3.2. Influence of amaranth on iron

3.2. Influence of amaranth on iron and zinc bioaccessibilities from food grains

Amaranth, another rich source of β-carotene, representing green leafy vegetables, was also examined here for its influence on the bioaccessibilities of iron and zinc from rice, sorghum, green gram and chickpea (Table 2). Similar to carrot, amaranth also had a significant positive effect on the bioaccessibility of iron from all the food grains evaluated in both raw and cooked conditions. Iron bioaccessibility was increased by about 26% at both the levels of amaranth tested, from raw rice whilst, in cooked rice, the percent increases were 10.8 and 15.0 at 2.5 and 5 g of amaranth, respectively. The positive effect of amaranth was enormous in the case of iron bioaccessibility from raw sorghum, the percent increases being 103 and 193, at 2.5 and 5 g, respectively. In the case of cooked sorghum, the increases in bioaccessibility of iron were 41% and 42.7%, at the two levels, respectively. Amaranth increased the bioaccessibility of iron from raw green gram by 57.6% and 53.2% at the two levels, respectively whilst, in cooked green gram, the percent increases were 29.5 and 65 at 2.5 and 5 g, respectively. Iron bioaccessibilities were enhanced by 46.3% and 34.9% in raw chickpea whilst the same in cooked chickpea were 16.3% and 42.6% at the two levels of amaranth examined. The magnitude of positive effect of amaranth on iron bioaccessibilty was greater at the higher level of this green leafy vegetable tested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. อิทธิพลของอมาแรนธ์ bioaccessibilities เหล็กและสังกะสีจากธัญพืชอมาแรนธ์ β-แคโรทีน ผักใบเขียว เป็นตัวแทนอื่นอุดมยังมีการตรวจสอบที่นี่สำหรับอิทธิพล bioaccessibilities ของเหล็กและสังกะสีจากข้าว ข้าวฟ่าง เขียวกรัม และแกง (ตาราง 2) คล้ายกับแครอท อมาแรนธ์ยังได้ผลบวก bioaccessibility ของเหล็กจากธัญพืชทั้งหมดประเมินสภาพทั้งดิบ และสุก Bioaccessibility เหล็กเพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 26 ในทั้งสองระดับของอมาแรนธ์ทดสอบ จากข้าวดิบในขณะ ในข้าว เพิ่มเปอร์เซ็นต์ได้ 10.8 และ 15.0 ที่อมาแรนธ์ 2.5 และ 5 กรัมตามลำดับ ผลบวกของอมาแรนธ์ถูกมหาศาลในกรณีของเหล็ก bioaccessibility จากข้าวฟ่างดิบ เพิ่มเปอร์เซ็นต์ที่เป็น 103 และ 193 ที่ g, 2.5 และ 5 ตามลำดับ ในกรณีของข้าวฟ่างสุก เพิ่มขึ้นใน bioaccessibility ของเหล็กได้ 41% และ 42.7% ระดับ 2 ตามลำดับ อมาแรนธ์เพิ่มขึ้น bioaccessibility ของเหล็กจากกรัมดิบเขียว 57.6% และ 53.2% ในสองระดับ ตามลำดับในขณะ ในสุกเขียวกรัม เพิ่มเปอร์เซ็นต์ได้ 29.5 และ 65 ที่ g, 2.5 และ 5 ตามลำดับ เหล็ก bioaccessibilities ถูกปรับปรุง โดย 46.3% และ 34.9% ในแกงดิบในขณะเดียวกันในแกงสุกได้ 16.3% และ 42.6% ในระดับสองของอมาแรนธ์ตรวจสอบ ขนาดของผลบวกของอมาแรนธ์ bioaccessibilty เหล็กได้มากขึ้นในระดับสูงนี้ผักใบเขียวที่ผ่านทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 อิทธิพลของผักโขมเหล็กและสังกะสี bioaccessibilities จากธัญพืช

