Immunobullous disorders: there are

Immunobullous disorders: there are several immunobullous
blistering diseases, of which pemphigus and pemphigoid are the
most common. Autoantibodies in these diseases are targeted
against specific antigens within the epidermal structure (e.g.
intraepithelial in pemphigus and subepithelial in pemphigoid).
Three major types of pemphigus have been described, of which
pemphigus vulgaris (PV) is the most common. PV usually presents
with pain and easily ruptured blisters in the oropharynx
and may involve the skin as well. Mucous-membrane pemphigoid
may be associated with ocular or genital involvement. In
both cases, diagnosis requires a biopsy and the demonstration of
the appropriate autoantibody, at the appropriate site, on direct
immunofluorescence. Treatment often requires systemic corticosteroids
and subsequent maintenance immunomodulatory
agents, such as azathioprine, mycophenolate mofetil or cyclophosphamide.
Rituximab, a chimeric anti-CD20 monoclonal
antibody, may also be used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Immunobullous ความผิดปกติ: มีหลาย immunobullousพองโรค ที่จับ pemphigus และ pemphigoid มีการพบมากที่สุด มีการกำหนดเป้าหมาย autoantibodies ในโรคเหล่านี้กับแอนติเจนที่เฉพาะเจาะจงภายในของผิวหนังโครงสร้าง (เช่นintraepithelial ในจับ pemphigus และ subepithelial ใน pemphigoid)สามประเภทหลักของจับ pemphigus ไว้ ซึ่งจับ pemphigus ผด (PV) จะพบมากที่สุด PV มักจะนำเสนอด้วยความเจ็บปวดและแผลแตกได้ง่ายใน oropharynxและอาจเกี่ยวข้องกับผิวหนังเช่นกัน Pemphigoid เยื่อเมือกอาจเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมที่ตา หรืออวัยวะเพศ ในทั้งสองกรณี การวินิจฉัยต้องใช้การตรวจชิ้นเนื้อและการสาธิตการเหมาะสม autoantibody บริเวณที่เหมาะสม ในตรงimmunofluorescence การรักษามักต้องใช้ corticosteroids ระบบและภูมิคุ้มกันต่อการบำรุงรักษาตัวแทน เช่น azathioprine, mycophenolate mofetil หรือ cyclophosphamideRituximab เป็น chimeric ป้องกัน-CD20 โมโนยังอาจใช้แอนติบอดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติของ Immunobullous: มีหลาย immunobullous
โรคพองซึ่ง Pemphigus และ pemphigoid เป็น
ที่พบมากที่สุด autoantibodies ในโรคเหล่านี้มีการกำหนดเป้าหมาย
กับแอนติเจนที่เฉพาะเจาะจงภายในโครงสร้างของผิวชั้นหนังกำพร้า (เช่น
intraepithelial ใน Pemphigus และ subepithelial ใน pemphigoid).
สามประเภทหลักของ Pemphigus ได้รับการอธิบายซึ่ง
pemphigus vulgaris (PV) ที่พบมากที่สุด PV มักจะนำเสนอ
ด้วยความเจ็บปวดและแผลฉีกขาดได้ง่ายใน oropharynx
และอาจเกี่ยวข้องกับผิวได้เป็นอย่างดี เมือกเยื่อ pemphigoid
อาจจะเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมเกี่ยวกับตาหรืออวัยวะเพศ ใน
ทั้งสองกรณีการวินิจฉัยต้องมีการตรวจชิ้นเนื้อและการสาธิตการ
autoantibody เหมาะสมที่เว็บไซต์ที่เหมาะสมในการโดยตรง
อิมมูโน การรักษามักจะต้องใช้ corticosteroids ระบบ
และการบำรุงรักษาภูมิคุ้มกันต่อมา
ตัวแทนเช่น azathioprine, mofetil mycophenolate หรือ cyclophosphamide.
rituximab เป็นลูกผสมป้องกัน CD20 โมโนโคลนอล
แอนติบอดีนอกจากนี้ยังอาจถูกนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

immunobullous disorders : มีหลาย immunobullousพอง , โรคเพมฟิกัส และ pemphigoid ซึ่งเป็นที่พบบ่อยที่สุด จำรูญในโรคเหล่านี้มีเป้าหมายต่อแอนติเจนเฉพาะภายในโครงสร้าง epidermal ( เช่นintraepithelial และในความดำ subepithelial ใน pemphigoid )สามประเภทหลักของความดำได้ถูกอธิบายไว้ ซึ่งเพมฟิกัส vulgaris ( PV ) เป็นส่วนใหญ่ PV มักจะนำเสนอกับความเจ็บปวดได้อย่างง่ายดายแตกแผลในคอหอยส่วนปากและอาจเกี่ยวข้องกับผิวได้เป็นอย่างดี pemphigoid เยื่อเมือกอาจจะเกี่ยวข้องกับตา หรืออวัยวะที่เกี่ยวข้อง . ในทั้งสองกรณี การวินิจฉัยต้องตรวจชิ้นเนื้อและการสาธิตของการ autoantibody เหมาะสม ในพื้นที่ที่เหมาะสม ในทางตรงD . การรักษามักจะต้องมีกลุ่มคอร์ติโคสเตอรอยด์และการรักษาเซลล์ตัวแทนเช่นซาไธโอพรีนไมโคเฟ็นโนเลต , mofetil หรือด้วยการใช้ .ริทูซิแมบ , ที่ anti-cd20 โมโนโคลนอลแอนติบอดียังอาจใช้