประธาน อเล็กซานเดอร์ Rutskoy ประณามโปรแกรมสเยลต์ซินเป็น "เศรษฐกิจพันธุฆาต"[30] โดยขัดแย้ง 1993 ไปปฏิรูปเลื่อนระหว่างสเยลต์ซินในด้านหนึ่ง และต่อต้านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่รุนแรงในรัฐสภาของรัสเซียอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพียงไม่กี่วันหลังจากที่ถูกยุบของ สหภาพโซเวียต ที่สิ้นสุดลงได้มีมติเห็นชอบการเดินทางในโปรแกรมของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง ไม่เหมือนกับการปฏิรูปของ Gorbachev ได้ถอนตัวจากที่พยายามที่จะขยายประชาธิปไตยในระบบสังคมนิยมโดยการปกครองระบอบใหม่ที่กระทรวงในการรื้อระบอบสังคมนิยมอย่างครบครันและคืนค่าระบบทุนนิยม - เศรษฐกิจคำสั่งการแปลงมีขนาดใหญ่ที่สุดของโลกที่เป็นหนึ่งเดียวโดยไม่เสียค่าบริการ - ตลาดใหม่อย่างสมบรูณ์แบบในระหว่างการประชุมช่วงต้นของการเปลี่ยนแปลงนี้ของเราควรปรึกษาปัญหาถกเถียงกันของการจัดลำดับและความเร็วด้วยการแบ่งแยกอย่างชัดเจนระหว่างที่ใช้วิธีการอย่างรวดเร็วและที่เข้ามาใกล้อย่างค่อยเป็นค่อยไปหรือชะลอตัวลง.
ในช่วงปลายปี 1991 เราควรหันมาให้คำแนะนำของนักเศรษฐศาสตร์แบบตะวันตกและการกำกับสถาบันการเงินแบบตะวันตกเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศที่ธนาคารโลกและสหรัฐอเมริกาที่กรมธนารักษ์ที่มีการพัฒนาสูตรอาหารนโยบายมาตรฐานสำหรับการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจในช่วงปลายปี 1980 นโยบายนี้สูตรอาหารมาเป็นที่รู้จักกันในชื่อ"ฉันทามติวอชิงตัน"หรือ"การเกิดการบำบัด",การรวมตัวกันของมาตรการที่จะลอยตัวราคาและเพิ่มความมั่นคงให้กับรัฐของงบประมาณ. มาตรการดังกล่าวได้รับความพยายามในโปแลนด์และสนับสนุนของ"การบำบัดด้วยไฟฟ้า"คิดว่าเหมือนกับที่ไม่สามารถทำได้ในประเทศรัสเซีย ทางรัสเซียบางคนสงสัยว่าโรงแรมแห่งนี้เป็นวิธีที่จะไปแต่วิธีการนี้เป็นความนิยมโดยรองของเราควร yegor gaidar นักเศรษฐศาสตร์ชาวรัสเซีย 35 - ปีที่แล้วที่ออกจะไปทางการปฏิรูปอย่างถึงราก.
เมื่อวันที่ 2 มกราคม 1992 เราควรทำหน้าที่เป็นนายกรัฐมนตรีของเขาสั่งซื้อการเปิดเสรีการค้าจากต่างประเทศราคาสกุลเงินและ. ในช่วงเวลาเดียวกับที่เราควรดำเนินรอยตามนโยบายของ"การสร้าง เสถียรภาพ ทางเศรษฐกิจมห ภาค การปกครองระบอบดังกล่าวอย่างเป็นจริงเป็นจังที่รุนแรง"ที่ได้รับการออกแบบเพื่อควบคุมอัตราเงินเฟ้อพื้นฐาน ภายใต้ โปรแกรมรักษา เสถียรภาพ ของประธานาธิบดีเยลต์ซินเราอัตราดอกเบี้ยขึ้นในระดับสูงเป็นอย่างมากในการขันเงินและจำกัดเครดิต ในการนำรายได้และการใช้จ่าย ภาค รัฐเข้าไปในความสมดุลเราควรยกขึ้น ภาษี ใหม่อย่างหนักตัดกลับมาอย่างรวดเร็วในการให้การอุดหนุนของรัฐบาลในการอุตสาหกรรมและการก่อสร้างและการตัดลดลงทำให้การใช้จ่ายในรัฐสวัสดิการ.
ในช่วงต้นปี 1992 ราคาสูงขึ้นตลอดทั่วทั้งพื้นที่และรัสเซียวงลึกที่ปิดระบบอุตสาหกรรมจำนวนมากและนำมาเกี่ยวกับพายุดีเปรสชั่นที่ยืดเยื้อ การปฏิรูปที่มาตรฐานชีวิตความเสียหายจำนวนมากของประชาชนโดยเฉพาะกลุ่มที่ขึ้นอยู่กับโปรแกรมการได้รับสิทธิสวัสดิการและเงินอุดหนุนจากรัฐโซเวียตยุค.[ 27 ]ผ่าน 1990 s ที่ทางเศรษฐกิจของรัสเซียลดลงจากร้อยละ 50 ภาค รัฐขนาดใหญ่ของเศรษฐกิจที่เป็นลบออกจากการว่างงานและความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นอย่างมากในขณะที่รายได้ลดลง - take - all "ซึ่งเป็นผลมาจากการที่ธนาคารกลางของนโยบายการเงินออกมาเป็นอิสระของรัสเซียเช็ดออกมาจำนวนมากที่มีการประหยัดส่วนตัวและหลายสิบล้านคนของรัสเซียก็พุ่งลงน้ำไปสู่ความยากจน.[ 28 ][ 29 ]
บางอย่างนักเศรษฐศาสตร์ให้เหตุผลว่าใน 1990 s รัสเซียประสบกับ ภาวะ เศรษฐกิจที่ตกต่ำมากกว่าที่สหรัฐอเมริกาหรือเยอรมนีเพิ่งผ่านหกทศวรรษก่อนหน้าในที่ที่ดีเยี่ยมความตกต่ำ.[ 27 ]รัสเซียและบรรดานักวิจารณ์และตะวันตกนักเศรษฐศาสตร์,เช่นมาร์แชลโกลด์,โปรแกรมทางเศรษฐกิจตะวันตก - การสนับสนุนของเราควรตำหนิอย่างกว้างขวางเพื่อ ประสิทธิภาพ การทำงานความหายนะทางเศรษฐกิจของประเทศที่ 1990 s นักการเมืองหลายคนเริ่มในระยะไกลด้วยตนเองจากโปรแกรมได้อย่างรวดเร็ว ในเดือน กุมภาพันธ์ 1992 รองประธานของรัสเซียอเล็กซานเดอร์ rutskoy ประณามว่าโปรแกรมเราควรจะเป็น"ทางเศรษฐกิจการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์"[ 30 ]โดยปี 1993 การขัดแย้งกับทิศทางการปฏิรูปที่เร่งรัดระหว่างเราควรอยู่บนฝั่งด้านหนึ่งได้และพรรคฝ่ายค้านที่จะต้องมีการปฏิรูปทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงอยู่ใน รัฐสภา ของรัสเซียที่อื่นๆได้.