ผักโขม, อีกหนึ่งแหล่งที่อุดมไปด้วยβแคโรทีนที่เป็นตัวแทนของผักใบเขียวนอกจากนี้ยังได้รับการตรวจสอบที่นี่สำหรับอิทธิพลที่มีต่อ bioaccessibilities ของธาตุเหล็กและสังกะสีจากข้าวข้าวฟ่างกรัมสีเขียวและถั่วเขียว ( ตารางที่ 2) คล้ายกับแครอทผักโขมยังมีผลในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญใน bioaccessibility ของเหล็กจากธัญพืชประเมินทั้งในสภาพดิบและสุก เหล็ก bioaccessibility เพิ่มขึ้นประมาณ 26% ทั้งในระดับของผักโขมที่ผ่านการทดสอบจากข้าวดิบในขณะที่ในข้าวหุงสุกเปอร์เซ็นต์เพิ่มขึ้นเป็น 10.8 และ 15.0 2.5 และ 5 กรัมของผักโขมตามลำดับ ผลบวกของผักโขมเป็นอย่างมากในกรณีของ bioaccessibility เหล็กจากข้าวฟ่างดิบร้อยละที่เพิ่มขึ้นเป็น 103 และ 193 ที่ 2.5 และ 5 กรัมตามลำดับ ในกรณีของข้าวฟ่างสุกเพิ่มขึ้นใน bioaccessibility ของเหล็กเป็น 41% และ 42.7% ในสองระดับตามลำดับ ผักโขมเพิ่มขึ้น bioaccessibility ของเหล็กจากกรัมดิบสีเขียวโดย 57.6% และ 53.2% ในสองระดับตามลำดับในขณะที่ในกรัมสีเขียวสุกร้อยละที่เพิ่มขึ้นเป็น 29.5 และ 65 ใน 2.5 และ 5 กรัมตามลำดับ bioaccessibilities เหล็กเพิ่มขึ้นโดย 46.3% และ 34.9% ในถั่วเขียวดิบในขณะเดียวกันในถั่วเขียวสุกถูก 16.3% และ 42.6% ในสองระดับของผักโขมตรวจสอบ ขนาดของผลบวกของผักโขมใน bioaccessibilty เหล็กมากขึ้นในระดับที่สูงขึ้นของผักใบเขียวนี้ได้รับการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . อิทธิพลของผักโขมใน เหล็ก และสังกะสี bioaccessibilities อาหารจากธัญพืชผักโขม อุดมไปด้วยแหล่งอื่นของบีตา - แคโรทีน ) , ผักใบเขียว , นอกจากนี้ยังตรวจสอบที่นี่สำหรับอิทธิพลของตนใน bioaccessibilities เหล็กและสังกะสีจากข้าว , ข้าวฟ่าง , ถั่วเขียว และถั่วเขียว ( ตารางที่ 2 ) เหมือนแครอท ผักโขมยังมีผลในเชิงบวกใน bioaccessibility เหล็กจากอาหารธัญพืช ได้แก่ เงื่อนไขทั้งดิบและสุก bioaccessibility เหล็กเพิ่มขึ้นประมาณ 26 % ทั้งในระดับของผักโขม ทดสอบ จากขณะที่ข้าวดิบ ต้มข้าว ร้อยละ 10.8 และ เพิ่มขึ้นเป็น 2.5 และ 5 กรัมของผักโขม ตามลำดับ ผลในเชิงบวกของแรนท์ลดลงในกรณีของเหล็กดิบ bioaccessibility จากข้าวฟ่าง เปอร์เซ็นต์ เพิ่มเป็น 103 และ 193 , 2.5 และ 5 กรัม ตามลำดับ กรณีต้มข้าวฟ่าง เพิ่มขึ้นใน bioaccessibility เหล็กเป็น 41% และมากกว่า % ที่ระดับสอง ตามลำดับ บานไม่รู้โรยเพิ่ม bioaccessibility เหล็กดิบสีเขียวกรัมโดยเพียร์สันที่ระดับ 53.2 % และสองตามลำดับในขณะที่ต้มถั่วเขียว , เพิ่มขึ้นร้อยละ 29.5 และ 65 2.5 และ 5 กรัม ตามลำดับ bioaccessibilities เหล็กถูกเพิ่มโดยส่วนใหญ่และ 34.9 % ในขณะเดียวกันในถั่วเขียวถั่วเขียวดิบสุกเป็น 16.3 % และ 42.6% % ที่ระดับสองของผักโขมตรวจสอบ ขนาดของผลในเชิงบวกของผักโขมบน bioaccessibilty เหล็กมากขึ้นในระดับที่สูงของผักใบเขียว ทดสอบ