ability feedback lead older and you

ability feedback lead older and younger children to adopt very different self-protection strategies.
Younger children associated ability with hard work whereas older children
commonly believed that more capable students do not need to apply much effort. White and Jones
(2000) documented the importance of recognising the developmental trend in which young children (4
to 9-year-olds) tend to interpret teacher praise at face value while older children (11 or 12-year-olds)
perceive praise for mediocre classroom performance as a signal of pity. Interestingly, both the students
and teachers had similar views about the types of behaviours that should be praised – both groups
indicated that behaviour was important for younger students, and as students grow older, effort and the
attainment of a goal should become the focus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลป้อนกลับสามารถนำเด็กอายุ และอายุการใช้กลยุทธ์การป้องกันตัวเองที่แตกต่างกันมาก เด็กเกี่ยวกับความสามารถในทำงานหนักในขณะที่เด็ก โดยทั่วไปเชื่อว่า นักเรียนมีความสามารถมากขึ้นไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมาก ขาวและโจนส์ ความสำคัญของการตระหนักถึงแนวโน้มการพัฒนาในเด็กที่เล็ก (4 จัดทำเอกสาร (2000) ถึง 9 ปี) มักจะ ตีความสรรเสริญครูที่มูลค่าในขณะที่เด็กโต (11 หรือ 12 ปี) สังเกตสรรเสริญสำหรับห้องเรียนมาตรฐานประสิทธิภาพเป็นสัญญาณของสงสาร เป็นเรื่องน่าสนใจ ทั้งนักเรียน และครูมีมุมมองคล้ายกันเกี่ยวกับชนิดของพฤติกรรมที่ควรสรรเสริญ – ทั้งสอง ระบุว่า พฤติกรรมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักเรียนอายุน้อยกว่า และเป็นนักเรียนเติบโตเก่า ความพยายามและ โดยเป้าหมายควรจะ โฟกัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อเสนอแนะที่นำไปสู่ความสามารถในเด็กที่มีอายุน้อยกว่าและจะนำมาใช้กลยุทธ์การป้องกันตนเองที่แตกต่างกันมาก
ความสามารถที่เกี่ยวข้องเด็กที่มีอายุน้อยกว่าด้วยการทำงานหนักในขณะที่เด็ก
ทั่วไปเชื่อว่านักเรียนที่มีความสามารถมากขึ้นไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมาก สีขาวและโจนส์
(2000) เอกสารสำคัญของการตระหนักถึงแนวโน้มการพัฒนาในการที่เด็กเล็ก (4
ให้เด็กอายุ 9 ปี) มีแนวโน้มที่จะตีความการยกย่องครูที่มูลค่าในขณะที่เด็กโต (เด็กอายุ 12 ปีหรือ 11)
รับรู้การยกย่องให้ การเรียนปานกลางเป็นสัญญาณของความสงสาร ที่น่าสนใจทั้งนักเรียน
และครูมีมุมมองที่คล้ายกันเกี่ยวกับประเภทของพฤติกรรมที่ควรได้รับการยกย่อง - ทั้งสองกลุ่ม
ที่ระบุพฤติกรรมที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักเรียนที่อายุน้อยกว่าและเป็นนักเรียนโตขึ้นความพยายามและ
ความสำเร็จของเป้าหมายจะกลายเป็นจุดสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเห็นที่เป็นผู้นำและความสามารถแก่เด็กๆเพื่อกำหนดกลยุทธ์การป้องกันที่แตกต่างกันมาก
น้องเด็กที่ความสามารถด้วยการทำงานหนักในขณะที่เด็ก
เชื่อกันโดยทั่วไปว่านักเรียนมีความสามารถไม่ต้องใช้ความพยายามมาก สีขาวและโจนส์
( 2000 ) เห็นความสำคัญของการตระหนักถึงแนวโน้มของพัฒนาการในเด็กเล็ก ( 4
ซึ่งเพื่อ 9-year-olds ) มีแนวโน้มที่จะตีความอาจารย์สรรเสริญที่มูลค่า ในขณะที่เด็ก ( 11 หรือ 12 ปี )
รู้สึกสรรเสริญเพื่อประสิทธิภาพในชั้นเรียนอาจเป็นสัญญาณของความสงสาร น่าสนใจ ทั้งนักเรียนและครู มีความคิดเห็นสอดคล้องกัน
เกี่ยวกับชนิดของพฤติกรรมที่ควรยกย่อง และทั้ง 2 กลุ่ม พบว่า พฤติกรรม
สําคัญสําหรับนักเรียนเด็กและเมื่อนักเรียนโตขึ้น ความพยายาม และความสำเร็จของเป้าหมาย
ควรเป็นโฟกัส